Het contact (live, telefoon etc) komt van beide kanten. Soms met de kids, soms lekker eten met elkaar (of met z'n vieren). Dit jaar met vriendin 2 naar Londen geweest, twee jaar terug met vriendin 3. Vriendin 1 komt oud & nieuw bij ons vieren met haar zoons. Theater, film, winkelen, museum, gewoon lekker theetje drinken en kletsen maar vooral geïnteresseerd zijn in hoe het met de ander gaat, wat haar bezig houdt. Ik hoef ze niet dagelijks of wekelijks te zien (of zelfs maandelijks) om toch close te zijn. Ben druk zat met eigen gezin en familie.
Het hangt echt af van welke vriendin het is,hoe lang we met elkaar om gaan en hoe de band gewoon is. Met sommigen zit ik helemaal op 1 lijn en met andere minder. Maar dat betekend niet dat ik de ene leuker/liever vind dan de andere. Met sommige kan ik meer lachen en gek doen en met andere kan ik beter praten etc.
Ik heb daar niet de behoefte aan omdat ik het ook heerlijk vind om op mijzelf te zijn. Ik werk 24 uur, het huishouden en de zorg van mijn jongens er bij dus door de weeks vind ik het heerlijk om in de avond niks te plannen. Mijn man werkt 5 ploegen erg wisselende diensten dus. En de weekenden dat hij thuis is vind ik het lekker om als gezin iets te doen. De weekenden dat hij werkt heb ik ook altijd de jongens om me heen. Ik persoonlijk vind het niet veel aan om met vriendinnen af te spreken als de kinderen er bij zijn. Even bij kletsen gaat vaak niet omdat je toch meer op de kinderen let. Daarom spreken wij eens in de 2 maanden met z'n allen af. Eigenlijk is dat minder afspreken er zo ingeslopen en ik vind dat niet erg
Ik heb heel veel kennissen (op fb 397 'vrienden') maar echte vrienden heb ik er maar en 5-tal. De meeste vrienden eigenlijk. Mijn beste vriendin zie ik ongeveer 2 keer per maand maar sturen vaker berichten. Andere vrienden zie ik soms maanden niet (wel via bericht horen) maar dat veranderd niets aan het feit dat wij niet minder op elkaar kunnen rekenen. Ik hoef de deur niet plat te lopen bij vrienden en omgekeerd ook niet. Het belangrijkste vind ik dat je weet dat die mensen er voor je zijn als het nodig is.
Scheelt dat ik dubbel tel, want de meesten zijn stelletjes. EN dat zijn dan de mensen, die ik 's nachts kan bellen als ik in de rats zit. Helaas hebben we wel allemaal volle agenda's, dus we zien elkaar minder vaak dan we willen. Eens
Ik vind het eigenlijk ook heel raar dat wanneer ik met mensen probeer af te spreken ze echt de komende maand (soms wel twee) geen tijd hebben om even een kopje koffie te doen. Ik zou graag meer vrienden hebben, ik ben ook meer van het spontaan afspreken. Dus als ik dan hoor hoe druk sommige mensen het met hun sociale contacten hebben dan ben ik daar absoluut niet jaloers op! Dat lijkt me vreselijk!
Ik heb 1 hele goede vriendin en die zie ik elke vrijdag en soms op de woensdag. Tussendoor appen en bellen we. De rest zijn gewone vriendinnen waar ik eingelijk niet zoveel mee doe. Meer soort kennissen eingelijk
Ik snap het wel, hoor. Als je 40 uur in de week werkt en een beetje een zware baan hebt, dan valt doordeweeks af. In het weekend zijn de meesten dan bezig met huishoudelijke taken, boodschappen, andere inkopen (helemaal nu), in de tuin werken, klussen, rekeningen en andere administratie doen, eventuele hobby's, verplichtingen (al dan of niet leuke) zoals verjaardagen, feestdagen, bezoekjes aan (groot)ouders... Tuurlijk hebben ze dan ook vrije tijd, maar stelletjes willen vaak dan ook even samen wat doen of gewoon chillen op de bank en bijkomen van alle drukte. En de tijd die je dan overhoudt om iets met anderen af te spreken, die moet je verdelen over iedereen, waar je mee af wil spreken. Stel dat je 10 mensen hebt, waar je regelmatig contact mee wil hebben en je hebt in het weekend dan ruimte voor één afspraak, dan duurt het dus 10 weken (2 maanden) voor iemand 'aan de beurt is'. Ik vond dat lang ook moeilijk. Eerst zag ik bijna al mijn vrienden elke zondagavond in de kroeg, maar dat doen we nu een aantal jaar niet meer. Dus dan moet je wel apart wat afspreken. Maar ongeveer 2,5 jaar geleden heb ik een knop omgezet en ik bel vaker mensen spontaan. Ook de mensen met zo'n drukke agenda. Want het gebeurt vaker dan je denkt, dat iemand op dat moment aan het chillen is en denkt: Ja, is eigenlijk wel gezellig, even een bakje koffie!
Ik heb een beste vriend een vriendengroep van school af aan en wat dames in de buurt met kindjes. Mijn beste vriend zie of spreek ik dagelijks. Vrienden uit groep meestal elke week wel een keer contact en dames uit de buurt om de zoveel tijd eens. Mijn beste vriend is al 15 jaar mijn beste vriend en deel ik lief en leed mee, hij weet ook alles van mij en we zitten uren aan de telefoon. De vrienden vertel ik niet alles, maar ben ik wel lekker mezelf en heerlijk om ff lekker te kletsen. Met de dames uit de buurt hebben we het vooral over kindjes en dat vind ik ook reuze leuk..
Ik heb ook meer dan genoeg vriendinnen en stelletjes als vrienden. Contact komt meestal gewoon van 2 kanten. Bij één vriendin niet maar dat weet ik van haar dus ik neem altijd gewoon zelf weer even contact op. Ik weet dat ze het erg waardeert. Sommige vriendinnen spreek of app ik elke dag. Bij sommigen gaan we regelmatig logeren (ja met z'n 6en) haha dan weet je dat t goed zit haha. Ach vriendinnen komen en gaan in je leven, dat loopt nu eenmaal zo...en heel soms blijven er een paar jaren hangen.
Hier hebben wij 4 beste vrienden, 1 paar wonen best dichtbij en komen wekelijks wel een keertje langs. Het andere paar woont verder weg en dus zien we mekaar 1 keer i/d mnd of langer. Verder bellen we wel wekelijk of idd facebook,whatsapp, sms etc Ik vind dat mocht je vrienden hebben, dit niet van een kant moet komen. Hebben meerder vriendschappen achter de rug, maar die zijn om die reden verwaterd en hebben dus ook geen contakt meer. Deze 4 Vrienden hebben wij nu ( 12 jaar ) en ( 4 jaar) En kunnen we dag en nacht wakker maken en andersom natuurlijk ook. Zelf heeft manlief nog wat kamaraden waar hij wekelijks ook wel mee omgaat, maar vrienden wil ik het niet noemen. En ik heb zo nog wat vriendinnen ( 4 ) maar dit zijn idd zoals eerder vernoemd koffievriendinnen, geen vriendinnen waar je lief en leed mee deeld. Ik zeg maar zo "Echte vrienden kun je op 1 hand tellen"
Ik heb een handvol echte vrienden, en een aantal kennissen. Mijn beste vriend, tevens mijn buurman (heel handig ) zie ik zown 4/5x per week. De rest spreek/zie ik wisselend. De ene periode is er wat meer contact dan de andere, ligt er maar net aan wat er op dat moment allemaal speelt. Wel de pech dat mijn vriendinnen allemaal wat verder weg wonen. Ik heb mijn rijbewijs niet en zie ze iets minder vaak dan ik eigenlijk zou willen, maar daar word aan gewerkt. Initiëren van contact komt meestal van beiden kanten. Als het contact langdurig alleen van mijn kant moest komen zou ik de ander hier op aanspreken. In het verleden wel eens meegemaakt dat het van mijn kant bleef komen, en ik er weinig voor terug kreeg, dan laat ik een vriendschap doodbloeden. Ik vind vriendschappen erg belangerijk en ben erg dankbaar voor de vrienden die ik heb. Ik let er altijd op dat ik attent bent, belangerijke dingen onthou, sms'jes stuur om te vragen hoe iets ging, en stuur regelmatig een kaartje. Soms heb ik periodes dat ik zo druk ben dat het er bij inschiet, maar daar kom ik altijd snel op terug. Tijd steken in een goede vriendschap betaald zichzelf altijd terug.
Ik heb 10 heel goede vriendinnen. Daarvan is er 1 mijn beste vriendin. Wij zijn al 23 jaar vriendinnen en hebben toevallig afgelopen jaar ook allebei een zoontje gekregen. Ik zie haar 1 a 2 keer per maand om even bij te kletsen. Dat is weinig, maar het is altijd goed als we samen zijn. Zo vertrouwd! Ik ken mijn vriendinnen overal en nergens van. Van vroeger, van de middelbare school, van mijn HBO opleiding, via mijn exvriend, een oud-collega en ik heb ook een nichtje die ik echt beschouw als vriendin. Er zijn heel wat vrienschappen gekomen en gegaan, maar ik koester deze meiden heel erg! Ik kan bij hen allemaal ook mijn ei kwijt en de meesten weten dan ook precies wat ik mee maak en hoe ik me voel. De meeste vriendinnen wonen niet om de hoek en ik moet de auto pakken om ze te zien. Daarom moeten er wel bijna altijd agenda's getrokken worden en dat is wel eens jammer. Met sommige vriendinnen ga ik stappen, met andere naar de sauna, met een sommige ga ik lunchen en uit eten. Zo heeft iedere vriendschap zijn eigen 'eigenschappen'. Er zijn ook een aantal vriendinnen die ik in groepjes zie, maar eigenlijk iedereen ook wel apart. Daarnaast hebben we ook nog een paar bevriende stellen die we eens in de paar maanden proberen te zien. Ik ben geen beller en hang nooit uren aan de telefoon. Ik whatsapp of bel liever even snel om een afspraak te maken en elkaar daarna face to face te zien. Lekker bijkletsen met een kop koffie of thee.
Zoals LadyXochi beschrijft gaat het hier eigenlijk ook. Als ik in het weekend al een afspraak heb staan, maak ik niet gauw nog een tweede afspraak. Mijn man enn ik hebben bijna altijd allebei nog wel nakijkwerk, dat we tegenwoordig om de beurt meten doen omdat de ander zich dan met onze zoon bezig houdt. Dus waar ik vroeger gewoon kon afspreken ook al had hij nog werk te doen, dat kan nu niet zo makkelijk meer. Naast het nakijkwerk is er altijd nog wel wat in huis te doen, we willen ook tijd samen hebben. En we proberen toch (bijna) wekelijks 'live' contact te hebben met de grootouders (van beide kanten) van onze zoon. Tja, dan zit het weekend al snel vol. Ik probeer trouwens waar dat kan toch ook wel wat vaker door de week af te spreken, als dat overdag kan.
Ik vind zelf dat ik te weinig vrienden/kennissen om me heen heb. Stap niet zo snel op iemand af, en contacten onderhouden ben ik soms ook wel laks in. Ik heb 1 hele goede vriendin, die ken ik al van de basisschool. Zijn elkaar wel een tijdje uit het oog verloren maar sinds we weer contact hebben lijkt het alsof we elkaar altijd hebben gezien. Ik heb 1 goede vriend, voor mijn gevoel mijn beste vriend. Ken hem net een paar jaar, maar we zitten met veel dingen op één lijn, ook beetje hetzelfde mee gemaakt vroeger. Dan heb ik nog 1 vriend die ik al jaren ken, maar we zijn een beetje uit elkaar gegroeid. De laatste tijd is het contact gelukkig weer beter en hoop ook dat dat zo blijft. En dan nog mijn zusje. Ze is voor mij niet alleen een zusje, maar ook een vriendin. Met haar kan ik ook (bijna) alles bespreken. Maar goed, behalve die goede vriendin en beste vriend, zie ik niemand eigenlijk veel. Ik kan nooit eens op woensdag ochtend zeggen "kom, laten we eens kijken of die thuis is." Ga ook nooit met een vriend(in) naar de bios ofzo..
Ik heb een aantal dagen terug besloten dat ik geen vriendinnen meer heb, wel kennissen, buurvrouwen. Maar ik laat NOOIT weer iemand zo close toe in mijn priveleven. Ik geloof er niet meer in!
Mijn vriendinnen wonen niet om de hoek, maar op een uur rijden van mij vandaan. Hebben ook schoolgaande kinderen, eentje heeft ook regelmatig weekenddiensten, dus 'even' wat afspreken lukt vaak niet. Soms zie ik ze elke maand, soms eens in de drie maanden. Telefonisch, per mail/FB, sms etc., houden we wel contact. Verder heb ik een goede band met mijn zus, die ik wel vaak zie, spreek en dingen mee doe, maar die woont een half uur van mij vandaan en natuurlijk zie ik die al op familiefeestjes enzo. Daarnaast heb ik hier in de buurt genoeg kennissen voor een kletspraatje of om wat mee te ondernemen. Vind het vaak ook heerlijk om met mijn gezinnetje te zijn. En ik heb een vriend aan de andere kant van de wereld wonen, die ik sinds mijn negentiende ken, zie ik dus echt maar eens in de zoveel jaar, ondertussen houden we mailcontact. Dat vind ik wel heel jammer hoor, dat hij zover weg woont.
Heb aantal vriendinnen.. een vriendinnengroepje binnen een grote vriendengroep. We gaan 1x in de zoveel tijd uit eten en avondje stappen. Verder heb ik nog een hele goede vriendin, maar die woont verder weg. Als we elkaar zien is het goed maar toch verwaterd het. Sinds een jaar heb ik heel veel contact met een vriendin die ik eigenlijk al jaren ken. We zien elkaar bijna elke dag voor een bakkie en we doen veel dingen samen. We zoeken ook allebei woonruimte en we zitten er zelfs aan te denken deze samen te huren. Ze is alleen wel één met een gebruiksaanwijzing dus ik ben benieuwd haha. Mijn mening is trouwens dat er allemaal soorten vriendschappen zijn. Zo heb ik ook vriendinnen via hier op social media waar ik goed mee om kan gaan. Een select groepje via whatsapp die ik ook zie als vriendinnen en dat terwijl ik ze nooit gezien heb weten ze eigenlijk meer dan mijn familie bijvoorbeeld. Het is net wat jullie behoefte is, maar echte vrienden zijn eerlijk en staan achter je en dat maakt niet uit hoevaak je ze ziet.
Oeh, lastig... Ik zat laatst nog te denken. Stel dat we gaan trouwen, wie zou ik moeten vragen als getuige? Ik zou het werkelijk waar niet weten. Een goede vriendin heb ik niet. Vanuit mijn jeugd spreek ik niemand meer en vrijwel alle meiden die ik de laatste jaren heb leren kennen, hadden er na een tijdje geen zin meer in. Of ze praten alleen maar over zichzelf en vinden mijn verhalen niet interessant. Geen idee wat het is, maar ik heb me er maar bij neergelegd. Via mijn vriend zie ik af en toe andere meiden en we hebben wat gezamenlijke vrienden. Ik heb wel een vriendin die aan de andere kant van het land woont. Soms spreken we elkaar maanden niet en dan ineens weer elke dag (via mail, whatsapp). We zien elkaar één of twee keer per jaar. Ik moet zeggen dat ik het de laatste tijd ook steeds minder mis. Er gaat veel tijd zitten in ons gezin, het huishouden, familie. Geen idee waar ik de tijd vandaan zou moeten hebben om drie, vier echte vriendinnen te hebben en die wekelijks te zien.. Ik heb wel leuke buurvrouwen die ik af en toe spreek en waar ik kan aankloppen als er iets is. En op school spreek ik andere moeders. Het is wat oppervlakkig, maar voor het echte praten kan ik gelukkig altijd bij mijn vriend terecht. Ik herken trouwens wel wat je zegt over dat het contact veel vanuit jou moet komen. Dat heb ik ook en daar heb ik op zich geen problemen mee. Meestal de anderen juist, omdat ze het niet eerlijk vinden dat ik altijd contact op moet nemen.