ik wou het net gaan zeggen..... laat iedereen toch lekker in zijn eigen waarde kwa keuze wat ze het beste vinden voor zichzelf en het kindje of dat nou borstvoeding, thuisblijven, samen slapen, of wat ook is!
Helaas wel inderdaad. Vandaar dat ik veel met artsen spreek over dit onderwerp en ik het toch niet altijd kan laten als er in een topic zoveel onwaarheden worden verkondigd. Mag ik vragen wat voor jou de reden is om je zo te verdiepen in wiegendood? Ik vraag me toch sterk af waar jij je kennis vandaan haalt. Echt, spreek me tegen als ik iets zeg wat niet waar is maar ga geen onzin verkondigen op een forum. Wiegendood is het grootste medische raadsel dat er bestaat. Samen op 1 kamer slapen is inderdaad risicoverlagend maar de reden die jij daarvoor geeft is nonsens. Of het te maken heeft met de rust die een baby heeft door de nabijheid van zijn/haar moeder, ademhaling of betere controle door ouders is niet bekend. Die reden zou namelijk wel eens het antwoord kunnen zijn op het raadsel wat er nog altijd heerst. Ik citeer even een stukje uit het verslag van het internationale congres over wiegendood (SIDS) dat onlangs in Baltimore werd gehouden. Wil je het hele verslag willen lezen, laat het dan even weten, dan kopieer ik het voor je. ' In Nieuw-Zeeland komt wiegendood het meest voor mij de Maori's (2.3 per 1000 levend geboren baby's) (ter vergelijk in Nederland 0,09 per 1000 levend geboren baby's), daarna volgen de groepen uit de Pasific (1,3 per 1000 levend geboren baby's) en daarna de Westerse Nieuw-Zeelanders (0,5 per 1000 levend geboren baby's). Dat is nog steeds 5 keer meer dan in Nederland! In Nieuw-Zeeland ging bij de lokale bevolking, de Maori's, het plotseling overlijden van zuigelingen opeens omhoog in 2005. Na onderzoek bleek dat roken en het samenslapen met de baby in een bed veel voorkwam. Een arts-onderzoeker ging in overleg met een oudere dame die aanzien had in de groep Maori's en zij besloot een bepaald mandje te vlechten. Dit mandje was net groot genoeg voor een baby, kon op het bed staan, zodat de baby een veilig eigen plekje had om in te slapen. ... Sinds dit mandje wordr gebruikt, neemt het aantal baby's dat plotseling en onverwacht overlijdt bij de Maori's weer af.' 'Zoals we weten steken de Nederlandse cijfers mooi af in vergelijking met de meeste buitenlandse resultaten.' Roken is inderdaad een risicofactor voor wiegendood. Één van de meest bekende net zoals buikslapen. Bekijk de site Wiegedood eens, daar vindt je er nog veel meer net als adviezen over veilig slapen. Hieronder nog een citaat van die site over de co-sleepers waar het hier zo veel over gaat: Beoordeling: Ouders en (jonge) baby samen in één bed is risico verhogend, een half jaar of (liever) een jaar dichtbij de ouders, in een eigen wieg of bedje slapen, is risico verlagend. Co-sleepers vallen buiten het Warenwetbesluit Kinderbedden en boxen, maar binnen de Europese normen voor wiegen, waarin uitsluitend technische eisen worden gesteld. Niet alle aangeboden co-sleepers voldoen aan de eisen voor veilig gebruik die aan wiegen worden gesteld: Belangrijk is dat het bedje niet los wordt aangeschoven, maar degelijk kan worden vastgemaakt, zodat de matrassen van ouders en baby zonder spleet aansluiten. Het moet mogelijk zijn om s nachts gemakkelijk een tussenhekje omhoog te trekken om te voorkomen dat de baby per ongeluk in het ouderlijk bed belandt. Maar verder schreef ik volgens mij ook al dat iedereen moet doen waar zij zich goed bij voelt. Soms is een extra risico lopen op wiegendood nou eenmaal voordeliger voor moeder en kind. (Over) vermoeidheid is namelijk ook weer een risicofactor....
of het gevaarlijk is of niet, ik zou totaal niet lekker liggen en geen oog meer dichtdoen met een klein hummeltje naast me in bed. Ik heb ook zo mijn ruimte nodig
Ik zou denk ik ook geen oog dichtdoen... Onze kleine komt langs ons in de kamer met de deur open. Ik slaap echt superlicht dus ik neem aan dat ik hem wel hoor
Het moet niet... Het is maar net wat je zelf prettig vindt. Wij hebben het niet gedaan omdat je anders echt ieder geluidje hoort en daardoor helemaal niet slaapt. Faye slaapt sinds een paar dagen na haar geboorte in haar eigen ledikantje en dat gaat prima. Ze krijgt flesvoeding dus ik moet er hoe dan ook 's nachts uit voor de voeding. We laten een nachtlampje voor haar branden en de deuren van haar kamer en onze kamer staan open zodat we haar horen als ze honger heeft. Bij ons werkt het prima maar nogmaals... Doe waar jij je goed bij voelt.
Ik denk dat een kindje juist ook rust nodig heeft en met een papa die heel hard snurkt en mama die snurkt en tandenknarst, ligt ze in haar eigen kamertje rustiger. Ook ik heb haar de hele dag bij me, alleen 's nachts ligt ze in haar eigen kamertje, en ik ben echt niet bang dat ze te weinig warmte of aandacht krijgt als ze in haar eigen bedje slaapt... Helemaal in het begin sliep ze in de wagen op onze kamer maar ik merkte al snel dat ze dat zelf niet prettig vond.
er moet niks.. ik dacht zelf eerst ook de 1e nacht in kinderwagenbak en daarna naar zijn eigen kamer.. maar nu ligt hij vanaf geboorte al bij ons op de kamer.. inmiddels in een campingbedje met verhoger ik nam geen wiegje omdat ik er ineens een akelig gevoel van kreeg tijdens n zwangerschap.. ik vond het allemaal van die kleine lijkkistjes.. weet ook niet zo goed waarom..
ooh lees nu iets over bij je in bed laten slapen.. doen wij ook.. heeeeeeeerlijk!!!!! wij hebben camping bedje tegen ons bed aan.. de speelt opgevuld door voedingkussen ertussen te leggen zoontje ligt tussen mij en campingbedje.. dus niet in het midden dit omdat vriendlief het eng vind/vond nu zoontje groter is ligt hij wel eens in het midden ideaal als hij onrustig is en niet goed slaapt
Wat betreft samenslapen en de verlaging van de kans op wiegendood: Het gaat er daarbij niet zozeer om dat jij als ouder je kind hoort (natuurlijk is dat belangrijk, begrijp me niet verkeerd!). Het belangrijkste is dat de baby de ademhaling en de geluiden van de slapende ouders hoort. Daardoor neemt de kans op wiegendood af.
Hier een wiegje gebruikt en vond het heerlijk. Maar hoor ook genoeg verhalen van mensen die het niks vinden en dus hun kindje lekker op hun eigen kamertje leggen. Zusje bv heeft een prachtige (dure) wieg voor niks gekocht, 2 nachten vol gehouden en vervolgens besloten dat ze het niet prettig vond. Ze gaf borstvoeding en dat ging prima met haar dochtertje op eigen kamertje en ze sliepen allebei veel fijner vond ze. Ik denk dat je moet doen waar jij je lekker bij voelt, en het kan zo zijn dat je je na de bevalling nog bedenkt ... gebruik je dan toch lekker de kinderwagenbak of de ledikant op je kamer. Niet te veel over nadenken. Lekker voorbereiden zoals het jou prettig lijkt, achteraf is alles in no time bijgekocht ook een wiegje
Ik ben tijdens mn zwangerschappen vaak heel bang geweest dat het mis zou gaan ( zoonlief bewoog heel weinig, de avond voor zn geboorte aan de CTG gehangen en 3 uur lang geen elevaties in zn hartslag, geen beweging op de echo ) en toen mn vliezen braken, zat het bloed tot een meter hoog aan de badkamer muur. Samen slapen is bij ons vanzelfsprekend maar ik verdiep me dus ook in de voor en tegens! Zo slaapt mijn zoon wel op zn buik omdat hij anders steeds wakker schrikt en hij veel spuugt. Maar wel bij ons op de kamer, in veilig beddengoed, in zn eigen wiegje of co sleeper, niet te warm etc. Ik vind het hier altijd zo typisch hoe sommige moeders hier panisch reageren op buikslapen en dan wel allerlei vastleg technieken toepassen op hun eigen kamertje. De ene risicofactor met andere gevaren bestrijden zeg maar. Ik wens jullie een heel goede zwangerschap toe!
Wij hebben 2 katten en ik wilde niet dat die bij de baby kwamen. De oudste heeft meteen in zijn eigen kamer geslapen. Hij heeft af en toe een nachtje op een eigen matrasje tussen onze hoofden geslapen terwijl wij de kussens wegdeden. Dat was op heel onrustige nachten, maar die zijn in 3 jaar op 2 handen te tellen. Verder veilig op zijn eigen kamer, daar sliep iedereen het beste bij. Ik heb 11 maanden bv gegeven dus zeker geen probleem. Ik weet dat een kind op je kamer veiliger is, maar met een kat is het weer wat anders endeze waren niet makkelijk uit onze kamer te bannen. Doe waar jij je goed bij voelt.
Wij hebben een cosleeper, maar mijn dochter slaapt meestal op mijn buik of tussen mij en de cosleeper in. Als ze op mijn borst slaapt ligt mijn deken maar tot mijn middel, zodat dat niet te warm is/ze er niet onder kan komen. Ze heeft dan zelf een wollen dekentje nog over haar heen (ademend en raakt niet oververhit). De cosleeper voelt nog te ver weg voor mij, hihihi. Ik word ook snel wakker, maar doordat ze bij ons ligt slaap ik ook weer snel in (en word ik nooit volledig wakker, fijn, die oxytocine ). Ik vind het overigens ook zielig als een baby meteen op een eigen kamer moet liggen. Dat is niet om iemand aan te vallen of een slecht gevoel te bezorgen), maar gewoon omdat dat niet natuurlijk voelt voor mij. Zit je negen maanden lang veilig in de buik van je moeder, moet je daarna meteen alleen op een kamer (en vaak maar meteen doorslapen ook). Nogmaals, niet om iemand aan te vallen, dit is mijn persoonlijke gevoel en idee erover.
ja ach, dat vind ik van baby's van 10 weken oud die in de creche gedouwd worden Maar sommige dingen zijn wel eens noodzaak he... Als je een moeder bent die pnd hebt en waarvan elk moment rust even goed is, en er niet geslapen kan worden met een kleine er naast moet je ook om de welzijn van de moeder denken Het is namelijk nog veel zieliger als het kind wat overkomt Maar dan wordt er natuurlijk flink gewezen Maar wel zeggen dat je samen moet slapen want anders is het "zielig"
babybergen en niet alleen als de mama een pnd heeft, maar ook gewoon. Ik vind het echt de grootst mogelijke onzin om te zeggen dat het zielig is...wat nou zielig. Kindjes die mishandelt worden, geen eten krijgen, die zijn zielig.
dan moet je dat zo niet zeggen want als je iets zielig vind betekend dat dat het kindje iets te kort komt. En over dat meteen door moeten slapen, hoe kom je daar nu weer bij...alsof alle ouders die hun kindje een eigen slaapplekje geven ook verwachten dat het kindje meteen doorslaapt, jeetje wat veel kortzichtige opmerkingen in 1 post...pfff
ZL is 6 maanden en slaapt nog steeds bij ons. Ik vind het heerlijk, en makkelijk. Bij een volgende koop ik een co-sleeper die ik aan mijn eigen bed vast maak: dat lijkt me nog fijner! Succes!
Het is ook niet zielig. ouders en dan vooral (borstvoedende) moeders die veel stress ervaren door veel slapeloze nachten, geven dit door aan de kleintjes die slechter gaan drinken en misschien zelf ook slechter gaan slapen. ook een kindje dat vlak naast je ligt kan je om welke reden dan ook de hele nacht wakkerhouden, dus wat dat betreft is er weinig verschil tussen een kindje bij je in bed of een kindje in zijn/haar eigen kamer. Het is voor iedere mama verschillend om een manier te zoeken naar wat jou als moeder en je kindje de meeste rust geeft en de minste stress.
Finn heeft in de kraamweek bij ons op de kamer geslapen, in een wiegje, maar al snel kwamen we er achter dat hij rustiger sliep als hij alleen lag, en ik ook. Finn kon tot hij een jaar of 2 was gewoon niet slapen als hij gezelschap had. Nu wel, en komt hij wel een tussenin liggen (al past het nu niet echt...hahaha). Ik heb voor nu weer een wiegje klaarstaan naast mijn bed, maar we zien wel. Het grappige is dat ik ook totaal niet op 1 kamer kon slapen bij mijn ouders, laat staan in hetzelfde bed. Mijn zus daarentegen sliep nog bij mijn ouders in bed toen ik geboren werd. Laat haar dochter nou precies hetzelfde zijn als haar en nog steeds (na 1,5 jaar) lekker bij mama willen liggen. Ik denk dus ook zeker dat je naar je eigen kind moet kijken, je merkt het snel genoeg. Hier iig wel!
Wij kiezen bewust wel voor bij ons op de kamer slapen de eerste tijd s nachts (oudste noodgedwongen tot bijna een jaar ivm 1 slaapkamer: had wel korter gemogen, jongste tot 6 maanden). Voelde voor ons veel fijner en natuurlijker aan als ze op een eigen kamer te leggen na al die tijd in de buik en vooral ik was de eerste tijd alleen maar aan het kijken naar dat slapende hummeltje dus vanuit mijn eigen bed was ideaal haha. Ook nu hangt het hangwiegje weer bij ons op de kamer voor de nachten en overdag in het wiegje op de eigen kamer. Zal wel weer even wennen zijn aan de geluidjes van de baby straks, maar dat wende hier vanzelf terwijl ik toch echt een lastige slaper ben van mezelf Maar kan me ook best voorstellen dat het soms gewoon geen optie is of men het niet wil: ook prima, iedereen moet doen wat hij/zij fijn vindt dat is voor het hele gezin het fijnste.