Heel knap van je beetjemama, ik heb me er nog niet toe kunnen zetten. Wel heb ik gelijk in het begin een heel klein boekje voor onze 5 jarige gemaakt.
Comr, toch ook knap dat je dat zo snel gedaan hebt! Ik kon niet anders.... ik was alleen maar met haar bezig de hele dag en wilde zo veel mogelijk van haar bij mij hebben. Binnen 1 week na haar overlijden had ik voetafdrukjes laten maken (voor voetjes in brons en zilveren hangertje), had ik het fotoalbum in elkaar gezet en een afspraak gemaakt voor de tattoo voor haar.
Ik kan niet wachten tot het hangertje klaar is wat ik als herdenking voor Vlinder heb laten maken. Herken de behoefte om iets van haar bij me te hebben. Heb nu altijd een geboorte/herdenkingskaartje bij me.
Ik heb voor altijd haar voetje en naam op mijn pols... En binnenkort ook het hangertje om mijn nek van haar voetafdrukje. Net weer even ingestort. Was foto's aan het kijken en toen kwam ik op foto's van de 20wk echo. Mijn god wat doet dat pijn!Nog voordat ik goed gekeken had stroomde de tranen al over mijn wangen.
Willen samen een kleine tattoo, maar twijfelen nog en weten ook niet welke. Eigenlijk wil ik zelf eerst dat ons kindje geboren wordt (ben nu 30wk) en als alles goed is, om het dan te doen. Ben ook wel een beetje bang denk ik, stel dat wij van dit kindje ook afscheid moeten nemen. Begrijp mezelf af en toe ook niet, maarja het is allemaal zo spannend en dubbel. Heb wel aan mijn armband iets wat hem symboliseerd, wilde hem graag op een bepaalde manier bij me hebben. Heeft trouwens iemand van jullie een foto op jullie slaapkamer? Ik heb destijds een blauw stoffen hartje gekocht en deze hangt aan onze kledingkast en dit symboliseerd hem. Maar foto hebben wij alleen beneden, op onze slaapkamer kan ik het niet. Vinden jullie dat vreemd, of hebben jullie dat ook?
Ik heb nergens een foto van Vlinder staan, alleen op de computer, en het hangertje is ook slechts symbolisch. Dus ik vind het absoluut niet vreemd.
Mijn vriend heeft dezelfde tattoo, op zijn rechterpols (ik links). We lopen altijd hand in hand en ik loop rechts van hem, dus dan zit ze 'tussen ons in' als het ware. Vonden we wel heel mooi zo. Ik heb een gedenkkaartje (van de crematie) met haar foto voorop, op mijn nachtkastje staan. Iedere avond voordat ik ga slapen, kus ik 'haar' nog even. Veel succes nog in de komende weken van je zwangerschap. Ik begrijp dat je angst hebt, maar ik hoop dat je tóch nog kan genieten! En straks een lekkere gezonde baby in je armen mag hebben! Edit; hier eigenlijk overal foto's. Fotoboek staat rechtop op de kast. Gedenkkaartje staat op een kast. Ook het boekje van Make a memory staat open op de kast. Daarbij nog heel veel foto's op de computer. Ook bij ouders/schoonouders foto's op de kasten overigens. Maar ieder doet het op z'n eigen manier. Als jij liever geen foto's op de slaapkamer wilt hebben, dan doe je dat toch niet? Niemand die je dat kwalijk neemt hoor!
Wat een mooie manieren om je kindje te herinneren lees ik hier. Allemaal gekozen en gedaan uit liefde. Tattoo heb ik ook aan gedacht maar nog niet gedaan, iets houdt me tegen en weet niet wat. Misschien wel wat jij zegt comr. Zelf heb ik een hangertje aan een ketting die haar symboliseert en een armbamdschakel. Zo is ze altijd bij me. Ook heb ik nadien nog van een printafdruk van haar voetjes gipsafdrukken laten maken. Foto's heb ik nergens staan comr. Dus dat jij er voor kiest beneden wel en op slaapkamer niet is niet gek. Mij lukt het beneden ook niet. Iedereen doet wat voor haar goed voelt net als sommige die ze overal hebben staan.
Dat herken ik heel erg. Ik heb ook vaak nog momenten dat ik moet huilen. Dan laat ik mijn tranen maar de vrije loop.
Ik ook. Er zijn wel momenten dat ik mezelf in bedwang probeer te houden. Op van die rottige momenten dat je bijvoorbeeld in de winkel loopt en verdrietig wordt ofzo of als ik ergens ben. Maar vooral als ik thuis ben, dan probeer ik gewoon om alles los te laten. Er gaan niet veel dagen voorbij dat ik niet huil....
Hier niet zoveel foto's. 1 foto van haar handje in een fotolijst bij de andere foto's (van ons en onze andere dochter). Niet van haar gezichtje ofzo. Dat vind ik wat te confronterend voor andere mensen. Die heb ik alleen in ons kistje met al haar andere spulletjes. Maar doe vooral waar je je zelf goed bij voelt. Niets is vreemd.
Mag ik vragen wat er confronterend is aan haar gezichtje? Had ze een afwijking o.i.d. of doel je dan gewoon op de confrontatie in de vorm van 'het is een dood kindje'? Wij hebben 102 foto's... Maar ze heeft dan ook nog een weekje geleefd.
Dit herken ik erg. Soms gebeurt er iets waardoor ik een huilbui krijg. Dan is het vechten tegen mijn tranen maar dat gevecht verlies ik altijd. Soms raken hele kleine dingen mij. Laatst kreeg ik van een vriendin een klein rose schoentje met de naam 'Saar' erop. Die nacht droomde ik over het schoentje dat was gezet voor Sinterklaas. Daarover schreef ik een gedicht. Dichten lucht wel erg op bij mij. Meestal lukt het mij niet om te dichten maar een week geleden wel. Door het gedicht leek Saartje weer dichterbij. Laatst huilde ik in de speelgoedwinkel in Alkmaar... Dit zal mijn hele leven bij mij blijven.
Nee hoor geen afwijking, maar ze was natuurlijk al even overleden dus kan me voorstellen dat t voor mensen vervelend kan zijn om te zien. Wel duidelijk een dood kindje met donkere lipjes en slap schedeltje.
Lieve meiden, Ik wilde jullie iets vertellen na een zoontje verloren te hebben op 26 maart 2012, en een buitenbaarmoederlijk zwangerschap op 19 okt 2012. Mag ik jullie op 14 dec 2012 vertellen dat wij weer papa en mama zullen worden. Ik heb vanochtend positief getest en 19 dec is mij nod. Nou meiden dit kun je geen tuurtest noemen toch! Wil alle meiden hier laten weten wonderen bestaan, zo zie je maar bij mij en ik had ook nog maar een eileider. Ik had het niet durven dromen, maar onze droom is werkelijkheid dani* krijgt een brusje. Woensdag krijg ik een echo om te bepalen of ons wondertje op de juiste plek zit, tot die tijd ga ik proberen te genieten zoals ik bij Dani*deed. Wil hier iedereen sterkte wensen, en veel geluk voor in de toekomst. Xxx cindy
Oh oke... daar hebben wij niet echt rekening mee gehouden eigenlijk. Wij vinden haar prachtig en iedereen die haar wilt zien mag haar zien. Iedereen die haar niet wilt zien, mag de oogjes dicht doen Nadat Nora 5 dagen dood was, is ze gecremeerd. Daar hebben we gewoon na de dienst het kistje open gezet zodat iedereen afscheid kon nemen die dat wilde (iedereen was ondertussen in de koffieruimte) en op 2 personen na, kwam íedereen nog even naar haar kijken! Maar begrijp je verder wel hoor! Alleen ik denk dat je meer aan jezelf moet denken dan aan anderen. Als jij geen behoefte hebt aan foto's door het huis heen van haar gezichtje, moet je dat niet doen. Maar je moet het niet laten omdat het confronterend kan zijn voor anderen. @ Cindy; van harte gefeliciteerd!! Super dat je zwanger het nieuwe jaar in mag gaan. Ik hoop voor je dat alles goed gaat dit keer en dat je over 9 maandjes van een gezonde baby mag genieten. Hopelijk volgen wij snel!
Nee dat is ook zo beetjemama maar vind t idd voor mezelf ook erg confronterend. Daarom vind ik t zo jammer dat ze buiten de baarmoeder niet geleefd heeft haar handje zien doet me minder pijn dan echt haar gezichtje. Maar je hebt gelijk dat ik niet teveel aan anderen moet denken. Als ik t echt anders gewild had moet ik dat idd gewoon doen!
Als je het zelf te confronterend vind, moet je het inderdaad gewoon niet doen. Misschien dat je er uiteindelijk anders over gaat denken en toch voorzichtig ergens een foto gaat neerzetten, je weet het nooit,. Maar ook als je dat niet doet, is het goed! Ze is toch wel bij je, in je hart..