Whaha. Grappig. Harderwijk-Barneveld is ook niet eens zo gek ver van elkaar. Eerlijk gezegd dacht ik altijd zit toch nooit iemand uit Leerdam hier? Mag dan wel een stad zijn maar wel een gat-stad
Ik heb nog maar 3 vriendinnen van vroeger, de rest is de laatste jaren opnieuw opgedaan. Ik had er eerst veel moeite mee dat er verschuivingen plaats vonden maar het is ook wel logisch als hè allemaal anders in het leven staat. Zelf heb ik een goede vriendin opgedaan door te sporten, het bleek heel erg te klikken wat tot een vriendschap uitgegroeid is. Via de oudste die op voetbal zit hebben we kennissen opgedaan maar ook 1 stel waar we heel close mee zijn, zijn zelfs het voorjaar naar Eurodisney geweest. Met een moeder van vriendinnetje van mijn dochter klikt het leuk en drinken regelmatig koffie. Ook heeft ons dochtertje al 5 jaar "verkering" met de overbuurjongen en hebben wij heel goed contact met ouders. Met kids maar ook zonder. Dagje winkelen of 's avonds met de mannen naar de bios of uiteten. Onze dochter rijdt tegenwoordig paard, toen ze startte heb ik bij moeders van vriendinnetjes gevraagd of 1 van die meiden ook zin had. Toevallig wilde er eentje al een tijd maar wilde niet alleen. De mama's gaan elke zondag mee en laatst zijn we 's avonds weggeweest. Mijn broer os terug bij zijn exvriendin, wat altijd mijn zusje was en contact is gebleven. 1 vriendin van vroeger en mijn schoonzusje zijn wel echt hele goede vriendinnen. Als er wat is weet ik zeker dat ik ze kan bellen en ze er ook direct zijn. De "overburen" trouwens ook. De rest zijn meer kennissen maar wel met leuk contact! Hier zijn het dus grotendeels vriendschappen die door de kinderen zijn ontstaan.
Ik krijg dat nu ook veel gelukig; nieuwe contacten door de kids, maar het 'vasthouden' vind ik vaak zo moeizaam gaan. Na een keer te hebben afgesproken blijft het vaak stil... Maar als ik dan bv opper om weer es af te spreken vindt diegene dat dan vaak wel leuk en komt het er ook wel van, maar wat ik dan vaak heel jammer vindt is dat het HEEL VAAK vanuit mij moet komen. Als ik die volgende date niet had geregeld/bedacht/geopperd was het ws (weer) doodgebloed. Laatst bij een vriendin geopperd eens samen te gaan eten. We hebben een datum geprikt en hebben er beiden zin in, zij vond het ook echt een leuk idee, en dat vind ik heel erg fijn. Maar... waarom moest ik dit dan weer bedenken en ermee komen ? Ook vind ik het moeilijk dat ik een aantal mensen heb benaderd voor het vieren van oud en nieuw en al die mensen 'nee we hebben al iets met vrienden' ... dan denk ik, best een beetje bedroefd, okee, die vrienden dat zijn wij dus dan niet. Net of we tweederangs zijn. Die mensen aan wie ik het gevraagd heb zijn dab wel enthousiast hoor en vonden het wel een leuk idee. We zullen heus geen vervelende mensen zijn want anders hadden we niet diverse contacten en ook echt een aantal goede vriendinnen maar toch.... waarom komen mensen niet eens naar mij met een leuk idee of een datum of 'zullen we weer eens en bakkie doen ?' Sorry hoor, even stoom afblazen haha
Moeilijk is dat he? Ik ben een paar jaar geleden verhuisd van een klein dorpje waar ik iedereen kende, naar een stad 100km verderop. Ik werk nu bij mijn vriend in de zaak, dus echt nieuwe vriendschappen maken vind ik erg moeilijk. Het lijkt net alsof mensen allemaal al vrienden hebben en geen zin hebben in nieuwe vrienden. Wel heb ik heel leuk contact met wat vrienden van mijn vriend en met wat meiden van zijn team, maar dat zie ik niet echt als 'mijn' vrienden. Pas toen mijn paard hierheen verhuisde en ik haar hier op een pensionstal heb gezet, heb ik nieuwe mensen leren kennen en hier heb ik wat echte vrienden gemaakt. Aan de andere kant ben ik ook 'vrienden' verloren door de verhuizing. Mensen die niet meer de moeite namen om iets af te spreken omdat ik 'zo ver weg woon'. Daar steek ik dus ook geen energie meer in. Vrienden van vroeger die wel die moeite nemen, waardeer ik hierdoor wel veel meer.
Via de ouderraad van school of door vaak mee te helpen met activiteiten daar leer je veel ouders kennen. Babyzwemmen, peutergym etc. is ook erg geschikt daarvoor. En verder zelf op een sport of hobby gaan.
Kijk en dan schrijf ik ze af. Want ben dan idd te onzeker: mij zullen ze niet leuk vinden dus dan maar niet.
Ik ben ook niet schuitig met als eerste contact opnemen of voorstellen doen. Ik heb namelijk heel erg het gevoel dat mensen niet op mij zitten te wachten. Is een probleem van mij, weet ik. En probeer ik al jaren aan te werken maar wil nog niet echt lukken. Bijv. bellen vind ik al een opgave omdat ik bang ben dat ik op een verkeerd moment bel of wat dan ook.
Gewoon vragen of je gelegen belt. Niemand die je daarop aankijkt hoor. Maar wat je schrijft is herkenbaar . Ik merk nu wel nu ik een kindje heb dat mn wereld ook kleiner wordt. Sommige mensen passen op een gegeven moment niet meer. En dat verwaterd dan. Er zijn ook niewe mensen voor in de plek gekomen das dan wel weer leuk.
sja... hoe ken ik mijn vrienden... mijn beste vriendin ken ik al jaaaaaren van de paarden nog... andere vriendinnen via het werk van mijn ex en ik zit bij een mamas club waar ik nieuwe vriendinnen heb leren kennen. Dat was wel echt een goede. Misschien zit er ook 1 in jouw woonplaats? google maar eens...
mel: sja waarom jij daar mee moest komen? Ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar niet druk om maak. ALs ik iemand leuk vind stel ik die dingen voor. En ik heb ook niet het gevoel dat ik me opdring of dat iemand niet op me zit te wachten. Ik ben namelijk hardstikke leuk! (). Maar als iemand er niet op zit te wachten dan moet ik maar nee zeggen hoor... ik kan geen gedachtes lezen... en ga zeker geen dingen voor andere invullen vanuit mijn eigen onzekerheid. Ik zou me ook niet gekwetst voelen als iemand nee zei. Jammer voor diegene dan
Als hier zoveel meiden zijn die eenzaam achter de geraniums zitten kunnen jullie toch ook een topic starten waarbij je een lijst maakt: op province of op dorp/stad en dan je nickname en leeftijd oid? Misschien dat er wat gezellige bakkies gedronken kunnen worden Ik zelf ben een kleine acht jaar terug hier naar toe verhuisd. Hier is 100 km van waar ik vandaan kom. Door met collega's af te spreken, open te staan voor anderen etc etc heb ik een leuk kringetje om me heen opgebouwd. En via dit forum heb ik een groepje (de vervroegde overgang meiden) welke me ook heel dierbaar zijn en waar we ook zo nu en dan mee afspreken, ondanks de verre afstand. Gewoon gaan met die banaan
Tja Debby, is ook wel zo maar toch vind ik dat af en toe wel lastig, moet wel zeggen dat het in vlagen gaat; ene periode denk ik er niet eens aan en heb ik vaak ook allerlei leuke afspraken staan, andere periode loop ik weer even met mn ziel onder de arm haha Leuk idee maartje, wie weet is dat iets, maar ja of het blijvend is... ?