Vandaag lagen mn vent en ik op de bank te dromen over wat we zouden doen als we de loterij hadden gewonnen. Nou leuke dingen kopen, spaarekening kinderen enz enz. Beetje de standaard dingen. Toen zei ik o en ik zou graag een kindjr willen adopteren. Pfff meneer viel bijna van de bank af. Wij willen zelf geen kinderen meer. De zwangerschap de hele babyfase enz hebben we nu wel gehad om het bot te zeggen. Maar ik zou best een kindje van een jaar of 4/5 willen adopteren. Nou ging mooi niet gebeuren want zo is het wel prima enz enz is ook zo maar als je de mogelijkheden en de liefde hebt waarom niet? Ja zegt ie we sturen wel wat geld hoor naar een kindje. Nou toen knapte er iets in me. Werd zo boos en ook verdrietig van binnen. Hoe kan je dat nou zeggen?! Ben je echt zo gevoelloos? Mochten we echt ooit een loterij winnen dan is dit echt een punt dat ons zal opbreken.
Zo heel vreemd vind ik zijn reactie niet. Er komt heel wat kijken bij adoptie. Het geld kan in zo'n situatie zo neergelegt worden maar je moet er maar net voor open staan. Iedereen wil kinderen helpen en redden maar er zit ook een andere kant aan. Je moet er voor de volle 100% voor gaan, vaak zijn het ook kindjes die het niet makkelijk hebben gehad. Dus ik snap jullie allebei. Vind zijn reactie alleen niet vreemd of gevoelloos als ik eerlijk ben.
Als je man geen kids meer wilt heb je dat te respecteren dat gaat niet om geld voor hem, dat vind ik juist eerlijk, een ki.d "koop" je niet even omdat je dan ineens geld hebt, die kids hebben vaak een hele rugzak en doe je niet "even" ik snap je man dus wel. Mijn man wil.pleegkinderen vanwege zijn eigen jeugd en die van zijn eigen moeder ik sta daar wel achter maar wacht bewust want wil de aandacht geven die ze nodig hebben...
Tja ik vind zijn reactie ook niet echt vreemd, je geeft zelf al aan dat jullie geen kinderen meer willen, dan is het toch niet vreemd dat je man ook geen kinderen wilt adopteren ? Of ze nou 1 of 5 zijn, je hebt weer een hele verantwoordelijkheid.
Ik vind het ook een beetje gevoelloos dat je alleen wil adopteren (in een bepaalde leeftijdscatagorie) als je er geld voor hebt... Een kind koop je toch niet? Volgens mij gaat een kind voelen dat het een liefdadigheidsproject is en niet een intense onbedwingbare wens.
?? Als ik er verder niks bij voelde dan zou ik het toch niet doen? Ik zou het dan juist wel doen omdat we financieel goed zaten en we ds zeker weten dat we de kinderen een goede toekomst konden bieden. Dus het stukje van een kind koop je niet las ik ook al eerder en vind dat best een lompe reactie.
Ik vind het gewoon eerlijk van je man eigenlijk, niet gevoelloos. En eigenlijk vind ik z'n reactie ook erg begrijpelijk.
Dat ie zei van ik stuur et kind wel wat geld hoor. Ik heb zoiets van zo een kindje heeft verder niemand, waarschijnlijk ook echt helemaal geen familie. Kwam een beetje over als dat het geld het gemis van liefde geborgenheid familie enz wel ff goed maakte
Ik vind het niet egoïstisch dat hij geen kindje wil adopteren eerlijk gezegd. Hij is voor zijn gevoel waarschijnlijk gewoon 'klaar' met jullie gezinnetje.
Ik snap je man zijn reactie ook wel. Adoptie doe je niet zomaar even. En zeker als je geen kinderen meer wil. En de rea over geld snap ik ook wel. Hij stuurt liever geld zodat de kinderen daar geholpen worden dan dat hij wil adopteren. Kan en mag toch?
Ik vind het niet gevoelloos...niet iedereen is voor adoptie, dat gevoel kun je niet dwingen/veranderen... Hij wil wel een kindje helpen door geld te doneren, prima imo.
Tuurlijk koop je daar het gemis van familie niet mee af maar ik vind het wel een mooi gebaar, op die manier wilt hij je toch weer tegemoet komen, dat is dan toch alleen maar fijn ? Hij had ook kunnen zeggen dat hij helemaal niets zou doen. Ik vind dat je zijn mening en gevoel gewoon moet respecteren.
Sowieso zwaar nutteloos je hier nu druk om te maken. Zou ik pas doen als je daadwerkelijk miljonair bent . Zonde van je tijd!
Ik snap de reactie van je man wel. Ik zou ook graag ooit een kindje willen adopteren uit een ander land of dit land die wat een hele slechte start hebben gemaakt, zodat ik ze liefde kan geven en een beter leven kan bieden. Echter denkt mijn vriend er anders over. Hij denkt dat die nooit zo van dan kindje kan houden als zijn eigen kind. Dat is ook zijn goed recht want het is niet zijn eigen vlees en bloed en gevoelens kan je nou eenmaal niet dwingen. Gevoelsmatig ligt het gewoon heel anders bij mensen iedereen heeft zijn eigen gevoel en de een wil en kan het wel en de ander niet. Je moet niet vergeten dat zo een kindje vaak een hele andere achtergrond heeft dan bv je eigen kinderen en op latere leeftijd kan het kind ook heel anders worden dan jij voor ogen had omdat het heel veel heeft meegemaakt zo niet getraumatiseerd is door dingen wat zijn gebeurd. Denk aan voedsel gebrek of ouders die wat zijn overleden. Je kan een kind nog zoveel liefde geven, als het kindje zich niet thuis voelt in het gezin om wat voor een reden dan ook kunnen er later problemen door ontstaan. En vergeet niet dat je je eigen kinderen en het kindje wat geadopteert is hetzelfde moet behandelen en niet een iemand moet voortrekken en dat lijkt me best moeilijk in zo een situatie daarom zou mijn vriend het ook absoluut niet willen.
Ook ik snap de reactie van je man. Bedoel adopteren doe je niet zomaar het is zwaar en soms emotioneel heel moeilijk. Als je dan niet achter die keus staat is hem dat goed recht en is daar niks gevoelloos aan als hij dan wel kindjes financieel wilt steunen. En verder zou ook ik me niet druk maken win eerst die loterij maar