Hey meiden, Zojuist heb ik mijn dochter van 12 weken naar de creche gebracht en ik voel mij nu zo verdrietig en schuldig! De hele tijd ben ik ermee bezig, ben ik bang dat ze daar aan het huilen is en niemand naar haar omkijkt, ook ben ik bang dat zij heel bang is en zich alleen voelt en mij mist enz. Is het herkenbaar voor jullie? Ik ga zelf volgende week pas beginnen met werken en zou nu dus echt even tijd voor mijzelf moeten nemen maar ik vind het errrrg moeilijk ik hoop zo dat dit gevoel niet blijft! *zucht* ik denk dat elke werkende moeder wel door dit gevoel heen moet, maar, zo heb ik in in ieder geval mijn hart even kunnen luchten!!!
heel herkenbaar ook hier veel moeite heb de 1ste dagen volop schoongemaakt om bezig te blijven maar het gaat steeds beter, je meis vind het vaak makkelijker dan jij.
Heeeeeel herkenbaar..... Heb het nu nog niet maar de eerste natuurlijk wel. Gats wat vond ik het moeilijk. Ik heb ook een paar keer gebeld hoor hoe het ging. Nou had ik een voordeel en dat is dat ze toen bij mijn vriendin op het kdv kwam en zij op de groep stond dus kreeg updates en foto's via de mobiel. Inmiddels zit de oudste op een ander kdv en gaat er met vreselijk veel plezier naar toe. De jongste hoeft pas 21 feb voor het echt maar kan nu al janken als ik er aan denk. En aan de andere kant als je gewend bent dan is het ook wel lekker hoor even jezelf te zijn en niet mama.
Gelukkig herkenning ze moeten de aandacht toch verdelen op de creche he, maar ik kreeg vanochtend spontaan de neiging om mijn ontslag in te dienen en alleen maar voor haar te zorgen, ook niet reeel en ik vind het ook fijn om te werken maar heb het nu wel even zwaar thanxs voor jullie reactie!
Mijn dochter gaat sinds een week naar kdv. Wat mij een prettig gevoel gaf was een shirt van mij meegeven (ivm geur). De leidsters schrijven ook hele fijne berichtjes in haar schriftje. Dan weet ik oke, dit heb je dus gedaan en ze hebben je in de gaten gehouden en voor je gezorgd!
Ach lieve meid, ik leef met je mee. De eerste keer dat ik mijn dochter naar de creche bracht om te wennen liep ik brullend van het huilen over straat naar huis. Wat een ellende zeg. Waar jij nu last van hebt is ontzwangeren. Bij mij was dat rond de 10 maanden na de bevalling over... Mijn dochter is nu een jaar en ik ben dus inmiddels ontzwangerd maar ik vind het nog steeds moeilijk om haar te brengen. We gaan binnenkort van creche veranderen omdat ik denk dat het daar beter is maar dat heeft natuurlijk ook met mijn schuldgevoelens te maken.. Het blijft een dilemma maar helaas moet er wel geld verdiend worden. Stoppen met werken is gewoon geen optie voor ons... Sterkte er mee....
en hoe is het gegaan? herken je gevoel heel goed, ik had ervoor gezorgd dat ik aan het werk was en dat mijn man haar bracht.
Ik heb mijn werk ervoor opgezegd Zat in mijn verlof, daarna besloten ouderschapsverlof op te nemen en daarna nog niet willen werken haha! Nu lekker moederen en bevalt goed! Af en toe wat nachtjes op zzp basis en dan is hij gewoon met vriendlief thuis.
Ik heb er helemaal geen moeite mee gehad! En daar voelde ik mij heel rot over.. Wij hebben haar eerst ook dagjes "weggebracht" naar oma, tanre etc en gingen zelf dan naar bios, uiteten oid om gedachtes ergens anders te krijfen en wennen.. Blijkbaar heeft t gewerkt Nog steeda mis ik haar niet als ik werk. Tuurlijk, denk aan dr en ben graaaaag bij haar! Maar vind t ook heerlijk ff wat voor mezelf te doen.. Dus misschien dit weekend er ff n paar uur tussenuit dat iemand oppast? En niet teveel aan denken, komt vanzelf goed
Hier de eerste keer staan huilen als een klein kind De tweede keer al minder en bij de derde keer begon de kleine ontzettend te lachen toen we binnenkwamen...en toen wist ik dat hij het prima naar zijn zin had! Komt goed!
Het ging redelijk! Ik heb gepoetst, geboend, in bad gegaan en vervolgens gerend naar de creche haha! Melanie; daar moet je je niet schuldig over voelen, het is alleen maar fijn dat jij het rationeler kan bekijken! Ik bekijk het echt vanuit mijzelf en denk dan echt dat ze bang en alleen is maar volgens mij kan zo'n klein meisje dat niet zijn... Volgende week gaan we voor het echie meiden, pffff...!!!