Maantje, bedankt voor je support. Summer, tja het zou kunnen dat het dat is, maar ja, van die wetenschap word ik helaas niet zwanger. Het is inderdaad erg moeilijk dat ze niet weten wáár het nou aan ligt.
Hallo, Ik ben moeder van 3 zoons (16 jr oud, 11 jr en 7 jr)en nu 5 wkn zwanger van de 4e, ik ben tussen 1994 en nu 11x zwanger geweest en iedere van die 7 andere keren ging het mis voor de 7e week.Gezien het feit dat ik allemaal jongens heb denk ik (mss raar )dat ik geen meisje kan krijgen, gyn heeft gezegd dat er niet aan de hand is en dat alles okay is. Ik heb 2 zoons met mijn ex man en 1 zoontje van 7 met mijn huidige man en die heeft een dochter met zijn eigen ex dus daar ligt het ook niet aan.Nu loop ik iedere keer met angst en beven nar het toilet en bid heel hard dat ik geen bloed zie.
Hallo dames. Hier wellicht een "lotgenoot". Dat wil zeggen, wij zijn sinds eind 2009 bezig geweest om zwanger te raken. De eerste keer was het raak al na 4 maanden! Helaas na 6wkn ging dit mis. Vol goede moed weer onszelf bij elkaar geraapt en er weer vol voor gegaan... Dat liep even anders, een zwangerschap bleef uit. In januari 2011 hebben wij toch de stap naar het zknhuis gezet. Ik was de jongste niet meer (toen 35 jaar) en had het gevoel dat de tijd ging dringen. Alle bloeduitslagen bij mij waren oke. Knuffelman moest uiteraard ook "in een potje" schieten, die uitslag was helaas minder goed. Slechts 6 procent was goed genoeg. Hoe dubbel ook, we waren een soort van opgelucht, er was een reden waarom ik niet zwanger raakte. Vervolgens een HSG "ondergaan" (niet prettig omschrijft bij lange na niet hoe vreselijk veel pijn dat deed), en daarna verplicht weer 3 maanden zelf proberen met de mededeling dat als dat niet zou lukken we voor IUI in aanmerking kwamen. In de 3e maand na de HSG spontaan zwanger!!! Wat een feest, helaas bleek bij de eerste echo met 9 wkn dat ook deze zwangerschap mis gegaan was (MA) (dit was juni 2011). Na 2 curretages begaf tot overmaat van ramp mijn rug het... een hernia. In oktober geopereed en in januari dit jaar de draad weer opgepakt en ook weer contact gezocht met het ziekenhuis. Op 20 maart hadden wij onze eerste IUI... En nu inmiddels bijna 32 weken zwanger!!! Ik weet dus hoe slopend het is om niet zwanger te raken. Het verschil is dat er bij ons wel een reden was, maar niemand die in eerste instantie van plan was daar wat mee te doen (want we waren immers spontaan zwanger geraakt). Wat ik jullie wil meegeven is dat ondanks alle tegenslagen, alle domme opmerkingen (al zijn ze vaak niet zo bedoeld), alle frustraties, alle huilbuien, alle ruzies over wel of niet de mmm, en alle andere zaken... probeer toch (bij vlagen) de moed erin te houden. Een sprankje hoop is er altijd! Ik weet hier hebben jullie weinig aan... Ik blijf duimen voor jullie en alle anderen die in een soortgelijke situatie zitten, het idee dat er mensen met me meeleefde deed mij in ieder geval altijd goed! Knuffels!
Mamavbijna4, nee hoor, helemaal niet gek dat je dat denkt, dat je geen meisjes kunt krijgen. Een vriendin van me heeft ook heel sterk dat gevoel dat dat voor haar geldt. Maar jeetje meid, 7 mk's is ook niet niks! Ik hoop dat deze zwangerschap goed zal gaan, ik hoop met je mee. Knuffel, een HSG is zéker niet fijn nee. Die heb ik vorige week gehad, het voelde voor mij echt als een flinke wee. En verder dank ik je voor je lieve woorden. Ik zal zeker proberen de moed erin te houden, (al valt dat niet altijd mee...)
Lieve Jusi! Aller eerst een dikke knuffel voor jou! Hier een soort lotgenoot. Voor ik zwanger werd van mijn zoontje het zelfde mee gemaakt. Alle onderzoeken gehad en er kwam niets uit. Toch was ik na 2 jaar ook nog niet zwanger. En we zouden IUI krijgen. Die zelfde maand testte ik positief dus dat is ons gelukkig bespaard gebleven. Nu willen we voor nr 2. En ook een MK gehad en tijdens een echo zagen ze te veel folikels die niets deden. Maar toch heb ik een eisprong ( of beter gezegd een positieve ovulatie test ) Nu moet ik dinsdag weer naar de fertiliteitsarts en gaat het hele riedeltje weer opnieuw beginnen
Sorry ik breek even in maar huisartsen zeggen vaak dat B12 niet te laag is terwijl het dan wèl te laag is. Mijn huisarts vond mijn waarde ook niet te laag terwijl het toch echt wel heel laag was. Ik kon er ook niet zwanger door blijven. Ik zou bij de huisarts je waarde opvragen en als dit onder de 300 is is het te laag. Dan zou je eigenlijk injecties moeten krijgen. Je kan ook vitamine B12 smelttabletten nemen maar gewone vitamine B12 tabletten gaan niet helpen.. En bij vitamine D tekort of laag vitamine D helpt het om een hoge dosering te nemen (25 mcg). Misschien trouwens een tip om onderzoek te laten uitvoeren in Gent of Düsseldorf, daar zijn ze zoveel verder dan hier. Er is in het zwanger worden onderdeel een club van Gent gangers voor zover ik weet.. Veel succes meiden, ik heb zelf geluk gehad van de eerste moeilijk zwanger geworden en daarna veel pech met MK's en overlijden dochtertje*.. gelukkig heb ik zelf de oorzaak met B12 kunnen verhelpen. Hoop voor jullie dat er gauw een brusje mag komen in de toekomst!
Lieve Saja! Aah meisje toch, jij toch ook weer de MMM in. Heel veel succes! Nou, ik had afgelopen maandag het Geertgen gebeld, en mocht dinsdag gelijk komen voor een gesprek en een echo om mijn cyclus te bepalen. Mijn zusje was meegegaan, 2 onthouden toch meer als 1 he. Maar de conclusie was dat alles goed was bij mijn man en mij, en de gyn/fertiliteitsarts die ik had, zag geen reden om mij in behandeling te houden. Ze zei letterlijk: "Je bent nog jong, en ik schat de kans hoog in dat je snel weer zwanger zult zijn." Juist ja, hier heb ik nog eens veel aan.. Pas als wij weer een jaar ná de mk zitten, mogen we weer bellen. Dus.. einde Geertgen voorlopig. En het valt me ergens toch behoorlijk tegen, had ergens meer van de kliniek verwacht...
En nu moet ik ook 'sorry' zeggen want ben helemaal vergeten nogmaals te reageren in je topic. Sorry! Wat betreft de onderzoeken. Bedoel je met onderzoek van het bloed dat ze na je eisprong checken of er inderdaad een eisprong is geweest? Dat onderzoek heb ik wel gehad. De samenlevingstest hebben we niet gehad. Die zou helemaal niet betrouwbaar zijn, zeggen ze hier... Toch lees ik op internet verhalen over 'vijandig baarmoederslijm' wat op die manier ontdekt zou kunnen worden. Maar goed, dat zouden we kunnen omzeilen als we starten met IUI. Mijn cyclus is keurig altijd rond de 30 dagen. Eigenlijk altijd 31 dagen en soms wat korter. Daar is niets geks mee aan de hand dus. Heb je inmiddels al vitaminen gekocht/gebruikt? Vind het financieel best pittig hoor, als je uitgaat van zo'n 4/5 pillen op een dag (van een goed = duur merk) en dan maanden lang...
Helemaal mee eens! Dat loslaten is nu zo'n opmerking die echt pijn doet. Het is zo'n enorme dooddoener. Tja, als je na jaren eindelijk zwanger bent is dat toch nog geen bewijs dat je wel zwanger wordt als je het loslaat? Dat kan nu net dat ene lot uit de loterij zijn... Op het moment dat wij zwanger probeerden te raken van onze eerste stond ik er ook heel open en helemaal niet gespannen in omdat ik nog helemaal niet wist wat me te wachten stond. En eerlijk gezegd heb ik bij de tweede die hoop de eerste maanden ook nog gehad: we hebben er nu eentje, het zal vast wel sneller gaan. Maar ik ben beide keren niet zwanger geraakt in de eerste 'ontspannen' maanden. Daarnaast, en dat vind ik best angstig, is er natuurlijk naast wat ze wél weten rondom bevruchting/zwangerschap ook nog heel veel wat ze niet weten. Misschien heb ik wel iets wat nog niet ontdekt is of nooit ontdekt zal worden? Dat soort vragen spelen echt wel eens door mijn hoofd. Hè, Jusi, wat balen joh, dat jullie weer naar huis gestuurd worden! Dan ga ik voorlopig toch maar niet voor een second-opinion naar het Geertgen... Sorry, misschien heb je het al gezegd maar is er onderzoek gedaan naar je miskramen? Je leest hier ook wel van meiden die bijv. Utrogestan gebruiken... Sterkte verder!
Hoi! Bedankt voor het inbreken . Mijn waarde was 170 (ruim onder de 300 dus!) maar de normaalwaarde was 150 en daar zat ik net niet onder. Bij vitamine D weet ik de waarden niet precies meer maar die waren ook laag. Ik gebruik inmiddels smelttabletten voor vitamine B12 en een hoge dosering tabletten voor vitamine D. Mag ik vragen of jij zelf injecties krijgt of tabletten? En wat waren je waarden precies? Ik gebruik de tabletten nu zo'n twee maanden maar ben nog niet zwanger. Natuurlijk moet ik het te tijd nog even geven maar misschien moet ik toch eens met m'n huisarts gaan praten over injecties.
Hoi dames, Ik heb niet alles gelezen @Jusi... jullie moeten dus weer zelf proberen? Ik had stiekum ook wel meer verwacht van het Geertgen dan Wij zitten nu bijna aan het eind van de OFO bij t Geertgen. 2009 t/m begin 2010 2 vmk'en en 1 bbz. Ik het zkh alle standaard onderzoeken gehad "niets aan de hand" Ik wilde meer onderzoeken naar de vm'en dus naar het Geertgen begin 2010. Daar zijn we gestart met de OFO: ik traag ei, vriendlief erg weinig zwemmers = zwanger! Nou, zo blij! Dus ipv evaluatie gesprek kregen we een echo. Uit deze zwangerschap hebben we een zoontje van 22 maanden Nu: begin december 2011 gestart met zwanger worden. Wel met vreemde klachten vanaf begin cyclus t/m eisprong. Dus februari 2012 naar mn eigen gyn, conclusie: Niche in de baarmoeder + vocht. "kan geen kwaad, word maar snel zwanger was het antwoord en werd naar huis gestuurd. Toch vertrouwde ik het niet en uiteindelijk in sept bij Geertgen geweest voor een second opinion. Maar icm de uitslagen van 2010 stelde de gyn voor om een OFO te starten in het volgende cyclus. Daar zitten we nu dus in. A.s. woensdagavond belt dr Ruijs me voor de bloeduitslagen. Zit nu 8 dpo... Zaad was nu wel goed, vocht verdwijnt gedurende de cyclus uit mn bm en Niche.... dus afwachten maar. Al denk ik dat mn progesteron niet goed is ivm korte lf elke keer. Niet geheel onbegrepen maar toch vreemd waarom het nu in 11 maanden nog niets is geworden. Ook ik denk trouwens geen meisjes te kunnen krijgen. Ik heb het wel eens vaker gehoord. Dus ik vind het niet gek dat anderen dat ook denken. Toen wij vorig jaar begonnen hadden we afgesproken om 1 jaar te proberen en max 2 (v)mk. Ik wilde niet weer al die ellende want ik heb het na de geboorte van L erg moeilijk gehad in de trant van "heb ik hier nou zo hard voor geknokt!?" (huilbaby, couveusetijd... dus ik lichte pnd had geen band met L voor mijn gevoel) Nu zitten we bijna aan 1 jaar.... pffff stiekum ga je je grenzen weer verleggen. Ik wilde nooit echte mmm behandelingen zoals iui enz... maarja... hoe denk ik over 2 mnd? Ik ben nu 34,5 jaar...
Hier ongeveer hetzelfde verhaal. Ben in 2008 gestopt met de pil na 9 maanden een miskraam en 3 maanden later zwanger. Heb een zoontje van okt 2009 ben niet meer aan een pil gegaan en hebben ook nooit condooms gebruikt. Na een jaar er serieuzer mee bezig gegaan. Ben nu inmiddels 3 miskramen verder en ook alle onderzoeken gehad en helemaal niks aan de hand en dat is zo frustrerend. Mensen zeggen dan van die dingen maar je hebt er toch al 1 maar doordat je er al 1 hebt en hoe mooi dat is dat maakt de wens nog veel sterker. Afgelopen maand hystroscopie gehad daar is ook niks uitgekomen. Ze hadden in het ziekenhuis al gezegd als er niks uitkomt gewoon weer een half jaar proberen want ik kan wel zwanger worden maar niet blijven en daar kunnen ze niks aan doen. Ben nu begonnen met homeopathie kijken of dat wat doet.
Ja dat was wel wat de gyn/fert. arts tegen me zei. Maar nadat ik afgelopen maand ongesteld ben geworden, had ik een flinke dip, en heb toen toch maar weer gebeld. Ik kan het niet aan om nog veel langer te wachten hoor. Ik wil gewoon zwanger worden, nú! En níet nog een paar maanden wachten. Gelukkig begreep de vrouw die ik aan de telefoon had me, en mag ik tóch eerder terugkomen als we willen. Dus als volgende maand niet gelukt is, gaat er een belletje richting het Geertgen... En ik ken dat, van je grenzen verleggen. Wij hadden altijd een ideaalbeeld van 2 kinderen kort op elkaar in ons hoofd. Toen max 3 jaar, en tja, nu is ons zoontje alweer 3, en ga ik daar mijn kinderwens voor een tweede toch écht niet voor opgeven! Het is gewoon zo shit allemaal.
Wat een herkenbaar verhaal en hier dus ook een soort lotgenoot. Wij begonnen in feb 2009, twee miskramen en anderhalf jaar verder toch besloten om naar een lokaal zkh te gaan voor een ofo. Alles was goed, we moesten nog een half jaar zelf proberen. Daarna hsg gedaan, ook goed. Nog een jaar zelf proberen. Wanhopig werd ik ervan. Voor een second opinion naar een kliniek geweest en zelfde uitslag: alles is goed, je kunt zwanger worden en we zien geen reden om je te helpen. Daarna nog twee mks. Naar een academisch zkh gegaan voor onderzoek: chromosomen, stolling, alles was ok en weer werden we naar huis gestuurd met de mededeling "probeer het nog maar een paar jaar zelf; mss heb je nog een paar keer een mk, maar op de lange termijn zal je wel een keer een goede zwangerschap hebben" Ongelofelijk hoe ze met je omgaan. Ik werd dus ongeveer één keer in de 12-18mnd zwanger en dan ging het in week 5/6/7 weer mis. Uiteindelijk is bij de vierde mk een cyste ontstaan, die is gaan lekken, zkh had het te laat door en toen moest ik nog 6w op een wachtlijst voor een operatie. Resultaat: zonder eileiders is het ivf of niks. Maar goed, in m'n wanhoop ben ik toch naar Gent en naar DD geweest. In DD geen immunologisch probleem gevonden. In Gent kwamen ze erachter dat m'n schildklier niet werkt (waardoor moeilijk zwanger raken en als toch, dan wordt het een mk) en dat de spermacellen qua vorm niet helemaal ok zijn. Daarnaast dus gekeken naar de vitaminewaarden, vitamineopname, genetica, stolling, etc. Dat is dan ook advies: wat ze in NL aan ofo doen, is geen compleet beeld. Je kunt nog vragen om aanvullende mk onderzoeken. En je kunt vragen om aanvullende "reguliere" bloedonderzoeken bv B12, schildklier, B6, etc. Soms is het probleem niet zozeer vruchtbaarheid als wel iets algemeens dat ook invloed heeft op zwanger worden. Beroerd is het hè als ze je steeds naar huis sturen. We kunnen niets vinden.. ik dacht zo vaak, dan moet je maar beter zoeken Het is heel zwaar.. en als je het teveel vindt, bel je gewoon voor een eerdere afspraak. Zorg dat je gehoord wordt En een dikke knuffel! En degene die hier met de dooddoener "je moet het loslaten" aankwam: we kennen allemaal wel zo'n wonderverhaal over iemand die na honderd jaar proberen "het losliet" en toen opeens zwanger werd. Of die een hond nam en zwanger werd. Of die op vakantie eindelijk zwanger werd. Voor het merendeel van de vrouwen dat in de mmm belandt, gaat die vlieger helaas niet op en is zo'n opmerking alleen maar pijnlijk.
Oh Sophy, wat een verhaal zeg! Jullie zitten dus al een hele tijd in de MMM? Hier heb ik gisteren mijn ei gehad geloof ik. We hebben hem goed benut, nu maar hopen dat het heeft geholpen..
Ik ben enigszins een leek op dat gebied. Maar een kennis heeft tijdens haar zwangerschap (tijdens eerdere zwangerschappen bleef vruchtje ook niet zitten) een soort ring om haar baarmoedermond gekregen die werd in de laatste maand van de zwangerschap verwijderd. Ik heb geen idee of dit nu nog gebruikt wordt (is aantal jaren geleden) en of de situatie soortgelijk is maar misschien dat je er wat mee kunt...
Isade, dan heb jij het over het laatste trimester in de zwangerschap.. Hier gaat het over de eerste periode, of wel de miskramen dus. Die krijg je niet in het eerste trimester. Ik kan namelijk ook wel zwanger worden, maar niet blijven. Dat is iets anders dan een zwangerschap tot het einde voldragen!
hoi hier t zelfde schuitje en oh zo herkenbaar dat de moed je in de schoenen zakt ik heb al tegen mezelf gezegt dat het dan maar niet zo moet zijn ik kan er geen enkele positieve draai meer aan geven de hoop heb ik opgegeven elke maand weer een telleurstelling heb ik geen zin meer in zei t van de week tegen me vriend t word ons gewoon niet gegunt maar ja niks aan te doen
Het is vooral dat wij al jaren met onderzoeken bezig zijn omdat ze niets konden vinden en dus niet wilden behandelen. We hebben ruim drie jaar zelf moeten proberen.. echt een wanhopig lange tijd dus weet heel goed hoe de moed je in de schoenen kan zakken.. daarna ivf wachtlijst en nu bijna beginnen aan ivf2. Hoop dat dit ei hem voor je wordt! Geef niet op en als je je niet goed voelt bij het protocol, geef het aan en wie weet is er iets aan te doen qua eerder behandelen of nog een onderzoek ofzo.