Hoe vaak bezoek jij je groot ouders? Mijn oma is 83. Naast het feit dat ik en mijn man onze ouders nog gewoon hebben en natuurlijk drukke banen en onze andere familie en vrienden. Bezoek ik haar toch eens per twee weken. Mijn oma is een heel moeilijk mens. Ze gebruikt mijn moeder als een stuk vuil en kwetst haar opzettelijk. Ze doet ook vaak beloftes om ze vervolgens niet na te komen. Dit om mijn moeder te kunnen manipuleren. Ondanks dat bezoeken we haar toch regelmatig. Ik wil mijn moeder ook bijstaan omdat het voor haar erg moeilijk is om met haar om te gaan. Als mijn moeder er niet tussen zat, zou ik mijn oma nooit meer willen zien. ze klaagt nu heel erg omdat ze vind dat wij niet vaak genoeg komen. Ze heeft het maar steeds over andere mensen die wel vaak bezocht worden door hun kleinkinderen (die overigens ook altijd beter gestudeerd hebben als ik volgens haar)... Ik vind dit best moeilijk om mee om te gaan. Mijn moeder krijgt het nu constant op haar brood en ik kan er niks van tegen mijn oma zeggen, omdat ze half doof is. Als je haar wel eens tegen spreekt dan gaat ze helemaal uit haar plaat, doet ze alsof ze een hartaanval krijgt zodat iedereen weer hals over kop naar het ziekenhuis kan. Het is een moeilijk mens. Is het nu echt zo weinig om je oma eens per 2 weken te bezoeken? Ik vind het meer als genoeg. Vaak zat hoor ik collega's tussen neus en lippen door vertellen dat hun oma of opa is overleden. Zonder enige emotie en met een diepe zucht omdat ze dan ook nog vrij moeten nemen voor de begrafenis.
Pff, nee hoor. Ik zie mijn oma ook maar een paar keer per jaar. Ook best een moeilijk mens, kan ook behoorlijk harde dingen zeggen, alleen niet opzettelijk. Ze heeft ook veel meegemaakt.
tja toen mijn omas nog leefde, zag ik ze vaak, de ene oma tot mijn 20ste wel bijna dagelijks, in de zomer zaten hun op de camping, maar zelfs dan zag ik ze zeker eens per 2weken, en was ook rustig 3 weken achter elkaar bij ze op vakantie, mijn ouders gingen niet op vakantie dan, en ik was dol op opa en oma, en mis ze nog dagelijks mijn andere opa en oma, die zag ik toch ook wel keer per weken,lukte dat eens niet dan belde ik met mijn oma, mijn overgroot oma bezocht ik zelfs af en toe, ik heb er 4 gehad, maar 2 heel bewust gekend, de laatste kwam ik denk ik een keer of 8 per jaar al met al. maar ik had dan ook lieve opas en omas, maar ben ook iemand met een groot plichtsbesef, ik zou zelfs mijn oma die echt bijna op het laatst was in huis genomen hebben voor een week, (bed benden, ruimte voor der zuurstof enz enz.) gewoon om nog samen te kunnen zijn helaas belande ze vlak er voor in het ziekenhuis en kwam ze ernooit meeruit, zo jammer dat ik dat niet meer heb kunnen doen. en de neefjes en nichtjes die de bezoekjes tot 2 tot 3 keer per jaar beperkte stonden wel het hardst te janken bij de begravenis, tja te laat naar mijn mening.
Ik zag mijn ene oma heel wat minder. De andere wilde ik graag vaker bezoeken maar was niet altijd mogelijk. Wel belde ik haar bijna elke week.
Ik probeer iedere maand een keertje langs te gaan. Maar verder zie ik ze met verjaardagen (ik probeer nog naar alle verjaardagen van mijn ooms/tantes/neefjes/nichtjes te gaan), sinterklaas, nieuwjaar enzo...
Mijn oma zie ik zo eens in de maand heel soms 1 keer in de 2 maanden. En mijn andere op&oma heb ik sinds mijn vierde al niet meer gezien. Me ouders kregen toen ruzie met hun vanwege een nogal bemoeizuchte oma. Beide partijen zijn nogal snel op de tenen getrapt. Nu vind ik dit erg jammer en zou graag contact met ze willen. Ze wonen alleen niet echt om de hoek, 6 uur rijden. Straks als de baby geboren is ga ik ze zeker een geboortekaartje sturen met nog een hele brief+foto's hoe het hier is enzo. Ben benieuwd of ik dan een reactie van hun mag krijgen.
De vader en moeder van mijn moeder zijn de enoge die nog leven. Met hun heb ik heel goed contact, ik woon bij ze in de straat. Ik ga er 2 keer per week heen en af en toe een praatje aan de deur.
Ik heb ook zo'n oma.. Niemand kan het goed doen bij haar en ze klaagt steen aan been.. Het is erger geworden sinds mijn opa is overleden, zelfs hij krijgt (nu hij er niet meer is) nog de volle laag van haar. Ik was daar een beetje klaar mee en heb het afgelopen jaar 2x een bezoek aan haar gebracht. Ze kwam wel hier een paar keer op de koffie overigens, waarschijnlijk om de kleine man die hier rondloopt. Ik heb het idee dat ze het wel door heeft en aan het veranderen is, dus ik ga er morgen op de koffie met mijn zoontje en we zien wel of we vaker heen kunnen of niet.. Ligt helemaal aan haar..
Mijn oma's leven niet meer, dus dat gaat niet. Mijn opa van vaders kant zie ik eens per 1,5 jaar, omdat hij niet in de buurt woont en rookt als een ketter. Ik kan erg benauwd worden van sigarettenrook. Mijn opa van moeders kant wil met geen enkel familielid contact, omdat zijn vriendin dit niet wil.
Mijn oma is net zo'n moeilijk mens als jij omschrijft. De hele boel bij mekaar liegen en iedereen manipuleren en mijn moeder gebruiken als vaatdoek. Wij hebben er bewust voor gekozen het contact zo veel mogelijk op afstand te houden. Het scheelt wel dat ze een eind hier vandaan woont. Ze belt ons af en toe (eens in de drie maanden) en dan probeer ik het kort te houden. Langs gaan doe ik niet meer, daar voor heeft ze te veel kapot gemaakt. Mijn andere nichtjes en neefjes hebben ook bijna geen contact meer met haar. Oma moppert er wel over naar mijn moeder en oom en tantes maar die laten het langs zich heen gaan. Het is belangrijk om voor je zelf te kiezen in zo'n situatie, ook al is het familie. Als jij zo iemand niet in jouw leven wilt dan kan je daar voor kiezen en daar heeft familie niks over te zeggen.
Alleen mijn oma leeft nog van onze grootouders. Ze is van de week 90 geworden, ze woont nog op zichzelf. Ze woont op een uur rijden hier vandaan. Ik heb zelf geen auto, dus ik kan alleen gaan als het uitkomt met hub's werk en school van onze meid. Dat is gemiddeld één keer in de 3-4 weken. Hub's opa woonde dichterbij, hij is in 2000 gestorven. Daar kwamen we regelmatig.
De ouders van m'n vader zijn overleden, hen zag ik niet zo vaak. De vader van m'n moeder is ook overleden dus ik heb nog maar één oma. Hoe vaak ik haar zie verschilt heel erg; soms zien we haar elke week, soms een maand niet. Maar we halen haar regelmatig op voor verjaardagen, dagje naar het strand of andere leuke dingen doen. Vorig jaar hebben we haar meegenomen naar Portugal, ze wilde daar altijd nog een keer heen (ze is 85) en wij wilden de feestdagen ontvluchten in een "warm" land. Ze heeft genoten, we zijn zo blij dat we dit voor haar hebben kunnen doen! Ze is ook enorm blij dat wij zwanger zijn, ook al is het al haar 29e achterkleinkind
Mijn ene opa en oma zie ik weinig maar spreek ik veel telefonisch! Mijn andere opa en oma wonen eigenlijk heel dichtbij maar ik ga er niet heel vaak langs. Mijn oma is nogal een klaag vaak en zeikt dan het liefst andere mensen af. Ondanks dat schaam ik me enorm dat ik er gewoon heen ga en neem me altijd voor er vaker heen te gaan. De oma van mijn vriend heeft elke zondag "inloopdag" dan komt de hele familie aanwaaien . Wij gaan 1x in de 2 weken.
Vroeger zag ik mijn grootouders elke dag. Van mijn moeders kant. Mijn vaders kant zag ik nooit omdat ze me altijd uitschelden en echt onwijs naar tegen me deden en nog steeds doen Dus daar heb ik volledig mee gebroken! Toen ik op mezelf ging hing ik elke zondag met oma aan de telefoon en soms zag ik haar elk weekend en soms 1 keer in het kwartaal. De laatste maanden heb ik haar vaker gezien, bijna elke dag, omdat ik me schuldig voelde dat ik haar zo weinig heb gezien. Grootouders van mijn man zien we vaak met verjaardagen, familiedagen of als we ons vervelen op een dag bellen we ze of ze een kopje koffie hebben.
ik zie m'n opa haast niet meer, voor en tijdens m'n zwangerschap nog elke verjaardag die in de familie voor kwam (dus ook van oom en tantes enz) maar sinds John is geboren niet meer omdat niemand na de bevalling is komen kijken dus opa kwam ook niet naar z'n 1e achterkleinkind kijken hij zag John pas toen hij al 1,5 was op de verjaardag van mijn broer en zus. dus heb het helemaal gehad met hem en de rest