hoi, ik weet niet zo goed waar ik dit neer moet zetten dus zet ik het maar even hier moet het ergens anders verplaats dan maar ik zit met het volgende, wij hebben na 5 jaar weer contact met mijn schoonouders. Dit is sinds februari dit jaar.. Het zijn behoorlijk heftige jarengeweest waarin schoonouders echo's terug gestuurd hebben van onze oudste dochter. en aangaven er niks mee te maken willen te hebben.. Mijn man belande in een depressie en heeft hard moeten knokken. nu sinds februari hebben we weer contact, waarbij er een hoop uitgesproken is.. Maar nu het volgende: mijn schoonouders zijn deze zwangerschap erg betrokken, willen alles doen in huis, dochter continu opvangen en dagjes mee nemen. Vooral schoonmoeder is erg bemoeizuchtig, het was niet netjes genoeg in huis, het was afgeraffeld, de kinderkamer moest op stel en sprong gedaan worden en ga zo maar door. nu zijn we sinds dze maand bezig met de kinderkamer, behang uitzoeken, vloer zoeken kinderkamer zelf staat al beneden klaar.. Maar deze week hoor ik steeds meer ge-eis.. de vloer ging bijvoorbeeld zo : je vader en ik hebben besloten dat er een nieuwe vloer komt. Oftwel geen inspraak.. Ik dacht er over om misschien geen kast te nemen, ja maar dat moet want anders heb je niet genoeg ruimte :s.. nu hebben we een kamer zonder kast gekocht en wat krijg ik te horen nou dan halen wij wel een kast :s.. oftwel geen inspraak.. Kozijnen verven ja dat moet wel wit ik ga wel even kijken welke kleur, komt ze vandaag aan heeft ze al verf gekocht want dat was het mooiste.. Het feit dat wij een wieg nemen in het begin ( is een oude wieg waar waaronder ik en mijn broers en zussen en neefjes nichtjes, inclusief dochter ingelegen heeft) was complete onzin. Dat de kleine eerst bij ons op de kamer komt was helemaal onzin want dat hoort niet zo.. nou serieus ik weet gewoon niet meer wat te doen.. ik word knettergek zo, mijn man zegt bijna alleen maar ja is goed. Zoals het kozijn de verf niet eens overlegt met mij of ik dat ook oke vond. aankomende zondag komt schoonmoeder verven ik dacht alleen de plinten, maar dat blijkt dus te zijn plinten, kozijnen, deur, oftwel de hele kamer :s. Ligt het nou aan mij of gaat dit te ver? ik weet gewoon niet meer wat te doen, ik irriteer me mateloos, heb het al meerdere malen verteld maar het doet er niks, de zwangerschap vraagt ze niet naar ja hoeveel ik aankom, zeg ik ik ben afgevallen de laatste keer oh maar das alleen maar goed voor je :s.. Nou echt hoor ik weet niet wat ik hoor.. Wat moet ik hiernou mee? loslaten of op mijn strepen gaan staan?
Nou je kan het wel loslaten, maar dan is straks de kamer en niks meer naar hoe je het zelf wilt. Ik zou nogmaals een gesprek met je man aangaan zodat jullie wel op 1 lijn zitten en dan een gesprek met schoonouders aangaan dat jullie de hulp waarderen maar dat alles zal gaan zoals jullie dat willen en dat nee ook nee betekend. Als zij dit niet kunnen respecteren jammer dan, maar dan zou ik echt afstand nemen. Ik zou hier echt niet goed van worden, denk ik.
Hoi zag je bericht staan maar volgens is nu januarie en nog niet februari 2x?? Maar goed ook zal zeker weten op mijn strepen staan als manlief geen gehoor geeft. Zal ik toch zelf actie ondernemen. Straks is de kleine geboren en gaat ze straks met jullie opvoeding bemoeien. Heb je straks nog meer ellende van. Heel veel succes en sterke en kracht om er tegen in te gaan!!
Je schoonouders hebben last van nesteldrang . Ik vind eigenlijk dat je man degene is die jullie grenzen moet aangeven, niet jij. Maar als ik dan naar de geschiedenis kijk, kan ik me voorstellen dat hij het hier moeilijk mee heeft. Je schoonouders menen waarschijnlijk oprecht dat ze het beste voor hun zoon en kleinkind doen, maar dat is natuurlijk niet zo. Afgezien van de vervelende manier waarop de verf uitgekozen is, wat vind je dan van de kleur? Als je hem lelijk vindt, dan gewoon nog een keer opnieuw verven. En inderdaad, een goed gesprek, waarin jullie kunnen bespreken wat ze wel voor hun kleinkind mogen doen (en wat dus niet). Je schoonouders kunnen zelf niet raden wat de grenzen zijn, als je man deze niet duidelijk stelt.
Inderdaad gesprek aan gaan.anders ben je zelf straks nergens tevreden over... Zou t echt niet pikken van ze,verleden heeft hier niks mee te maken, Neem aan dat t jullie huis is en dus jullie beslissingen!?!? Anders verban je ze gewoon komende weken..... En dat ze komt schilderen das Miss dan wel handig,maar zou zeggen dat jij de rest van de inrichting op je neemt is tenslotte jullie baby! Wordt nog leuk straks met opvoeden enz......wens je er veel sterkte ermee!!
tanx ja bedoelde februari vorig jaar... ja vind het gewoon moeilijk weet gewoon echt niet wat ik ermee moet..
WOW.. ik denk alleen maar wat een lef....?! serieus!? echo's terug sturen niks met je te maken willen hebben incluis kleindochter?! en dan nu regie bepalen?! ze mogen blij zijn dat ze in je huis mogen komen! jemig ik ben voor fam banden en je best doen het te laten werken.. Maar uh.. wederzijds respect en gepaste omgang hoor. dit is VER over de limits... ik persoonlijk vind dat jullie het al erg ver hebben laten komen. ik zou maar gauw grenzen trekken want anders is er straks weer 5jr geen contact. toch niet gek dat je gek wordt?
de kleur vind ik prima het gaat me om de manier waarop, en inderdaad vind ik het moeilijk om ze zo dichtbij te laten komen... maar dat zal ook moeten groeien denk ik.. tanx dames.. t lucht al op dat ik het hierneer gezet heb..
Jeetje wat een fuck situatie! Nou ik vind dat je ongeloofelijk veel geduld hebt hoor.. ik had ze wel even op hun plaats gewezen! Ben het helemaal met cherie eens hoor! Je bent een volwassen vrouw en je moet nu geen dingen toelaten omdat je bang bent voor een ruzie.. als je dit.toelaat word het alleen maar erger. Ik zou een gesprek met ze aangaan en op een nette maar duidelijke manier aangeven wat je dwars zit en wat je anders wil..
ik zelf zou echt wel op mijn strepen gaan staan volgens mij bij jij de moeder van jullie beeb en heeft zij de kans gehand met haar zoon. wil ze nu alels herbeleven ofzo???
+1 Getuigd idd van geen respect voor jou/jullie dat ze nu over je heen lopen. Het zal vast goed bedoelt zijn maar geef het gewoon aan. Als ze dat al niet aankunnen dan zou ik er niet eens meer moeite voor doen. Mijn schoonouders hadden ook lange tijd een probleem met onze relatie maar waren wel ontzettend blij om opa en oma te worden en hebben het nooit geflikt om echo's terug te sturen etc... ik zou dat ook echt niet zomaar kunnen vergeten. Sterkte en succes en probeer idd met je man op 1 lijn te komen.
je zou gek zijn als je dit laat. Vanavond als eerste tegen je man tegen: tot hier en niet verder. Ons huis en wij bepalen...als we hulp van je ouders nodig hebben dan bellen we wel en verder wil ik geen bemoeienissen meer. En dan mag hij dat gaan melden aan ze. En ik zou duidelijk maken dat als er nog 1 zo'n geintje gebeurd dat ze er dan niet meer inkomen. Ik zou hier echt nu meteen een einde aan maken.
Herkenbaar zeg, mijn vorige schoonmoeder was van de gestapo. We hadden een huis gekocht en zij ging wel eventjes bepalen welke verf er waar kwam. En ze speelde het zelfs via mijn ouders, die moesten mij dan overhalen. Ik werd er knettergek van. Kan me voorstellen dat het moeilijk is, het blijft tenslotte zijn moeder, maar geef toch op een nette manier je grenzen aan. Anders gaat het van kwaad tot erger...
Gelijk afkappen die handel! Sommige mensen denken dat ze zich overal mee mogen bemoeien! Hier ook zulke schoonouders... dachten wel even dat ze toendertijd ons huis wat wij op vrijdag zouden bezichtigen wel even voor ons op de woensdag zouden bezichtigen! Nou ik dacht het niet! Ik ben nu 12 jaar samen met mijn man en daarvan heb ik 11 jaar alleen maar ellende gehad en dat ene jaartje was omdat ik toen totaal geen contact met hun had. Toch hebben wij hun persoonlijk laten weten dat we zwanger waren en mijn man die heeft er toen ook bij verteld dat het lang heeft geduurt.. waarop schoonmoeder zei oww maar onze familie is zo vruchtbaar!!!! (oftewel ik was toch te dik dus het zou wel aan mij gelegen hebben!!! wat dus niet was) gelukkig snoerde manlief haar gelijk dr mond dicht! Ze wisten eerst niet goed hoe om te gaan met onze zwangerschap want jah hoe konden ze nou erg blij zijn terwijl ze niet weten hoe het voelt om opa en oma te worden... en nu is het ineens ONS prinsesje blablabla... Gelukkig ben ik nu wat mondiger en als me iets niet bevalt dan zeg ik het meteen.. vinden ze het niet leuk nou prima sodemieter dan maar op (jah zit nog veel woede bij mij zoals jullie kunnen lezen) Dus moraal van het verhaal... geef DUIDELIJK je grenzen aan!
Wow wat een geduld heb je en als ik dit zo lees dan denk ik is ook niet gek je een tijd geen contact hebt gehad. Daar zal ook vast een reden voor zijn (geweest). Laat je niet gek maken je moet doen wat jij wil het is jullie huis en kind. En eigenlijk wat iedereen al heeft gezegt natuurlijk. Straks gaat ze met de opvoeding bemoeien.... Oeii ik zou ook gek worden.
Mijn moeder kan ook zo zijn. Maar ze bedoelt het altijd goed. Alleen dan is ze zo enthousiast dat ze zo over je heen walst. Wat ik doe is duidelijk mijn grenzen aangeven. Zeggen wat ik wel wil en niet wil. Ook benoemen wanneer ze over me grenzen gaat en waarom. Meestal gaat dat goed en soms niet. Misschien een tip om tegen hun letterlijk te zeggen je gaat nu over me grenzen heen met dit, dit en dat.
Ik vind dat je man hier iets over moet zeggen tegen zijn ouders maar mocht hij dit niet doen dan zou ik het zelf doen. Nog even en je mag zelf niet beslissen hoe jullie kindje gaat heetten
het blijft een lastige situatie, ik ga inderdaad wel mijn grenzen aangeven en kijkenwat ze dan doen.. Anders blijf ik gestressd wat ik liever niet heb natuurlijk..
Het eerste wat ik me afvraag als ik je stukje lees: heb je zelf geen mond? Je kunt het toch zeggen als je iets niet wil? Dat kan op en vriendelijke maar duidelijke manier. En als het vriendelijk niet lukt dan maar wat minder vriendelijk. Maar als iemand zou willen bepalen wat er in mijn huis of met mijn kind gebeurt dan maak ik toch wel duidelijk dat die persoon zijn neus lekker in zijn eigen zaken moet steken.. Heb er zelf ook ervaring mee en tja het loopt wel eens op een aanvaring uit, dan is het een paar maanden rustig en begint het weer opnieuw. De mensen kun je niet veranderen, wel wat je er zelf mee doet. Dus ik zou zeggen, ben je het er niet mee eens? Kom dan voor jezelf op!
Ik denk dat ze op deze manier een soort van willen "goedmaken" wat ze 5 jaar gelden bij je dochtertje verkeerd hebben gedaan. Dat is natuurlijk geen excuus om de totale regie in handen te nemen. Als ik jou was zou ik eerst met je man praten en zeggen dat het je te ver gaat, en dat hij is met zijn ouders moet praten. Als hij het niet doet moet je inderdaad zelf er een stokje voor steken want je schoonmoeder gaat inderdaad wel heel erg ver.