Hoi lieve mensen, Wij hebben een heerlijk mannetje van 17maanden. Ik had 3 maanden na mijn bevalling alweer behoefte aan een tweede zwangerschap. Omdat ik mijn zwangerschap door depressie niet bewust heb kunnen mee maken.. Deze depressie kwam door de hoeveelheid hormonen.. Gek genoeg had ik na de bevalling pas door dat ik ervan had moeten genieten, zo vaak maak je een zwangerschap nu ook niet mee in je leven. Maarja helaas toen was het al te laat.. Ik heb dan ook intens genoten van de ontwikkeling van mijn zoon! We zijn nu ongeveer alweer 12 maanden bezig voor de tweede, maar dat wil helaas niet lukken. Bij de eerste was het de eerste maand raak.. 5 maanden geleden was het eindelijk raak.. Wat waren we blij.. Maar met 5,5 week werd het helaas afgebroken.. Mijn man en ik waren toen ook intens verdrietig.. We hadden er allebei weer zo'n zin in! We hebben het 1 cyclus laten rusten.. Daarna zijn we er weer vol goede moed tegenaan gegaan.. Ik had meteen weer een regelmatige cyclus, en de ovulatietesten geven de vruchtbaarste dagen aan.. En toch wil het maar niet lukken.. Na de miskraam is de teleurstelling elke maand weer een beetje erger.. En kun je er even niet mee omgaan.. Er wordt dan vaak gezegd je bent er te zeer mee bezig.. Ben ik ook maar op welke manier kan ik er dan niet mee bezig zijn.. Zijn er mensen die tips hebben.. Of in hetzelfde schuitje dobberen..? Ik wil er heel graag over praten.. Maar door veel mensen voel ik me niet begrepen.. Groetjes Rianne
Verschrikkelijk he dat je er zo mee bezig kan zijn? Heb het zelf ook. En het gaat erg veel energie vergen.
Ja idd, en ik probeer me al helemaal op mijn zoon te storten. En dat lukt ook wel tot dat de belangrijke dagen er weer aan komen..
ik weet hoe je voelt ik kan de hele cyclus me eigen goed af laten lijden behalve de laatste dagen niet pfff
Hoelang zijn jullie al bezig? Toen ik na de eerste keer al zwanger was van mijn zoon dacht ik nog van wat ben ik blij dat ik niet eerst een jaar of langer moet wachten.. Maar als je nu zo terug kijkt lijkt het nog niet zo lang vooruit kijken voelt zwaarder dan terug kijken.. Ik heb ook al zoveel dingen geprobeerd waar je sneller van zwanger moet raken.. Maar het helpt allemaal niks.. Af wachten is misschien nog de beste manier.. Groetjes!
wij zijn nu 7 maanden bezig bij de eerste zijn we pas in cyclus 11 zwanger geworden ik heb ook aan temperaturen gedaan en dat was ook wel goed.
Ik was net aan het googlen en zie ik dat chai zaden goed zijn.. Chiazaad bestaat voor maarliefst 23% aan proteïnen.Verder is Chiazaad rijk aan Magnesium, Vezels, Calcium, IJzer (3x meer dan spinazie!) en Anti-Oxidanten. Alle voedingsstoffen wat je nodig zou moeten hebben.. Maar het is zo ook nog goed voor je lichaam dus het kan geen kwaad..
Iedereen die er niet mee bezig is of waar het makkelijk gaat heeft makkelijk praten. Wij zijn heel lang bezig geweest voor onze eerste en uiteindelijk de medische molen in gemoeten. Hoe vaak ik te horen heb gekregen dat het wel goed zou konen als ik er maar niet zo mee bezig was... Er niet mee bezig zijn lukt echt niet. Stiekem weet je toch wel wanneer je vruchtbare periode is. Ga je weer aftellen tot je volgende menstruatie of liever geen menstruatie. Je hoort inderdaad mensen die op vakantie gaan of de hoop hebben opgegeven en dan ineens toch zwanger raken. Of het daar nu echt aan ligt, ik weet het niet. Ook zat mensen die op vakantie gaan waar het nog steeds niet lukt. Maar misschien lekker shoppen, met vrienden afspreken, een goed boek lezen om maar even afgeleid te zijn of het even lekker druk te hebben. En anders toch eens bij de huisarts vragen.
Ik ken je gevoel helaas goed meis. Voor ons zoontje zijn we 17 maanden bezig geweest en nu was ik in de 16e ronde weer zwanger, maar bij 7 weken werd ik met hoge spoed opgenomen voor een bbz operatie. Sta je dan...... En dan krijg je inderdaad van die opmerkingen waar je helemaal niks mee kunt: "ja, maar je bent nog jong genoeg".......das een torenhoge irritatiefactor. Ten 1e wordt ik snel 35 dus het echte jonge is er wel vanaf en ten 2e alsof het je beter kan overkomen als je jong bent, alsof het dan niet erg is. Mensen zeg dan niks. Ik geniet elke dag van mijn zoontje en weet dat ik echt gezegend ben. Ook omdat hij zijn mamma nog heeft want ik lag met bbz echt op het randje blijkbaar. Maar ja, het bloed gaat waar het niet kruipen kan, dus elke maand "plan" je toch de sex want hoe wil het anders nog een keertje lukken..... De laatste weken na ei probeer ik echt zoveel mogelijk nuchter te blijven. Na zoveel maanden van menstruatie, teleurstelling etc word je iets nuchterder, ik tenminste. Al is het de ene maand makkelijker dan de andere. We moeten maar gewoon volhouden meis, wat willen we anders. Ik duim heel hard voor jullie dat het heel snel weer raak mag zijn en dat het deze keer goed gaat!!
Wat een lieve woorden! Het doet me goed om hier mijn verhaal kwijt te kunnen, en ook te horen dan het niet bij iedereen vanzelf gaat.. Ook al weet ik wel dat ik bof omdat we al een gezonde zoon hebben! De wereld om je heen legt soms ook zo'ngrote druk op je.. Na onze bruiloft kregen we te horen en wanneer komen de kindjes? En nu krijg je al vrij snel de vraag wanneer de tweede eraan komt.. Het plannen van het klussen vind ik nog het ergste van alles.. Maar goed we proberen er toch iets leuks van te maken!
Hier zijn we ook 6 maandjes bezig voor een tweede. Bij onze zoon was ik na 2 maanden zwanger en ik had altijd een hele regelmatige cyclus van precies 32 dagen. Omdat mijn cyclus ineens veranderde ben ik naar het ziekenhuis gegaan en daar zagen ze op de echo dat ik pcos heb. Ik heb nu echt zo'n gevoel dat het niet meer gaat lukken. Klinkt stom maar zo voelt het nu eenmaal. Ik heb dan ook iets minder 'geluk' op een snelle zwangerschap dan iemand zonder pcos. Ik gebruik nu ovulatietesten en we klussen nu al heel de week om de dag en ik merk dat ik erg gefrustreerd raak als mijn man een keer geen zin heeft of zoals nu mijn ei nog niet geweest is. Is idd niet fijn als je het echt zó graag wil en het je humeur zo beinvloed
Heey Amelle, Ik moest even googlen voor te kijken wat Pcos precies inhield.. Worden jullie niet begeleid, is er geen alternatief? Hoe is het dan zo gekomen komt dit door je eerste zwangerschap? Ik heb ook steeds in mijn hoofd dat er iets mis zou zijn.. Maarja wat? Ik heb al tegen mijn man gezegd dat ik wil wachten tot maart en als er dan nog niets is dan gaan we naar de huisarts.. Toch is het weer een dubbel gevoel want ik weet dat ik wel vruchtbaar ben anders had ik mijn zoon niet gehad.. Maar je hoort wel vaker dat er na een zwangerschap wat mis kan zijn..
Pco heb je al vanaf je geboorte. Ik kwam erachter omdat mijn cyclus ineens onregelmatig was. Ik heb gelukkig een lichte vorm. Ik ben voor een groot deel al nagekeken door de gyn in het ziekenhuis. Zo hebben ze al kunnen zien dat mijn baarmoederslijmvlies dik genoeg is en het verloop van mijn eisprong goed is. Nu willen we het even 3 maanden aankijken en kijken of ik toch zonder medische hulp toch zwanger kan raken. De volgende stap die ik moet doen is een baarmoederfoto laten maken en daar wachten we nu dus even mee. Dit is ook inoverleg met de gyn want die zegt dat zwanger worden op de normale manier mogelijk is maar de kans is bij mij gewoon iets minder iedere maand dan bij iemand zonder pco.
Wij zijn nu ook in de zevende ronde voor een 2e kindje en ook ik krijg nu af en toe het id dat het miss wel niet gaat lukken...miss is het helemaal nergens voor nodig en maak ik mezelf helemaal gek maar omdat je dit dus niet zeker weet ga je maar malen en malen..want het kan ook zo zijn dat er dus wel iets is..je kan niet in je lichaam kijken.. En dat je al een kindje hebt zegt idd helemaal niks... Wie weet was dat wel een gelukstreffer en gaat het bij de tweede helemaal niet zo "makkelijk" en moet je dit keer wel geholpen worden doormiddel van medicatie/behandelingen en duurt het allemaal veel langer. Maar omdat wij in de zevende ronde zitten wil ik het nog aankijken totdat we een jaar bezig zijn en dan verder kijken. Het is wel ongeloofelijk zenuwslopend elke maand en de stress die je ervan krijgt omdat je er zovaak mee bezig bent...dat is ondertussen echt niet leuk meer...
@Rianne, hier ook voor zowel de 1e als de 2e zwangerschap langer dan een jaar geprobeerd. Ik weet dat het heel moeilijk is om het los te laten en je op andere dingen richten maar bij mij hielp het wel. De 1e zwangerschap ging ik sporten en afvallen en was daardoor zo afgeleid dat ik niet meer elk moment van de dag er meer bezig was. M'n tweede zwangerschap was ik er nog meer mee bezig, ook omdat we toen inmiddels clomid gingen gebruiken maar ik ging er vanuit dat het nog wel een poosje ging duren voor het raak zou zijn en storte al mn energie op het plannen van een mooie verre reis dit voorjaar, 2 weken na de boeking een positieve test. Ik weet hoe moeilijk het is en hoe makkelijk het is om te zeggen probeer je op andere dingen te richten. M'n 1e zwangerschap heb ik me anderhalf jaar gestoord aan dat soort opmerkingen voor ik er aan toe gaf. Bij mij heeft het iig wel geholpen. Heel veel succes, hoop dat je snel een positieve test in je handen hebt!
Dankje wel dames! Jullie woorden geven me een positieve boost! Ik probeer me nu ook op andere dingen te richten.. Ben gisteren alweer gaan joggen (niet meer gedaan sinds vorige zwangerschap) Dat deed me wel even goed, ik heb me eens even kunnen uitleven! Ik probeer ten alle tijden positief te blijven! En we wachten maar af tot maart en dan zien we dan wel verder! Ik heb wel al eens vaker op een forum gekeken.. Maar me nooit aangemeld.. Ik merk wel dat het me goed doet om erover te praten! Het helpt de frustratie een plekje te geven! Echt super bedankt dames! Ik neem aan dat jullie dat ook zo zien en voelen niet?
Hallo, Hier precies andersom! Heb nu een zoontje van 16 maanden en gaan eind van deze maand voor een tweede! Bij m'n zoontje heeft het een jaar geduurd voordat ik zwanger werd en tussendoor een miskraam gehad met 8 weken! Weet hoe je je voelt,voor je gevoel wil het maar niet lukken.. Kop op , positief blijven! Als ik er nu op terug kijk valt het wel mee maar als je er midden in zit lijkt het eeuwen te duren! Heb helaas geen tips om 'snel' of meer kans te maken op een zwangerschap.. Ik deed ovulatie testen en om de 2 dagen ' klussen' succes! En ik ben benieuwd hoe het dit keer gaat met zwanger worden..
Dit heeft bij mij wel geholpen, er even niet meer aan denken. Ik begon aan een traject voor een gewichtsverliesoperatie, maar tijdens de lezing over de operatie was ook nog eens mijn bevruchting. Dit was de eerste maand van 10 maanden dat ik eindelijk een goede afleiding had. Tuurlijk hou je het in je achterhoofd, maar het heeft hier schijnbaar wel geholpen
Hier ook alweer 16 maanden bezig voor een 2e kindje. Voor ons dochtertje hebben we 14 maanden moeten klussen (na 7 maanden wel zwanger maar een MA bij 12 weken). Ook hier zakt de moed me een beetje in de schoenen. Inmiddels ook al weer 40 jaar, dus dat helpt nou ook niet echt mee. Inmiddels ook al veel geprobeerd. Extra vitamines, maansteen (overigens bij dochter na 2 maanden zwanger, maar nu heb ik hem inmiddels maar afgedaan). Gebruik nu shatavari kruiden, hier op het forum gelezen, het is te proberen. Maar Pffffff wat wordt het elke maand moeilijker!