Lijkt me erg leuk, maar mijn zoontje is 5 maanden en erg gevoelig voor prikkels. Ballorig oid zal hem voor míj niet worden
Lijkt me ook wel geellig om eens wat af te spreken Heb ook niet echt vriendinnen en baal er wel heel veel van meestal moet het van mij kant af komen en dat is niet fijn Ik woon in almere en heb alleen geen auto wel 2 lieve kinderen
ik kom ook uit friesland en woon ongeveer 16 km van drachten. heb een zoontje van bijna 17 maand. en nog een dochter van bijna 4 altijd leuk als je nieuwe mensen kan leren kennen.
@mamakelly en hoop42 kan nu niet goed schrijven want zit op mijn mobiel. ik woon in tilburg en kan ook nog wel wat contacten gebruiken! Ben morfeb thuis... laat maar weten als je interesse hebt!
Of de Naturij in Drachten? Ik woon op de grens van netnr. 0511 0512. Weet je beetje waar ik in de buurt woon
Zoo herkenbaar!! Ik heb ook nog maar 1 vriendin waar ik af en toe mee afspreek.. de rest zijn meer kennissen geworden.. vooral sinds ik moeder ben. Hier ook uit Friesland. Woon ongeveer 20 minuutjes van Drachten.. Tussen Drachten en Heerenveen in.
Hebben jullie soms ook wel het gevoel.. dat je wel WILT afspreken, maar het niet DURFT? Ik ga van te voren al bedenken.. wat zouden ze van mij vinden.. ze zullen me wel niet leuk vinden.. wat nou als we niks te vertellen hebben.. Ik weet dat dit helemaal aan mezelf ligt, dat ik zo denk.. Heb ook een assertiviteitstraining hiervoor gehad.. maar vind het nog steeds moeilijk.
Ook ik schuif bij in dit topic. Voordat ik mijn man leerde kennen had ik een aantal goede vriendinnen. Zat toen overigens nog op school, dus dan zie je elkaar sowieso elke dag. Toen ik in de 4e van het VMBO zat, viel me op dat mijn vriendinnen steeds vaker commentaar hadden op ML. 'hij is niet knap genoeg, je kunt beter krijgen, wat zie je toch in die jongen' etc. Ik vond het belachelijk dat MIJN vriendinnen dat soort opmerkingen maakte over MIJN vriendje! Dat moet ik toch lekker zelf weten? Ik vind hem wél knap, ik vind hem wél leuk en zéker de moeite waard! Hierdoor ben ik mijn vriendinnen steeds minder vaak na schooltijd gaan zien. Ik kon er niet meer omgaan. Echte vriendinnen kraken je vriendje niet af, dat vond ik althans! Die accepteren jou en je vriendje zoals je bent. Inmiddels zijn we bijna 10 jaar verder en heb ik nog steeds het zelfde vriendje, intussen dus 'Manlief' ML We zijn nu 1 jaar getrouwd, hebben sinds januari 2009 onze hond Luna (zij was toen 8 weken oud) en vorig jaar december is onze zoon Ties geboren. Toen wij in juni 2008 ons 1e huisje kochten, dacht ik dat ik nog 2 goede vriendinnen had 'over gehouden' uit mijn schoolperiodes. 2 meiden waar vooral IK veel energie in stopte. Zo bleek, toen wij ons huis gingen verbouwen. Als ik ze vroeg of ze zin hadden om te komen kijken in ons nieuwe huisje, hadden ze steeds weer een andere smoes. Ze belde mij overigens ook nooit spontaan op om langs te komen of iets af te spreken voor een hapje of een drankje, nooit.. Op een dag had ik er genoeg van. Wat moet ik in hemelsnaam met 'vriendinnen'? Ze kosten me zoveel tijd en energie, maar wat krijg ik er eigenlijk voor terug? een hoop verdriet! .. Ik was er klaar mee! Heb alle contact verbroken en tegen ze gezegd dat ik erg teleurgesteld in ze was en ze nooit meer wilde zien. Dat zíj het uit konden zoeken. .. Heb ook nooit meer wat van ze gehoord.. gek hè? je 'beste vriendinnen'. jaaajaa.. Vorig jaar was ik zwanger, een maand of 5 schat ik. Inneens kreeg ik een smsje van 1 van de 2 'vriendinnen'. Ze had over me gedroom dat ik zwanger was en ging zoeken naar bevestiging op Facebook. Daar vond ze een echo-foto en had me daarna per sms gefeliciteerd. Ik schrok, dacht bij mezelf: hoe durf je! Bel me gewoon op? Ik bijt niet! .. Daarna nooit meer wat van haar gehoord (ze heeft overigens ook geen geboortekaartje of wat dan ook van ons gehad) Nu ruim 1,5jaar verder en nog steeds geen echte vriendinnen die ik, zoals je mensen wel eens hoort zeggen, 'dag en nacht kan bellen'. Niemand.. maar eigenlijk vind ik het ook helemaal niet erg. Het bevalt me prima zo. De meiden met wie ik regelmatig contact heb om bij te kletsen 'even een bakkie doen', heb ik leren kennen op de zwangerschapsgym en verrassend genoeg, mijn kraamhulp, wie een oud schoolgenootje van me is geweest. Een heel herkenbaar punt, wat ik hier vaker voorbij zag komen was 'energie stoppen in anderen, investeren in vriendschap', ik zou het wel eens fijn vinden als mensen dat voor míj zouden doen. Mijn energie om in 'vriendschappen' te stoppen is op... *sorry voor mn lange verhaal, wilde eigenlijk alleen even kort reageren, haha
Norri... idd heel herkenbaar. Het moet van 2 kanten komen.. Ook mede doordat ik ben verhuisd zie ik gewoon bijna niemand meer. Ik heb geen auto.. dus als ik weg wil ofzo, moet ik eerst manlief naar zijn werk brengen.. (die werkt in Drachten) Nou is dat op zich niet zo'n probleem, maar als ik dan een keer met iemand afspreek..moet ik altijd daar komen.. Nooit komt iemand hier, omdat het "te ver" is.. Soms voel ik me dan best wel eenzaam.. (dat klinkt wel heel dramatisch he )
Ik heb wel wat vriendinnen maar die ken ik al heel lang en wonen ruim 2 uur bij mij vandaan. Ook ben ik iemand die niet wekelijks of zelfs maandelijks contact opneem. Wel is het zo dat mijn vriendinnetjes altijd in me hartje zitten en als er iets is dat ik altijd voor ze klaar sta. Echte vriendschap is elkaar accepteren zoals je bent.
Misschien een idee om een leuke hobby te zoeken? Ik heb bijvoorbeeld 2 seizoenen op peutermuziek gezeten met mijn dochtertje en heb daar een hele leuke vriendschap aan over gehouden! Er zijn bij jou in de buurt vast wel activiteiten die je kunt doen, toch? Of misschien raak je wel aan de praat in de speeltuin of een speelparadijs? Probeer wat meer onder de mensen te komen. Het is vast een kwestie van tijd voordat je iemand spreekt waar je meteen een klik mee hebt! Succes meid!
Hier ook niet zoveel vrienden. Had vroeger echt super veel vriendinnen meer hun waren altijd te verschillend van mij. Ik was metjongens bezig en hun waren aanhet knutselen. Nu gaan mijn man en ik altijd met een ander stel om en dat is gewoon super gezellie.
Ik ben zelf heel vaak verhuisd en heb regelmatig een nieuwe vriendenkring moeten opbouwen. Dit is eigenlijk altijd zonder problemen gelukt. Gewoon ervoor open staan, zelf initiatief nemen, en niet teveel verwachtingen hebben. Als mensen weinig zelfvertrouwen hebben, stralen ze dat vaak uit. En als ik heel eerlijk ben, ben ik zelf huiverig voor vriendschap met hen. Ik hoop dat ik hier niemand mee beledig maar soms kunnen mensen "wanhopig" worden voor contact en zich helemaal vastplakken aan hun new best friend. Sorry maar daar zit ik niet op te wachten. Verder las ik dat iemand schreef dat een pontentiele vriendin geen vriendin kon worden omdat ze geen interesse in kinderen had. Dat vind ik zo'n onzin. Ik heb zelf een zoontje van drie waar ik stapelgek op ben maar heb ook vriendinnen die een hekel aan kinderen hebben. Prima toch, ieder zijn ding. Met die vriendin praat ik dan niet over kinderen maar over andere zaken. Ik ben tenslotte meer dan alleen moeder. Probeer een open blik te houden en houd mensen in hun waarde.
Ik kan me bij jullie aansluiten meiden, hier ook geen vriendinnen nou ja 2 eigenlijk één daarvan is een buurvrouw en de andere me beste vriendin maar toch mis ik het om een paar vriendinnen te hebben..mn beste vriendin heeft een heel sociaal leven, heel veel vrienden en studeert nog, ik daarin tegen heb helemaal geen sociaal leven als ik haar bel om af te spreken kan ze vaak niet of komt voor een uurtje. En me buurvrouw heeft 4 kinderen dus is ook vaak druk met haar gezin. Dus misschien zijn er meiden in Rotterdam en omgeving die eens gezellig willen afspreken? wie weet zit er wel een klik tussen