Na twee miskramen gehad te hebben in september en oktober 2012, heb ik vorige week ontdekt dat ik weer in verwachting ben. Jippie zou je denken, maar ik ben zo onzeker... ik voel elke verandering in mijn lichaam en ga regelmatig naar het toilet om te controleren op eventueel bloedverlies. Mijn onzekerheid en wantrouwen wordt alleen maar sterker nu ik ontzettende menstruatiepijn heb. Ik weet dat dit bij de zwangerschap kan horen, maar de pijn blijft aanhouden. De eerste echo om me gerust te stellen staat gepland voor 23 januari, dus ik moet nog volhouden.
Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt..... ik heb het gehad in december 2009 en februari 2010, twee vroege miskramen, dus toen ik in maart 2010 weer zanger bleek was ik enerzijds heel erg blij, maar anderzijds heel erg dubbel, want waarom zou het nu dan wel goed gaan? Ik heb dan ook vele testen verslten om te kijken of het HCG goed blef gaan tot aan de echo die ik al kreeg bij 6 weken (vanwege verhoogde kans bbz door endometriose). Zlefs daarna na het kloppnde hartje vond ik het doodeng, gelukkig alles ok en is daar een prachtig jongetje uitgekomen! Ik kan me dus goed voorstellen dat je gevoel dubbel is en dat het heel erg spannend is heel veel sterkte met afwachten!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb ook hetzelfde meegemaakt. Twee miskramen achter elkaar en nu zwanger van de 'derde', nu gaat alles goed. Over ong 5 weken ben ik uitgeteld maar ik heb me in het begin ook erg onzeker gevoeld. Bang om blij te zijn. Om de haverklap naar t toilet om te checken. Alles voelen in je lichaam. Gelukkig mochten we met 7 weken al naar de gyn voor een echo te laten maken. We gingen uit van t ergste en ze zegt; Proficiat! (Bij ons was de allereerste echo niet goed en dat blijft me altijd bij) We waren met stomheid geslagen, we gingen wel naar buiten met betraande gezichten maar nu van geluk! Probeer er toch van te genieten en praat erover met je partner. Ik deed dit zelf pas later maar mijn man snapte mij helemaal en heeft me door de 'moeilijke' momenten heen gesleept zoals het maken van een echo. Kortom, spreek je uit bij de gyn of vk over je onzekerheid en hoe jij je voelt. Waarschijnlijk mag je dan vaker op controle komen. Heel veel succes met aftellen naar 23 januari! Groetjes Dolkje
shunshine ik snap je volledig, maar ondanks je angst wat mij enigszins hielp steeds is: je kan er niks aan veranderen, als het misgaat hou je het niet tegen. dus GEFELICITEERD met je / jullie zwangerschap en GENIET probeer vooruit te blijven denken succes!
meid ik heb ook zelfde gehad voor me dochter, twee miskramen met curretage, en ook dus de 3e keer doosbang, ik kan zeggen dat ik heel erg menstruatie krampen had, maar er is een gezonde dochter uitgekomen, helaas bleef ik ook bang, ook na 12, 20 en 37 weken....dus je angst is zeker heel normaal, schrijf het lekker van je af en deel het met andere zo ben jij de spanning kwij en kan je miss beter genieten, ik wens je echt een geweldig mooie zwangerschap toe!!
Och meid, wat een onzekere tijd. Heel herkenbaar. Bij ons is het ook zo spannend geweest deze zwangerschap, maar kijk eens hoe ver ik nu ben. Hoop dat het jullie dit keer ook is gegund.
Ik bleef onzeker totdat ik de baby voelde bewegen, toen werd het minder omdat je dan een paar keer per dag voelt dat het nog leeft. Gelukkig was dit al met 14 weken. Het blijft spannend zo'n zwangerschap. Het is ook bijzonder dat er zoveel baby's gezond ter wereld komen! Gefeliciteerd!
wow 14 weken al? heerlijk lijkt me dat. is dat je 2e? ik ben erg benieuwd wanneer ik de 2e ga voelen, schijnt dat je sneller voelt dan de 1e, 1e voelde ik echt pas laat begin 20 weken ergens dus ben benieuwd. Hopelijk ook met 14 =) en idd kan ook beamen voor je, was al in paniek omdat ik geen ongesteldheids gevoel had, nou dat kwam vandaag wel weer, dus verschilt idd per dag!!
Gefeliciteeeerd!! Herkenbaar..hier 5 keer een missed abortions waarvan een met 16 weken waar we pas met ruim 16 weken achter kwamen. Ik heb geen leuke zw gehad. Puur om die tergende angst. Het eerste begin omdat je dan niets merkt aan je eigen lijf. Later werd ik gek als mijn zoontje even lekker lag te slapen en ik hem niet voelde. Ik werd af en toe gek van angst en zorgen. Je leeft van moment naar moment, van echo naar echo.. Ik kreeg zw suiker en spoot 4/6 daags insuline, ernstige BI die nu pas de goede kant op gaat, en ik lag met 30 weken met een hoge vliesscheur in het ziekenhuis...2 weken gelegen, naar huis, kreeg weeen, weer opgenomen aan de weeenremmers en dit ging zo door tot aan week 38 toen ze me dan ingeleid hebben.. Ikwas zo bang om de kleine te verliezen. Ik vond het zhuis voor mijn zw heerlijk, gewoon 2 maal daags ctgs, controles, ik lag op de goede plek mocht er iets gebeuren. Werd ik dan voor een paar dagen ontslagen werd ik gek van angst thuis. Zelfs tijdens de bevalling dacht ik dat het mis zou gaan omdat het hartslagje wegviel en er paniek om mijn bed ontstond. Gelukkig is alles goedgekomen Wat ik deed was genieten van de momenten, dus van een goede echo, van het horen van het hartje, van het voelen van de baby..dat waren de momenten van geluk en genieten.. En probeer het, want ik heb zoveel spijt dat ik niet meer heb genoten van dat leven in mijn buik door die stomme angsten.
jeetje meid, wat erg zeg!! 5 keer mis en dan ook nog zoveel ellende. Ik kan me voorstellen dat je baalt dat je niet meer genoten heb, maar petje af voor je positieviteit. Ik gun jou, mocht je ooit willen, echt in de toekomst en geweldige zwangerschap toe!!! en idd je heb zeker gelijk, daarom geniet ik ondanks mijn 2 MA nu ook gewoon van alles, ook al is pas 5 weken, want als je eenmaal 37 weken bent krijg je die begint periode nooit meer terug, waarin je stiekem zwanger bent en weer eens misselijk en moe tegen de race van de klok aan werkt op je werk dikke knuff voor iederen!