de titel zegt het al..hoe gaan jullie om met sprongetjes? Onze zoon zit nu in z'n eerste sprongetje en huilt de halve dag en wil niks anders dan bij mij zitten. Hoe gaan jullie daar mee om? Geven jullie daar aan toe (met als gevolg dat je zelf nergens meer aan toe komt) of leggen jullie je kindje ook wel even in de box/bedje? Ik zit met liefde de hele dag met onze zoon op schoot, maar vraag me ook af of dat dan goed voor hem is?
Zeker toen mijn zoontje nog zo klein was gaf ik er zeker aan toe. Ik vond wel de draagdoek een uitkomst op dat soort dagen zodat ik toch nog wat kon doen in huis...
Ik geloof niet in sprongetjes, dus wellicht kan je weinig met mijn antwoord Waar ik wel in geloof is dat een kindje mama nodig heeft. Dus ja, ik ga altijd erin mee wanneer ze mij nodig heeft. Inmiddels op een andere manier, maar zeker toen ze zo klein was had ik haar heel veel in de draagdoek, lekker dichtbij mama. Aandacht van mama, dat kan niet slecht zijn toch? . Ook geloof ik trouwens niet in het verwennen van kindjes met aandacht, maar daar zijn de meningen wel over verdeeld.
Hier geef ik er ook aan toe. Ga er vanuit dat er een reden is waarom ze enorme mamabehoefte hebben. In die periode haar veel in de draagzak.
Hoi hoi Wat ik mij afvraag... Als je je kleintje weg legt in box/bed gaat hij dan huilen of vind hij dat prima? Bijvoorbeeld in de box dat hij jou kan zien en dat ok vind. Dan kun je hem toch prima wegleggen? Of betekend dat hij dan gaat huilen/krijsen? Ik probeer mijn kindje wel te troosten maar ook een aantal slaapjes alleen op bed te laten doen, zelfs als daar even huilen aan vooraf gaat. Misschien dat ik er nog niet heel erg goed over kan mee praten want mijn dochter is pas 2 maanden en er zo nu een sprong aan moeten komen denk ik. Ze heeft gister prikjes gehad en vandaag was dus een hangdag... dan toch leg ik haar op een gegeven moment weg... Mocht het moeilijk zijn gebleven had ik haar denk ik ook wel in de draagdoek gedaan...
Ik geloof niet in sprongetjes maar in groei/ontwikkeling en dat gaat met vallen en opstaan, met een lach en een traan. Een baby die huilt heeft ergens 'last' van dus die wordt hier getroost. Vooral de eerste maanden van hun prille leventje.. Maar sprongetjes.. Nee.. Ik heb het boek gelezen en mijn zoon er eens naast gehouden, nou ik heb een heel vreemd kind dan vermoed ik want ik herken er geen één bij mijn zoon.. En ik zou er toch al heel wat hebben mee moeten maken volgen oei ik groei.. Maar dat is ieder voor zich natuurlijk!
Ik ging er zoveel mogelijk in mee. Als ze huilde en alleen bij mij rustig was, dan blijf maar lekker bij mij. Als ze niet bij mij wilde zijn, maar alleen in bed, dan ging ze lekker naar bed toe. Het gaat weer over, dat scheelt
Zeker de eerste maanden moet je kleintje en jezelf gunnen dat jullie veel samen zijn en je dus aan weinig tot niks toe komt als je alleen met je kleintje bent. Ik vond dat erg lastig. Maar het komt vanzelf wel weer. Verder kijk ik niet naar sprongetjes er zijn periodes dat ze wat jengeliger is en ook dat het super gesmeerd loopt. Ook krijgt ze hier vanaf september achter elkaar tanden en kiezen en dat beinvloedt haar humeur ook want ze heeft er enorm veel last van (gehad).
Dat boek ver in de hoek gooien en alles gewoon nemen zoals het komt. En niet aan "sprongetjes" denken. Het gaat gewoon op en neer en gewoon er in mee gaan.
Grappig, ik zit nu op het forum omdat ik vandaag nergens anders aan toekom dan een beetje met 1 hand op m'n telefoon surfen omdat... je raadt het al... mijn zoontje vandaag aan z'n 2e sprongetje begonnen is , komt dit topic voorbij! Ik geef er dus aan toe. We worden allebei alleen maar gefrustreerd en ongelukkig als hij telkens ontroostbaar gaat huilen zodra ik hem weg probeer te leggen. (Niet dat de hele dag wiegend door de kamer dansen met hem in de draagdoek en dus inderdaad NERGENS aan toekomen niet frustrerend is , maar zo krijgt hij tenminste af en toe de gelegenheid om te slapen en ik om toch nog een beetje afleiding te zoeken zoals met 1 hand op het forum surfen haha .) Ik probeer wel regelmatig om hem in zijn wiegje/kinderwagen te leggen (anders weet ik natuurlijk ook niet wanneer het sprongetje weer over is), maar als hij dan z'n "mama-je-gaat-me-toch-niet-alleen-laten-pruillipje" opzet zodra hij de lakens raakt, weet ik al hoe laat het is . Weet dat niet iedereen iets heeft met sprongetjes, maar de eerste was hier zo duidelijk merkbaar dat ik er nu toch wel in geloof, vooral nu de 2e zich alweer erg merkbaar aandient, 1 dag voor hij 8 weken wordt... De eerste ging ook echt gepaard met dat hij plots kon lachen, een heel arsenaal aan nieuwe geluidjes voortbracht, grote voorwerpen ging volgen, echte traantjes ging produceren enzovoort. En dat schitterende lachje was die paar daagjes hangerigheid echt wel waard . Het goede nieuws: het gaat redelijk snel over. Eerste sprongetje duurde hier zo'n 3 dagen, waarvan 2 heftige. Vandaag is ook weer geen pretje, ben benieuwd hoe lang het dit keer duurt. Moet eens leren om me sneller over te geven aan dan maar niks doen op een dag, ik ga doorgaans nog veel te lang door met toch proberen dingen voor mekaar te krijgen terwijl dat gewoon echt niet lukt op zo'n dag (althans, hier niet). Slecht voor je kindje is het -in mijn ogen- zeer zeker niet om toe te geven, ze hebben mamahonger om een reden!! Onze zoontjes geven duidelijk aan dat ze bij ons willen zijn omdat dat ze troost en herkenning biedt, dus die troost geven is het beste wat we kunnen doen voor ze lijkt mij!! Zo komen ze tenminste nog een beetje aan hun slaapjes toe en kunnen ze vanuit hun veilige basis hun nieuwe vaardigheden ontdekken! Succes ...
Ik geloof wel in sprongetjes, misschien moet ik meer fases zeggen, want in het Oei ik groei-boek geloof ik dus niet. Er klopte weinig van bij mijn dochter en ik had ook zoiets van: ja, en? Maar zeker als dochter alleen bij mij stil is, draag ik haar. Ze heeft dan mamahonger en daar geef ik aan toe. Een draagdoek is echt een uitkomst.
mijn dochter huilde heeeeeel veel de eerste 4 maanden. ik heb er veel aan toegeven en ze sliep veel bij mij. ikheb/had geen draagdoek dus ik legde mijn werk neer en ik ging er bij zitten. ze kon dan slapen tot de volgende voeding. In bed (overag) altijd huilen dus af en toe vondt ik het heerlijk als ze rusig kon slapen. 's nacht wilde ze wel in haar bedje en ze sliep al snel de klok rond dus dat geluk had ik wel... mijn zoontje slaapt heel goed alleen en slaapt veel ook bij sprongen, maar als hij het nodig heeft leg ik mijn werk er bij neer. Nu hij 1 jaar is(bijna) nog steeds, herlijk knuffelen met mama
Bedankt voor jullie reacties! Met sprongetjes bedoel ik niet zoals omschreven in oei ik groei, maar inderdaad meer fases van snelle ontwikkeling. Daar geloof ik namelijk wel in. Ik geef er nu ook aan toe en jullie reacties bevestigen gelukkig mijn gevoel vandaag dus de hele dag lekker geknuffeld
Ik ga er in mee. Als mijn kleintje het moeilijk heeft om wat voor reden dan ook dan ben ik er voor hem! Nou moet ik wel zeggen dat ik een heel makkelijk kind heb en niet zo gek veel merk van sprongem (de een meer als de ander) maar als hij zich niet lekker voelt door prikjes of een sprong heeft, of hoe je het dan ook uit scheld als je niet in sprongen gelooft, dan ben ik er voor hem. Dat vind ik belangrijk en wil ik hem de rest van zn leven ook mee geven: mama is er altijd voor je! Ik troost mezekf dan met de gedachte dat het een fase is en het vanzelf weer over gaat. Mij helpt dat ok rustig te blijven en er aan toe te geven. Met sprongen komt hij ook weleens snachts weer (terwijl hij altijd door slaapt) ik geef er dan gewoon aan toe en bedenk me dat t vanzelf weer over gaat. Gen frustratie aan mijn kant en het gaat idd weer over....
Ik ga er zoveel mogelijk in mee. En helemaal als ze nog zo klein zijn! Ik vind het nu bij de tweede wel lastiger omdat je de eerste ook nog hebt en natuurlijk je huissie en eventueel werk. Hier nu die van 6 maand... Oef wat pittig! En of je het nu een sprong, fase, ontwikkeling, oid noemt... Daar gaat het niet om denk ik.
Ik ga erin mee, maar ik moet zeggen dat ik het soms ontzettend vermoeiend vind. Soms word het me te veel en rijd ik even naar mijn ouders zodat zij hem even over kunnen nemen. We zitten momenteel weer in zo'n fase, hopelijk duurt hij niet te lang!!
Ik vraag me altijd een beetje af wat die "sprongetjes" nou eigenlijk zijn? Als mijn meisje een dagje huilerig is, denk ik dat ze haar dag niet heeft, niet lekker is of gewoon aan mij geplakt willen zitten. Als ze zo huilerig is een dagje heb ik mijn draagdoek en dan is ze rustig, wordt ze alleen een beetje "boos" als ze er even uit moet. Maar sprongetjes? Ik lees er wl vaker over en vind het zo onzinnig overkomen?! Wil hier niemand mee beledigen, maar baby's huilen nou af en toe eenmaal... Dat is hun manier om je wat duidelijk te maken.
Ik vind het erg duidelijk een "sprongetje" bij mijn zoontje. Hij heeft sinds afgelopen week ineens heel veel geleerd. Hij pakt dingen vast, speelt met de babygym, maakt veel meer geluidjes etc. Maar hij is sinds die periode ook erg huilerig, wil veel bij mij zijn en lacht veel minder. Ik zie duidelijk een connectie tussen een sprong in zijn ontwikkeling en minder goed in zijn vel zitten en huilerig en hangerig zijn. Vind het dus alles behalve onzinnig...