Na meer dan 1.5 jaar proberen, waaronder 6 cyclussen met clomid, 3 met pregnyl bij en nog nooit zwanger te zijn geweest, goede zaadkwaliteit bij mijn man en niks van verklevingen of endometriose of dergelijke gevonden na de laparascopie worden we EINDELIJK doorgestuurd naar de fertiliteitskliniek, hoewel erg tegen de zin van mijn huidige gynaecoloog. Ik wil gewoon zo graag dat ze verdere onderzoeken doen hoe het komt dat het niet lukt en het is ERG frustrerend dat die daze gynaecologe dat niet wil inzien want zij heeft haar 'schema'?! Rond en op de eisprong klussen we gelijk zot, het is echt onvoorstelbaar dat het nog niet is gelukt. Het lijkt alsof ik alleen maar hier terecht kan met mijn problemen, naast mijn man. Bij mijn vrienden en collega's kan ik maar op weinig begrip rekenen. (ja ze hebben ook allemaal zelf kinderen) En dat doet op sommige momenten zo ongeloofelijk veel pijn. Foto's op facebook van kenissen met dikke buiken die zwanger werden alsof het kinderspel is, gesprekken over 'de kinderen' onder collega's, gezinnen die zagen over wat de kinderen allemaal niet misdoen,zwangere vrouwen die klagen over hun kwaaltjes, het komt allemaal mijn strot uit. Ik wil dan gewoon zo graag schreeuwen dat ze blij moeten zijn dat ze dit kunnen meemaken ook al is het wellicht soms moeilijk! Ook al bedoelen ze het niet slecht, het voelt aan als zo'n onrecht dat mij wordt aangedaan. Hiernaast heb ik op werkvlak na 5 jaar ook nog altijd geen zekerheid. Gisteren nog gaan solliciteren en wederom een grote teleurstelling. Dit alles doet ECHT geen goed voor men zelfvertrouwen. Wie herkent zich hierin en heeft raad?
Voor herkenning ben je hier absoluut aan het goede adres. Een en al ervaring op dat vlak hier op het forum. Je hebt er niets aan, maar misschien voelt het fijn om te weten dat je (helaas) echt niet de enige bent. Vreselijk dat iedereen maar zomaar kinderen lijkt te krijgen en jij (of wij) maar niet. Je gunt het ze, maar ondertussen doet het gewoon veel pijn! Maar bij veel mensen zit er ook een verhaal achter hoor. Ook al ken je het verhaal niet, bij veel mensen gaan er wel (vroege) miskramen of vele pogingen aan vooraf. Je staat beslist niet alleen. Mijn man en ik zijn inmiddels meer dan drie jaar bezig. Bij ons wel een oorzaak gevonden, althans... we weten dat mijn man verminderd vruchtbaar is. Waar dat dan weer door komt weten we niet. Het lijkt me heel frustrerend dat er bij jullie geen oorzaak is gevonden en er (zo lijkt het) ook nog niet zo erg naar gezocht is (?) Hopelijk kan de kliniek hier verder wat in betekenen. Een ding wil ik je graag nog wel meegeven: mijn arts zei laatst dat er nog zoveel is wat men nog niet weet over het hele zwangerworden-principe... we zijn bekend met de maandelijkse cycli. Maar misschien heeft een vrouw ook nog wel een andere cyclus. Is niet iedere maand perse jouw maand. Probeer vertrouwen te houden. Er zijn vrouwen die na een nog veel langere tijd toch nog een kindje mogen krijgen. Vertrouw op je lichaam, vertrouw op de nieuwe weg die jullie inslaan... Er kan echt nog van alles gebeuren!
Hallo angieken, wij zijn bijna 7 jaar bezig geweest om zwanger te raken! Bij mij is er niks gevonden en mijn man zijn zwemmers deden het prima, dus het zou moeten lukken zeiden ze maar na 8 iui pogingen, 1 mislukte ivf(6 eicellen, maar helaas geen bevruchting) en uiteindelijk 1 icsi-poging met maar 1 eicel en ik heb nu een pracht van een zoon die bijna 5 maandjes is! Dus hou vooral hoop, want wonderen zijn de wereld nog niet uit!! Ik herken zoveel frustratie en pijn in jouw verhaal hier! Waarom lukt het wel bij hun wel en niet bij mij en nog meer van dit soort dingen! Maar ik kan je aanraden om het te proberen om het los te laten, kweet het is niet gemakkelijk en ik weet waar ik over praat, maar al deze "negatieve" gevoelens gaan je op den duur tegen werken! Vooral als je in de MMM(medische malle molen) terecht komt met hormonen spuiten en zo! Probeer voordat je in de MMM terecht komt om je vooral op jezelf te richten want je hebt straks alle positieve energie nodig! veel sterkte gewenst en de wonderen zijn de wereld nog niet uit meid, dus hou de moed er in ookal is dat nog zo moeilijk!!!
Heel veel sterkte en succes .. en net wat hier boven staat wonderen zijn de wereld niet uit ... en dat begrip van buitenaf is echt begrijpelijk als ze zelf niet in een mmm zitten zijn ze nog niet zo begripvol omdat ze niet weten hoe zwaar dat allemaal is en dat iedereen ineens zomaar zwanger raakt als kinder spel ken ik dus ook want vorig jaar melde mij zus dood leuk dat ze zwanger was dwars door de pil heen ... ik was blij en boos tegelijk waarom bij haar zo en waarom duurt het bij ons alweer zo lang want we waren toen alweer 6 maand bezig voor een 2e ... en nu 1 jaar later nog nie zwanger ... bij mijn eerste zwangerschap zouden we ook i.u.i krijgen omdat we er al 2 jaar over deden om zwanger te raken.... mij makeerde niks en mijn vriend toen ook niet alles was goed toen zeiden onverklaarbaar moeilijk zwanger worden .. net voor we afspraak moesten maken voor de i.u.i werd ik zwanger ... en ik dacht bij een tweede ooo dat gaat een eitje worden ... als de kleine aantal maand is meteen bezig voor een 2e ... maar ook dat mocht niet zo zijn .... nu vandaag 3e i.u.i dus ik wil je veel succes wensen ... en echt waar wonderen zijn de wereld niet uit dus blijf hoop houden ... wees niet te negatief en zoek veel afleiding door leuke dingen te doen of bezig gaan met een hobby xxx