Oh, ik snap hem! Hmm, zoals vele zeggen, jullie praten makkelijk, maar voor mij is het niet zo makkelijk. Ik heb hem beloofd, vrijdag te komen praten en ik ga vrijdag ook gewoon weer naar huis en laat hem dan ook met rust. Hier (vrienden) hebben mij nu ook wijs gemaakt, dat hij maar de 1e stap moet zetten, als hij in die 2 weken contact wilt zoeken en NIET ik. Ik ben na goed nadenken het daar ook idd mee eens. En als die zich toch bedenkt dat die toch wel nog van me houd en verder wou en hij gewoon een serieuse pauze nodig had, accepteer ik dat en wil ik ook dolgraag nog verder (wel met eventueel gewoon wat goede afspraken!) en eventueel misschien langs een relatie-therapeut? Als die het niet meer wilt, moet ik het ook accepteren en hem met rust laten en ik zal dat dan ook gaan doen. En als die nog twijfeld, accepteer ik ook een langere stop. Ik wacht op zijn contact en ik laat niks meer horen. Zo weet ik of hij me wel of niet mist en of die het meent. Aan hem blijven denken, zal ik toch nog wel de komende weken! Of misschien maanden? Alleen moet ik gewoon proberen elke dag iets te doen te hebben, zodat ik er NIET te veel aan denk. Ben blij dat ik toch met mensen kan praten. Qua mezelf pijnigen, heb ik dat gedaan terwijl ik mezelf helemaal kwijt was in me eigen controle. Ik wist niet meer wat ik deed en zowel hij als ik waren er erg van geschrokken. Ik ook later van wat ik had gedaan! Gelukkig is het nooit meer gebeurd, alleen kwam het gisteren toch terug in me hoofd. Gelukkig is het weer weg en heb ik niks gedaan. Ik vind dat ik daarvoor (zelf) nog geen hulp hoef te zoeken. Zolang er niks meer gebeurd is het oké in mijn ogen. Als ik het nog een keer doe, mogen ze me van mij opsluiten in een gesloten instelling of iets, want ik moet het niet doen! Dat was een fout, die ik heb gemaakt, maar er ook meteen van heb geleerd.
Om nog ff snel op het kindje terug te komen, zei ik al dat jullie gelijk hadden en het fout was (weer een les!) en ik bedoelde er mee (heb ik fout uitgelegd) NIET dat hij dan bij mij moest blijven, juist niet. Hij heeft altijd gezegd als je nu zwanger bent, ik wil het NOG niet. Dat heb ik ook echt geaccepteerd. Maar ik wou het eigenlijk zodat ik die kleine had, dat ik toch iets van hem altijd bij me had. Meer op zo'n manier. Als hij het nooit wou erkennen, was ik zelfs bereid te tekenen, want ik ben eerlijk. Persoonlijk zou ik al was ik toch zwanger geweest .. het kindje nooit weg laten halen. Maar, dat is natuurlijk ook weer mijn mening. Andere zullen daar ook wel anders over nadenken.
Meisje je bent 20 en je wilt nu al naar een relatie therapeut! Word eens wakker zet die gigantische roze bril van je harses af! Jezelf pijnigen en denken aan zelfmoord is niet onschuldig! De meeste mensen die dit doen zijn of depressief of hebben een persoonlijkheidsstoornis. Dit doe je niet als je bij je volle verstand bent ( en geloof me ik kan het weten! ) Ik vraag me serieus af hoe jij jullie ziet over 15 jaar als je nu al praat over relatie therapie dat heb je op je 20e niet nodig dan moet je smoor verliefd zijn dagen in je bed liggen en daar je lol beleven leuke dingen doen etc. Maar toch geen relatie therapie?
Komt bij mij over alsof je eerst eens je eigen leven op orde moet krijgen, ipv als een hondje achter een knul aanlopen. Is beter voor jou, en beter voor hem. Maar dit is vast niet wat je wilt horen.
Dat is waar Luuz, maar vele mensen zullen wel is zo'n gedachten hebben, ik heb niet de enige in de wereld die er wel is aan denkt. En vele zeggen ook dat het niet gezond is dat je het doet of erover denkt, maar ik heb daarna nog wel super momenten met hem mee gemaakt. Daar ben ik nog steeds heel erg blij om. En ben blij dat ik nog leef, alleen nu zit ik gewoon ff met hoop. Ik heb ook echt enorme spijt dat ik het toen heb gedaan. En ik heb hem toen beloofd het noooooit meer te doen en ook aan mijn beste vriend heb ik het toen beloofd. Dus ik ga me daar ook aan houden.
Je kunt iemand niet dwingen om van je te houden of verliefd op je te blijven. Hij wilt niet verder, dan moet je dat accepteren en respecteren, hoe moeilijk ook. In het begin van het beëindigen van jullie relatie waren jullie intiem etc, maar dat kan ook komen uit schuldgevoel vanuit zijn kant. Maar nu begint het hem te irriteren, telkens weer die smsjes/ toenaderingen/telfoontjes/ appjes... jij wilt dit niet afsluiten, maar hij wel zo te lezen. Meid ga door met je leven, en op een dag leer je een ander leuke jongen tegen waar je weer hoteldebotel op zult zijn. Lijkt nu een onmogelijk/onverdraagbare gedachte, maar de tijd zal komen dat je hier ook wel overheen bent. Sterkte
Ik lees dit en al je andere reacties, en het enige wat in mij opkomt is dat je echt nog volwassen moet worden. Ik bedoel dit niet verkeerd, maar hoe jij bepaalde dingen ziet klopt gewoon niet. Een kindje nemen zodat je een stukje van hem bij je hebt? Dat kan toch werkelijk waar geen reden zijn om een kindje te nemen? Op basis van wat ik lees in je berichtjes vind ik hulp zoeken absoluut geen slecht idee. Tuurlijk iedereen is in haar jongere jaren wel eens heimelijk verliefd geweest op een jongen, en we dachten allemaal dat de wereld zou vergaan toen de relatie over ging! Maar jij bent 20 jaar en dat is inderdaad nog jong, maar ik vind dat je op deze leeftijd toch wel wat meer wijsheid mag bezitten dan je op dit moment in berichtjes laat zien!! Ik vind ideeën zoals ik neem een kindje zodat ik toch nog een stukje van hem bij me heb, constant sms'en/bellen ondanks dat hij aangeeft niet meer te willen, smeken om je terug te nemen, jezelf willen pijnigen etc etc toch echt veel te ver gaan!
Och hemeltje meid!!! Als een kerel je niet wil... Leef dan lekker je eigen leven! Hij gebruikt je omdat jij zo makkelijk bent. Tuurlijk geef je om hem en hou je van hem... Ik ken het gevoel. Kans is groot dat hij al een ander heeft... Ik heb een kindje van een ander... Eentje die mij net zo gebruikte... Ondertussen hield hij er anderen op na. En echt i wou dat ik hem kon verbannen... Zolang jij aan je gevoelens toegeeft pijnig je je zelf en zie jij jezelf als minder waardig... NIET DOEN, ik spreek uit ervaring.... Maar goed ik zie dat jij vind dat iedereen te makkelijk praat... Je bent pas 20 en kennelijk vind je t niet erg om met een onbetrouwbare egoistische zak om te gaan. Achteraf kom je er wel achter en wou je dat je gelijk geluisterd had naar iedereen hier.
Mag ik heel eerlijk zeggen dat ik het niet geloof dat je het nooit meer zult doen ? Je geeft namelijk zelf al aan dat je gisteren nog gedacht hebt om het weer te doen, uiteindelijk heb je het dan niet gedaan maar die gedachtes spelen dus nog steeds bij je in je hoofd. Ik zou niet naar een relatie therapeut gaan maar naar een psycholoog, niet voor jullie samen maar voor jou alleen, bedoel ik niet lullig maar je hebt echt hulp nodig, als je denkt aan zelfmoord omdat iemand niet meer geïnteresseerd is in je is echt niet gezond.
Wauw....wat moet ik zeggen.... Hij houdt jou aan het lijntje .... En jij bent geobserdeerd door hem....dit is niet gezond hoe jij alles eraan wilt doen om hem bij je te houden. Dat gaat alleen niet....liefde moet van twee kanten komen en dat is absoluut niet het geval. Je eigenwaarde is echt zo laag! Waarom accepteer je dit van een man? Waarom zie je niet in dat hij je gebruikt? Het erge aan alles is dat je hier graag advies vraagt.....maar de enige die iets kan veranderen aan deze situatie ben jij zelf.....als jij het zelf niet kan en wilt inzien hoe de situatie echt is ...dan kunnen wij nu wel een hoop dingen gaan roepen maar dat hoor jij helemaal niet. Ik heb 5 jaar met iemand een relatie gehad....beetje vergelijkbaar met die van jou....was toen wel 14 jaar toen we een "relatie" kregen....op mijn 19 verjaardag is dat uit gegaan....en tot op de dag van vandaag snap ik niet hoe het komt dat ik toen zo dom ben geweest! Veel hebben mij verteld dat ik bij hem weg moest gaan.....maar ook ik luisterde nooit.... Wist genoeg wat er gebeurde.....maar idd zoals iemand anders al zei... Liefde maakt blind.... Een kindje samen met hem? Nee die gedachte heb ik nooit gehad gelukkig....dat zou ik een kindje nooit kunnen aandoen.... Een kindje hoort te komen uit liefde en niet uit egoistisch gedrag. Je moet even afstand gaan nemen en jezelf terugvinden...want jij bent jezelf helemaal kwijt!
Aan de andere kant... Iedereen heeft recht op haar eigen fouten... Maar meis believe me!! Je doet je zelf echt te kort zo...
En zijn telefoon checken, steeds bellen/appen waar hij is al hij op stap is met zijn vrienden, boos worden als hij wat laat is van voetballen... Dit allemaal komt heel erg claimerig over en word ook niet gewaardeerd door de gemiddelde man. Blijven contact zoeken, bellen, smsen etc terwijl hij aangeeft rust te willen komt stalkerig over.
Idd en hij wilt haar ook waarschijnlijk maar voor een ding....en dan valt zij hem ook nog eens constant lastig
Naja duidelijk vertrouwd ze hem ook niet... Dus waarom zou je verder willen. Ik wou dat ik gelijk was gegaan op t moment dat ik vertrouwen verloor in mijn ex.... En idd je wordt excact t tegen overgestelde dan Hij ooit leuk vond. En een heel makkelijk slachtoffer om te gebruiken en zelfs te misbruiken... En je laat t nog vrijwillig toe ook, je smeekt er zelfs om.
Hmmmmm je hebt wel aparte topics geopend voor iemand die eigenlijk niet echt bezig is met kinderen krijgen of ....? Tenzij ik iets gemist heb.....
Heb alleen je eerste post gelezen en vraag me toch zeer zeker af waarom hij boos is??? heeft ie volgens mij niet eens recht toe....
heb ook effe de andere topics doorgenomen .. vaak zegt dat meer over iemand dan 1 kort berichtje Ik lees dat je daar in ronde 5 zat, een jaar geleden .. en zoals ik het lees was je heel erg bezig met zwanger worden in een door jou geopend topic stel je de vraag of een abces een symptoom kan zijn, want dat las je op internet in een ander topic dat je zelf opent stel je de vraag over afvallen en zwanger zijn , omdat iemand een opmerking gaf dat dat best kon dan lees ik dat je maanden aan een stuk de pil nam, zonder stopweek, in een ander bericht schrijf je dat je nooit de pil hebt genomen