Nou, hier 1 keer spontaan gebroken vliezen en 1 keer geprikt en ging de tweede keer echt geleidelijker dan de eerste. Ja, en pijn gaat het toch wel doen...
haha ik had ook geen pijnstilling, wel weeenstorm.. heb wel tijdens persen af en toe uuh zo een gil geluid gemaakt hahaha, kon echt niet stil zijn! soms moet dat gewoon eruit
Over de vliezen... Bij de eerste zijn ze, na zo'n 12 uur weeën, spontaan gebroken, daarna nog steeds geleidelijk meer pijn (duurde uiteindelijk nog 12 uur voordat hij geboren werd). Bij de tweede zijn de vliezen doorgeprikt bij zo'n 7 cm, 3 uur later was ze er. Bij de derde vliezen spontaan gebroken, geen weeën, maar baby was ook niet ingedaald, dus met ambulance naar ziekenhuis. Na 7 uur afwachten ben ik uiteindelijk ingeleid. Heb bij geen van de 3 keer uitgegild oid. Vond idd het toucheren minder prettig (werd bij de eerste niet gedaan ivm gebroken vliezen, er werd gekeken met eendebek. Nou, dat is echt niet leuk!).
Hier zijn de vliezen intact gebleven totdat het hoofdje van mijn dochter stond. Daarna heeft de gyn ze alsnog doorgeprikt, ik zat in bad en zag alleen wat in het water verschijnen. Direct daarna werd het hoofdje geboren. Ik had om 7 uur 's ochtends de eerste matige weeën, en vanaf 13 uur zat ik in een weeënstorm van buik-, rug- en beenweeën. Om 14.30 uur waren we in het ziekenhuis, waar ik toen nog maar krap 4 cm had. Om 15 uur in bad gegaan, weeënstorm tot 18 uur en volledige ontsluiting. Mijn dochter is om 18.57 uur geboren, praktisch in de vliezen dus.
Heb tegen de gyn geschreeuwd dat ik na deze wee niks meer deed en ze dus beter nu de baby eruit kon trekken. Antwoord van gyn: zodra ik de oortjes zie, trek ik hem aan z'n oren eruit. Hoor later van me moeder dat ze daarna zachtjes tegen de co zei, al ik de oortjes zie is hij er al lang uit Maar goed die wee was wel echt laatste en de oortjes heeft ze gezien En betreft de vliezen, ik was blij dat ze bij mij werden doorgeprikt, hele dag al rugweeen, die helpen niet echt oor ontsluiting en kon er geen kant mee op. Na prikken vliezen direct buikweeen die waren beter te doen (en rest van de ontsluiting was zo gepiept)
Geweldig dit!! Ik zal proberen mijn bevallingsverhaal kort te houden (gaat waarschijnlijk niet lukken)... Om 00.00uur lagen man en ik op bed ineens een behoorlijk harde "knak" in mijn buik.. ik helemaal in paniek, voor het eerst in mijn leven een paniekaanval gehad, man hoorde het nl ook knakken... na een half uur stond ik in de badkamer (zonder onderbroek) en "stroomt" er ineens wat uit... ohhhh dus die knak waren mijn vliezen haha.. Ik weer terug op bed om proberen te slapen, lukte niet weeen begonnen rond 01.00uur ipv pijnloze tijd en golvende pijn alleen pieken en non stop pijn... Man vond het blijkbaar nog even nodig om te gaan stofzuigen!!! Pff ik met pijn hij met nesteldrang goede combi. Na een uur mocht hij dan toch de verloskundige van mij bellen, zij kwam er gelijk aan maar twijfelde eerst of ik wel echt weeen had. Ik stond heel dapper een kopje thee voor mezelf te zetten. Ze stelde me een vraag en kreeg geen antwoord, schijnbaar keek ik heel erg wazig uit mijn ogen want ineens "heb jij een wee meid?" ik kon niks meer uitbrengen en alleen nog maar knikken. Getoucheerd zat op 2 cm ontsluiting.. Hierdoor ik weer over de zeik, nu al zoveel pijn hoe moet dit dan?! (ik ben als de doods voor naalden) Man zag het al en heeft gevraagd hoe het zit met een ruggenprik. afgesproken om elkaar om 05.30uu te zien in ziekenhuis was toen 02.15uur. Kreeg advies om even te gaan douchen. Ik dus braaf onder de douche, we wonen in een nieuwbouw huis en er zat nog wat bouwgruis in de doucheput deze overstroomde dus al vrij snel... Water stond nog net niet op de gang toen man mij onder de douche vandaag stuurde. Ik over de zeik want begon steeds meer pijn te krijgen... Kon me niet aankleden kon niet eens lang genoeg stilstaan zodat mijn man mijn bh kon vast knopen... Naar beneden gegaan en rondjes om de tafel heen gaan rennen(!!) Hoe ik erop kwam weet ik ook niet maar heb niks anders gedaan. Mijn man is hartpatient en kreeg van alle spanning klachten. Hij: "schat, laat me maar even een half uurtje en dan ben ik weer vrolijk dan werken de medicijnen" ik: "Kan me niks schelen ik heb pijn!!!!" Om 03.45u man gevraagd om vk (ze was nog maar een half uurtje bij ons weg) te bellen ik trok het echt niet meer.. hij belt nog maar net en ik moet overgeven... Met weeen zonder pauzes in de auto gesprongen.. Wil man onderweg een gesprekje met me aanknopen over het WEER?!?! " Moet je kijken schat hoe mooi dat onweer lijkt over de stad" uhhh kan me niks schelen!!!! 1 rood stoplicht is ie doorgereden ander mocht echt niet van mij(flitspaal) eindelijk in het ziekenhuis duurde het me allemaal te lang.. ik er met een rolstoel van door bij de liften wachten... Kreeg ik ineens de ergste wee tot toen dus ik gaf een halve schreeuw... komen we boven staat er iemand van de security ons op te wachten... Dus ik " sorry meneer!!! ohhh ik schaam me zo" de Vk kwam ons al tegemoet.. Volgens haar en mijn vriend heb ik de hele weg door het ziekenhuis non stop zitten te ouwehoeren en grapjes te maken (kan ik me zelf niet meer herinneren) Kan me wel herinneren dat er ineens tijd tussen de weeen kwam en dat ik op den duur ineens in mijn broek plaste (kon het echt niet meer ophouden)... op de verloskamer getoucheerd VK kijkt verbaasd naar mij: "heb jij op de kop gestaan in de douche?" had 9cm ontsluiting... Moest op mijn linkerzij gaan liggen (PIJN!!!) Daarna nog naar de wc gesleept om te gaan plassen... Ik ineens helemaal overstuur: "ik schreeuw zo hard!! ik schaam me dood!!!!" en barst in huilen uit... VK lacht me uit(!!) haha je doet helemaal niks hoor! Kreeg van mijn man tussen de persweeen door steeds wat water te drinken waardoor ik op den duur geleegd werd met een katheter. VK daarna: "nu moet je niet weer zoveel drinken anders moet het weer" ik: " oke....." draai mijn hoofd om naar mijn man " mag ik wat drinken???" dus iedereen lacht me uit... waarop ik met een pruillipje " Julie mogen mij niet uitlachen, dat hoort niet zo" Tussen de persweeen door ook meerdere keren bijna in de slappe lach gelegen... Vond mezelf zo grappig, heb nog voluit liggen verkondigen dat ik volgensmij wel een hele leuke kijkdoos tussen mijn benen had zitten... Ook toen de vk even weg moest, kreeg tel., tegen mijn man: "je mag ook wel even kijken hoor" waarop hij: "uhhh liever niet.." Verder had nooit iemand mij verteld dat je beter niet kunt persen met je ogen dicht.. Dus na een tijdje keek de VK naar mij en schrok.. "Hou bij de volgende je ogen maar even open". Hele mooie eertse foto's met rooie oogjes.. Mijn man mocht geen cm verplaatsen tijdens het persen.. ik had 1 hand aan de "papegaai" boven bed en de ander trekte ik zijn polo mee stuk. Hij kreeg steeds meer last van zijn hart en de vk had dit ook door. Hij moest dus gaan zitten van vk maar dat zinde mij niet... Dus ik weer boos nee niet weggaan. Werd toen even steng toegesproken door vk, gevolg Ik weer met een pruillipje liggen nukken... Op den duur zwaar geirriteerd " het is echt gemeen" vk: "wat?" ik:"ik heb hier pijn en vergeet alles en jullie mogen lekker kijken dat is toch niet eerlijk ik wil het ook herinneren" vriend en vk weer in de lach... Uiteindelijk na meer als 2 uur persen vonden zowel de vk als ik het genoeg en werd ik overgedragen naar de gyn... Moest aan een infuus met weeenopwekkers, wat ik perse NIET wilde, kreeg toch geen keuze.. heb me netjes gedragen tijdens het prikken... toen kwam de gyn binnen... Gelukkig nog een kleine rem op mezelf want eerste gedachte: Wow heb ik weer... Een knappe arts.. Bleek dat onze dochter een sterrenkijker was... Gyn toucheren een hell! Die was niet zo rustig en voorzichtig als mijn vk. Tijdens het inbrengen van de vacuumpomp nog gelachen met gyn... Was wel een "strenge" man maar had ik ook wel nodig. Begon namelijk al proberen te onderhandelen over de verdoving. Tijdens de "laatste" wee voelde ik een prik, ik dacht niet nog een verdoving toch!!! Toch geen pretje dochter werd er met 1 wee uit getrokken... Dochter was geboren gyn: " nu de nageboorte nog even en dan moet je even zo blijven liggen. ga ik twee andere bevallingen doen en je daarna hechten." ik: " oh ben ik gescheurt dan??" Gyn: " nee ik heb je ingeknipt (met een lach)" Dat was dus het prikje... Toen het toppunt van mijn schaamte... de gyn was aan het hechten toen ik vroeg: "mag ik een hele flauwe opmerking maken?" dat mocht.. " Eigenlijk bent u gewoon een k*tdokter.." Vk en man schoten in de lach gyn dacht er nog even over na "ja eigenlijk wel". Verder heb ik hem ook nog gevraagd of het er echt zooo erg uit zag als het voelde... heb het later gezien.. ik kon niks zien... Na alles lag ik met ongelofelijk veel adrenaline nog in bed. We hadden een paar dagen voor de bevalling een serie gezien over 2 meisjes die bij geboorte waren om gewisseld. Dit vertel ik dus ook met een big smile aan de verpleegkundige, 2 tellen later had onze meid een polsbandje met naam om (ze is geen seconde uit gezichtsveld geweest dus ik durfde wel een grap te maken).. Eindelijk mocht ik bed uit om te douchen verteld de verpleegkundige mij dood leuk, bloed overal, dat borstvoeding geen goede anticonceptie is en dat ik daar wel goed over na moest denken. Ik heb echt een minuut stil gestaan met mijn mond open alleen maar kijkend van haar naar het "slagveld" tussen mijn benen... Pff. . Kort verhaal lukte me dus echt weer niet Maar dit was eigenlijk in grote lijnen mijn bevalling van gebroken vliezen naar kerngezonde dochter in minder dan 9 uur en dat voor een eerste
Ik lees nog steeds met veel plezier alle verhalen hihihi. Fijn dat je bevalling toch zo goed ging prinses kiara, leuk al die grapjes tussendoor hahaha. Het erge van dit lezen is dat ik ook weer zin krijg hahaha
Ik heb dit topic tijdens mijn zwangerschap gelezen en toen meerdere keren in mijn broek geplast van het lachen en echt tranen met tuiten. Het was toen zelfs zo erg dat mijn ventje liever niet had dat ik ging lezen als hij thuis was. Nu bijna 1,5 jaar later weer eens aan het lezen en ondanks dat ik nu niet zwanger ben toch hetzelfde effect. Het heeft mij in ieder geval enorm geholpen en na het lezen van al jullie verhalen kreeg ik gewoon zin om te bevallen. Ik heb niet heel veel genante dingen, vond het voornamelijk heel lang duren en vreselijk vermoeiend. Ben om half 10 donderdagmorgen gestript, daarna direct weeen en ben uiteindelijk vrijdagavond laat bevallen. Mijn vliezen waren nog niet gebroken en ik vond dat ik ondanks de weeen best effe kon gaan wandelen om in het restaurant een kopje thee te gaan drinken. Dus ventje en ik daarheen gewandeld. Kom ik daar aan voel ik een knak en voelde ik het een en ander stromen, shit heb ik weer. Dus ik met mijn benen strak bij elkaar op een stoel in het restaurant en ventje het hele ZH door om een roelstol te vinden hihihi. Uiteraard vond ik dat veel te lang duren. Ik heb nog vrolijk zitten whatappen met vriendinnen zonder te zeggen dat ik aan het bevallen was hahaha. O ja, en tijdens het persen moest ik af en toe even wachten omdat het anders te snel ging en toen wilde ik niet meer verder. Heb ik gevraagd of ik niet mocht stoppen ik vond het wel best. Nu ik aan het schrijven ben herrinner ik me weer van alles. Er was ook een Co bij waar ik vanaf het eerste moment een gloeiende hekel had. Toen ze voor de zoveelste keer vroeg of ze ook even mocht voelen heb ik haar dat toch echt verboden hahaha. Ze keek wel enigzins bedust. Ik vond haar echt zooooo stom. Arme kind kon er echt niets aan doen hihihi. Ik vond het een bijzondere gebeurtenis. Was alleen jammer dat de gyn 3 bloedvaten raakte tijdens de knip. Scheen aardig horror te zijn, ik vond het toen wel grappig. Ze was echt helemaal rood. Mijn ventje vond het minder, die zag het gebeuren. Ik vond het achteraf ook minder, heb daarna twee weken alleen maar plat kunnen liggen omdat ik bijna 1,5 liter bloed was verloren.
Ik vroeg na de bevalling: Was dat alles?? De Verloskundige schoot in de lach, Ja de kleine was er al, en de nageboorte was er ook al uit dus ik was klaar. Ik was er totaal niet van overtuigd dat ik al klaar was met bevallen terwijl er toch al een hummeltje op me borst lag.
O, heerlijk, dit had ik even nodig na de afgelopen week hier... Je hele verhaal is geweldig, maar deze ga ik onthouden voor als ik ooit nog eens weer met m'n benen in de beugels hang
Hier was het ECHT het breken van de vliezen. VK ging er ook met een of andere haak-achtig iets in, om die vliezen dus door te kunnen prikken. Maar blijkbaar hoeft het breken van de vliezen niet perse een weeenstorm op te leveren...
gelukkig hier vliezen spontaan gebroken, alleen toen wel persweeën in de auto, zucht die maar over drempels weg... zat al op het hoofdje toen ik in het ziekenhuis op bed lag (en ze wilde me nog laten wachten op de gyn....) Jammer te laat Heb trouwens 1x auw gezegd en dat was het zetten van die spuit om mn baarmoeder met spoed te laten krimpen. Placenta was er al uit (losgescheurd) en ik verloor ruim een liter bloed. Heb niet gegild, heb volgens de zusters niet eens moeilijk gekeken en dan kwam er een groooot hoofd zijwaarts ter wereld (ze had geen inwendige spildraai gedaan). Dat ik niet tot mijn kruin uitgescheurd was vind ik nog steeds een wonder. alleen een schaafje
Ik tijdens de persweeen; er 'hangt wat' (van achteren) maar nee hoor er werd me verzekerd dat er niks'hing' haha. Tot even later en wel degelijk ontlasting uitkwam, maar toen rook ik het direct haha! Blijft genant, zelfs manlief maakte een opmerking. Fijn hoor!
Hier geen genante opmerkingen gelukkig. Breken van de vliezen niet gevoeld alleen werden de weeen wel heftiger. Ach ik had bij het breken al 9 cm en die heftigere weeen was teken 10cm en persen. Persen was 5 minuten ofwel 2 persweeen waar mijn lichaam in dit geval instintief op reageerde door het over te nemen. HEt enige wat mijn man zei toen het hoofdje geboren was is: "je kunt al vlechten maken zoveel haar heeft ze" En dat vanaf een baarkruk te moeten zien is al niet makkelijk.
Tijdens het persen werd ik misselijk (ik was al goed ziek vanwege complicaties van een lange bevalling). Dus ik gaf over. Ik weet nog dat de gyn riep: ¨Dat was een goede pers, probeer maar nog een keer.¨ Dus bij de laatste perswee kwam alles eruit, dus mijn man, twee verpleegsters, de gyn, ik en mijn dochter zaten onder het braaksel. Volgens de gyn kwam het omdat dat een goede pers was :S??