Enigste manier om er nog onderuit te komen is door de schuld in 1x te betalen. Echter gaat het dan vaak om enkele 10 duizenden euro's, dus of dat mogelijk is weet ik niet. Ik vermoed van niet, anders hadden ze die schuld niet.
Heb nog niets gehoord... Ik wacht even af en bel anders over een uurtje, dan moeten ze toch echt wel thuis zijn. Vind het maar niets dit wachten.
Ze hebben net gebeld... eerst bedankten ze me voor alles, toen vroeg ik of ze al boven waren geweest en dat waren ze inderdaad, heb toen gevraagd hoe het precies zit. Ze wisten wel dat dit zou kunnen gebeuren, maar niet wanneer, hadden het nu nog niet verwacht. Ik merk wel dat mijn vader niet helemaal ontspannen reageerde, maar goed, wat wil je. Hij was blij dat we het hadden weggehaald. Ik dacht achteraf nog dat ik het misschien bovenop de kast had kunnen leggen, zodat ze nog een beetje een zorgeloze zondag zouden hebben na de vakantie, maar mijn vader vond het wel goed zo. Had ons er liever buiten gehouden, in het geval het nog allemaal te voorkomen is, had het ons wel laten weten als het zover was gekomen (kunnen dan natuurlijk ook niet anders). Hij zal ons in ieder geval op de hoogte houden of de verkoop doorgaat en wanneer ze dan eruit komen. Mijn vader had het erover dat iemand ergens achter aan zit en door blijft gaan. Weet natuurlijk niet hoe of wat, mijn vader doet een beetje alsof het niet terecht is, wat ik niet echt kan geloven. Maar goed, zijn mijn zaken ook niet. Als ze ons maar op de hoogte houden hoe of wat. Mijn vader gaf ook aan dat ze er zelf niet zo mee zitten, als het zover gaat komen, dan zij dat zo en gaan ze in een appartementje zitten in onze woonplaats (wonen nu ook niet ver bij ons vandaan). Weet niet of hij echt zo denkt of mij gerust wil stellen. Pfff ben blij dat alles eruit is. Ze komen straks even langs. Ik weet niet of ik zal vragen of ze het financieel wel redden als het huis verkocht wordt en ze misschien een schuld over houden en of ze het redden met aow/pensioen. Aan de ene kant wil ik het weten, aan de andere kant niet. Zijn ook eigenlijk niet mijn zaken en ik kan er toch niets aan veranderen. Over de vakantie, mijn vader zei dat die vakantie wel of niet, geen verandering had gemaakt in wat er nu speelt. Vind ik wel vaag, maar goed. Daar zul je ze hebben, ik sluit af
Ik denk nog steeds dat je vader er te makkelijk over denkt. Een appartementje van welk geld? Kopen kan hij straks niet meer en huren word ook moeilijk met een gigantische schuld...
Hmm.. Mijn moeder heeft dit is het verleden ook mee gemaakt. Maar zij liep dan ook met een schuld van 40.000 Uiteindelijk de schuldsanering ingegaan. Volgens mij word een openbare verkoping echt niet zomaar op de deur geplakt.. Dan zit je al behoorlijk diep om het zo maar te zeggen. De vader van TS wil zich misschien groot houden of schaamt zich?
Je vader steekt wel erg diep zijn hoofd in het zand zeg. En je moeder, wat zegt zij ervan, of heeft zij geen mening in dit geheel?
Maar waarom kan hij er niet mee zitten om straks met een schuld van 50 duizend of zelfs wel hoger te zitten? Ik kan daar met mn pet niet bij sorry. Elk ander mens zou nachtmerries hebben bij de gedachten alleen al!! En dan je vrouw niets vertellen en doen of alles oké is? Nou als mijn man dat deed waardoor ik ( wij ) zo'n mega schuld zouden krijgen dan zou ik toch wel even flink achter mn oren krabben...
ik vind mn kredietje op de bank al een ramp.. (tikkeltje overdreven) maar ik zou het vreselijk vinden om zo'n brief op mn deur te vinden.. en daar zeker niet makkelijk over denken. Verschrikkelijk joh, ik vind echt dat je vader erg makkelijk denkt erover..
Ik denk dat hij hiermee wil zeggen dat hij met de dure reis de schuld niet af had kunnen lossen. Dat betekend dat de schuld erg hoog is aangezien het een dure reis was. Ik denk dat hij dacht straks zitten we zonder huis in de schuldsanering, we nemen het er nog een keer goed van want dat kan voorlopig niet meer. Ik snap alleen die dat je een dure reis kan boeken en er van kan genieten als dit boven je hoofd hangt. Ik hoop dat je moeder er vanaf weer anders zou dit ook einde relatie kunnen betekenen. Verder zou ik het hierbij laten, je kunt ze niet helpen. De schulden zijn te hoog en ze willen geen hulp anders hadden ze veel eerder aan de bel getrokken.
Ik schreef al dat hij zei dat hij er niet zo mee zit, maar dat ik ook dacht dat dat was om mijn gerust te stellen. Het is absoluut niet goed dat het zover is gekomen, maar hij wil mij hier echt niet mee belasten. Denk dat ze er zelf écht wel mee zitten. En met een hoge schuld kan je niet zomaar kopen of huren inderdaad. Dan moeten ze waarschijnlijk de schuldsanering in. Denk dat mijn vader dat ook wel weet. Maar dat hij mij daar niet mee wil belasten. Maar goed, dit denk ik allemaal, ik heb geen idee hoe ze er echt voor staan. Mijn vader heeft me wel nogmaals verteld dat hij ons op de hoogte houdt. Dat is fijn, want dat was 3 jaar geleden wel anders toen hij in de gevangenis zat... E hoe kom je erbij dat hij mijn moeder niets heeft verteld? Daar was ik bang voor, maar dat is dus absoluut niet zo. Verder, de relatie tussen mijn ouders, daar snap ik ook niet altijd wat van, maar goed, daar heb ik niets over te zeggen. Ik denk dat mijn vader wel een beetje zijn kop in het zand heeft gestoken, en nu is het te laat. Denk ik dus. Alleen snap ik niet waarom er niet eerder beslag is gelegd op spullen? Bijvoorbeeld zijn dure auto. Dat is toch vreemd? Behalve als het over het betalen van de hypotheek gaat, dan is het huis het onderpand, maar ik denk niet dat het dat is eigenlijk. Ik merkte wel dat mijn ouders het moeilijk vinden dat iedereen in de straat er nu van weet, aangezien het op de deur heeft gehangen. Ze reageerden er nogal gelaten onder. Belangrijkste lijkt mij dat ze uit de schulden komen, ik hoop dat ze hun trots nu eens aan de kant kunnen zetten, ze maken het zich zo nog moeilijker dan het al is. Ben benieuwd hoe dit gaat lopen. Misschien moeten ze in januari het huis al uit... we zullen zien. Ik hou jullie op de hoogte. Bedankt in ieder geval voor alle reacties, heb er echt wat aan gehad! En ben zo blij dat ik even mijn verhaal kwijt kon.
Die reis, ik snap het wel en ik snap het niet, het heeft 2 kanten. Ik zou er ook niet van kunnen genieten. Ik zat al te twijfelen over een weekje naar een bungalowpark van 500 euro. Nu hebben we een financiële meevaller en vind ik wel dat het kan, zal me er dan niet meer schuldig om voelen. En dit gaat dan om 200 euro, de reis van mijn ouders wel wat meer. Apart vind ik het. Maar wie weet wat er nog boven water komt. Ik neem aan dat wij het ook wel te horen krijgen als ze de schuldsanering in gaan. Dan draait het verhaal om, mijn ouders hebben me altijd financieel gesteund en ik vond het een fijn gevoel dat ik met financiële problemen altijd bij hun terecht zou kunnen. Dat is dus niet (meer) zo... misschien hebben ze straks wel hulp van ons nodig (al hou ik het dan minimaal met een keer mee eten met ons of wat boodschapjes). Ik had nu ook wat boodschappen voor hun gehaald en meestal staan ze erop dat ze het terug betalen. Nu was dat niet zo. Hoop dat ze een beetje bijdraaien en beseffen dat niet altijd alles zomaar kan.
Jeetje meid, je klinkt heel sterk en loyaal naar je ouders toe. Ongeacht hoe dit voor hen afloopt hoop ik dat je het een beetje van je af kan zetten. Bewonderenswaardig trouwens dat jij ondanks het slechte voorbeeld van je ouders juist wèl verstandig met geld omgaat, petje af voor jou. Heel veel sterkte en als je je ei kwijt wilt dan pb je mij maar hoor!