Wow die verhalen en dan vooral geestelijk..word dr stil van. En hier kon ik me alleen lichamelijk de weeen van mijn bevalling het snelst herinneren. en daarna hechten zonder verdoving. Verder nog weinig mee gemaakt dus mag tot nu toe van geluk spreken.
1. bevalling! 2. kaakoperatie terwijl de verdoving niet goed werkte 3. wortelkanaalbehandelingen 4. borstvoeding geven met spruw en kloven
Lichamelijk zowiezo bevalling op nummer 1! De borstontsteking die daarna volgde was ook niet echt prettig die staat op 2. En nummer 3 de neusoperatie. Geestelijk: Mijn beste vriendin (16 jaar) die overleed door een scooter ongeluk staat bij mij op nummer 1 Nummer 2 hoe mijn vriend mij heeft kunnen belazeren tijdens zijn cocaine verslaving terwijl ik 37 weken zwanger was!
Lichamelijk ; hernia met uitstraling en hevige rugpijn. Zelfs met morfine niet te doen. Al een operatie gehad en daarna na het herstel even geen pijn gehad. Heerlijk. Nu weer erger dan voorheen en wacht op nieuwe operatie. ( of hernia weghalen of vastzetten rug) heb al uitval dus wacht af. Bevalling was ook erg heftig maar staat bij mij toch op 2 omdat de pijn tijdelijk was. Te lang maar er kwam een eind aan etc. Toch blijft die kut hernia op 1 Kan best veel pijn hebben, borstontstekking met bloed en pus kon ik aan, longontstekking kon ik aan, hechting tussen me tenen zonder verdoving prima te doen, borstvergroting vond ik een eitje, Geestelijk, ontvoering met mes op de keel en sexueel misbruik. Daarna hem nog regelmatig tegenkomen ;(. Pas op mijn 18e verteld aan ouders en zusjes.
De keuze maken om mijn zwangerschap van onze tweeling af te breken omdat mijn baarmoeder dit niet aankon. Dit was de allermoeilijkste keus uit mn leven!
Het hechten na de bevalling! Dit was pijnlijker dan de hele bevalling zelf. Ik voelde de naald dwars door mijn vel heen gaan meerdere keren. De boel was niet goed verdoofd.
O ja, na de bevalling van onze dochter begonnen 2 weken later mijn hechtingen te onsteken, alsof ze van onder met een stenly mesje langzaam op en neer gingen! Naar de huisarts op zaterdag, kon nie meer zitten, lopen alleen heel raar liggen! Daar sneed ie ZONDER verdoving mn hechtingen los en raakte me op 6 plekken!! ( ik heb nog nooit zooo hard gegild van de pijn!!! ) Naderhand gingen we meteen onze dochter bij mn ouders ophalen, stap bij mn moeder binnen, bloed druipte langs mn benen naar beneden! Joggingbroek helemaal vol, mn moeder mij bij haar onder de douche gezet, verloor zoveel dat ik van mn graat ging. Er vielen onder de douche nog wat hechtingen uit. Op een gegeven moment ging het weer, maar 2 dagen later, smaandags was de pijn nog heviger! Savonds naar de ha post, zaten er nog 6 hechtingen!! in en had ik op 6 plekken bloedingen en adertjes geraakt en ben toen verdoofd en hebben ze die plekken dichtgebrand ( voelde ik door de verdoving heen!! ). Daarna geen last meer alleen heb gruwelijke littekens van onder!! Mennn, wat deed da zeer!! Da was echt de GRUWELIJKSTE pijn die ik ooooooit in mn leven gehad heb! In het zkh zeiden ze dat dit oplosbare hechtingen waren, dit waren ze dus niet!
1. Mijn eerste zwangerschap. Had HG en bekkeninstabiliteit, kotste mezelf leeg en heb me negen maanden zo ellendig gevoeld. Raakte hier ook depressief door. 2. Lang ziekbed en overlijden van mijn moeder (kanker) 3. Zelfmoordpoging van mijn vader toen ik 14 was (mislukt gelukkig) 4. qua fysieke pijn toch wel de bevalling.
nee hoor, dat was bij mij 2x appeltje eitje haha niersteenaanval van 10 dagen....was was dat erg zeg hoop het ook nooit meer mee te maken.
Bevallen 3x gedaan doe ik zo weer. Wat ik wel echt als een ''ramp'' ervaren heb is bij de eerste bevalling hechtingen die na 1 dag los lieten. Daarna had ik dus een open wond van 6 cm lang en 1 cm breed tussen me benen. Wat een drama was dat.
De punctie om eicellen weg te halen.. Verkeerd uitgevoerd en zonder verdoving, wat een hel. Ik beval echt 100 keer liever dan dat ik dat nog een keer moet doen op die manier..
Lichamelijk galsteen aanvallen en alle ellende daarvan. Geestelijk mijn pnd die ik na de bevalling van me dochter heb opgelopen
Fysiek: 1. Amandelen verwijderen 2. Bevalling van 63 uur 3. Na kijkoperatie voor endometriose kreeg ik gruwelijke spierpijn in mijn hele lijf. Zo erg dat ik me zonder hulp niet kon omdraaien of opstaan. 4. Endometriose (ben inmiddels wel gewend aan de eeuwige pijn, maar blijft k*t Emotioneel: 1. De moeilijke relatie met mijn vader (nu gelukkig wel heel goed, maar die pijn verdwijnt nooit helemaal) 2. Pesten op de middelbare school en de onzekerheid die daar een blijvend gevolg van is. Helaas werk ik nu weer met mensen die roddelen (en dan echt kwaadaardig)enz heel normaal vinden. Dat brengt het allemaal weer terug, maar hopelijk ben ik daar binnenkort vanaf (duim voor me!!) 3. Het afscheid van mijn opa's en oma's.
Een week of wat geleden heb ik een miskraam gekregen. Behalve de geestelijke pijn heb ik ook een week lang enorme krampen en pijn gehad. Ik hoop dit nooit meer mee te maken...