De titel klinkt misschien een beetje vreemd (tegenwoordig neem je immers veelal samen beslissingen), maar ik bedoel eigenlijk algemene dingetjes omtrent de opvoeding. Ik had gisteravond een discussie met mijn man. Die we overigens al vaker hebben gevoerd, maar het zit me toch dwars en ik zou graag willen weten hoe jullie met dit soort dingen omgaan en mij misschien tips kunnen geven. Het punt is, in het kort, dat ik eigenlijk altijd de bepalende factor ben. Ik doe dingen zoals ik vind dat ze goed zijn. Dit ben ik gewend, vooral als mijn man werkt (5 a 6 dagen per week + overuren), dan beslis ik immers alles alleen. Maar zoals nu, in de vakantieperiode, waren mijn man en ik allebei vrij en alles wat hij zegt en voorstelt "is bij voorbaat al een groot kruis" om zijn woorden te gebruiken. En toen ik daarover na ging denken besefte ik dat hij eigenlijk heel erg gelijk heeft. Hij heeft het gevoel dat hij zich maar nergens mee moet bemoeien want ik weet het toch beter. En soms is dat ook wel zo en heb ik beter inzicht in dingen (zegt hij zelf ook), maar het is voor hem natuurlijk niet leuk om altijd maar afgewezen te worden. Dat snap ik heel goed. Het punt is alleen dat ik het onbewust doe. Ik heb al meerdere malen beloofd om er meer op te letten, maar het lukt niet. Ik besef op het moment dat zoiets gebeurd gewoon niet dat ik het weer doe. Nu gaat het wel om kleine dingetjes, maar ik kan me zijn gevoel na verloop van tijd wel voorstellen. Om wat voorbeelden te geven waar het om gaat: onze dochter was gisteren om 11.45 al moe dus mijn man zegt: "zullen we haar anders maar vast op bed leggen?" Ik zeg: "nee, ik wacht nog wel tot half 1, ze was ook pas om 9 uur wakker, anders gaat ze misschien niet slapen". Vervolgens gedaan zoals ik zei, maar toen was ze al over haar slaap heen. In dit geval had ik dus beter naar hem kunnen luisteren. Maar goed. Vanmorgen sliep ze nog om kwart over 7 dus mijn man zegt: "zullen we haar wakker maken?". Ik moest werken, dus vandaar dat hij dat zei. Maar ik zei: "nee, laat haar maar uitslapen". (Ze was erg moe gister van oud en nieuw, vandaar). Vervolgens kwam er in de loop van ochtend bij mijn man uit dat ik het vanmorgen dus weer deed terwijl ik gisteravond nog beterschap beloofde... Dit waren maar twee kleine voorbeeldjes, maar het gaat er dus om dat ik alles wat hij zegt altijd meteen van tafel veeg. Waardoor hij nu vind dat het dan maar beter is dat hij zich nergens meer mee bemoeit en alles maar best moet vinden. Daar ben ik het dus niet mee eens. Dit stoort hem en dat begrijp ik ook en ik wil er ook iets aan doen maar weet niet hoe. Ik doe het steeds onbewust en ik vind het heel erg dat ik hem daardoor het gevoel geef dat zijn mening er niet toe doet. Hoe gaat dat bij jullie? Laten jullie veel aan je man over? Is misschien ook afhankelijk van het feit of je man veel werkt? Mijn man werkt zo'n 60 tot 70 uur per week. Maar dan nog vind ik niet dat dit een reden is om de minst werkende partner de meeste beslissingen te laten nemen. Opvoeden doe je tenslotte samen. Hoe kan ik dit nu veranderen? Het zit me best dwars. Alle tips zijn welkom! Alvast bedankt en ook bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal..
Wat de kinderen betreft bepaal ik eigenlijk alles, hij werkt idd heel veel en wil niet dat wanneer hij dan wel thuis is opeens denkt mee te kunnen beslissen terwijl hij geen idee heeft van ons ritme ed. Niet dat hij geen inbreng mag doen hoor, als het handig uitkomt of lijkt dan vind ik het best.
Dat is bij ons eigenlijk ook een beetje zo. Wat je zegt over het ritme. Dat zegt mijn man zelf ook, dat ik natuurlijk een vast ritme heb als hij is werken. En in de vakantie is dat geoon allemaal anders. Ik zou dus ook graag meer open staan voor zijn inbreng. Maar in de praktijk doe ik dat dus blijkbaar niet. En daar wil ik me wat meer bewust van worden, maar ik weet gewoon niet hoe.
Maar hij vraagt het toch? En als jij dan zegt "nee, doe maar niet, omdat (reden)" en hij is het daar niet mee eens, dan kan hij dat toch gewoon aangeven? Misschien komt hij dan wel met een goede waarom waarom iets toch wel/ niet anders moet en ben jij het er gewoon mee eens.. Nu is het zo dat jou antwoord klakkeloos aangenomen wordt. Dat vind ik geen overleggen, maar vragen. Dat doet hij dus zelf..
Maar hij vraagt het toch? Of zie ik dat verkeerd? Als mijn man mij iets vraagt, dan geef ik daarop antwoord en als hij het er niet mee eens is dan hoor ik het wel. Zo niet, dan ga ik er vanuit dat het goed is of dat het 'm niet interesseert verder hoe het gaat (klinkt botter dan bedoeld). Ik denk dus eigenlijk dat als het niet het antwoord is wat hij wil horen of hij jou heel bepalend vindt, dat hij het niet zo op zo'n manier moet vragen, maar bijvoorbeeld eens gewoon iets moet doen. Jij op jouw beurt hebt dan misschien ook sneller door dat dit een ding van hem is en dat jij je er even niet mee hoeft te bemoeien.
Klopt, maar omdat dit al langer zo gaat doet hij dat dus niet meer. Voorheen deed hij dat wel eens, maar ik blijf altijd bij mijn eigen mening en heb altijd wel een weerwoord. Dus dat heeft ook weer veroorzaakt dat hij zich er sneller bij neerlegt. Ik denk dat het ook een beetje mijn karakter is en dat maakt het ook moeilijk om het te veranderen.
Ik moet zeggen dat mijn man en ik het eigenlijk heel erg eens zijn over opvoeden van kinderen, zelfde inzichten e.d. Tuurlijk heb ik soms zo m'n bedenkingen en moet ik van mezelf m'n mond houden, omdat ook zijn inzichten en acties goed kunnen zijn, terwijl ik het eigenlijk liever op mijn manier had gewild. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden zeg maar... En zolang ons meisje er niet slechter van word zal het vast goed zijn. Ook hij doet z'n best op zijn manier. En het scheelt misschien ook wel dat wij beiden heel nuchter zijn en ons meisje super makkelijk.
De algemene huishoudelijke beslissingen omtrent kinderen, boodschappen en wat te eten neem ik. Puur om het feit dat mijn man veel werkt. De grotere beslissingen nemen wij samen. Wat betreft opvoeding zitten wij op één lijn.
Mijn man en ik zitten over het algemeen ook wel op 1 lijn hoor, wat betreft opvoeden. Misschien dat ik iets makkelijker in dingen ben als hij. Ook is het zo dat mijn dochter altijd heel erg van mij afhankelijk was. Dat wordt nu overigens iets minder. Maar ik ben bijv. ook altijd degene die haar op bed legt (dit had ook te maken met het feit dat ik lang borstvoeding gaf). Mijn man zijn rol was hierdoor dus eigenlijk ook al wat kleiner. Ik denk dat het er hierdoor ook wel een beetje in is geslopen. En onderlaatst pakte ik hem zelfs iets uit handen toen hij met onze dochter bezig was. Hoe fout is dat?! Ik moet gewoon leren om dingen ook aan hem over te laten en misschien moet hij ook dingen gewoon doen ipv vragen. Dat had iemand hier ook geschreven (sorry, weet je naam zo snel niet meer).
Ik vind het niet zo raar hoor dat jij dit soort beslissingen maakt. Jij bent immers altijd bij je kindje en hebt een bepaald ritme met haar. Als je man het ergens niet mee eens is of graag iets anders wil kan hij dit toch gewoon aangeven en zijn mening onderbouwen. Bv waarom ze wel eerder op bed moet, dan zie jij misschien in dat het nog niet eens zo'n gek idee is omdat ze inderdaad moe is. Als hij maar steeds klakkeloos ja en amen zegt op jou mening zal er niet veel veranderen.
Dat is een goed idee denk ik... Ik gaf flesvoeding en heb me er vanaf het begin toe moeten zetten om hem ook zijn eigen foutjes te laten maken. Dat is best lastig even, maar ben blij dat ik dat vanaf het begin heb gedaan. Zolang er geen ernstige ongelukken gebeuren is er niks aan de hand. Ga lekker iets voor jezelf doen als hij het overneemt en als hij iets niet weet vraagt hij het wel! Evt de belangrijkste dingen opschrijven, maar verder gewoon laten doen... ik zeg ook weleens tegen mijn man "weet ik niet" als hij iets vraagt. Dan mag hij het lekker zelf uitzoeken haha Bovendien vind ik eigenlijk dat ook je man jullie kindje af en toe (om en om doen wij het)naar bed mag brengen. Dat is juist een belangrijk onderdeel van de dag. Je man kan daar zijn eigen draai aan geven en dat is even wennen, maar heel waardevol voor de band tussen papa en dochter!
wat de kids betreft als het een gewone week is en mijn man werkt beslis ik alles... maar zodra hij thuis is doen we dat samen en zitten we op 1 lijn.... soms vind ik bepaalde dingen niet zo handig maar hij doet dat gewoon zo en ik weer anders...
Om het even bij je voorbeeld te houden over het wakker maken: bij ons zou dan de 1 zeggen: "ik denk dat ik S uit bed ga halen." en dan reageert de ander met ofwel 'prima' ofwel een uitleg waarom dat misschien geen goed idee is. We beslissen dus allebei, maar in goed overleg. Als mijn man aan mij vraagt of hij S uit bed moet halen en ik zeg 'nee, omdat...' dan zie ik het probleem niet, want als hij dat niet had willen horen, had hij het niet moeten vragen, maar gewoon moeten doen.
Ik begrijp het verhaal van TS heel goed, is wel herkenbaar...... Klopt dat ik de meeste beslissingen over de meiden maak en ja daarin ga ik mijn man wel eens voorbij. Ik moet ook regelmatig echt even op mn tong bijten want nee, ik hoef niet alles te regelen! Ook al komt het meerendeel wel op mij neer thuis. Dus echt advies heb ik niet voor je, alleen dat ik je best wel snap!
Ik zat hier nog even over na te denken, want wist dat ik iets had zien staan dat de kern is, en nu weet ik het! Je man heeft het over WE, jij antwoordt met IK....... Da's dus het punt, denk ik. Nu zijn er dus twee mogelijke oplossingen. 1. Je man gaat gewoon zelf beslissen zonder te overleggen (hooguit meedelen wat hij gaat doen) 2. Jij gaat overleggen/afstemmen met je man als je iets wilt doen (kind in/uit bed, naar buiten, etc.) Ik gok dat de eerste optie de meeste kans van slagen heeft, want voor jou zal het te veel automatisme zijn om alles gewoon te doen, denk ik, maar dan moet je je man dus wel de ruimte gunnen en hem niet afvallen als hij een keuze maakt die misschien niet de jouwe zou zijn
Ik heb hier de broek aan hihi doe het niet expres gebeurd gewoon mijn vriend werk fulltime dus ook de opvoeding en de zorg voor ons kindje komt op mijn schouders. Gelukkig heb ik een makkelijke vent die de meeste dingen wel met me eens is ook kijken we gelukkig dezelfde programma´s haha