Ik ben niet bewust zwanger geworden maar heb wel bewust gekozen het te houden. Ik was 19. Mijn ouders schrokken wel (ik woonde nog thuis wou weer gaan studeren etc had geen stabiele relatie met de vader) Maar mijn moeder zag al gauw alle voordelen van jong oma zijn. Dat vond ze toch wel heel erg leuk en ze zou me helpen waar het kon. Mijn vader daarin tegen vond het maar niets. Vooral bang dat het financieel niet ging, dat ik me baan zou verliezen, geen eigen huis kon vinden etc. Maar toen ik toch een eigen plekje had ondanks ik inderdaad me baan verloor wegens me zwangerschap kreeg hij toch wel zoiets van oke het is niet anders en accepteerde hij het. En nu ze er eenmaal is is hij zo verliefd op zijn kleindochter! Me broertje is pas 9 en hij is helemaal trots op zijn nichtje. Me vriendinnen schrokken ook wel in het begin maar ze hebben me volop gesteund! En vinden het heel erg leuk. Ze noemen zich ook tantes haha. En verder zijn er in onze vrienden/kennissen groep ook al een aantal met kinderen waarvan sommige ook al getrouwd. Zo gek is het niet. Zijn er genoeg die jong en bewust kinderen krijgen. Ik heb zelf altijd al jong mama willen worden alleen stuk eerder dan verwacht. De rest van mijn familie was ook gelukkig heel erg open en accepteerde mijn keuze mijn oma was zelf ook heel jong moeder en waarvan de vader altijd in het buitenland was. Dus ook die zei dat het allemaal wel goed zou komen. Natuurlijk waren er enkele mensen die aankwamen met nu is je leven voorbij, je kan niks meer. Maar mijn leven is een nieuw hoofdstuk! En ik kan genoeg! Als ik een keertje uit wil of iets willen me ouders maar al te graag oppassen en logeert ze lekker bij opa en oma. 2 maanden na haar geboorte leerde ik iemand kennen waar ik nu mee samen woon en die haar ziet als zijn eigen dochter. We zijn super gelukkig. Als ze naar school gaat ben ik 23/24 en ga ik misschien weer aan de studie of iets dergelijks. We gaan heerlijk op vakantie met het gezin. En wij willen allebei heel graag reizen. En dus sparen we elk jaar voor een ander land om heen te gaan. Prima toch
Ik ben op mijn 18e moeder geworden en op mijn 20ste nog een keer ^^, Ik werd heel erg aangestaard, vooral toen ik voor de 2e keer zwanger was.. Mensen kijken mij nu nog steeds met een scheef hoofd en opgetrokken wenkbrauw aan als ik langsloop met mijn duowagen. Ik kan dan alleen maar grijnzen.
Ik heb er bewust voor gekozen om via een donor zwanger te raken toen ik 18 was. Ik was 19 toen het gelukt was en ook nog toen ik beviel, zij is inmiddels 10 jaar. Daarna 21 jaar, zij is nu 8 jaar. En toen kwam nummer 3 toen ik 26 was en nu ben ik 30 en zwanger van mijn 4e kindje. Alle 4 van dezelfde donor. Bij de eerste en dit kindje wel wat negatieve reacties gehad, vooral mensen die mij niet kennen (dus via fora), maar heb er echt schijt aan. Zolang ik ze prima kan onderhouden op allerlei vlakken, heeft een ander er niets over te zeggen, al zou ik er nog 10 willen lol (niet dat dat gebeurd overigens haha)
Wauw, petje af!!! Bam en dat van vier kids! Heb je via de officiële weg een donor gevonden? Wist niet dat dit al kon als je 18 bent!
Via een kliniek kon het toendertijd (2001) nog niet. Heb uiteindelijk zelf een donor gevonden en nog steeds contact met elkaar
Ik was 23 toen ik van m´n oudste dochter beviel, 22 toen ik zwanger was. Ook bewust, mijn man is even oud, we zijn getrouwd, hebben een koophuis, hadden allebei prima baan (ik ben nu thuisblijfmoeder) en waarom niet? Ik vind 22/23 helemaal niet super jong wat dat betreft, ik was uithuis met 19 en altijd vrij zelfstandig geweest. Eerder had ik niet perse gewild, maar vond 22 prima leeftijd. Omgeving, vond het niet heel vreemd volgens mij, mede doordat we allebei al werkte, getrouwd waren en een eigen huis hadden, dit was een logisch gevolg
Hoi Ik ben zwanger geworden op m'n 21e en bevallen met 22. M'n tweede kreeg ik op m'n 24e. Hier was het een bewuste keuze. Mijn man en ik waren toen al 7 jaar samen (nu inmiddels 11 jaar), hebben allebei een vaste baan en een koopwoning. Niks stond ons in de weg en we kregen eigenlijk alleen maar positieve reacties. Ik ben zelf ook echt voorstander van jong moeder worden. Groetjes
Ik ben ook 22 en zwanger van nummer 1, 23 als ik beval. Zelf merk ik echt dat ik er klaar voor ben. De wens was er 3 jaar geleden ook wel maar nu is het net wat praktischer. Ik moet nog wel het laatste gedeelte van de studie maar dat gaat allemaal lukken! Een voordeel is dat mijn aanstaande de kost verdiend zodat ik er niet ook nog eens naast hoef te werken!