Drama met eten

Tja hier al 2 jaar....
Wat ik eraan doe? Niks... dan zonder avondeten naar bed, heel frustrerend soms maar dat helpt toch niet.
Maak soms pannekoeken met bieten erdoor, dat eet ze wel...

Succes ermee, ik zou willen dat er een gouden tip was...

 

de echte gouden tip blijft dus je er vooral niet druk om maken. Dat voelen die kleintjes namelijk feilloos aan. Gewoon lekker gaan eten, gezellig gaan kletsen en dan maar zien of ze wel of niet eet.

Wat hier op het moment helpt is dat ik met haar lepel vast een hapje op schep en die klaar leg op haar bord, dan zeg ik als ik straks mijn bordje leeg heb, ligt er vast een lekker hapje van Yara klaar. Meestal stopt ze hem dan snel in haar mond en zegt ze dat ik pech heb. Ik maak vervolgens gewoon weer een nieuw hapje en zo komt ongemerkt dat bord meestal wel leeg.
Dit werkt nu bij ons maar misschien volgende week ook niet meer maar dan verzinnen we wel weer een ander spelletje. Wat het ook een tijdje goed gedaan heeft is: wie heeft er als eerste zijn bordje leeg!!

in ieder geval succes!!

 

Justme,ik kon evengoed dit verhaal geschreven hebben. Zie zelf dat onze kinderen zo goed als dezelfde leeftijd hebben. Wat wij doen is negeren en dudlijk maken dat ze wel moet eten. Is het eten niet op als mma en papa klar zijn,dan blijft ze zitten tot het op. Wij geven geen overdreven portie dus ik weet goed wat ze wel of niet opkan. Meestal gaat het plots wel snel als wij van tafel zijn. Plots kan ze wel weer deftig eten en smaakt het wel. Volgens mij is het echt een fase en meten we er gewoon door!

 

Hier ook al een tijd drama met het eten.
Alleen dingen die ze echt lekker vind, zoals patat, poffertjes, pannenkoeken of mac donalds eet ze goed.
Maar dat gaan we natuurlijk niet elke dag eten.
Ik kan ook absoluut niet tegen het gemier, en vind het vreselijk als er niet wordt gegeten.
Kindjes in arme landen zouden er zeer blij mee zijn maar mevrouw trekt haar neus er voor op.
Ik schep haar echt niet teveel op, ze krijgt minder dan haar zusje.
Dreigen, geen toetje, wel toetje, meehelpen met koken,op de gang laten zitten tot ze normaal gaat eten, negeren....niks maar dan ook niks helpt!
Inmiddels kan er zelf wel iets makkelijker mee om gaan, mijn man niet.
Hij komt uit afrika en weet dat er daar kinderen zijn die honger hebben, hij vind het vreselijk dat ze niet normaal eet en wordt er erg boos van.

 

Hier een meisje van net 4 jaar. Die verdomd het op dit moment om ook maar iets te eten. Drinken doet ze gelukkig wel, maar eten helaas niet. Op zich niet zo erg als ze niet veel eet, maar zij wil gewoon niks hebben.....Ze is al zo'n tenger meisje, maar goed ga er geen strijd van maken. Hou het wel even goed in de gaten.

Kan je dus helaas geen tips geven, maar ik weet er alles van!

 

Vanmiddag op het werk nog besproken met een collega van mij. Zij vertelde dat kinderen 3 dingen hebben waar ze de controle over hebben. Eten, Slapen en Zindelijk worden.

Niet willen eten is dus vaak een manier om controle te houden. Als je het idee hebt dat het vooral daarmee te maken heeft, dan is compleet negeren denk ik de beste optie. Eten voorzetten. Eisen dat hij aan tafel blijft en consequent al het gezever erover negeren. Is iedereen klaar dan bordje weghalen (tenzij hij juist dan lekker zit te eten, dan mag ie natuurlijk zijn bordje leegeten) en toetje geven.

Tot zover de theorie......
Onze praktijk is dat ie niet eet (of in elk geval niet die dingen waarvan ik wil dat ie het eet), niet wil slapen (tenzij je dr een uur of langer naast blijft zitten) en nog niet zindelijk is.

Wat zegt dat over ons???

 

Precies met deze leeftijd at onze dochter ook slecht.
Het is echt een fase, die heel lang aan kan houden.
Inderdaad negeren en als jullie klaar zijn en zij is niet aan het eten gewoon de tafel afruimen en een toetje aanbieden.
Daarnaast mocht ze na het eten dan ook geen snoepje of koekje.

Sterkte ermee, want het is echt geen leuke tijd en het eten is even geen relaxmoment.

 

Hier is het ook zo'n feest...
Fruit en brood gaan erin als een malle, maar het avondeten pfffff.
Hij krijgt genoeg binnen op een dag, hij zal geen flauwte krijgen, maar de gezelligheid is er wel van af zo.

Ik moest wel lachen om 1 van de andere berichtjes, over dat we ooit bij hun uitgenodigt worden voor het eten later.
Spreek nu alvast met mezelf af dat ik dan niet aan tafel wil blijven zitten, ik eten viesssss vind en liever een koekje heb, ga ik nephuilen en als dat niet werkt net-niet-ultrasoon gillen, zit ik te mieren met mijn vork in mijn eten, gooi ik het op de grond voor de hond..... enz

 

Volgens mij is het echt een aandacht kwestie. Ik probeer in ieder geval iets te koken wat ze wel lekker vindt, zoals gekookte pasta zonder saus, of een aardappeltje zonder jus, boontjes en worteltjes of een maiskolfje gaan er ook altijd wel in. En sommige stukjes vlees vind ze toch wel erg lekker. (bijvoorbeeld een kippenpootje). Bij ons moet ze toch het eten opeten zoveel mogelijk. Sinds we hier wat strenger in zijn geworden, gaat het toch beter...We doen het zoveel mogelijk spelenderwijs, inderdaad een lepeltje klaar leggen die ze zelf opeet.
Met haar brood kan ze ook altijd vreselijk treuzelen. Soms dan ben ik het zat, dan ga ik van tafel af, en dan mag zij van tafel als ze haar boterham op heeft. Vreemd genoeg heeft ze die dan altijd binnen 2 minuten op....raar he?

 

hier hebben we ook een niet eten peuter,dus wat krijg je dan: nee ik ga niet eten, ik heb geen tijd om te eten.
ik ga klieren! zie je wel ik ben aan het klieren.(en als je dan als ouders best gefrustreerd ben moeten we ook wel weer stiekum lachen als je die snuit erbij ziet)
maar goed eet je niet, prima jongen dan doe je het toch niet.
de periode's van proberen en dat ge emmer hebben wij wel afgeleerd met zijn grote zus.
lieverd wij gaan eten je kan erbij komen zitten en zo niet dan wacht je maar lekker tot wij klaar zijn.
hij vind het heerlijk om te helpen in de keuken en knuffelen met een paprika is helemaal te gek,maar opeten?
maarja bij oma eet je natuurlijk heel lief alles op en zonder morsen.
wat zijn peuters toch heerlijke wezentjes