Hoi Meiden! Heb nu 2 gezonde jongens van 4 en 18 maanden en zijn bezig voor een brusje. Heb zelf geen brusjes maar een wat groter gezin leek me altijd wel gezellig, mijn man heeft wel 2 brusjes. Nu slaat de twijfel soms toe. Kan ik wel tegen de drukte van 3 kinderen word ik niet gillend gek. Ik vind nu de drukte van 2 kleine kinderen soms al veel, vooral als ze elkaar de kop inslaan, aan de andere kant vind ik het ook mooi om te zien hoe ze naar elkaar toetrekken. Redenen waarom ik soms twijfel is omdat ik soms niet goed tegen de drukte kan en ML een eigen bedrijf heeft waardoor veel op mij neerkomt, zelf wil ik blijven werken. Zijn er meerdere meiden die getwijfeld hebben over een derde en in is het echt zo dat de overgang van 1 naar 2 groter is dan van 2 naar 3?
Ik zit ook in de zelfde situatie,, wij hebben ook 2 jongens eentje van 3 en eentje wordt in januari 2 en wij willen ook heel graag een derde,, maar soms heb ik ook mijn twijfels,, het is nu eenmaal een drukke boel met die kleintjes
Heey dames Ik kan niet namens iedereen spreken, maar ik zelf heb de overgang van 1 naar 2 moeilijker ervaren dan van 2 naar 3. Mijn jongste dochter trok al heel vroeg op met haar zussen, dus ze ging al eerder haar eigen gang. Wat betreft ruzie, maakt het niets uit of dat het 2 of 3 zijn. Ikzelf heb 4 kinderen en geniet elke dag van ze, maar daarnaast zijn er ook vaak genoeg van die momenten dat ik ze achter het behang kan plakken.
wat leuk om te lezen, wij hebben gisteren besloten om voor de derde te gaan. We hebben een dochter van net 3 jaar en een zoontje die in maart 2 wordt. Ook hebben wij een eigen bedrijf waarin we allebij werkzaam zijn, ik alleen nog maar als de omas er zijn 2 dagen in de week om op te passen. Wel toen de eerste geworden was heb ik tot aan de zwangerschap fulltime gewerkt en er na eigenlijk ook meteen weer, dit bij de tweede ook nog heel veel toen ze allebij nog veel sliepen, nu nog maar heel weinig, waardoor ik nu wel een kans heb om van alles veel meer te genieten. We zouden het heel mooi vinden om alles nu nog maal mee te maken, en dit samen met de kindjes te beleven. Financieel gezien is het altijd maar de vraag hoe het bedrijf loopt en in de toekomst ook (paarden) dit wisselt heel erg, maar dat is altijd al zo geweest, ook bij de eerste en tweede. We zijn dit jaar verhuist, ruimte is er genoeg voor. De drukte voelen wij nu ook wel eens hoor, denk dat iedereen dat wel heeft, maar aan de andere kant, ze kunnen ook zo fijn met elkaar spelen, je ziet ze echt genieten samen. Nu konden we natuurlijk ook wachten en pas voor een derde gaan als ze allebij op school zijn, dit kiezen we bewust nietm omdat het leeftijdsverschil voor ons dan zo groot wordt tussen de kinderen en ook voor het werken in het bedrijf, natuurlijk zal het druk zijn, maar de oudste is straks naar school en de jongste naar de creche, dit moet goed te doen zijn. Ik ben nu toch al "thuis" om voor de kinderen te zorgen, de jongste gaat pas over 2 jaar naar school toe, een kleintje zou nu bij ons dan ook echt heel gewenst zijn. We hopen snel zwanger te mogen worden en intens te kunnen genieten. Denk zelf ook dat de stap van 2 naar drie minder groot is van 1 naar 2, we zitten er nu al zo in. Heel eerlijk gezegd enk ik dt je zelf ook wel gemakkelijker wordt, tenminste dat merk ik aan mezelf, begin zelf ook steeds meer rsut te vinden "in de drukte'om het zo maar even te noemen, dat mijn gevoel zegt, nu is het moment om voor een derde te gaan, het zal zeker pittig zijn, maar ook zo veel moois geven. Wij gaan er voor!!
Het lijkt me wel erg pittig als ik de leftijden van je kindjes zo bekijk! 4 en 18 maanden en nu al door voor een 3e maakt het niet minder zwaar Maar het lijkt mij ook aan de andere kant wel erg gezellig en ook leuk voor elkaar dat ze zo dicht op elkaar komen!
Hallo, Die van mij zijn ook 4 en 18 maanden heel toevallig!! ik heb al een zoon en een dochter en ben nu dus zwanger van de derde... Ik heb ook een tijdje getwijfeld, maar ik dacht als ik er 2 aan kan dan kan ik er ook 3 aan en ik ben fulltime huismoeder dus dat is miss ook wel anders.. Mijn man heeft ook een eigen zaak dus ik doe ook veel alleen, maar daar kies ik dus zelf voor... Je moet er natuurlijk wel voor de 100 procent achter staan en ik heb eigenlijk ook geen moeite gehad met de omschakeling van 1 naar 2 dus denk dat het allemaal wel weer gaat lopen.. Ik zou zeggen denk er goed over na en zet anders wat je tegen houd op papier met daar tegenover waarom je het wel graag wil en dan kun je kijken wat voor jou zwaarder mee weegt groetjes Marianne
Ik heb zelf altijd het gevoel gehad dat ik na een 2e niet klaar was. Sommige hebben na de 2e zoiets van lekker alles op mp, maar zo zit het bij mij niet. Denk ook dat je er vanzelf ingroeit en inderdaad wat makkelijk wordt. Mijn grootste angst is nu gewoon dat ik als ik "nu" niet voor een derde ga, ik later spijt krijg). Mijn man staat er trouwens volledig achter (hij hoeft niet zoveel te doen thuis) Ik ben gewoon erg gewend aan rust (komt waarschijnlijk doordat ik enig kind was) Enne ze zijn 4 jaar en 18 maanden, anders was ik inderdaad gillend gek geworden. Iets zegt me trouwens dat natuur al besloten heeft voor me. We zullen het zien aankomend weekend.
Bij is ons er nooit twijfel geweest of we een 3e wilde (ja), maar heb lang zitten dubben wat dan 'geschikt' moment is . Ik vond het eerste jaar met 2 kinderen echt heel erg zwaar (maar kan ook aan mijn kinderen liggen , autistisch probleemgedrag en bewerkelijke niet doorslapende baby), dus ik was blij dat ik qua leeftijd niet voor een 'nu-of-nooit' keuze stond. Er was genoeg ruimte om te wachten. Nu ben ik blij dat ik gewacht heb, tot de kinderen ouder, zelfstandiger (zindelijk ) waren. Dadelijk gaan ze allebei naar school, ze hebben veel minder sturing, begeleiding en supervisie nodig en slapen allebei de meeste nachten door. Heb nu echt het gevoel dat ik/wij een baby erbij goed aankunnen. Soms vind ik het wel jammer dat deze 3e echt de 'benjamin' wordt (zeer waarschijnlijk ook het laatste kleinkind aan beide kanten), zeker als ik zie hoe leuk mijn andere kinderen het nu hebben samen omdat ze qua leeftijd dicht bij elkaar zitten (spelen e.d.), maar ach, je weet toch nooit hoe het allemaal gaat lopen. De kinderen zullen in ieder geval niet beter weten!
Anders nog even wachten om voor een derde te gaan? Dan is de jongste iets ouder en meer zelfstandig? Tenzij de natuur al zijn gang is gegaan natuurlijk
@vrouwtje80, dat gevoel heb ik ook een beetje, als we het nu niet doen ben ik bng straks er spijt van te krijgen en het dan misschien wel niet meer te willen door de bovengenoemde punten die ik eerder geschreven had, mijn man staat er ook helemaal achter en begrijpt het ook. We zeiden altijd dat we wel 3 kinderen wilde, alleen toen we er 2 kort op elkaar hadden is het natuurlijk zwaar geweest nu hebben we het gevoel een derde toch echt aan te kunnen. Spannend voor je, hoop dat de natuur zn gang is gegaan, dan willen jullie toch echt wel hoor
Wat leuk om dit te lezen. Erg herkenbaar, wij zitten eigenlijk in hetzelfde schuitje. We hebben een dochter (4,5 jaar) en een zoon (2,5 jaar). Ik heb een verschrikkelijk rotjaar gehad na de geboorte van mn zoon maar inmiddels gaat het heel erg goed en merk ik dat het weer wat kriebelt... Ik heb altijd geroepen, eerst de jongste naar school en dan nog een 3e, lekker voor mezelf. Maar hier kom ik steeds meer op terug, omdat het toch ook wel wat egoistisch voelt. Het gaat erg lekker nu, ik heb alleen een 2e jaarcontract, wat ik wel wat onzeker vindt mocht ik zwanger zijn. Maar goed, dat loopt ook wel wel lijkt mij... Het duurde trouwens bij beide wel even voordat ik zwanger was.. Lastig.. lastig... wat gaf bij jullie de doorslag?