Ik ben even wanhopig. Onze dochter was de eerste paar weken na haar geboorte een voorbeeldige baby. Maar na een paar weken veranderde dat in heel veel huilen, dus zijn we terecht gekomen bij de kinderarts. Onze dochter heeft reflux en was te gespannen, dus de fysio ingeschakeld. DEze komt eens in de zoveel tijd, maar de ene keer heeft ze een ontspannen baby en de andere keer een baby die heel veel spierspanning opgebouwd heeft. Nu was onze dochter 2 weken terug weer heel veel aan het huilen, niet willen slapen en overstrekken, dus tussentijds naar de kinderarts en daar zit een vrolijke baby van 5 maanden oud, dus ik voel me voor gek zitten en de arts denkt dat het gedragsmatig is. Nu is het sinds een paar dagen weer raak, madam wil niet slapen, we moeten haar dwingen om te slapen, door haar speen in de mond te duwen en dan haar hoofd naar beneden te dwingen, want ze geeft zich niet over, daarbij denk ik dat ze het op haar buik niet prettig vind slapen, maar op haar rug slapen wil en doet ze ook niet en ze draait zich om. Nu is het dus weer een half uurtje slapen en dan krijsen en dat terwijl ik al weer een paar dagen dag en nacht met haar in de weer bent omdat ze niet wil slapen. Ze is als ze bij me is heel vrolijk , dus ik denk ergens het is mama honger, maar waarom slaapt ze 's nachts dan ook niet als ze bij me ligt, het enige is om haar aan de borst in slaap te laten krijgen maar dat wil ik niet de hele nacht en ik slaap er niet van. Wie herkent dit, wie heeft er tips. Ik hou haar 's nachts dus of aan de borst of in de houtgreep om haar in slaap te krijgen en inbakeren mag niet meer. Ik weet het niet meer en ik zite r doorheen, ligt het dan echt aan mij? zoals de kinderarts beweerd, is het gedragsmatig of is er iets aan de hand met haar, waardoor ze periodes niet lekker in haar vel zit en niet wil slapen. Ook de draagdoek is niet altijd goed en daar is ze ook weinig tevreden in. Verder is ze als ze bij je zit ene goedlachse baby en lijkt er niets aan de hand, zolang ze aandacht krijgt. Laten huiulen is geen optie want ze krijst gewoon en ze ligt op haar buik en dat vind ik eng. Sorry voor het lange verhaal, ga nu mijn krijsen de dochter pakken.
Lijkt me niet gedragsmatig, ze is 5,5 maand. En der koppie naar beneden duwen om zo te dwingen te slapen? Lijkt me ook averechts werken. Waarom moet ze op haar buik slapen? Al bij een osteopaat geweest ook? Wat verhaal zeg. Ik wil ie iig veel sterkte wensen!
oef zwaar meid. Lichamelijk is er echt niets aan de hand verder? Op het vermoedde van reflux na dan. Al eens bij een therapeut geweest (hoe heet die ook alweer) om te kijken of er niet iets vast zit in haar nek of ergens waar ze last van heeft? Een langdurige sprong waar ze in hangt en haar onzeker maakt? Misschien angst dat je weg gaat. Weet niet wat er zou gebeuren als je bij haar op de grond gaat zitten met je hand op haar en sust op die manier. En dan steeds iets verder weg gaat zitten. Bedje anders zetten vanwege aardestralen die verkeerd lopen en haar onrustig maken? Andere stralingsapparaten uit zetten waar ze op reageerd? Zijn maar ideeen he. Lijkt me dat je nu alles wil proberen dus wie weet is het iets. Moeilijk meid maar lijkt me super zwaar. Tijd voor een break voor jou eigenlijk
Ze wil alleen maar slapen op haar buik, tenminste vanaf de geboorte was dat de enige manier om te laten slapen, anders sliep ze niet of was in een mum van tijd wakker. Nu is ze soms zo moe, mar geeft zich er niet aan toe, als we haar dan zachtjes dwingen valt ze wel in slaap, maar dit is de laatste dagen ook minder en ik vind het niet de manier het staat me tegen, maar anders slaapt ze helemaal niet. osteopaat zijn we geweest en daar zijn we nu klaar, fysio loopt nog en mag ik bij problemen altijd bellen. Kinderarts zou haar eventueel willen opnemen ter observatie bij onrust, maar wanneer is de juiste timing en ligt het probleem toch niet bij mij? Daarbij is dit niet echt de juiste tijd om haar op te laten nemen en is ze als ze bij me zit zo en zo rustig. Dus is het niet gewoon aandacht willen en hoe bouw ik dit dan af?
kimmeding zoals magnetron staat hier standaard helemaal uit. Bedje anders zetten gaat echt niet want dit is de enige plek waar hij kan staan, omdat we boven bezig zijn met kamers opknappen, slaapt zij bij ons en liggen de 3 andere samen op een kamer, als de kamer van de jongens af is en de meidenkamer gedaan is gaat ze daar heen, dat zou misschien kunnen helpen. Verder denk ik zelf niets lichamelijks, maar het is een bewegelijke in mijn ogen onrustige baby, ze kan geen tel stil zitten of liggen. Het feit is er wel dat ook de kinderarts ziet dat er veel spanning in haar lijfje zit, maar met fysio weten we haar iedere keer toch weer los te krijgen. Ook heeft ze craniosynostose en gaan ze nog onderzoeken of het een syndroom is, maar dan zou ze gedragsmatig niet zo zijn, maar meer lichameljke kenmerken moeten hebben en dat heeft ze weer niet. Het is lastig en ik ben bij de andere niet zo onzeker geweest als bij haar.
Dan is ze hetzelfde als dat ik er wel ben over het algemeen, ze is laatst een avond bij mijn moeder geweest dat ik moest werken, om mijn man te ontlasten en zodra ze werd neergelegd begon ze te huilen, dus mijn moeder heeft de hele avond met haar gezeten.
Bewust zijn van hoe aandacht te krijgen is ze nog echt te klein voor. Je kan dus ook niets 'afbouwen', die aandacht heeft ze broodnodig. Wel geruststellend dat ze bij jou wel rustig is. Zou het iets van verlatingsangst kunnen zijn? Wel wat vroeg... Aan de andere kant denk ik wel dat het iets lichamelijks is maar dat het af en toe de kop opsteekt. Zou het niet de reflux kunnen zijn of heel erge krampen? Geef je bv of fv? Bij bv, merk je dat het begint als je iets bepaalds hebt gegeten? Krijgt ze al bijvoeding? Sommige baby's veranderen ook van slaaphouding in de loop der tijd, misschien dat ze buik nu niet meer prettig vindt. Heb je een co-sleeper? Hoe slaapt ze met jouw hand op haar buik?
Heb je toevallig een zware bevalling gehad met bijvoorbeeld een tang verlossing of vacuumpomp ?? 2 kennisjes van mij hadden dat, en beschreven het zelfde als jou. Die bleken het kiss syndroom te hebben. Klinkt heel erg, maar is wel te verhelpen. Ik weet dat er 1 naar de manuele therapeut is geweest en daar heel veel baat bij heeft gehad.
Aangezien je al bij de osteopaat bent geweest, lijkt kiss-syndroom mij niet erg waarschijnlijk. Zijn haar oortjes nagekeken? Ik herken namelijk wel eea van rechtop en bij jou wel tevreden zijn, maar in bed niet en niet goed kunnen slapen.
Heftig voor je zeg! Zou het niet toch kunnen zijn dat ze nog last heeft van de reflux? Of zoals anderen zeggen; oortjes? of tandjes? griepje/verkoudheid?
Ik herken het wel aardig. Hier was onze jongste erg onrustig de eerste 3 maanden. Bij een osteopaat geweest, nekwerveltjes werden op elkaar gedrukt. Dat is behandeld en ze werd toen een stuk rustiger, vrolijker en tevredener. Maar slapen bleef lastig. Osteopaat gaf aan dat ze moeilijk ontspant. Pas met grove bewegingen met haar onderlijfje/beentjes/heupjes wilde ze ontspannen. Hier was het in slaap komen drama en doordat ze niet sliep was ze erg overprikkeld en ging ze krijsen. Bij mij aan de borst kon ze alleen s avonds en s nachts in slaap vallen. Overdag moest ik haar dwingen in de draagzak door te lopen en haar hoofdje tegen de houden met de speen in haar mond. Ook was het belangrijk dat ze niks zag dus deed dan een zonnehoedje op en deed die over haar ogen. Wat later lukte het met wandelen in de kinderwagen op haar buik maar dan moest ze ook niks zien. Zodra ik weer binnen kwam was ze meestal weer snel wakker. Met de afzuigkap of stofzuiger aan bleef ze wel slapen. Met 3,5 maand heb ik geprobeerd haar in bedje boven te laten slapen met de stofzuiger aan en in het donker. Dat ging verrassend goed. Ik bleef er gewoon even bij tot ze sliep, af en toe speentje opnieuw geven en over haar rugje/hoofdje aaien. Zonder geluid kan ze niet slapen, ze kan zich dan niet ontspannen en aan de slaap toegeven. We hebben nu standaard een cd met fohngeluid aanstaan als ze naar bed gaat (behalve s avonds, dan is het voeden en slapen) en dat gaat heel goed. Sommige momenten dat ze er wat lastiger aan toegeeft of steeds haar speen kwijt is (dat vind ik het nadeel van buikslapen, zodra ze haar hoofdje draait is ze haar speen kwijt en die heeft ze wel nodig bij het in slaap vallen). Als ze maar op tijd in bed ligt als ze moe is, is het een hele tevreden baby.
Ik heb er totaal geen ervaring mee hoor, maar ik lees in je berichtje terug dat de artsen misschien niet zo'n goed idee van de situatie hebben ook omdat je kindje zich daar in de wachtkamer zo voorbeeldig vrolijk gedraagt.. Misschien zou je kunnen filmen wat er precies gebeurt en dit ook laten zien, dan kunnen ze daar wellicht nog iets uit afleiden ook! Heel veel sterkte!
red bedankt voor je verhaal. Dat was inderdaad ook wat de kinderarts zei dat ze ook overprikkeld kon zijn en daarm probeer ik nog meer rust en bregelmaat te brengen dan ik al had, al is dat moeilijk met schoolgaande kinderen. Maar ik heb geprobeerd haar op een vaste tijd op bed te leggen, maar dan hebben we dus het vreselijke huilen, bij de eerste vermoeidheidsignalen op bed leggen maar dan geeft ze zich ook niet over tenzij we haar dwingen te gaan liggen. Moet zeggen dat ze nu zowaar ligt te slapen in haar eigen bedje en hoop zo dat ze even blijft slapen, want vanmiddag zat ik er even helemaal doorheen, maar later kreeg ik weer een dikk lach van haar en dan ben ik weer helemaal verliefd op onze kleine meid en kan ik er weer tegen.
Joh, ik kan me helemaal voorstellen dat je er even doorzit hoor! Ik had dit bij mijn oudste en vond het al superzwaar, en jij hebt er al 4 rondlopen. Respect! Maar bij mijn dochtertje hielp dus inderdaad rust en regelmaat. Ze was al bij de KA ivm prematuriteit, dysmaturiteit, schisis en reflux, maar toen alles behandeld was bleef ze een echte huilbaby. Ze was gewoon heel prikkelgevoelig. Ze hoefde niet op vaste tijden naar bed, maar moest wel voorspelbare regelmaat in de handelingen hebben. Dus alles in een vaste volgorde doen. Uit bed, eten, knuffelen, spelen, en in bed gaan slapen bij de eerste tekenen van vermoeidheid. Als ze een keer over hun oververmoeidheid heen zijn gaat het vanzelf weer beter. Als ze zo overvoermoeid zijn is het slapen aan het begin een drama, echt een vicieuze cirkel. Gewoon wakker wegleggen, en desnoods er bij blijven zitten tot ze slaapt. En hoe moeilijk het ook is, probeer of je andere kinderen het aankunnen om haar een beetje rustig te benaderen. Overdag in de box gebeurt er natuurlijk enorm veel voor zo'n klein geprikkeld moppie met 4 oudere broers en zussen in de buurt. Dus misschien de box tijdelijk even ergens anders neerzetten zodat ze zelf rustig kan spelen?
Geen advies. Wel een hele dikke knuffel! Het ligt echt niet aan jou. Zo te lezen ben je een hele lieve betrokken mama die het beste met haar kindje(s) voor heeft.
Gedragsmatig..?? Is die arts niet in orde? Het is na een paar weken begonnen en nu is ze nog maar 5 maanden. Nee hoor, laat je dat niet aanpraten! Wij zitten hier met een soortgelijk verhaal. Mijn gevoel bleef zeggen: er is iets niet goed. Maar na 2 osteopaten, een manueel therapeut, een fupysio, 2 kinderartsen, weet ik het ook niet meer. We hebben nu een bioresonantietest laten doen en daar kwam uit: lactose intolerantie en ws nog veel meer allergieen /overgevoeligheden voor verschillende groenten en fruit en tarwe/gluten.. We zijn weer naar de ka gegaan en hebben andere voeding geëist. Het gaat nu na twee weken langzaam ietsje beter, maar haar ontlasting blijft drama. Hier heeft ze veel last van. Dus als jouw gevoel zegt dat het niet goed zit, dan ga ermee door. Misschien is een bioresonantietest (aternatief) ook iets voor jullie? Google maar eens. Maar Laat je niet afschepen en ik zou ook een andere kinderarts zoeken. Sterkte, ik weet hoe zwaar het is..
Allemaal bedankt voor jullie reacties. Gisteren moesten we naar Rotterdam voor de uitslagen van de scans en om te horen over de operatie van onze dochter. Dat ik ons probleem voorlegde kreeg ik dus te horen dat het passend kon zijn bij de cranio die onze dochter heeft. Het komt vaker voor dat kinderen met deze afwijking onrustig en druk zijn. We moeten haar nu heel veel structuur gaan bieden en ze hopen en verwachten wel dat het beter gaat worden als ze straks wat meer kan, maar dat ze toch altijd druk zal blijven. Het is voor mij een opluchting, want het ligt dus niet aan mij, kan natuurlijk dat het een klein beetje versterkt het gedrag, en het is in principe niet dat ze wat anders mankeerd dan de cranio. Dit kunnen we dus ook aan de kinderarts meedelen en we gaan nu kijken hoe we het beste structuur kunnen gaan geven aan haar. Ik ben echt zo blij me ons bezoek daar, al vond ik het ook heftig om daar kindjes te zien met littekens aan hun hoofdjes en ik kreeg het er bijna even te kwaad dat ik daar zat, want nog 3 maandjes en dan gaan ze in mijn kleine meisje haar hoofdje snijden en zagen, maar het moet, maar ik zou willen dat het al eind april was en we alles gehad hebben en dan krijgen we nog een zware periode met haar, want ik heb al gehoord dat die baby's erg van de rel zijn daarna en echt hun mama de hele dag nodig willen hebben en net als wat ze nu niet wil niet in haar bedje slapen, maar alleen bij mama.