Na 4jaar is het ons eindelijk gegunt, ik word moeder! en hij vader! alle ben ik momenteel 30weken + en ik ben er gewoon echt helemaal klaar mee, ik kan niet meer normaal bukken,zitten,liggen, (krijg van die pijnlijke zit / lig plekken nl.) erg snel buitenadem, ook snel geirriteerd en verveeld. Binnenkort ook nog met verlof (pffff), 6weken voor de tijd,(kan niet anders door BI) en ik weet nu al dat het een verschrikking wordt die 6weken 'wachten'. Alles is al gereed joh! en de beeb mag van ons wel komen. hihi , Hoe gingen jullie hier mee om als je het even niet meer zag zitten? en zijn er misschien ideeen voor mij wat ik kan doen in die lange wacht weken
Als ik jou was zou ik vast gaan bedenken hoe ik mijn tijd ga invullen voor die 6 weken. Ga lekker zwemmen bijvoorbeeld, schijnt heel lekker en rustgevend te zijn tijdens zwangerschap.
Welkom bij de club! Zeker word het zwaarder naarmate de welen verstrijken, zo ervaren de meeste zwangere dames. Hier ook. Ik kom al weken de deur niet uit en lig veel op bed in de kamer. Ik heb zeker Momenten dat ik daarvan baal.... MAAR het is allemaal tijdelijk! Daar houd ik me aan vast! Ik ben lekker aan het handwerken, lezen, tv kijken etc. Elke dag een koffiedrinker. De dagen kom je echt wel door hoor. De ene wat sneller dan de andere. Ik durf gewoon niet hardop te zeggen dat ik het zat ben. Daarvoor ben ik te dankbaar en vind ik het te bijzonder allemaal! Probeer positief te blijven en te denken aan wat het resultaat is straks. Zoek leuke bezigheden voor in je verlof! Het komt echt goed. De tijd heeft nog nooit stil gestaan Succes!!
Geniet er nu nog maar even van! Echt hoor, straks kun je voorlopig amper iets zonder kind / rekening houdend met kind. De slogan van de Prenatal klopt als een bus: wanneer jij wij wordt. Dus nu nog lekker allerlei luilakkerige dingen doen of idd iets van hobby's oppakken, lekker sociaal zijn met familie en vrienden, nog even aandacht besteden aan je relatie nu jullie nog makkelijk de hort op kunnen enz.
Vrienden van mij met kinderen zeggen ook dat je nu vooral nog even moet genieten van het feit dat je even niks kan doen. Dat je met een boek op de bank kan gaan zitten of überhaupt tijd hebt om verveeld te zijn. Ik merk ook dat het sinds week 30 niet echt meer zonneschijn en rozengeur is. Je lichaam begint echt een beetje in opstand te komen. En ik zit ook thuis en niks te doen (helaas ww) de dagen te tellen dat de kleine er is. Maar als ik me dan bedenk dat dat al over 4 weken zou kunnen zijn klinkt dat ineens als heeel snel haha Sterkte! leef met je mee!
Hier hetzelfde verhaal... Ook mijn lichaam geeft aan dat het tijd is om er 'gewoon maar aan toe te geven'. De pijntjes worden met de dag erger en ik gefrustreerder omdat steeds minder gaat zoals ik wil. Soms heb ik ook dagen waarop ik heel verveeld ben en alleen maar in een stoel zit te bedenken wat ik toch in hemelsnaam kan gaan doen... Ik vecht er ook een beetje tegen... Het is net of ik gewoon nu nog niet wil, wat er eigenlijk al is... Want ik realiseer me maar al te goed dat het de komende weken nog pittiger gaat worden... En hoewel ik echt niet meer zoveel te doen heb, probeer ik de dingen die ik wil doen als ik echt rond, traag en hoogzwanger ben, uit te stellen tot over een paar weken. Anders heb ik tegen die tijd weer niks te doen . Ik merk ook echt dat het een soort van eenzaamheid en jaloezie bij me opwekt. Ik heb van de week mijn vriend gesmeekt of ik mee naar zijn werk mocht om daar iets van administratie ofzo te doen... . Ik wilde gewoon niet nog een dag alleen in mijn 'ellende' zitten. Inmiddels ben ik dat stadium weer voorbij gelukkig, maar het is wel echt zoeken wat ik kan gaan doen op een dag... Nog even dames! En dan hebben we onze handen vol!
Heel herkenbaar allemaal..pffft... Ben al 2 weken met verlof en heb thuis nergens zin meer in. Weet niet meer wat ik moet doen. Neem me van alles voor om te gaan doen de volgende dag maar de volgende dag komt er niks van dat alles terecht (te moe, geen zin, teveel last van m'n buik etc). Enige houvast is dat het nu toch niet mee zo lang kan gaan duren?????
Hihi, wel erg eigenlijk ook mijn geklaag, ook omdat ik zo lang heb moeten wachten... maar wauw .. gelukkig ben ik niet de eenige hihi
als zwangere van een tweede wil ik je met klem adviseren geniet van die schopjes en dat gevoel in je buik. Niet dat ik je niet begrijp hoor, voetjes doen mij zo'n pijn dat ik wel kan janken en slapen doe ik ook weinig. Maar toch geniet ik...ik weet van onze dochter nog wel hoe erg ik dat mistte, bij haar heb ik zelfs 9 maanden overgegeven en toch volop genoten. Je weet nooit of je dit nog een keer mag ervaren. Klaag af en toe even tegen je man en probeer daarna weer met volle teugen te genieten.
Ik zit inmiddels 10 weken thuis en ik moet er nog minimaal 8 als de kleine besluit om redelijk vroeg te komen kijken. In het slechtste geval nog 13... Verschrikkelijk is het, zeker op de helft. Ik was zo blij dat ik die weken doorkwam en toen moest ik nogmaals hetzelfde aantal weken. Sommige dagen hang ik alleen maar in het rond. Nu ik naast bekkenpijn te hebben ook strontverkouden ben, baal ik er af en toe flink van dat ik al loop te hijgen als een bejaarde hond bij het doen van de was. En dan toch. De dagen die lang duren zijn er echt maximaal twee per week. Ga dingen doen, nodig mensen uit, schrijf kerstkaarten, begin met handwerken, weet ik het. Ik heb nu de kookprogramma's en bijbehorende recepten ontdekt. Heerlijk! De tijd gaat zoveel sneller!
Probeer inderdaad lekker te zwemmen enzo. Ik ben het nu ook echt zat maar ga maandag bijvoorbeeld een nachtje naar Thermae 2000 in Valkenburg. Probeer te relaxen.
Of zoek een verslavend spelletje op internet, of koop er één. Zo'n spel waar je uuuuuren achter kunt zitten