Al eerder heb ik een bericht gepost over mijn situatie. Hoogzwanger ben ik erachter gekomen dat mijn (inmiddels ex)partner drugsverslaafd was. Hij beloofde te stoppen, wat hij niet deed en dus heb ik heb de deur uit gezet. Mijn expartner zit nu in een afkickkliniek om beter te worden, maar blijkt nu ook een psychiatrische aandoening te hebben. Ik ga op dit moment 1x in de maand naar de kliniek, omdat dit geen plek is voor jonge baby's (mijn zoontje is 8 1/2 maand) maar ik zit er eigenlijk helemaal niet om te springen. Bovendien betaald hij, en zijn familie, al maanden niets mee aan de kosten voor mijn zoon. Maar ja, hij is wel zijn vader en doet zijn best beter te worden. Maar ik ben bang voor wat ik moet als hij straks uit de kliniek komt. Moet ik dan co-ouderschap aangaan? Een bezoekregeling? Of kan ik gewoon zeggen dat hij hem af en toe ziet, onder mijn begeleiding (zoals nu dus)? Ik vertrouw mijn ex niet, gezien zijn psychiatrische toestand en het feit dat hij onder medicatie is. Maar zomaar echt alle banden snijden...? Hebben andere mensen ook ervaring met deze situatie? Wat hebben jullie gekozen? Mijn zoon heeft een vader, en ik wil hem er eigenlijk niet bij weg houden, maar hij heeft er ook niets aan op dit moment, want hij is niet handelingsbekwaam. Moet ik afwachten of hij dit wel wordt of voor mezelf de knoop doorhakken dat ik hem ooit later wel over zn vader vertel? Ik merk dat ik hier erg mee rond loop. Mijn leven is verder gegaan, en ook al is het zwaar, we redden ons wel. Maar omdat ik nog steeds met mijn ex-partner in contact ben, en maar moet afwachten hoe zich dat ontwikkeld (en ik niets van zijn psychologen hoor, die ik al 2 maanden probeer te spreken hierover) kan ik nog steeds niet 'echt' verder met mn leven... Wat vinden jullie? Voor en tegens mogen allebei graag benoemd worden! Dank jullie wel alvast!
In zulke gevallen waarin je kan bewijzen en dan heb ik het over harde bewijzen, dat je ex verslaafd was en behandeld is in n kliniek, hoef je volgens mij je kind niet alleen te laten met de vader.als je verder bereid bent bij de vader op bezoek te gaan en contact blijft stimuleren in jouw bijzijn is er volgens mij niets aan de hand.je bent niet verplicht Co. Ouderschap te reglen. Zijn jullie getrouwd of hebben jullie een contract?ik zou nu informeren bij een advocaat.je zou nl ook het alleengezag kunnen aanvragen.nu je ex zeg maar "gevaarlijk" is voor z'n kind....
Mijn ex heeft geen ouderlijk gezag, dit heb ik hem niet gegeven omdat ik al voor de geboorte van mijn zoon wist dat hij drugsverslaafd was en ik hem dus niet vertrouw daarin. We hebben geen samenlevingscontract en zijn niet getrouwd. Hij heeft zijn zoon wel erkend, maar volgens mij heeft hij verder niet heel veel 'macht' dus om zijn zoon op te eisen. Denk ik
als jij het gezag hebt heeft hij niet veel te zeggen.Hij heeft wel bezoek recht.Maar ik zou het navragen bij n advocaat.
Ik zou sowieso alle bewijzen verzamelen dat hij niet te vertrouwens is met het kind alleen mocht hij in de toekomst moeilijk gaan doen! verder ben ik het met bovenstaande meiden eens
Moeilijk vind ik dit! Jij wil het beste voor je kindje en dat snap ik, maar toch blijft hij de vader. Vind het wel super dat je hem nog opzoekt en het contact houdt omwille van jullie kindje. Ik denk dat open zijn richting jou kleine man het belangrijkste is. Zijn vader is bezig om "beter" te worden en accepteert hulp zoals ik dat nu lees, dat vind ik bewonderingswaardig, er zijn genoeg verslaafde die dit niet aanpakken. Volgens mij heb jij geen recht op om via zijn psychologen te horen hoe het met hem gaat? Jij bent tenslotte niet meer dan de moeder van zijn kind, de rest is zijn privacy volgens mij. Om jou zoon zijn vader niet te ontnemen zou ik het contact houden, desnoods op een laag pitje.
ik vind het wel altijd heel makkelijk gezegd, hij blijft de vader... geloof me, sommige ''vaders'' zijn deze term niet eens waard!!! Tuurlijk, als het ook maar enigsinds kan, houd contact! maar de veiligheid van je kind gaat voor!
Hoi meis, Ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie. En ik loop met hetzelfde dilemma rond! Mijn ex is ex-verslaafd met psychiatrische problemen. Hij heeft medicatie, maar die slikt hij onregelmatig......Met oud en nieuw heeft hij al zijn medicatie tegelijk geslikt en moest in het ziekenhuis worden opgenomen. Tenminste, als dat waar is, want ik weet nooit zeker wat er waar is...Hij is drie jaar opgenomen geweest in een verslavingskliniek. Hij zegt er alles aan te doen zijn gedrag te verbeteren, maar ja...Hij heeft niet echt inzicht in zijn problemen. Ik heb heel lang getwijfeld hoe het verder moet. Als vader heb ik niks aan hem. Hij kan de verantwoordelijkheid niet aan, hij betaalt niks en op de langere termijn valt hij steeds terug. Al was het alleen maar dat hij iedere drie maanden depressief is en niks meer doet. Ik heb gemerkt dat ik hem heel duidelijk moet maken hoe ik het wil. Anders neemt hij mijn hele hand.....Want hij wil wel dolgraag heel veel zijn zoon zien.....Helaas. Ik zou willen dat hij geen belangstelling had, want dat maakte het een stuk makkelijker. Heeft de vader van jouw kind wel belangstelling? Het valt mij ook tegen dat instanties me niet inlichten, ten slotte gaat het om de veiligheid van mijn kind! Maar je krijgt niks te horen! Na Oud en Nieuw heb ik besloten dat ik nooit er van op aan kan wat hij doet en of het veilig is. Hij wil graag oppassen e.d. en hij kan dat allemaal heel leuk brengen. Maar mijn gevoel zei altijd al dat ik hem niet kan vertrouwen. Hij kan ineens gekke dingen doen. Hij sms-te me de avond voor oud en nieuw dat hij een overdosis ging nemen.......En met Oud en Nieuw slikt ie al zijn medicatie. Volgens mij om te manipuleren en aandacht te trekken. En vervolgens is het mijn schuld. Want ik heb hem afgewezen......En eerst dacht ik nog: als hij een baan heeft, als hij begeleiding heeft enz. Dan kan het wel. Maar nee. De enige manier waarop hij onze zoon mag zien is met mij erbij. Dat kan hij accepteren en anders niet. Ik moet nog zien of er een rechter is die een kind naar iemand met een verslavingsachtergrond en met een psychiatrische stoornis laat gaan....Helaas moet ik mij nu wel opofferen en komt hij hier 3 x in de week op bezoek. Dan kan hij spelen en de fles geven. (Ik moet dan ook aanwijzingen geven.....) Hij is tegen mijn zoontje wel vrolijk en geeft hem aandacht. Ik gun hem op zich wel contact met zijn zoon, al is het best zwaar. Tot nu toe gaat het goed. Hij vindt het natuurlijk overdreven dat ik hem niet alleen laat wandelen met onze zoon. Maar ik hou voet bij stuk. Hij weet zelf ook wel dat hij niet sterk staat bij de rechter. Mijn familie waarschuwt me erg om hem niet te vertrouwen en nooit mijn zoontje mee te geven. Die hebben ook genoeg ellende met hem gezien. En altijd zegt ie achteraf: dat heb ik zo niet bedoeld, maar ondertussen.....Mocht hij moeilijk gaan doen dan kan hij naar de rechter gaan, maar dan ga ik naar de kinderbescherming. Ik weet dat hij recht heeft om zijn kind te zien, daar kan ik helaas niks aan doen. Maar hij is niet toerekeningsvatbaar en dat zal hij ook nooit worden...... Want hoe schat je dat in? Ook al zou hij zijn medicijnen slikken. Je weet nooit waar je aan toe bent met deze mensen. En dat vind ik ook erg moeilijk voor mijn zoontje. Want nu is hij nog leuk en aardig, maar in de toekomst gaat hij ook merken hoe zijn vader is...Dus ik moet ook maar zien hoe het zich ontwikkelt. Ik heb er nu voor gekozen dat hij contact kan hebben met zijn zoontje onder mijn voorwaarden. Hij is verder zo labiel als wat, dus zelf dingen regelen doet hij toch niet. Tot nu toe komt ie op tijd en gedraagt zich rustig. Mocht daar iets in veranderen dan weet hij ook dat de deur dicht gaat.....
het is heel moeilijk jouw situatie vooral omdat je te maken hebt met een zeer onvoorspelbaar en "gevaarlijk' persoon...Zeker NOOIT je kind toevertrouwen aan de vader van je kind! voorlopig niet!!! dan maar een rechtszaak, maar blijf er altijd bij hoor!bewaar dit soort smsjes, schrijf op wat er gebeurt.bewijzen moet je hebben. Sowieso als er bepaald wordt tegen beter weten in dat je kind alleen mag zijn met de vader, dan kan je je er niet aan houden zeg maar.je staat in je recht omdat het gewoon te gevaarlijk is.als je maar niet het contact weigert.That's all. Wat kunnen ze doen? een rechtszaak tegen jou aanspannen maar dan nog...nee hoor, er gewoon bij blijven!! je kind gaat vanzelf begrijpen hoe z'n vader in elkaar zit...En hij heeft er recht op om zef een oordeel te gaan vormen.Laat hem daar vrij in hoe moeilijk ook.Maar nu staat de veiligheid van je kind voorop!
Na een paar weken proberen dat mijn ex (valt steeds terug in drugs/medicijnen misbruik, manisch depressief en onvoorspelbaar) bij mij ook bezoek komt om de kleine te zien, ben ik tot de conclusie gekomen dat het totaal niet gaat....Wil ik ooit mijn eigen leven op kunnen bouwen dan moet ik buitenshuis met hem afspreken. Aangezien hij het ook als een relatie blijft zien als hij hier komt en steeds maar blijft pushen. Dit heb ik hem heel netjes gezegd en voorgesteld om zelfs 3 x in de week buitenshuis af te spreken. Maar meneer is woest...