Ben heel benieuwd naar jullie ervaringen . Hoe begon het bij jullie ? Al dagen zenuwachtig , een voorgevoel ? Of gewoon niet verwacht en pats boem weeën of gebroken vliezen ? Van de het een op andere moment eerst nog lekker op de bank, zitten lekker in de winkel , uit eten of wat dan ook , en ineens vol in de weeën ? En dan eerst uren van die voorweeen en die ineens erger en regelmatiger worden ? Of ineens een zo heftige wee dat je gelijk wist "dit is het" ? Kan me het zo moeilijk voorstellen , nu lekker pannenkoeken eten op de bank met me mannetje heerlijk schoppend in me buik en vanavond ineens weeën ? Uit het niks . Konden jullie je het goed voorstellen ? En ookal was het moeilijk voor te stellen , toch ineens op komen zetten ? Hihi wat veel vragen he . Alvast bedankt voor jullie reacties , ben echt erg benieuwd
Sdenise , hihi inderdaad . Kan jij het je voorstellen ? Net je visite weg haha lekker op de bank en pats boem weeën ?
Hier 's avonds van boven naar beneden het huis stof gezogen, daarna douchen en wilde lekker bijtijds naar bed (was 41.2). Om 23 uur naar de wc om te plassen en toen zag ik mijn slijmprop liggen. Direct daarna begonnen krampjes die supersnel erger werden. Om 4 uur 10 cm en om 5 uur is de kleine geboren!
Iedereen zegt dat je het gevoel krijgt dat het begonnen is. En dat je het weet. Maar ja als je het nog nooit eerder hebt ervaren lijkt het mij lastig om het ineens te weten!
hier begon het totaal onverwachts met gebroken vliezen. we waren net thuis, hele dag weg geweest. ik zat net op de bank. ik zat nog in week 36 en verwachte het ook nog niet. pas 1,5 dag later begonnen bij mij de weeen.
Ik ben overdag nog wezen lunchen met een vriendin. Met 30 graden al puffend door de stad haha. Voelde me wel slap, maar dacht dat dat met de temperatuur te maken had (was misschien ook wel zo). Om middernacht begonnen mijn weeen. Ik had totaal geen voorgevoel dat het zou beginnen.
Is ook zo. Ik dacht dat ik tijdens mijn lunch iets verkeerds had gegeten of dat ik last had van de warmte en dat ik gewoon darmkrampen had. Had ook diaree. Maar 's ochtends bedacht ik me dat het ook wel eens weeen konden zijn. Had er de hele nacht een beetje doorheen geslapen alleen werd ik af en toe wakker als het wat pijn deed. Hoe naief
Zoon lief is met 40+1 geboren. Maar had al weken voorweeen. Die bewuste dag verloor ik rond 7.00u een beetje bloed en toen wist ik dat het begonnen was. Rond 15.00u echt weeen en om 18.20 is zoonlief geboren. Tussen 7u en 15u heerlijk "gekeuteld" door het huis. uitgebreid nog gelunched en een appeltaart gebakken tot groot genoegen van de verloskundige en kraamzorg
ik ben met 41+5 heerlijk gaan slapen, ik zou 2 dagen erna worden ingeleid en de volgende ochtend nog een ctg krijgen dus daar was ik op ingesteld. En toen werd ik om 4 uur wakker om te plassen en toen ik weer ging liggen dacht ik ineens au! en dat bleef aanhouden haha.
Ik was exact 38 weken.. hele dag gewinkeld.. Daarna was ik doodmoe maar wilde perse boodschappen doen.. Tegen de wil van mijn man in.. hij vond dat ik moest rusten. 's avonds samen een film gekeken.. Rond 1 uur naar bed.. om 4 uur dacht ik.. hmm ik moet plassen, ik stond op uit bed en er kwam een plens vruchtwater uit.. Mijn alles drooggemaakt.. ik mezelf gewassen en omgekleed (inc kraamverband) na 2 min moest ik me weer wassen en omkleden. Ik wilde terug naar bed en gaan slapen maar binnen 5 min zat ik in een weeenstorm van rugweeen. 6,5 uur later was ons jochie daar.
Zoon was al dagen lekker druk aan het trappelen. de laatste avond leek het net effe drukker nog en toen ik krap een uur in bed lag voelde ik ineens KNAP! en toen begon het te stromen, overduidelijk vruchtwater. ik werd helemaal hyper! was zo blij dat ik niet over tijd hoefde te lopen. gelijk maar ziekenhuis gebeld en die zeiden dat ik mocht komen. ik ben ook niet meer terug naar huis gestuurd (had ik ook niet gedaan, al moest ik in de hal op de bank blijven liggen) Bijna 9 uur later (1 dag voor de uitgerekende datum) was hij er!
Bij me eerste gebeurde het totaal onverwachts met precies 37weken.. Moest een belangrijk telefoontje plegen en diegene vroeg of ik over 5 a 10minuten kon terug bellen.. Maar in die paar minuten braken mooi me vliezen En zal nu wel zien hoe het met deze zwangerschap loopt.
Bij mij braken vanuit het niets mijn vliezen. Binnen 5,5 uur is mijn dochter geboren. Ik had het totaal niet verwacht, omdat ik nog maar 35 weken zwanger was...
Bij mijn oudste braken eerst de vliezen dus verwachtte wel weeën binnenkort en die kwamen na 13 uur.. Daar weer 3,5 uur na is ons zoontje geboren Bij mijn dochtertje totaal onverwachts, had m'n zoontje naar de crèche gebracht en ging thuis achter de laptop en kreeg toen buikpijn...had t gemeens meteen door , maar er kwam wel gauw regelmaat in...twee uurtjes later had ik haar in mijn armen
Bij mij allebei totaal geen voorgevoel. Bij de eerste braken om 1 uur 's nachts mijn vliezen, terwijl ik 's avonds nog op visite was geweest en bij mijn tweede b egon het met wat bloedverlies 's avonds en 's nachts wat krampjes. nu moet ik het nog ondervinden, maar heb wederom weer geen voorsymptomen..
bij mn eerste had ik de hele dag bij mn moeder gezeten. was 1 dag over tijd en klaagde dat ik vast en zeker 2 wkn over tijd zou gaan. S avonds thuis op de bank voelde ik af en toe een lichte kramp. viel me op dat ik om het kwartier zo'n kramp had. volgende dag is ze geboren. bij mn 2e herkende ik het wel eerder. maar voorgevoel of zo? nee. je voelt het ook echt niet aankomen. bij mn 3e had ik al weken voorweeen dus had ik helemaal niet in de gaten dat t al begonnen was. twijfelde toen zelf haha. bij de eerste weeen kun je echt nog twijfelen hoor. pas als het echt zo'n pijn gaat doen dat je het moet weg zuchten weet je dat het begonnen is, want dan zakt t niet meer af maar wordt steeds heftiger.
moest midden in de nacht naar de wc, toen had ik helder rood bloed verlies, zkh gebeld en ik moets meteen komen. in de auto wel wat krampen en het lopen naar de afdeling verloskunde duurde voor mijn gevoel wel uren. op de afdeling aangekomen bleek er niets aan de hand te zijn ws het "begin"ik kreeg een temazepam om te gaan slapen, maar moest elke 15 min naar de wc om te poepen, dacht ik. had steeds drang tot poepen. en maar op dat alarm drukken, niemand kwam. toen ben ik zo boos de gang op gegaan. ( was 1 hormoon bal) daarna hebben ze gevoeld en had ik 8 cm ontsluiting, binnen een half uur was mijn dochter er. IK had een weeën storm gehad, maar helaas weinig hulp van de afdeling verloskunde
Hier totaal geen voorgevoel. Bij de oudste was ik er achteraf wel helemaal klaar voor. De avond voor de bevalling had ik de adressenlijst klaar voor de geboortekaartjes, mijn afstudeeropdracht ingeleverd, alle babykleertjes in de kast gelegd, lekker uitgebreid in bad geweest, compleet met maskertjes en heerlijk geslapen. Ik was nog wel aan het werk(eigen bedrijf), maar geen dringende zaken meer. En toen begon dus de bevalling. Ik was toen 38 weken zwanger en verwachtte het totaal nog niet, eigenlijk. Ik herkende de weeën ook totaal niet in het begin. Ik maakte me wel zorgen, omdat ik zoveel bloederig slijm verloor en zo'n buikpijn had, maar het waren helemaal geen op- en afgaande weeën zoals het zou moeten zijn. Toen ik uiteindelijk de verloskundige toch maar gebeld heb, bleek ik al 8 cm ontsluiting te hebben. Bij de tweede liep ik juist al 9 dagen overtijd. Al wekenlang voorweeën, maar totaal nog geen ontsluiting of verweking of zo. De datum voor de inleiding stond al gepland. 's Ochtends had ik nog over de markt gelopen, gelunchd met een vriendin, ik was lekker aan het spelen met de oudste en toen kreeg ik ineens een flinke wee. Voordeel van zo lang overtijd lopen was wel dat ik direct door had dat het eindelijk begonnen was in tegenstelling tot de eerste keer. Achteraf had ik 's ochtends 1 keertje een flinke kramp gevoeld, maar daar had ik niet echt aandacht aan gegeven en daarna was het ook weer rustig geworden.