Ik vind wel dat ze over bepaalde grenzen heengaat. Gewoon duidelijk je grenzen stellen. Als ze weer alle aandacht opeist als jij met je dochtertje bezig bent of iemand anders. Gewoon zeggen dat je even wilt dat je dochter bij jou op schoot zit of als iemand met haar speelt zeggen da degene even met haar speelt en hun even moet laten. Daarbij vind ik wel dat je je iets meer mag verplaatsten in de gevoelens van je schoonzusje. Hoe zou jij het vinden om geen baan, man en kinderen te hebben, terwijl je dat wel zou willen en je schoonzus vind je een rotmens? Probeer het ook van haar kant te zien en niet alleen van je eigen kant en toon ook een beetje begrip voor haar. Misschien bedoelt ze het wel helemaal niet verkeerd? Ga rustig met haar om de tafel zitten vertel duidelijk wat je grenzen zijn, wat haar gedrag met jou doet en wat je wil van haar en toon ook begrip voor haar gevoelens en situatie. Daarbij heb ik ook een beetje het idee da je zo heftig op haar reageert omdat je fulltime werkt en daardoor minder tijd door kan brengen met je dochtertje, iets wat je schoonzusje wel kan omdat ze niet werkt.
ik snap dat het frustrerend is maar jij hebt je dochter 5 dagen per week, kan knuffelen kletsen spelen zoveel je wilt, wat maken die 2 dagen dan uit? ja ze gaat inderdaad wel wat te ver, maar gewoon aangeven, en voor de rest het een beetje loslaten, jij hebt de rest vna de tijd je dochter
Ik snapt dit niet helemaal, als zij oppassen passen ze toch op? Als ze dan met haar naar een speeltuin gaan, bij iemand op visite, weet ik het, dan moet de oppas dat toch zelf weten? Als ze maar thuis zijn op het moment dat je afgesproken hebt haar weer op te halen. Mag een oppas dan alleen boodschapjes doen en moet verder thuis blijven als ze oppast? Ik neem aan dat je het vertrouwen hebt dat ze goed op je kindje passen, anders laat je haar überhaupt niet bij zo iemand achter. Tja verder zou ze ook ff aan jouw kunnen vragen: is het goed als ik haar luier verschoon. Maar zo zou ik het doen.
precies dit! De voorbeelden die je geeft laten mij niet denken dat ze jaloers en weet ik het wat is. Maar meer dat ze haar nichtje heel leuk vindt. Als je weg had gelaten dat ze geen vriend, geen werk enz. heeft, dan hadden mijn voorgangsters misschien ook minder het idee dat ze jaloers is. Mijn zusjes en broertje zijn ook zo met mijn dochter(behalve weg gaan) en ik ben blij dat ze zo met mijn dochtertje zijn. Je kan het ook wat meer van een positieve kant bekijken. MAAR ze moet wel luisteren naar jouw regels. En daar gaat ze wel de mist in, dat ben ik helemaal met je eens. Misschien een optie om het gewoon normaal met haar te bespreken in plaats van te ontploffen of man lief erop af te sturen.
Let wel heel goed op dat je geen ruzie hierover maakt waar je dochter bij is. Ik zou blij zijn als een ander de luier verschoont en zo lang je dochter het leuk vindt lijkt mij het geen probleem. Je hebt haar nog steeds 5 dagen voor jezelf.
Precies dit! In het begin vond ik haar ook wel erg claimerig overkomen, maar na je tweede post (TS) begon ik ook wel begrip te krijgen voor je schoonzusje. Het kan zijn dat jullie karakters botsen, maar maak daar geen strijd van over het hoofd van je dochtertje. Zij heeft een lieve tante die lekker gek met haar doet, mooier kan je het toch niet hebben? Ja, dat ze jullie regels aan haar laars lapt is niet te accepteren, maar hier gewoon als volwassen mensen over praten en vervolgens haar een beetje laten gaan in haar enthousiasme, je er niet teveel aan ergeren/mee bemoeien is denk ik op de lange termijn het beste.
nou ik kan heel goed begrijpen waar ts het over heeft! 4 jaar lang heb ik strijd met me schoonzusje over het feit als wij nee zeggen ze het toch gewoon doet en ik lees hier dat zij precies zn schoonzusje heeft ts is de moeder van haar kindje !!! en dat heeft s.zje te respecteren ! dus als ts iets niet wil moet ze daar naar luisteren hier werd onze dochter ook zomaar mee genomen zonder dat het gevraagd werd dan belde ze op ik kom nu N halen ! ipv mag ik N meenemen vandaag ze ging continue over onze grenzen heen! ze is tante en een tante mag tot een bepaalde hoogte zich bemoeien met hun dochtertje maar ze moet wel weten dat ze tante is en blijft en geen moeder taken gaat overnemen en in mijn ogen is ze daar mee bezig wij hebben tot 2 x toe ontzettende bonje erover gehad en eindelijk is ze ingedimt en is ze idd alleen tante geworden sommige hebben gewoon een bord voor een kop en denken dat ze overal recht op hebben als tante
Hier ben ik het ook mee eens. Mijn schoonzus is ook helemaal gek van onze drie kinderen. Als wij bij mijn moeder zijn of bij haar thuis doet zij heel veel met ze. Zij geniet daarvan en ik geniet er stiekem even van dat ze dingen aan haar vragen. Ik gun haar dat moment ook echt. Als ze oppast doen ze ook altijd leukde dingen. Ik vind het persoonlijk onzin als ze steeds moet bellen als ze iets gaan ondernemen. Mijn moeder past standaard 1 dag in de week op en ook van haar verwachtte ik geen telefoontje als ze weg wilde. Ik denk dat als je de verantwoordelijkheid bij een persoon legt om op te passen, je de verantwoordelijkheid daar ook moet laten. Je vetrouwd ze binnenshuis toch ook aan familieleden toe als je ze laat oppassen?
Nou ik zou dit echt niet pikken, dan maar jaloers, al snap ik niet zo goed waar mensen dit uit opmaken. Het is jouw kind en een ander, ook al is ze je schoonzus, heeft je kind niet zomaar mee te nemen zonder toestemming. Ik ben heel makkelijk, mits het gevraagd wordt. Zonder vragen, no way dat er wat gebeurt. TS, zou ook zeker geen ruzie maken waar je kindje bij is, maar ik zou wel degelijk een hartig gesprek voeren en duidelijk aangeven wat je wel/niet goedvindt. Dan kan je SZ gewoon lekker met je kindje omgaan, maar wel onder jou/jullie voorwaarden.
eh getsie klinkt gewoon echt eng die is gewoon onwijs jaloers en ik zou ook bijdehand terug doen vind het wel dat je man er iets van kan zeggen en ook een heel duidelijk moet zijn het is jullie dochter en jij voelt je erg ongemakkelijk bij haar vooral als ze zo doet tegen jou meisje succes hoor hoop het snel oplost
Heb niet alle reacties gelezen, maar zoals ik het lees vind ik het sneu voor je schoonzus. Waarschijnlijk is zij er ook klaar voor om zich te settelen en kindjes te krijgen, maar dit lukt niet (of nauwelijks) zonder man.. dingen die je te ver gaan kun je gewoon bespreekbaar maken. Ik lees nergens dat je dochter dit ook vervelend vind. en ik denk dan bij mezelf, zolang je kind blij is, is er niet zoveel aan de hand toch?? Natuurlijk wil je tijd met je kindje, maar daar heb je die andere dagen toch voor? als ik met de kids bij familie ben weet ik van te voren dat mijn kids de hele dag bezig gehouden worden en ik ze nauwelijks zie; heerlijk, zolang de kids maar plezier hebben! Ik denk dat je je gewoon irriteerd aan je zs en dat dan alles dubbel zo erg opvalt. Bespreek dat wat je dwars zit en accepteer het dan, of ga er niet meer eten.... maar laat je kindje niet de dupe worden van jullie fete.
Mee eens! Het lijkt er ook op alsof jij een beetje jaloers op je schoonzus bent. Jij werkt fulltime zeg je en je schoonzus doet leuke dingen met je dochter. Maar ben het wel mee eens om duidelijke grenzen te stellen. Dus niet zonder overleg je dochter meenemen.
Hoi dames, Fijn dat jullie reageren, alleen van sommige reacties voel ik mij alleen maar beroerder. Omdat ik nu het idee heb dat ik mijzelf heb neergezet als iemand die jaloers is om het contact dat zij met mijn dochter heeft, en dat ik daar juist blij mee moet zijn. Even voor de duidelijkheid. Ik ben er ook blij mee. Ik geniet ervan als andere mensen mijn kindje ook zo leuk vinden. Alleen je moet wel weten wat je grenzen zijn. Mijn eigen zusje heeft ook kinderen, en ik hou zielsveel van ze. Maar ik ga ze niet opeisen als ze bv. met een ander spelen, als mijn zus alleen in een kamer zit, pak ik niet haar kind op om vervolgens alleen met het kind te zijn in een andere ruimte etc. Zit je daar in je uppie. Daarnaast heeft zij genoeg tijd met mijn dochter, 2 volle dagen per week! Ik heb inderdaad zelf nooit een goed gesprek met haar gevoerd hierover. Ben het altijd uit de weg gegaan, omdat zij altijd zo bot en lelijk reageert. Niet alleen tegen mij, tegen iedereen, ook haar moeder. Ironisch genoeg niet tegen mijn man. Ik heb wel gewone gesprekken met haar, en uitervaring merk ik gewoon dat het niet eens leuk is om gesprekken met haar te voeren. Zij verlangt van anderen dat ze haar mening overnemen, als je ergens een andere mening over hebt. En maar blijven doordrammen, in plaats van accepteren dat anderen een andere mening kunnen hebben. Maar al ga ik het gesprek in ik vorm voeren en het opbouwen over hoe ik het ervaar, dan durf ik alles erop te wedden dat zij zich alsnog aangevallen zal voelen en gaat blaffen zoals ik heb gezien dat ze bij anderen doet. Dus daar pass ik voor. Wat betreft jaloezie. Nee, daar is zeker geen sprake van. Ja, het is een feit ik mis mijn kind als ik werk, maar daarmee misgun ik haar geen plezier met anderen. Ze gaan vaak samen ergens heen, en ik vind dat best. Maar ik wil daar wel van op de hoogte zijn. En nogmaals dan heb ik het niet over speeltuinen en boodschappen. Het is geen jaloezie, maar irritatie. Ik voel dat zij geen respect toont naar mij. Ik heb haar tot nu toe 2 keer aangesproken op haar gedrag. Een keer in het voorjaar, ik heb toen gezegd dat ze mijn kind even rustig moet laten spelen als ze liever met speelgoed wil spelen. Op een lachende manier. Een paar dagen later kwam ze bij ons langs en negeerde mij in mijn eigen huis! Lachen en praten met mijn man en dochter, alsof ik niet bestond. Ik werd helemaal gek. En laatst dus, toen ik iets zei tegen haar toen mijn dochter op mijn schoot zat en mijn man er een lachende opmerking over maakte. Negeert zij mij de hele avond en gaat zij de hele tijd slijmen bij mijn man, zodat hij niet boos wordt op haar. Overigens, schoonzus is 30 jaar. Ik heb drie andere schoonzussen, die gek zijn op mijn dochter. Vind ik hartstikke leuk. Maar die weten dat zij haar niet moeten opeisen. En zij communiceren op een normale manier tegen mij, niet alsof ik stront ben! Degenen die zeiden dat ik mijn dochter in een strijd zet. Dat heb ik juist niet gedaan, want ik wil niet dat zij ertussen zit. Ze is nog zo klein, en al was ze groot. Dit is niet haar probleem. Het probleem ligt in wat ik aan deze situatie kan veranderen, want aan mijn SZ kan ik natuurlijk niets veranderen. En ik heb voor mijzelf besloten dat ik gewoon direct en duidelijk mijn grenzen aan ga geven. Haar probleem als zij dat erg vindt. Het feit dat zij geen werk heeft, is haar probleem. Mensen uit de omgeving hebben haar diverse keren banen aangeboden, maar daar gaat ze dan niet op in. Ik weet trouwens niet eens of ze überhaupt wil werken, een man of kinderen wil. Daar heeft ze het nooit over. Dat geeft je trouwens nog steeds niet het recht om een kind van een ander op te eisen. Ok dat was het even voor nu, bedankt voor het lezen van mijn lap tekst.
Het klinkt alsof je schoonzus ook niet zo handig is met mensen... volgens mij zit zij zichzelf heel erg in de weg en reageert ze daarom zo bot... misschien zit er wel heel veel pijn en frustratie achter.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar kan me voorstellen dat het mega irritant is. Zelf geen ervaring met een schoonzusje dat zich op die manier met mijn kindjes bezig houdt. De mijne is juist het tegenover gestelde. Ze heeft nooit gereageerd op het feit dat ik zwanger was, nooit een berichtje gestuurd tijdens mijn ziekenhuisopnames, ook niet gebeld of een bericht gestuurd toen ik een spedkeizersnede heb gehad.. en toen mijn dochter afgelopen zaterdag bijna 9 weken was, is ze 10 minuten op de babyborrel geweest zonder naar haar 2 nichtjes om te kijken. Ook niet leuk! Zou wel een gesprek aangaan en je grenzen aangeven. Dat je het waardeert dat ze gek is op haar nichtje maar dat jij haar moeder bent en dingen bepaalt. En ook dat je het leuk vindt om even tijd met je dochter te hebben na een werkdag. Veel succes in ieder geval.
Mee eens! Ik vind je schoonzus echt geen "rotmens" zoals je dat in je tweede post noemt TS. Je schoonzus is duidelijk gek op je dochter. Wees daar blij mee! Je dochter komt niks tekort! Ik snap dat ze af en toe over je grenzen gaat, maar misschien is het handig om samen met je man een normaal, volwassen gesprek aan te gaan met haar. Dat jullie heel blij met haar zijn en ook dat ze zoveel om haar nichtje geeft, maar dat ze af en toe wat opdringerig is in haar enthousiasme. In een andere ruimte gaan zitten met haar nichtje, nou en? Ze doet toch niks raars met haar neem ik aan? Ik zou me er niet zo druk om maken. Plus, dat jij je dochter de hele week ziet en zij maar 2x per week. Logisch dat ze even tijd wil doorbrengen met haar nichtje. Ik zou dus een goed gesprek aangaan en wat meer gaan loslaten als je daar bent.