Hoi dames! Pegece welkom hier en hopelijk ben jij ook gauw zwanger. Kaytjuh een kloppende hart, geweldig nieuws! En hopelijk helpen de pillen. Kaat het is nu aftellen, wat spannend! Tijm hoe gaat het met jou? En ja mijn eerste mijlpaal en nu de 34wkn zien te halen. Jomay, hoe gaat het met jou? Vandaag controle gehad en de vliezen drukken nu op de cerclage, laatste 2 dagen heb ik wat last van druk gevoel bij het lopen. De gyn zei dat hij nu nog geen zorgen maakt maar hij wil me volgende week weer zien voor een meting, hij zei ook dat op gegeven moment gaat de kleine niet meer op de baarmoedermond drukken maar meer op mijn bekken. Bij mijn vorige zwangerschap was ik met 28wkn opgenomen omdat de lengte maar 1.9 was er was zelfs sprake van verwijdering van de cerclage maar ging niet door want de lengte was veranderd naar 2.1 dus ik hoop dat het bij deze ook zo is al hoewel bij elke beweging denk ik dat me vliezen gaan breken,dat angst heb ik al vanaf het begin en nu helemaal, ik zal blij zijn als ik over de 30wkn bent. Glucosetest was goed was 5.1 nuchter en daarna 6.4 dus een zorg minder. Gisteren kreeg ik ook te horen dat mijn werkgever faillesement had aangevraagd en dat was al te verwachten maar eerlijk gezegd ik heb nu geen tijd om daarover te gaan stressen heb nu andere dingen aan me hoofd. Liefs, Blessing
Beste allemaal, ik lees al enige tijd met jullie mee en heb veel aan jullie verhalen en ervaringen! Maar alleen mee lezen geeft toch een soort van ongelijkwaardig gevoel... Vandaar dat ik mij heb geregistreed en wil voorstellen. Mijn vriend en ik hebben al een jarenlange wens van een gezin. Niet gedacht dat het een lange weg zou worden, begonnen we met dromen over onze eigen kind(eren). Nadat we niet zwanger werden en de MMM in zijn gegaan, bleek dat we het stempel "onverklaarbaar onvruchtbaar" kregen. Na 4 keer IUI en 3 keer IVF werden we zwanger. Dolgelukkig waren we. En toen bleek ook nog dat we zwanger waren van een tweeling. Alles was een roze wolk, totdat ik mij op een dag niet zo lekker voelde en ter geruststelling naar het ziekenhuis ging. Daar bleek ik een volledige ontsluiting te hebben..... We hebben 2 weken lang in het ziekenhuis gelegen en uiteindelijk zijn onze jongens geboren zonder adem na een zwangerschap van 22 weken en 2 dagen. Dat was vorig jaar juni. Wat een moeilijke tijd die toen volgde!!!! Na enige tijd zijn we toch weer begonnen met IVF en bij de derde poging ben ik zwanger geworden van onze zoon. HOERA! We hebben in week 14 een cerclage gekregen, vanaf week 16 weeenremmers en ik ben nu 28 weken en 1 dag zwanger. Er is een opening te zien (bij de wekelijkse controles van de baarmoedermond), maar de cerclage doet nog niet zijn werk omdat er nog niets op rust. Ik hoop dat ik met jullie deze laatste weken goed door ga komen en dat ik wellicht ook weer mensen kan helpen met tips?!?!??!? Groetjes Zomer
zomer wat erg zeg om je kindjes tegelijk te verliezen. ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke zwangerschap.
blessing: wat naar dat je dat kan voelen en met de gedachte loopt dat elke moment je vliezen breken, maar heb je zelf nu niet zoiets van ik leg liever plat tot over de 30 wk? wat dat aangaat ben je wel op weg de 28 wk gepasseerd dus de beeb heeft zowiezo een kans buiten de buik maar laaat hem maar lekker in de buikkie zitten voorlopig dat is natuurlijk het beste... hoe doen ze dat eigenlijk met metingen? hoe gaat dat te werk? zomer:Tis verschrikkelijk om te horen dat je twee kindjes heb verloren en dan helemaal met 22 wk ver ze zijn dan al af, moest alleen maar groeien... als ik jou verhaal lees denk ik ook weer aan mijn zoon die ik verloor met 20 wk ook zo volmaakt al... maar daarnaast is het prachtig nieuws te horen dat je weer in verwachting ben van een zoon....en al 28 wkjes ver ben.. had jij nog complicaties met het zetten van het bandje? of het bloedverlies? mocht je dezelfde dag naar huis of dag erna? en lees wat van weeenremmers, moest je die hebben omdat ze bang waren dat je toch onsluiting weer ging krijgen, of voor de zekerheid gewn? wat een vragen he hihihi... veder hoop ik voor jou nog een goeie zwangerschap want vanaf 36/37 wk halen ze natuurlijk dat bandje eraf en dan zal de spanning wel stijgen.... heeeel veeeeel su6
Dank voor het welkommijn cerclage ging eigenlijk voorspoedi Ik kreeg een ruggenprik omdat het bij 14 weken niet goed is voor de baby om narcose mee te krijgen. Op de operatiekamer kreeg ik nog een echo, echt heel leuk want het personeel reageerde zo enthousiast! De ingreep duurde ongeveer 45 minuten, wel wat langer dan normaal. Ik werd om 8 uur in de ochtend geholpen, lag om 9.30 op de zaal en mocht om 12.30 naar huis! Verloor de eerste dag beetje bloed, maar het werd steeds minder. Erna nooit meer last gehad, gelukkig. De proluton (injectie op de maandagen met remmers) kreeg ik op mijn verzoek en de arts ging hierin mee. Vanaf week 14 of 16 (twijfel ik nu even over....) Tot ik denk week 34. Bandje gaat er inderdaad rond die periode vanaf, ben benieuwd of we dat halen! Ik wens je een mooie zwangerschap, relaxed en met een prachtig kindje! Je mag alles vragen, dat is juist zo fijn om te delen! Zomer
@blessing: hier gaat t nog goed gelukkig, bedankt voor t vragen... Wat vervelend, die zorgen he. Ik denk ook bij elk pijntje of drukgevoel van onder dat er wat mis is... gelukkig komen we steeds dichter bij de 32 weken (volgens mijn gyn een mijlpaal). Mijn bmh wordt elke week gemeten en fluctueert nog steeds tussen de 2.4 en 3cm. Is eigenlijk sinds het plaatsen van het pessarium, met 23 weken, niet meer echt korter geworden, dus wie weet helpt het toch echt! Ik krijg trouwens ook progesteron wekelijks. Merk wel dat het allemaal wat zwaarder wordt en hoop maar dat mijn baarmoedermond dat houdt! Krijg wat meer pijntjes in buik en rug, en heb ook totaal geen conditie en kracht door al dat liggen... Begin nu wel wat meer vertrouwen te krijgen dat er een kindje gaat komen, maar ben nog steeds de weken af aan t tellen.... @de anderen: sorry dat ik nu even niet op jullie reageer, ik lees wel mee en leef met jullie mee, en hoop op allemaal voldragen gezonde kindjes!
yeaahhh goeie echo gehad ben op 7 wk + 3dg geschat over drie weken de termijn echo om te kijken wanneer ik exact me bandje gaat krijgen spannende tijden, maar ons boontje groeit zoals het hoor en hartje tikt... happy voor nu!!!
Zomer, helaas welkom hier!! Een heftig verhaal om te lezen. Gelukkig ben je al heel ver! Al zal je waarschijnlijk pas echt opgelucht adem halen als je babe in je armen hebt! Blessing, nog even en je bent bij de 30 weken!!! Jomay jij ook Gaat goed hoor meiden!! En dan ook nog het mooie nieuws van Kaytjuh Frederique, jij gaat ook al richting de 30 weken toch? Kaat, hoe gaat het bij jou? Wil babe al komen? Hier vandaag precies de termijn van waarop ons dochtertje* werd geboren. Ben er regelmatig mee bezig, maar op een andere manier dan bij de vorige zwangerschap. Door ons zoontje heb ik sowieso minder tijd om lang ergens bij stil te staan, dat scheelt ook Maar nog een week en dan hebben we gelukkig de mijlpaal van 24 weken behaald, en gaan we voor de volgende met 28 weken.
Dank jewel meiden:-D Tijm: zal wel een dubbel gevoel hebben op dit termijn toen je je dochtertje verloor...voor nu doet de cerclage zijn werk:-D... Vraagje aan ieder: wat dede jullie met werk na de cerclage?
ik moest 2 weken rustig aan doen en met 20 weken moest ik van de gyn stoppen met werken. ik werkte toen fulltime bij de marskramer.
Ff snel berichtje.. Kaytjuh wat fijn dat je weer zwanger bent meid! ik ben na t zetten van de cerclage een weekje vrij geweest en had veel harde buiken ik ben toen ook gelijk de ziektewet in gegaan, de gyn adviseerde dit. Succes alle zwangerr dames!
Oke dat is wel duidelijk,ik ben vrijdg bij de arbo geweest en die heeft ook geadviseerd 100% in de ziektewet te gaan,nou blijk ik daar al in te zitten vlgs de uwv sinds vorige week zondag dat ik op de daycare heb gelegen... Buiten dat speelt mijn geestelijk gesteldheid ook een grote rol angst spanning en stress en dat moeten we niet hebben, dus we gaan dit zo houden heb woensdag gespr bij p&o en dan kijken we hoe we vecer kunnen ben benieuwt...1 ding weet ik wel me kind gaat voor alles, en aangezien ik in de oudere zorg werk in een verpleeghuis en daar teveel stress is gaat dat hem niet meer worden.. En zo denkt me arbo en gyn ook over...
Jomay, ik begrijp zo goed wat je zegt, dat je er nu steeds wat meer vertrouwen in begint te krijgen. Fijn is dat he? Kaytjuh, fijn dat het zo goed met je gaat! Mijn contract liep af bij mijn werkgever toen ik het verlies van onze kindjes nog aan het verwerken was. Toen ik nu weer zwanger werd, is er daardoor ook nooit een discussie geweest over werken. UWV was het daar volledig mee eens, ik wilde zelf vrijwilligerswerk doen en heb daar genoten, maar toen ik steeds harde buiken kreeg, moest ik daar mee stoppen. Ik heb veel adviezen gekregen ivm de cerclage, die kan ik wel met je delen. Wie weet hebben anderen nog aanvullingen? Met 8 weken: - geen zware huishoudelijke taken - niet meer boodschappentassen tillen - liever niet uitgebreid wandelen Na plaatsen van de cerlage met 14 weken: - niet in bad, zwemmen enz ivm kans op besmetting via water - zittend douchen ipv staan ivm belasting van baarmoedermond - meer liggen en zitten en zorgen dat ik wel mijn spieren aanspan in mijn benen - geen geslachtsgemeenschap en geen hoogtepunt, kan cerclage doen "knappen" Na opening van baarmoedermond in week 25: - al het bovenstaande natuurlijk - maximaal 45 minuten van de dag staan - rustig opstaan en zitten omdat er anders veel druk ineens op je baarmoedermond komt te staan Als ik het zo lees... ik wil je niet bang maken want er zijn genoeg vrouwen die met cerclage alles doen, maar zoals dit kan het dus ook zijn. Hebben jullie nog andere adviezen gekregen????? Groetjes Zomer
Even snel een egoberichtje.... Ik ben net terug van het ziekenhuis en alles lijkt nog redelijk stabiel! JIPPIE! De opening van de baarmoedermond en de funneling lijkt nu al 4 weken hetzelfde te zijn. Ik durf bijna te denken aan niet bevallen in het Wilhelmina Kinder Ziekenhuis, maar in ons eigen ziekenhuis (is bij 32 weken...) HOERA! Gr Zomer
Hier na overleg met arbo-arts gestopt met werken op 20 weken. Deze zwangerschap kan ik lichamelijke pijntjes beter plaatsen als niet cerclage gerelateerd, waardoor ik veel meer durf dan de vorige zwangerschap. Neemt niet weg dat rustig aan doen fijn voelt voor buik en 'tussen me oren'
Fijn Kaytjuh dat je weer zwanger bent en dat het goed gaat Zomer: de cerclage zit erin, stap 1 is gezet Ha Tijm, ik moet nog iets langer, ben nu zo'n 25-26 weken (verschil van 5 dagen tussen hoe ver ik zelf vind dat ik ben en wat is berekend obv termijnecho). Vorige week bij gynaecoloog geweest. Kindje is wat aan de dunne kant, maar dat was mijn zoon ook (2.820 gram bij 39w3d) en mijn man en ik zijn ook best slank. Verder heb ik een lage bloeddruk waardoor ik snel flauwval dus dat is wel lastig. Oja, en ènorme borsten, en ik weet uit ervaring dat dat na de bevalling nog erger is! Het gaat goed. Over de adviezen verschillen ziekenhuizen kennelijk heel erg. Ik mag gewoon alles doen: ik werk nog 4 dagen, haal nog boodschappen, (trap)loop en fiets nog zoveel mogelijk en til mijn zoon ook nog. Al merk ik nu wel dat het wat zwaarder wordt. Als ik harde buik of buikpijn krijg doe ik het wat rustiger aan. Ik probeer ook juist bewust zo actief mogelijk te zijn om niet teveel conditie te verliezen. Deze tactiek werkte bij mijn vorige zwangerschap ook (op 4 dagen na voldragen) en ik zie net als de gynaecoloog ook geen reden om het nu anders te doen. Alleen gemeenschap is eigenlijk het enige wat me is afgeraden. Bij de vorige zwangerschap werd zwemmen en badderen en zwaar tillen me ook afgeraden maar het schijnt dat daar de inzichten inmiddels alweer over gewijzigd zijn. Zo zie je maar weer. Ik krijg ook prolutonprikken en hoewel ik zelf nav onderzoeksresultaten ernstig twijfel aan het nut ervan doen mijn man en ik dat toch elke week weer braaf (een hele slapstick)
Hallo meiden, Ik wilde laten weten dat ik op 5 november bevallen ben van een zoontje op 38 weken 3 dagen. Hij meet 48 cm en weegt 2,800 kg. Ik heb dus nog 3 weken zonder cerclage gelopen, wie had dit ooit durven denken! Dankzij een draadje hebben wij een zoontje. Ben nog steeds heel emotioneel, ik huil ontzettend veel. Ik voel me zo gelukkig, compleet... het is confronterend met hoe het met onze meisjes had kunnen zijn. Je wordt onmiddellijk verliefd op zo een klein ventje, ben al overbezorgd. De gedachte dat hem ooit iets zou overkomen!!! Ik blijf meeduimen met jullie! Geef zeker niet op. Ik ben ook een hele zwangerschap ongerust geweest, voelde altijd wel iets. Blijf zeker positief. Groetjes, Kaat