Dit laat heel duidelijk zien dat er vooral nagepraat wordt wat een 'methode' je voorkauwt. Het volgen van 'een methode' of 'stroming' (welke het ook is), heeft net zo weinig te maken met het respect voor je kind als het volgen van een andere stroming. Waarom? Omdat je per definitie handelt naar datgene wat een derde je aangepraat heeft (of het nou een boek of een forum is) en niet volledig naar je kind kijkt. Dat is ook handelen in eigen belang hoor, je voelt je heel superieur en 'goed' omdat jij 'de beste methode' volgt, en je het gevoel krijgt dat je daarom een betere moeder bent dan alle andere die in iets anders geloven. Jij gelooft heilig dat jouw 'methode' de enige juiste is. Waarom? Omdat je dat van anderen hebt gehoord.. Je kind is nog klein, je kunt niet in de toekomst kijken. Je hebt geen enkele garantie dat jouw kind tot een andere individu zal uitgroeien dat als je hebt bijv in een kinderwagen hebt gereden ipv de draagdoek. Je GELOOFT dat omdat het je verteld is, maar je WEET het niet.
Ik heb alleen de eerste twee pagina's gelezen en mis dus de reden voor de wat fellere discussie, maar hier mijn two cents . Sommige dingen doen we wel AP en anderen niet. Vanuit mn opleiding was ik me altijd al erg bewust van het concept attachment, maar echt een stroming volgen doen we dan weer niet. Ik ben wel redelijk van het lichamelijk contact en ons meisje heeft erg lang op onze kamer geslapen (niet bij ons in bed, omdat ik dat toch eng vond). Ook heb ik haar heel lang en vaak gedragen en laat ik haar vrijwel nooit huilen. Qua voeding doen we het wel net even anders, omdat ons meisje op verzoek voeden betekent dat ze echt veel te veel krijgt. Ze is en was redelijk onverzadigbaar en eet en drinkt met gemak twee keer zoveel als ze mag hebben. Zo kan ze al bijna net zoveel avond eten als ik (ben zelf wel geen grote eter, maar toch..) en eet ze rustig 3 boterhammen per dag. Hierin moeten we haar dus wel een beetje remmen voor haar eigen best wil. Verder denk ik dat de meeste ouders die bewust met hun kind omgaan, respect hebben voor de behoeftes van een kind en dat één stroming niet per sé de beste is. Wat betreft onderzoeksresultaten weten we natuurlijk allang dat attachment belangrijk is. Echter, voor attachment is AP niet noodzakelijk.
Dit bedoel ik idd. Door AP-boeken verkopers wordt enorm veel gepromoot met allerlei onderzoeken over veilige hechting, waar in de betreffende onderzoeken geen enkele 'opvoedmethode' wordt aangedragen, maar puur de hechtingsbasis dat elke kind hoort te hebben. Daar hoef je geen populaire methodes voor te volgen.
Precies. Ik sta achter de principes van attachment parentimg zoals een paar pagina's geleden genoemd, maar krijg soms de kriebels van de ap profeten die de Absolute Waarheid verkondigen en regelmatig oneigenlijke manieren van argumenteren gebruiken tegen mainstream, soms lijkt t wel schoppen om t schoppen. En ik slaap met mijn dochter of direct naast mijn bed of in mijn bed, geniet van de bv op verzoek, draag bijna altijd buiten en laat wel even jengelen als ik weet dat t verder goed is of even mijn handen vol heb (deed ik de eerste maanden trouwens niet) maar niet brullen. Maar zeis wel al sinds een week of tien regelmatig bij een van de secundaire hechtingsfiguren omdat ik ook gewoon moet werken (wel bewust gekozen voor een Gastouder ipv wisselende gezichten en drukte op een creche), en ze draagt gewoon katoentjes van de grote textielverkopers in plaats van biodynamische wollen rompers. Mijn instelling? Onderzoek alles en behoud het goede
Als baby heb ik ze niet laten huilen, dat vooropgesteld. We hebben het nu over de leeftijd van 17 maanden. Staat in dat andere topic, dus snap dat je dat niet gelezen hebt
Wij volgen geen opvoedkundige stroming maar wij volgen ons hart en verstand en kijken daarbij wat goed is voor het kind en het gezin en de behoeften daarbij. Zo hebben de jongste 3 borstvoeding gehad tot ze zelf niet meer wilden (met 7 a 8mnd), maar vanaf 5 mnd icm met fv voor mijn eigen geestelijke gezondheid. Mijn jongste krijgt nog 2x per dag een fles en dan liggen we heerlijk samen tegen elkaar aan. Het is dat ik pas bij de jongste de geweven draagdoek ontdekt heb maar anders had ik de andere kids ook langer gedragen. De meeste kinderen hebben 2 maanden bij ons op de slaapkamer gelegen. Behalve de 3e, die lag na een week al in haar eigen kamertje omdat ze niet kon slapen met ons erbij... uren was ze steeds wakker en toen ik haar ging verschonen en iets vergat legde ik haar in haar ledikantje zodat ze veilig lag, toen ik terugkwam lag ze heerlijk te slapen... Maar goed je kan niet altijd volledig de behoeften van je kind volgen. Dat wil ik ook niet. Ik ben mama, maar daarnaast ook Napoleon en om een goede mama te zijn én om in mijn kinderen behoeftes te kunnen voldoen moet ik ook aan mijn behoeftes voldoen en ja, soms is dat niet altijd waar mijn kind behoefte aan heeft. ik zie in mijn werk vaak kinderen waarbij de ouders volledig in de behoeften van het kind heeft voorzien, maar ik kan je wel vertellen, dat zijn echt niet de leukste kinderen en vooral niet omdat zij niet met teleurstellingen hebben leren omgaan...
En trainen als hondjes vind dat ook wat raar over komen. Heeft niks met trainen te maken, in mijn ogen voed je op ook in het belang voor het kind en de toekomst. Ik kan heel slecht over ouders die in alles mee gaan n het kind in de zin van altijd ales uitleggen, al is het 100x het zelfde. Dan denk ik wel eens wees eens wat strenger. Je hebt het over huid op huid contact. Dat is iets wat wij enorm veel hebben gedaan, zowel in hun ziekenhuis tijd als lange tijd thuis en nu nog geregeld. Het ging mij puur om hoe mamaloe reageerd op mensen die anders dan haar opvoeden. Het lijkt nu net of ik mijn jongens hebben laten huilen toen hun baby waren, dat is absoluut niet zo. In het andere topic ging het over gewenning van een ander kindje wat steeds wakker werd. Dit mannetje is ouder dan een jaar. Daar heb ik op gereageerd met een voorbeeld toen onze jongens 17 maanden waren. Puur het stukje gewenning en hoe we dat hebben opgelost. Mamaloe heeft vervolgens in dit topic gereageerd op onze manier van opvoeden, vandaar de discussie hier
+1 Mooi gezegd Napoleon ! Off topic als ik berichten van jouw zie ben ik altijd stiekem een beetje jaloers op jou Ik heb het al een keer gezegd, maar wat een rijkdom heb jij om je heen 5 kindjes zeg wat prachtig!
Zo bedoelde ik dat eerder in mijn berichten ook dat moeder en kind hun zelf vermoedelijk nog wel tegen komen in de toekomst om bovenstaande reden
Maar als je de beginselen van ap leest/hoort/ziet dan komt volgens mij juist heel duidelijk naar voren dat volledig naar je kind kijken juist het allerbelangrijkste is. Daarnaast wil ik me helemaal niet superieur voelen. Maar mijn hart breekt echt als ik dan lees dat zulke kleine wezentjes meer dan een uur helemaal alleen in hun bedje moeten liggen huilen omdat mama dat als methode heeft bedacht/gehoord/gelezen. Of zouden er echt moeders zijn die vanuit gevoel en instinct hun kind laten huilen, omdat ze moeten leren slapen op het moment dat de ouder vond dat het daar tijd voor is?
Daarnaast is het niet zo dat er bij ons thuis geen regels zijn en mijn kind alles mag waar hij zin in heeft. Maar dat kan prima icm niet laten huilen.
Kijk mamaloe, dat bedoel ik. Jij hebt t over een uur huilen, en daar tegen zet je jouw visie af. Niemand laat zijn kind een uur huilen, en geen enkel cb zal zeggen "laat maar een uur brullen". En dat soort statements is wat me irriteert aan de ap fanatici.
Tja in het topic wat hier net aan gehaald werd stond toch echt letterlijk de tekst van een mama die haar kind een uur had laten huilen, ik kan het ook niet helpen.
Dit zou ook echt niet mijn stijl zijn en om eerlijk te zijn vind ik dit zelf ook zielig. Toch geloof ik wel dat er moeders zijn die dit doen vanuit een soort van instinct en oprecht omdat ze vinden dat dit het beste is (sterker nog ik ken er twee, die dit regelmatig deden vanaf dat hun kindjes ong 5 mnd waren). Het heeft natuurlijk ook heel erg te maken met je eigen opvattingen over wat belangrijk is in het leven en wat je zelf hebt meegekregen van je ouders. Zo was het voor veel moeders van mijn moeders generatie volkomen acceptabel om een kind lang te laten huilen, omdat het maar moest leren dat het niet alles kon krijgen zoals het het wilde. Mijn moeder vindt het bijvoorbeeld maar raar dat wij onze dochter niet laten huilen. Kortom, ik denk oprecht dat er mensen zijn die dit doen, omdat ze denken dat dit het beste is voor het kind en niet uit een soort van egoïsme of egocentrisme.
Maar JIJ voed toh ook op op de manier die je heb gezien/gelezen/gehoord Het is precies hetzelfde alleen geloof jij in jouw opvoeding Maar dat wil niet zeggen dat jij t wel goed doet en andere niet.. Iedereen doet het op zn eigen manier goed of je t er nou mee eens ben of niet
ik heb mijn dochter ook nooit laten huilen in bed, maar mamalou vind jou ontzettend beledigend en oordelend naar andere mama's toe... dat trainen als hondjes vind ik ook onzin. Ja, dan is mijn kind een getraind hondje. Ze kreeg op uur en tijd eten en ging op uur en tijd slapen. Dat werkte als een trein, ik heb haar niet getraind, maar heb haar structuur en regelmaat geboden. Ik vind niet dat kleine baby's alles al zelf uit mogen maken....zij hebben er mi behoefte aan om richting te krijgen in hoe en wat. Dan heb je niet meteen getrainde hondjes hoor. Over onrespectvol gesproken.
Ja dat beaam ik toch ook net ook. Maar ik vraag me oprecht af of als je ziet/leest/hoort ook inhoud je kind laten huilen, dat dat instinctief en gevoelsmatig dan ook ok kan zijn.
Dit snap ik niet, jij bent toch ouder? Dan kun je al die dingen toch ook zelf bedenken? Of moet alles uit een boek komen of uit de mond van een zogenaamd deskundig iemand. Bedoel dat niet lullig maar ik kan hier niet bij, je laat je toch niet vertellen hoe je het moet doen