Ik moet het gewoon even van me afschrijven. Onze situatie is zo dat mijn vriend en ik één kindje hebben en hij nog twee grote kinderen(zie onderschrift) De situatie bij ons thuis als de grote kids er zijn is vaak niet zo leuk. Vooral omdat er veel spanning bij hun onderling is. In de vorm van dat de oudste zijn broertje dus heeeeeel erg pest. Hij is gemeen/geniepig en bezorgt de middelste echt een trauma.. De jongens zijn maar om het weekend bij ons en echt grip hebben we niet op ze. Behalve dan dat mijn vriend koste wat kost het pesten van de oudste niet wil toestaan bij ons in huis. (heel logisch) Wat er gebeurt is dus dat de middelste altijd op 't randje van knappen staat. Dus altijd maximaal geiriteerd is.. En dus altijd ook zo reageert vooral tegen zijn broer.. En soms tegen de jongste. Wanneer hij knapt is hij ronduit agressief en kan ik ze absoluut niet aan. Ze zijn gruwelijk sterk en vliegen elkaar dan aan. laatst zaten ze elkaar met een schaar achterop en vlogen de stoelen door de kamer. Omdat ik vaak alleen met ze ben heb ik gezegd dat niet meer te doen. Ik heb de jongste opgepakt (die geschrokken was en flink huilde) en ben naar boven gegaan. Helaas merk ik nu dat de jongste deze agressieve manieren steeds meer overneemt. Hij reageert ook zo overdreven geiriteert en schreeuwt bij het minste of geringste terwijl hij dat ook op een normale manier kan zeggen. Ook schopt of slaat hij er meteen op los (Wat misschien ook wel aan de leeftijd ligt). Kortom ik word er moe van.. Hoe kan ik hier tegenaan blijven boksen. Ik ben gewoon bang als ik zie hoeveel invloed die twee dagen in de 14 dagen invloed hebben op hem. En ik word er ook vervelend van als ik merk dat ik constant dit soort gedrag bij hem moet corrigeren. En ik merk dat ik hierdoor ook steeds minder leuk vind als de grote kinderen komen omdat ik me afvraag wat voor rare fratsen ze hem nu weer aanleren. Nog een voorbeeld.. De oudste zit nu op de mb school. En dan is het schijnbaar stoer dat ze op de grond spugen. Dus dat doet hij ook. En dus zijn jongere broertje ook en nu dus onze 2 jarige ook..!! Ik kan wel janken als ik het zie. En na gesprek met moeder van de twee jongens zegt zij ook het vervelend te vinden en er met hun over te hebben maar dat ze het er ook niet in één keer uitkrijgt.. Help... Ik heb er zo genoeg van die strijd altijd maar... ps sorry voor 't lange verhaal...
Dat lijkt me verselijk lastig, maar vooral zeer onveilig. Met name voor je kindje maar ook voor jou als ik t zo lees. Dat gedrag bij jullie wegkrijgen gaat ws niet lukken als moeder het alle andere dagen ook niet onder controle heeft. Ik zou er voor de veiligheid voor kiezen de jongens om en om bij je te hebben dus niet samen. Misschien niet helemaal de bedoeling van de omgangsregeling maar zorgt wel voor veiligheid en rust lijkt me.
Wat een vreselijke situatie, ook voor die jongens! Ik zou de omgangsregeling ook zo aanpassen dat ze apart komen (dus misschien ieder weekend 1 zoontje). Ik denk dat het voor de jongens ook veel rust zal geven, even uit elkaar. Daarnaast is die omgangsregeling toch bedoeld voor de tijd tussen vader en kinderen? Waarom zit jij dan alleen thuis met hun? Ze komen bij jullie niet om bij jou te zijn. Kunnen jullie iets regelen zodat jouw vriend altijd thuis is als zijn kinderen bij jullie zijn? Want 1x in 14 dagen je kinderen zien, en dan ook nogeens er niet bij zijn lijkt me niet goed voor hun onderlinge band. Misschien dat de jongens hun vaderfiguur gewoon missen, en dat dat zich ook in hun gedrag laat zien. Daarnaast zou ik de verantwoordelijkheid voor de opvoeding niet alleen terugleggen bij de moeder, maar ook bij je vriend. Hij is hun vader en zijn taak is om ze manieren aan te leren.
Ik denk dat hun vader maar eens goed op moet treden...stoelen gooien, op de grond spugen.. wordt dat gajes wel opgevoed? Ik zou,dit nimmer tolereren. Gewoon straffen als ze zoiets flikken. En hij moet met zn ex om de tafel om dit zo snel mogelijk in de,kiem te smoren. En de straf evt. bij de ander voortzetten. Spugen,is een week het huis niet uit, klaar!
Ik ben het zo met jullie eens. Vriend zou thuis moeten zijn, maar hij doet constant zijn eigen dingen. Daarbij idd komen de kids niet voor mij en steeds vaker gaan ze dus ook al eerder weer richting moeder omdat ze bij ons niks kunnen doen.. En idd onopgevoed zijn ze.. Maar ik ben het zo zat die discussies steeds met ze te voeren. Steeds dingen te moeten leren die je 4 jarige moet bijbrengen ipv tienerjongens.. Ze zouden zeker uit elkaar gehaald moeten worden die kids. Maar daar wil moeders niet aan. Maar goed die gaat in de weekenden dat de jongens weg zijn vaak uit dus die wil die avonden niet missen natuurlijk. Tja.. Het is ook niet leuk iedere keer met buikpijn tegen de weekenden aan te kijken... Ik moet oppassen dat ik het de jongste niet kwalijk ga nemen. of tenminste kwalijk nemen. ik vind het zo sneu voor hem dat hij van die rotvoorbeelden heeft. Het is soms zelfs zo dat als de jongens gaan vechten de kleine ook staat te schoppen.. Dan word ik zo verdrietig.. En haal hem weg uit de situatie.. Maar ja en dan....
dan beginnen met je man op te voeden...kids komen voor hem en hij hoort er dan te zijn, anders ga je aan het hele idee voorbij. Met eigen dingen bedoel je neem ik aan hobby en afspraken. Een goede duidelijke kalender pakken waarop staat wanneer de jongens er zijn, en je man duidelijk maken dat hij daar dus niks anders op kan plannen. Daarnaast misschien slim om eens met die gasten rond de tafel te gaan en heel kinderachtig even huisregels opstellen. Duidelijk maken dat je nu een kleine copycat rond hebt lopen en dat het van hen ook wat aanpassing vergt. En dan heel simpel houden. Je jongste er ook bij zetten: in huis wordt niet: gescholden gespuugd geschopt met spullen gegooid en meer dingen die jij niet wil hebben. Wordt het wel gedaan volgt er een waarschuwing en dan een sanctie...aangepast op leeftijd. het belangrijkste is dat jij en je man (en zijn ex eigenlijk ook) op 1 lijn zitten. Anders gaat dit allemaal geen zin hebben. Hij moet duidelijk weten dat hij niet de hort op kan als zijn mannen er zijn. Misschien kunnen jullie samen dingen bedenken die ze kunnen ondernemen als vader en zoons??? Als daar behoefte aan is??
Jeetje Joyce, respect! Zo met een peuterpuber en twee (bijna) pubers zindert het van de hormonen in je huis. Ik kan me voorstellen dat je het strijden moe wordt. Ik weet ook niet zo goed hoe je dat het beste aan kan pakken. Ik denk dat Tulips tip niet echt zal werken. Weet je nog hoe je zelf was als puber? Ik was in ieder geval echt niet onder de indruk als ik op mijn donder kreeg van mijn ouders en zorgde er wel voor dat ik alsnog het huis uitging. Bovendien is het niet uit te voeren als je ze maar een weekend hebt... Ik denk dat het beter is om iets met z'n allen te ondernemen. Het bos in, voetballen, whatever, om (vooral de twee oudere jongens) hun energie kwijt te raken, zodat ze hopelijk wat minder in elkaars haren vliegen. Verder elk individuele aandacht geven, bijvoorbeeld dat de oudsten elk een avond mogen koken (inclusief boodschappen doen natuurlijk). Dat spugen op de grond is natuurlijk echt heel goor. Introduceer een vloek- en spuugpotje. Een vloek of een klodder spuug = een deel van je zakgeld in de pot. Kan je uiteindelijk eens leuk naar een pretpark met z'n allen Je kan verder niet verwachten dat ze allemaal de hele dag gezellig tegen elkaar doen. In elk gezin zitten de kinderen elkaar op de nek, dus helemaal uitbannen kan je het nooit. Heel veel succes in ieder geval (en ga (nog) eens met je vriend om te tafel zitten om een plan van aanpak te maken)
Het hele probleem is eigenlijk het probleem van je vriend, en niet van jou. Zo zou ik het gewoon benaderen. HIJ heeft 3 kinderen, waarbij twee 1x per 2 weken bij hem wonen en HIJ hoort ze op die dagen op te voeden en voor ze te zijn. Hij is hun vader verdorie. Mist ie ze niet? Waarom zorgt hij niet voor de opvoeding van zijn eigen kinderen? Gaat het straks met jullie eigen zoon ook zo? HIJ is verantwoordelijk voor de opvoeding van zijn alle 3 kinderen. Moeders natuurlijk ook, maar alleen voor hun eigen kind. Je vriend legt zijn verantwoordelijkheid bij jou neer. Bij puberende zonen werkt dat gewoon niet, ze zijn niet gek. Ik heb eerlijk gezegd ook medelijden met de jongens. Ze komen voor hun vader, en hij gaat weg. Ik zou verwachten dat een stuk baldadigheid ook daarvandaan komt. Pak je vriend bij zijn ballen en leg hem duidelijk uit wat vaderschap inhoudt... En op de dagen dat de jongens bij jullie zijn kunnen jullie verschillende dingen doen: - met het hele gezin iets doen; - vader met zonen weg om iets te doen - jij met de jongste weg zodat vader met 2 oudste thuis tijd kan doorbrengen - dat hij weggaat en jij thuis blijft met zijn kinderen zou ik niet als een optie geven. Behalve in een noodgeval of als ie moet werken oid natuurlijk.
ik vind je heel negatief over pubers in het algemeen. Ik weet precies hoe ik als puber was, ik was een heks. Ik kon wel niet onder de indruk zijn van mn ouders, maar dan wist ik de consequenties. Ik denk dat altijd met zn allen de oplossing niet is. Als pa weg is denk ik dat die gasten ook uit verveling zo gaan doen. Zij hebben natuurlijk niet om een scheiding en nieuw broertje gevraagd( dit bedoel ik niet negatief naar ts toe he, maar vanuit het oogpunt van de jongens), misschien een beetje tegendraads daarom. Als pa laat zien dat hij ook aandacht voor hen heeft.... ruzietjes kun je nooit helemaal uitbannen, maar normen en waarden aanleren zijn erg belangrijk in mijn ogen.
ik vind dat dames hierboven hele verstandige dingen zeggen. maar ik kan je misschien een tip geven voor de 2 jongens. ze moeten sportief gedrag leren, vreedzaam met elkaar leren concureren. klein wedstrijdjes onderling doen? naar n sport vereniging gaan met hun vader? een een goed gesprek met hun vader zou ook helpen over broederschap? lijk me heel moeilijk voor jou. heel veel sterkte.
Hey Joycje, Opkomen voor jezelf en er het probleem van je vriend van maken. Desnoods ga je zelf overdag weg als die jongens er zijn. Het zijn immers niet jouw kinderen, maar die van je vriend. Vind het niet juist dat jij met zijn probleem opgezadeld wordt. Als hij ze niet wil of kan zien, dan moet hij de omgangsregeling aan (laten) passen.
Als je vriendin echt niet wil luisteren en du niet akkoord wil gaan dat hij de weekenden dat zijn zonen er zijn er ook is, dan zou ik als ik jou was eens in zo'n weekend zelf weggaan met de kleinste en hem alles laten doen, misschien zet je t dan op scherp en komen er wel goede afspraken. Vind t ook zielig voor die zonen, ze krijgen echt niet de aandacht die ze verdienen van hun vader.
Die jongens vechten letterlijk om aandacht. Ze 'moeten' elke 2 weken een weekend naar hun vader die er vervolgens niet is! Hoe denk je dat dat voelt voor puberende zonen die hun vader als grote voorbeeld hebben? Ik vind het echt ontzettend sneu voor de jongens dat ze 'gedumpt' worden en ze vervolgens het maar moeten uitzoeken met elkaar, papa er niet is en aan jou (terecht!) dondersgoed aanvoelen dat ze niet gewenst zijn. Hét recept voor probleemgedrag. Het mooist zou zijn als jullie alledrie (moeder, je vriend, en jij) met elkaar om tafel zouden gaan om dit te bespreken en gezamelijk duidelijke regels opstellen. En de regels zijn bij iedereen hetzelfde. Daarbij is je vriend het verplicht aan zijn zoons (en aan jou!) om er te zijn in het weekend dat zijn zoons er zijn. Potverdorie zeg, wat een vader! Ik vind het echt niet kunnen. Los het samen als volwassenen op waarbij de ouders van de jongens de verantwoordelijkheid hebben naar hun kinderen.
Geweldig bedankt voor jullie reacties. Ik voel me helemaal gesterkt en niet alleen staan .. Het spuugpotje is idd een geweldig idee.. We hebben hem al voor scheten en boeren (expres) dus kan 't spugen er ook bij.. Jeuj. disney here we come.. En idd moet vader lief in de gaten hebben dat dit ZIJN quality time is met de kids en niet die van mij!. Dit is ook reden van de scheiding met zijn ex. Omdat hij zijn eigen ding niet opzij kan zetten... @adi.. het klopt ja.. Vaak word hun verantwoording bij mij neer gelegd waarop ex weer boos word als het niet goed gaat. Maar goed ze heeft nu wel door dat het mijn vriend zijn schuld is.. Vader en oudste zoon zijn ook water en vuur.. Die hebben constant mot. Waarna moeders weer gebeld word en hup die komt oudste weer ophalen. Het is iedere keer zo'n gedram... Zowel mijn vriend die niet kan praten en dus dat ook niet met zijn kind doet.. En er dus nooit geen ruzie uitgepraat word.. Heeft mijn vriend nu zoiets tja hun passen zich niet aan als ze komen dus doe ik dat ook niet. (hoe krom kan je gedachte zijn) @ tulip.. Ik weet dat ze niet om de scheiding gevraagd hebben. Maar het is ondertussen al 7 jaar geleden.. Ze weten niet beter nu.. Denk ik.. En ze zijn hartstikke gek op hun broertje.. Maar tja het is nou eenmaal zo dat ze nu gewoon hun eigen persoonlijkheid en karakter aan het ontdekken en vormen zijn. Prima... Maar what about my 2year old En idd... ik vind ook dat ze normen en waarden moeten hebben. Als zij een kado krijgen. Dan zeggen ze rustig wat moet ik daar nou mee dat vind ik stom.. Of als ze iets krijgen moet ik nog steeds tegen ze zeggen... Wat zeg je dan... de middelste roept nog steeds tegen iedereen. Jij bent dik zeg.. Belachelijk.. Dingen die ze als 4 jarige al zouden moeten weten.. ben ik er nu nog aan het inbrengen.. Met alle weerwoord van dien @Maja82... Idd een duidelijke oplossing die ook zeker aangegaan moet worden. Punt is viendlief ziet alles als een aanval en zoals hierboven aangegeven.. valt er gewoon niet zo met hem te praten.. Ook niet door ex.. Gelukkig zijn ex en ik wel regelmatig in gesprek en daarbij bespreken we wel over mijn vriend en zij vind het ook belachelijk. Ze merkt ook aan vooral de oudste dat hij het niet leuk meer vind om te komen.. Want hij heeft niks aan papa... Pfff als die kerel van mij nou maar eens om zich heen zou kijken en zou willen zien wat hij aanricht.... ... wat een verhaal he.. Maar moet zeggen. ik vind het heerlijk om even van me af te schrijven.... Even stoom afblazen van mijn frustraties... En sterken voor komend weekend...
Ik wil er nog even aan toevoegen dat kinderen er prima mee om kunnen gaan als er bij papa andere regels zijn dan bij mama! Hier soortgelijke situatie waarbij de oudste (17) zegt: 'papa, bij jou laat ik het wel uit mijn hoofd om dit of dat te doen want jij DOET wat je zegt. Mama roept van alles, maar die dreigt alleen maar...". Dussss...... Dus inderdaad je vent een schop onder zijn kont geven en vooral consequent zijn. En als je man niet wil luisteren zou ik er in dit geval geen enkel probleem mee hebben om op donderdag te zeggen "oh schat, by the way....dreumes en ik zijn dit weekend bij een vriendin". Laat het hem maar oplossen ! Succes!!
Ik word een beetje verdrietig van je verhaal, arme jongens. En je vriend... Tja jij pikt dit allemaal! Hij is verlaten door zn ex voor dit gedrag, en het enige wat ie blijkbaar gedaan heeft is een andere vrouw zoeken die het gedrag wel accepteert. Hij zal later met jouw zoon ook op deze manier omgaan, wil je dat wel? Zo niet: zorg zelf voor verandering bij je vent! Hij is vader van die jongens!!
idd begin bij je vriend!!! Dat is nu het grootste kind dat opgevoed moet worden. En herinner hem er even fijntjes aan dat hij al 1 ex heeft
Tja Adi.. Heb hem ook al verteld dat wanneer we ooit uit elkaar zouden gaan hij ons kind alle dagen van de week mag ophalen om hem te zien of wat te doen, maar dat ik hem absoluut niet naar zijn nieuwe vriendin ga brengen om daar het weekend door te brengen terwijl hij weg is.. Dat gebeurt niet.. Ik heb met hem gepraat en hij kwam zelf tot het inzicht dit weekend thuis te blijven. (ze komen weer) nou nou ik schrok ervan. .. maar goed jullie hebben gelijk.. Het is sneu voor de kids en ik doe echt wel mijn best het voor elkaar te krijgen.. zucht.....