Ik snap die vreemde reacties nooit zo.. Één is zielig, drie is teveel? Wat een onzin! Hier kent iedereen onze (lange termijn) wens voor een derde, dus als hij niet zou komen zouden we juist opmerkingen krijgen mijn familie zal er heel blij mee zijn, die vinden dat echt niet raar. Mijn sm vindt het wel gek maar zal stiekem ook wel wat jaloers zijn (ze wilde ook een derde maar dat kon niet) Ben alleen bang voor de meisjes opmerkingen, aangezien we nu twee zoons hebben.
Hier wat het helaas bij 1 , 2 , en 3 een drama bij schoonfamilie. De eerste zijde ze contenu'' ja het zal wel een ongelukje zijn..weet je zeker dat het wel gepland was!! Je moet het weg laten halen jullie wonen nog maar kort samen straks gaat alles al fout,weg halen is het beste.'' (JA ZE WAS GEPLAND) Bij de 2e was het ''Nu al jullie dochter is nog zo jong en is dat wel verstandig waarom nu al. (Ze zou 2,2 maanden zijn als onze zoon zou komen dus echt dicht op elkaar was het niet) Toen was ik zwanger van de 3e en wilde het eigenlijk liever stil houden tot een week of 14. Maar helaas verloor ik extreem veel bloed met 6 weken en de kans wel erg klein dat het nog goed zou komen,we moeten het wel vertellen anders kregen we ook weer ruzie als ze het achteraf hoorde! Bleek waarschijnlijk een tweeling te zijn,vandaar flink bloed verlies en zaten nog flinke stolsels in. De reactie's waren.................. ''Waarom nummer 3 het is toch al zo'n moeilijke tijd.meschien is het nu wel beter zo dat het er geen 2 zijn.blablabla als deze het ook niet red is het meschien ook wel beter!'' Je weet natuurlijk wel dat de band tussen mij en schoonfamilie + aangetrouwde schoonzussen nou niet echt optimaal is. Overigs waren mijn ouders altijd wel dolblij gelukkig maar dat is een enorme steun. Ik had het toen allemaal wel anders verwacht!! En dan heb ik het nog niet gehad over de reactie op trouwen:x:x:x (2009 gelukkig getrouwd) Dochter (4) en Zoon (2) hebben eigenlijk contenu ruzie...helaas maarja hoort erbij,met die leeftijd....maar ze hebben totaal geen moeite met hun 14 weken oude broertje daar zijn ze echt heel lief voor!! en willen alles voor hem doen,en totaal niet jaloers als ik met hem zit.!!
De oudste wilde het helemaal niet, tot hij het hoorde. Toen riep hij, ooh oke als het maar wel een meisje is dan, en dat is ze! Hihi. De jongste weet niet beter, na twee dagen al niet. Die kleintjes zitten zo in het hier en nu dat ze het heel snel accepteren en echt niet beter meer weten. Ik vind deze overgang eigenlijk maar heel klein. Er zit 15 maanden tussen de jongste en het is heerlijk, ik zit toch nog aan huis gebonden met slaapjes en ik zit nog in de luiers, omschakeling is minimaal. Mijn huis is van begin af aan zelfs netjes(oooh goed he!) en de kids happy. Tuurlijk wil het weleens niet, dan laat ik de zooi lekker liggen, zet ik een leuk filmpje aan op youtube voor de kleine man, koekje en ranja erbij en de kleine meid op de arm. Weggaan vind ik wel een gedoe, het moet allemaal maar net uitkomen en de enige tijd dat echt relaxed weggaan is is rond twee uur. Dan kom ik precies uit met slaapjes, lunch en voedingen over het algemeen! Wat hier trouwens wel echt nodig is(als mijn man thuis is loopt het veel minder lekker, dit is echt het verschil tussen ons. Ik heb het wel en hij niet echt ofzo..) is een goede structuur! Hier is het samen opstaan, manlief doet R. en ik doe L. (ontbijten en voedingen) en wij sturen samen D.(autistisch dus smorgens wel veel begeleiding nodig met aankleden en eten etc anders zit hij voor zich uit te staren hihi). als hij naar school moet. Dan manlief werken, ik L. in bed en met R. samen douchen(anders kom ik er niet aan toe en hij vindt het leuk) en ik me in de badkamer optutten. Dan aankleden, beneden half uurtje spelen, R. in bed. Badkamer opruimen en beneden opruimen, wc's doen, was doordraaien, stofzuigen en dweilen en poetsen. Tussendoor komt L. nog een keer die voed ik en speelt in de box dan weer naar bed. Dan wordt R. weer wakker en ligt L. vaak nog op een oor, wij samen lunchen, boven spelen en L. wakker, voeden verschonen etc en naar buiten(dan is het dus ongeveer 14.00 uur) voor de boodschappen. Daarna weer thuis, L. voeden en op bed, boodschappen uitruimen en daarna met R. fruit eten of een koekje als ik smorgens al fruit heb aangeboden, samen spelen of knutselen en tussendoor komt D. thuis(ik bof hoor, mijn paps brengt en haalt hem van school) die draait mee met R. zijn ritme of doet zijn eigen ding. Daarna komt manlief thuis. De een kookt eten ander dekt de tafel, samen eten, manlief ruimt af en ik doe de kids klaarmaken voor bed en L. weer wakker en voeden. Naja dan is het even spelen en de meeste kids op bed, even tijd voor D. alleen. Daarna half negen de hele boel plat en ik op mijn kont! Ben vast wat vergeten maargoed dit bedoel ik dus met een structuur, zo werkt het hier goed en heb ik eigenlijk nooit stress of paniek dagen! Edit: hahahaha ik nu al dat ik heeeeeel veel ben vergeten! Naja geeft niks, het gaat zichzelf echt wel wijzen zolang jij ontspannen bent komt het echt goed, als jij gaat stressen is de boel over de pies. Dat is de sleutel, rust en structuur! Nou moet ik het volgende wel als kanttekening plaatsen, L is een hele vrolijke en makkelijke baby. Huilt weinig, ligt lekker bij mij op de arm of in de doek of in de box ze vindt het prima! R. was een huilbaby, dat lijkt me heel erg lastig met drie kids. Dus ik duim dat jij net zo'n makkelijk kindje krijgt als wij hebben! Een echt klein cadeautje
Rare mensen! Zo'n klein leeftijdverschil is heerlijk, je zit er toch nog helemaal in die uk draait zo mee!
hier was het heel vaak. "maar jullie hebben toch van alle 2 eentje?" waarop bij dan het antwoord gaven "ja maar we geen nu voor verschillende kleurtjes" vonden ze niet zo leuk. als vanmiddag de echo weer goed is maken we het bekend ik ben benieuwd.
Hier waren de meeste reacties wel wat verbaasd, maar vooral in positieve zin. Ik heb namelijk jarenlang geroepen dat ik best nog eens een keer zwanger wilde zijn, maar eigenlijk geen kind meer erbij wilde. Niemand had het dus echt verwacht. Wel heel vaak de vraag gehad of we hoopten dat het een meisje werd (hebben al twee jongens). Maar het leuke is dat me dat deze keer in alle eerlijkheid helemaal niks uit maakt. Het cliche dat je gewoon graag een gezond kind wilt, wordt met elke volgende wat hardnekkiger, denk ik, omdat een 'ziek' kind erbij zo'n grote impact op de andere kinderen zal hebben.
Ik ben ook erg benieuwd naar reacties. Nog niet zwanger van de 3e, maar hoop dit wel in 2013 te zijn. Dit jaar is onze 2e geboren en zelfs op een aantal kaartjes die we kregen stonden zinnen zoals "heerlijk, nu compleet met jullie koningskoppel" (jongen en meisje hier..) en "klaar met het bouwen van jullie gezinnetje". Die dingen zijn me echt totaal in het verkeerde keelgat geschoten. Ben ook erg benieuwd naar de reactie van mijn ouders. Ze zijn nl. van mening dat een 3e niet kan. (hun hebben zelfs destijds besloten om het bij 2 kids te laten ivm financiën).
Hier ook hoor: 'oh jullie gaan door tot je een meisje hebt' of 'gaan jullie voor een voetbalteam?' Rot toch op, ik wilde eigenlijk het liefst een knul en 3 vinden we genoeg. Mogen we toch lekker zelf weten?
Hier over het algemeen positieve reacties, maar toch best vaak de vraag of het 'gepland' was... tja... Ik kan me er niet zo druk om maken, maar vond het wel bijzonder!