Nu ik 2 kinderen heb ik een favoriet kind. Niet iets waar ik trots op ben maar kan er niks aan doen. Ik houd van ze allebei evenveel natuurlijk, geen " sophies choice " voor mij maar De jongste is echt mijn schatje, ik zie in haar ook het meeste van mezelf terug en de oudste is precies mijn man. Ik probeer ze natuurlijk allebei evenveel aandacht te geven zodat mijn oudste hier niks van merkt. Volgens mijn moeder kan dat wisselen als mijn jongste straks streken krijgt en de oudste uit haar peuterpuberteit is. Hebben jullie ook een favorietje en laten jullie dat per ongeluk wel eens merken? Let op, met favoriet bedoel ik niet houden van maar dat ik de ene leuker vind dan de andere.
Ik heb niet zozeer een favorietje, maar wel periodes waarin de een wat leuker vind dan de ander. Maar dat wisselt. De oudste herken ik meer in van mezelf maar de jongste is mijn kleine dinosaurusje en ik ben stapelgek op allebei.
Nee, heb geen favoriet hier, maar de jongste is dan ook nog maar net zo oud als de jouwe ongeveer en dat vind ik echt nog te jong om te weten of ze favoriet is... Een baby roept totaal andere emoties bij je op dan een peuter of een kleuter. Maar dat vind ik nog weer totaal wat anders dan een favoriet hebben
Allereerst vind ik het super knap dat je het openlijk durft toe te geven. Ik weet zeker dat er meer mensen dit hebben maar er niet voor uit durven komen. Hier word over een week de tweede geboren. Ikzelf hoop echt van harte dat ik geen "favorietje" zal hebben, lijkt me erg moeilijk qua gevoel, maar ik weet eigenlijk niet goed of het "normaal" is een favorietje te hebben of dat alle mensen die zeggen geen favoriet te hebben er niet voor uit durven komen? Ik vergelijk het een beetje met ouders. Ikzelf heb duidelijk een favoriet qua ons pap en mam (en ik denk dat de meeste wel een favoriete ouder hebben?)ook al hou ik van beide ontzettend veel. Zou dat ook zo bij je kinderen zijn?
Ik vind 'favoriet' zo naar klinken als het over je kinderen gaat. Ik heb een poos gedacht dat ik misschien wel meer van mijn ene kind hield dan van de andere. Maar toen ik bedacht dat ik niet kon kiezen wie ik zou redden als het huis in brand zou staan ofzo wist ik dat dat het niet was. Gelukkig. Ik merk dat ik met mijn dochter (de oudste) meer bots. Ze lijkt op mij en met name op mijn moeder, qua karakter en dat is erg pittig. Ze is erg bepalend, laat zich niks vertellen, vraagt ontzettend veel aandacht en kan zichzelf niet vermaken dus doet constant een beroep op mij. Allemaal dingen waar ik moeilijk mee om kan gaan. Maar dat is mijn probleem, niet de hare. Mijn zoontje is heel anders, bij hem heb ik wat meer 'lucht', ondanks zijn peuterbuien is het een zachtaardig jongetje wat zelf ook gewoon speelt en claimt mij veel minder. Qua omgang gaat het dus beter tussen mij en mijn zoon. Mijn dochter vraagt meer van me, op meerdere vlakken. Meer een uitdaging dus. Maar ik hou van hen allebei evenveel, het is denk alleen een ander gevoel, de liefde is hetelfde.
Ik was hier best bang voor, in de zwangerschap. Dat ik echt 1 kind veel leuker zou vinden. Ik kan eerlijk zeggen dat ik ze allebei even lief vindt Ze zijn qua karakter ook wel een beetje hetzelfde en zitten allebei in een leuke leeftijd. Kleuter, veel mee op pad, leuke gesprekken en samen lachen. Dreumes, loopt net, knuffelt graag en is gewoon schattig! Geen voorkeur hier dus.
Ik heb ook expres erbij gezet dat ik van ze allebei even veel houd en wie ik eerst zou redden uit een brandend huis dat zou ik noooooit kunnen. Het is niet een kwestie van houden van. Met favoriet bedoel ik dat ik de ene leuker vind dan de ander.
Hier is het heel afwisselend in phases maar de oudste blijft toch stiekem mijn grootste trots. Het is niet dat ik mijn andere twee kinderen op een ander plekje schuif of minder aandacht geef maar het ligt gewoon aan zijn karakter. F. is voor mij heel rustgevend, is een heel gevoelig een zachtaardig persoontje waarin tegen R. dus van nature uit druk en actie geladen is. Over de jongste valt nog niet zo heel veel te zeggen (die is in eerste instantie gewoon schattig en lief, waar je met plezier 24 uur lang naar zou kunnen kijken, met zijn 24 dagen ), maar volgens mij gaat hij een hele mooi mix kwa karakter worden. Een beetje "brutaal" met een zachtaardig wezentje erachter Maar ook F. heeft af en toe phases waar hij echt niet genietbaar is en R. dan weer net even iets meer "leuk" is dan anders. Het is ook, vind ik, heel moeilijk uit te leggen wat er voor gevoelens dan door je heen gaan, ik vind het voelen hiervan al voor mezelf af en toe heel lastig want je krijgt toch ook schuldgevoelens de andere kinderen tegenover terwijl je toch echt weet dat je voor al je kindjes door het vuur zou gaan en je eigen leven voor ze zou geven.
Huh.. je jongste is 2 maanden oud en je ziet daar het meest van jezelf in terug? qua uiterlijk zeker want ik neem aan dat ze vooral veel slaapt. Ik vind het maar vreemd. Ik heb 5 kinderen maar geen favorietje. Met 1 van de kinderen heb ik wel de meeste ´strijd´ maar ik denk dat dit juist komt doordat we zoveel op elkaar lijken, qua karakter dan. Maar hij zeker niet minder favoriet dan de rest.
Ik heb ook meer met mijn zoontje dan met mijn dochter!! vind het verschrikkelijk. Ik heb na de bevalling een PND gekregen en ben nog steeds bezig met een band met me dochter te krijgen gelukkig gaat het al een stuk beter.. Ik schaam me ervoor en voel me er schuldig om. Mijn zoon lijkt ook meer op mij en is een echt mama,s kindje..
Ik heb bij beide pnd gehad gehad maar bij de eerste veeeeeel heftiger waardoor die band pas met 1 jaar gekomen is.. Hmmmm waarschijnlijk heeft dit er ook wel mee te maken ja
Ik heb 5 hele leuke en lieve kindjes met allemaal een heel eigen karakter. Sommige dingen van het karakter vind ik ontzettend leuk en sommige dingen minder. Vandaar dat het bij mij af en toe wat wisselt. Mijn kindjes zijn allemaal verschillend en daarom hou ik ook verschillend van ze. Ik hou erorm veel van al mijn kindjes.
nee hier geen favorietje ik zou ook niet weten waarom. tuurlijk als de een lief zit te spelen en de ander loopt te klieren dan vind ik de een even 5 min minder aardig maar daarna is dat weer over en zijn het mijn donderkoppen. ze hebben allebei mijn (pittige) karakter en ze lijkt beide enorm op mij en dus op mekaar ( iedereen zegt het gut zijn 2 druppels water) het enige vervelende is dat ik de namen nog wel eens door mekaar gooi en dat "boos" word dat ze niet luisteren hahahaha
hier nog zwanger van de tweede, maar hoop iig dat ik dat gevoel nooit zal hebben. Ik ben gek op de oudste, je eerste kindje, heel speciaal. Maar ik hou nu ook al zielsveel van het beebje in mn buik.
Het is denk ik moeilijk te vergelijken, een baby en een peuter.. Toen mijn jongste geboren werd kreeg ik van die vlinders, zo'n verliefd gevoel en nog steeds.. Bij de oudste heb ik dat niet, maar dat betekent niet dat hij minder favoriet is. Hij heeft ook weer superleuke dingetjes waar ik van hou. Nee geen favoriet hier, ze zijn me allebei even lief
Ik heb zeker geen favoriet, gelukkig niet, want ik zou me daar behoorlijk vervelend onder voelen (was er vantevoren wel bang voor dat zoiets zou gebeuren). Wel is het zo dat ik in 1 van de 3 mezelf het meest herken. Daardoor merk ik dat ik geneigd ben haar sneller te beschermen, lees: te snel. Dat is voor mij nog wel een punt om goed op te letten.
Nee dat heb ik niet..alle 4 even 'leuk'. En alle kinderen hebben andere talenten en andere karakters en een baby roept nu eenmaal andere emoties op. Maar een dochter van 12 die iets heel liefs zegt evenaart dat gewoon weer hoor. Nee, niemand favoriet hier.