Mijn opa ligt op sterven. Hij is thuis en vanavond ga ik erheen. Hij heeft maandag avond een beroerte gehad. De 2e al en kan helemaal niks meer. Het enige wat hij nog doet is af en toe drinken. Hij ligt op bed en kan er niet meer uit. Het is echt afwachten wanneer alles stopt. Zijn hart doet het nog een klein beetje zijn nieren zijn niet meer goed. Hij is niet meer te verstaan als hij praat enzv. Sommige nemen hun kinderen mee in de leeftijd van 2 jr. Tot 20 jaar. Ik vind zelf dat je een kindje zo jong (2) niet mee kan nemen en dat dat kindje een trauma zou kunnen oplopen. Nu wil mijn dochter van 4 graag mee maar ik ben zo bang dat ze een trauma er aan overhoud. Ik moet straks ook al vertellen dat hij overleden is en weet allemaal niet hoe. Vorig jaar ook mijn sm overleden en dat begrijpt de oudste wel. Maar heb de kinderen toen niet meegenomen om het zelfde. Wat zouden jullie doen met jonge kinderen. Hoe vertellen jullie het aan je kinderen ?
Als ze echt wil zou ik haar wel meenemen maar wel goed voorbereiden. Als ze straks afscheid wil nemen zou ik haar ook meenemen. Ik kom in mijn werk veel clienten tegen die een rouwverwerkingsprobleem hebben omdat ze buiten werden gesloten als een geliefde dood ging of dat ze geen afscheid mochten nemen terwijl ze dit wel wilden. Op latere leeftijd hadden ze hier nog erg veel last van.
Ik zou persoonlijk mijn dochter niet mee nemen als ze nog maar 4jaar is. Het maakt t wel moeilijker dat ze zelf wil, maar snapt ze dan wel dat opa echt heel ziek is en je niet gewoon op visite gaat? En als je haar toch meeneemt goed voorbereiden op hoe het eruit ziet denk ik. Aan de andere kant. Begin dit jaar hebben we (dachten we) afscheid genomen van mijn man zn oma. Onze dochter is mee geweest naar het ziekenhuis. Ze heeft er zelf geen besef van gehad, maar oma was zielsgelukkig dat ze haar nog even heeft gezien. Gelukkig is de wonderbaarlijk ineens opgeknapt en het gaat nu weer goed, maar toen zaten we ook op zo'n punt. Maar we hebben haar alleen meegenomen omdat ze er zelf weinig van mee heeft gekregen. Weet niet of we haar op deze leeftijd wel mee zouden nemen. Moeilijk hoor! In elk geval erg veel sterkte gewenst..
Ik zou eerst eens proberen je dochter uit te leggen dat opa heel heel ziek is, dat hij nu in bed ligt en er niet meer uit kan komen en dat hij heel moe is etc etc. Dat zou ik dan even bij haar laten inzinken en als ze daarna nog steeds meewil dan zou ik haar gewoon meenemen. Denk dat het voor een kind traumatischer is als een opa in eens patsboem weg is.
Als eerste heel veel sterkte gewenst! Ik zou zelf niet weten waarvan je dochter een trauma moet krijgen als ze mee gaat. Je dochter ziet dan iemand op bed liggen, meer is het niet voor haar zou ik zo denken. Wij volwassenen denken er verder bij na.
Nou hij blijkt er niet meer zo uit te zien zoals mijn dochter hem als laatste heeft gezien. Toen zat hij nog op een stoel en prate gewoon hij was wel ziek maar niet zoals nu hij is ook erg vermagerd enzo
Veel sterkte gewenst. Ik zou haar niet meenemen, maar dan meer met de reden dat het voor je opa wellicht veel te veel is allemaal. Al die drukte. Of je dochter er een trauma aan overhoud is zeer de vraag. Ik denk dat dat wel meevalt
Bedankt voor de reactie! Ik ga er nog even goed met mijn dochter over praten als ze uit school komt. En dan over nadenken wel of niet!
Kent je dochter je opa goed? Dan zou ik 'r wel mee nemen. Anders is je opa straks 'zomaar' verdwenen uit haar leven en begrijpt ze niet waar hij is. Heel veel sterkte gewenst meis!
Allereerst heel veel sterkte, zijn altijd moeilijke dingen dit.. Wat betreft je dochter, lastig. Ik denk dat het heel erg van het kind afhangt of je haar wel of niet mee kunt nemen en ik denk dat jij dat zelf het beste kan inschatten. Ik zou in ieder geval eerst goed met haar praten en kijken wat dan haar reactie daarop is. Succes met je keuze.
Dankjewel. Ja ze kent hem heel goed! Het is de nieuwe man van mijn oma en ze kent hun niet beter dan samen. Ze zijn nu ook al 15 jaar samen. En we kwamen er altijd wekelijks tot ik 2 kinderen had toen was het minder maar toch wel regelmatig! Ze noemt hem ook gewoon opa want hij is gewoon onze opa. Biologisch of niet is geen verschil in dit geval.
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd ... Ik zou het eerst uitleggen, en mocht ze dan meewillen haar goed voorbereiden, ik weet niet of ze opa in deze toestand heeft gezien, maar dat ze niet schrikt, hoe hij er nu uitziet, jij zei dat hij erg achteruit is gegaan, vandaar ... Sterkte
Ik heb net met haar gepraat. Ze wil wel mee. Ik vraag het eind van de middag nog eens wil ze dan nog mee dan mag ze mee. Ze weet dat opa heel erg ziek is. Ik wil haar vanavond nadat we er zijn geweest uitleggen dat hij op sterven ligt en dat opa er binnenkort niet meer zal zijn! Dit is echt de laatste keer dat wij hem zullen zien. Ik denk dat als iedereen er geweest is hij het vechten zal opgeven. Ik weet niet hoe het zit. Maar hij vraagt elke keer of mijn oma met hem mee gaat. Misschien dat hij daarom nu nog leeft mijn oma heeft daarop gezegt dat ze nog veel te jong is om met hem mee te gaan. Sorry voor mijn spelfouten.
Wat vreselijk, helemaal ook omdatbje weet dat je hem na vanavond niet meer gaat zien. Nogmaals veel sterkte! Ik heb zelf een moeder die gaat sterven en heb o.a. bij een kinderpsycholoog om advies gevraagd of je de kinderen nu wel of niet mee moet nemen en dat soort dingen. Ze gaf aan dat als je het niet doet, kleine kinderen gaan fantaseren over waar oma/opa dan wel is en ze moeilijker kunnen begrijpen dat oma/opa nooit meer terug komt. Het schijnt dat ze dan op een gegeven moment moeilijker krijgen met dat ze hem/haar niet hebben gezien, dan als ze diegene wel hebben gezien. Maar het blijft moeilijk en kan me heel goed voorstellen dat je twijfelt. Misschien kun je hier nog iets mee: Rouw bij jonge kinderen Doen! - Ouders van Jonge Helden Dikke knuf!
Mijn vader is vorig jaar overleden, mijn dochter was toen 3. Het ging vrij snel allemaal en ze heeft hem een paar uur voor zijn overlijden nog gezien. Hij was toen ook niet meer aanspreekbaar, opa was stuk en kon niet meer gemaakt worden. Ze heeft het er nog even over gehad maar nu eigenlijk nooit meer.
Toen mijn opa op bed lag gingen de kids ook gewoon mee, heb er eigenlijk ook nooit iets raars van gemaakt en mijn oudste vond het ook niet raar (de jongste was een baby) De laatste keren ben ik wel alleen gegaan omdat het anders te druk was voor mijn opa.
Allereerst heel veel sterkte. Ik ben van mening dat je kinderen al vroeg kunt leren wat de dood inhoudt, het hoort immers bij het leven. Er is niets natuurlijkers in het leven dan geboren worden en sterven. Toen mijn moeder klein was werd er heel dramatisch over gedaan en ze werd nergens bij betrokken, en die is nog steeds eeeh ... doodsbang voor de dood.