Hoi, Even een vraagje. Wij zijn sinds maandag begonnen met de rust en regelmaat aanpak. Ze was vaak tussen voedingen door klaarwakker en onrustig. Ze vertoonde alle symptomen van erg moe zijn, maar krijsen als je haar op bed doet en op schoot was ze klaarwakker waardoor ze nog meer prikkels kreeg en dan zit je in een soort vicieuze cirkel. Als ze bij ons in de woonkamer is lijkt ze alles mee te willen maken. We laten haar dus echt even huilen op bed. Nu zijn we er achter gekomen dat ze dan na 5, soms 10 minuten toch gewoon in slaap valt. We troosten haar bewust niet want dan krijst ze het vaak ineens uit. Ze krijst ongeveer 2 minuten en daarna wordt het huiltje echt anders. Soms blijft ze erin hangen zeg maar en halen we haar er maar snel uit. We kunnen inmiddels goed horen of het een overstuur huiltje is of een inslaaphuiltje. Ze slaapt nu veel beter en veel meer en lijkt nu veel tevredener. Steevast zit ze ook elke dag tussen twee voedingen door bij mij in de draagdoek waar ze ook heeeerlijk slaapt. maar nu.... Ze ligt soms op bed en jengelt dan 2 minuutjes en is dan weer 10 minuten stil...dan jengelt ze (en echt jengelen, huilen kun je het niet noemen) weer 2 minuutjes en is ze daarna weer 10 tot 15 minuten stil (soms langer) en dat gaat zo een beetje door. Wat is wijsheid...haar er maar uitpakken en lekker op schoot nemen of toch laten liggen. Ik heb namelijk het idee dat ze de rust op haar bedje ook wel weer fijn vind, maar ze is dus overduidelijk steeds wakker. Nu dus ook weer, dan hoor ik één kort huiltje en vervolgens weer een tijd lang stil...dit gaat nu al 45 minuten zo door.... ik twijfel er echt enorm over wat goed is...tips?
Tja, ik vind laten huilen met 3 weken echt te vroeg. Ze hebben dan nog totaal geen ritme en oververmoeid zijn OF juist de hele dag willen slapen hoort erbij. Als ze bij jou in de draagdoek het fijn vindt en goed slaapt, zou ik haar veel meer dragen op slaapmomenten. Het overleggen in wiegje komt vanzelf wel. Hier heb ik mijn dochter de eerste twee a drie maanden bij me gehouden. 's Nachts sliep ze gelukkig erg goed in haar wiegje, al moesten we haar wel vaak in slaap helpen. Dat veranderde heel plots met 2,5 a 3 maanden. De krampjesfase was voorbij en ze ging voortaan zonder problemen wakker in bed. Ik heb haar gelukkig nooit hoeven laten huilen. Ben van mening dat dat toch niet echt nodig is, zeker niet voor een baby van 3 weken. Ze zijn maar heel kort zo klein. Met jengelen op zich is natuurlijk niet zoveel mis, maar als ze na 45 min nog gewoon wakker is wil ze overduidelijk niet slapen. Ik zou haar dan gewoon eruit halen en bij tekenen van vermoeidheid het weer proberen of in de draagdoek doen.
Ik vind laten huilen ook zielig! Als ze bij jou goed slaapt zou ik haar lekker bij je houden. Ze is nog zo klein en over een tijdje wil ze dat niet meer! Hier de eerste 3 maanden veel gedragen en daarna in haar eigen bedje. Hier een prikkelgevoelig meisje wat niet gaat slapen als ze wat ziet dus die slaapt in het donker. Vanaf 3,5 maand ligt ze overdag in haar eigen bedje en ik bleef er gewoon even bij tot ze rustig bleef liggen. Hier jengelt ze soms wat, meestal is het even protesteren en speentje geven. En dan soms nog weer even terug voor de speen en dan slaapt ze. Hier ook nog nooit laten huilen. Wat betreft prikkels als een kindje moe is, een kindje bij je nemen in een rustige en donkere omgeving zorgt niet voor extra prikkels maar dan geef je wel de warmte/veiligheid/geborgenheid waar een baby behoefte aan heeft.
Moeilijk he die kleine baby's. Probeer zo veel mogelijk jouw gevoel te volgen en geen regels op te stellen (laten huilen moet, max 2 minuten, dan zus en zo). Met 2 minuutjes huilen is op zich niets mis, met af en toe wat jengelen ook niet. M was echt een draagdoekkind. Vond haar bed vreselijk, maar lag heerlijk te knorren bij mij. T was echt een wiegkind. Soms eventjes huilen, maar sliep vervolgens minimaal een uur, meestal (veel) langer. Sliep ook goed in draagdoek trouwens. En kon hem ook overleggen van maxicosi/doek naar wieg/bed. S had een lastige start. Wilde niet bij ons, niet in doek, niet in bed, niet slapen, niet wakker, etc. Bij hem was het echt wél zo dat hij oververmoeid raakte en in een soort vicieuze cirkel kwam. Hij was een huilbaby, vermoedelijk verborgen reflux. Bij hem hielp uiteindelijk inbakeren en even naast hem zitten om zn speentje in zn mond te houden. Niet zingen, niet aanhalen. Maar ook hij moest brullen en meestal langer dan een paar minuten. Maar dan sliep hij wel, meestal 1-3 uur. Lieten we hem niet huilen dan hadden we een baby die uren aan een stuk aan het huilen was. Duidelijk drie verschillende baby's met drie verschillende karakters. M is gevoelig en heeft veel behoefte aan erkenning. T is een eigenheimer die lekker zn eigen gang gaat en heel ongecompliceerd is (what you see is what you get). S is een enorme driftkikker, die bij klein ongemak een ENORME keel op zet. Bij klein plezier overigens ook ENORM gaat lachen Mijns inziens bestaat er dus geen blauwdruk voor opvoeden. Is bij je dragen niet per definitie goed voor alle kinderen en is laten huilen niet per definitie slecht. Succes!
@salapio...het is idd niet makkelijk en echt zoeken wat de baby nodig heeft en ik heb zelf echt het idee dat zij even huilen toch echt nodig heeft. Juist omdat ze de afgelopen 2 nachten veel beter slaapt in haar wiegje dan daarvoor. Ze heeft wel wat verborgen refluxsymptomen en als we die horen halen we haar er sowieso uit...ze slikt voedsel terug, hikt veel, boert weinig...dan gaat ze dus even uit bed totdat het eten echt goed is gezakt...en als ze dan weer moe lijkt leggen we haar terug. Haar bedje staat nu ook strak tegen ons bed aan en mijn man en ik wisselen af wie er aan die kant ligt zodat we haar speentje kunnen geven 's nachts en evt beetje kunnen aaien... ik heb haar nu toch uit bedje gehaald (ze ging ineens behoorlijk huilen) en weet inmiddels de oorzaak van het jengelen...ze is aan het poepen...duurt bij haar ontzettend lang voordat de poep eruit is en ze slaapt eigenlijk nooit als ze poept...net luier verschoond en nu jengelt ze in de draagdoek en ondertussen slaapt ze...net als in haar wieg...straks weer schone luier, voeding en wieg en dan slaapt ze waarschijnlijk weer gewoon... al doende leert men..
@iedereen...trouwens toen ik haar net uit bed haalde keek ze me met van die grote kijkers aan...en toen ik tegen haar praatte leek ze echt te lachen....kan dat al zo vroeg?
Bewust lachen is nog wat vroeg denk ik, maar ze geniet er zeker van als jij tegen haar praat, haar knuffelt en liefde geeft. Niks fijners voor zo'n kleine baby natuurlijk en dat je dat op het gezichtje kan 'lezen' lijkt me niet gek. Wij hebben ons zoontje wel eens laten jengelen, maar nooit laten krijsen. Toen hij nog zo klein was sliep hij in de kinderwagenbak beneden en ik bleef er dan vaak bij totdat hij sliep (aaien, speentje geven, handje vasthouden).
@koon ze vond het vast fijn dat mama er was om haar luier te verschonen gister ging ik bij haar liggen toen ze huilde...beetje aaien..speentje...zacht een liedje zingen en toen ging ze me toch krijsen....ik moest toen ff mijn geduld weer bij elkaar rapen en ben heel even de kamer uitgegaan, wilde haar daarna uit bed gaan pakken. Ze stopte zo ongeveer meteen (binnen een minuut) met huilen toen ik de kamer uitliep en heeft 3 uur geslapen.. alsof ze met het huilen tegen mij zei: 'rot op, ik wil nu even alleen zijn en slapen'... Dat was voor mij een teken dat ze het misschien toch echt even nodig heeft...want ze reageert er de rest van de dag echt goed op... We zijn er nu ook achtergekomen wat waarschijnlijk haar huiluurtje is. dan hoef je haar echt niet op bed te leggen want dan huilt ze om niet meer te stoppen en dan ligt ze lekker bij ons..maar dat is helaas na de voeding van 10 uur 's avonds (als wij dus eigenlijk willen slapen ). Als we haar dan weer wat hebben gegeven om 1 uur 's nachts slaapt ze als een roosje...
Zit eigenlijk met verbazing jou topic te lezen. Huil uurtje met drie weken?? Rot op mama ik wil slapen? Lekker bij je nemen slapend sussen en neer leggen en niet die minuten regels toe passen dat ze moe is snap ik maar lekker er bij blijven. Je hoeft niet te zingen gewoon aanwezig zijn is al genoeg. En ze is pas drie weken oud. De rest komt straks allemaal wel leg je vooral geen regels op.
Dit is ook heel normaal. Je kan niet verwachten dat een baby van 3 weken rekening gaat houden met jouw slaapbehoeftes. Gewoon bij je nemen dus en als zij slaapt, doe jij ook je ogen dicht. Simpel als wat. Ze is pas op deze wereld en moet al aan alles wennen, het is logisch dat daar tijd overheen gaat. Als je haar lekker veel bij je houdt en dus niet allerlei 'regeltjes' gaat toepassen, komt ze deze fase zo soepel mogelijk door. Ze heeft jou nu nodig, niet het boekje van Ria Blom!
Sommige baby's hebben er meer baat bij om gewoon in hun bedje te slapen. Onze meiden slapen veel beter en zijn veel vrolijker sinds we ze niet meer in slaap proberen te sussen maar gewoon op bed leggen en zelf naar beneden gaan. Is niks zieligs aan, zeker niet als ze gewoon heel vrolijk zijn als je de kamer weer inloopt.
Bedankt allen, ik ga idd gewoon mn gevoel volgen.....lekker in de draagdoek overdag als ze niet in haar wiegje wil! Tis ook zo zoeken met zon kleintje....
gister ging ik bij haar liggen toen ze huilde...beetje aaien..speentje...zacht een liedje zingen en toen ging ze me toch krijsen....ik moest toen ff mijn geduld weer bij elkaar rapen en ben heel even de kamer uitgegaan, wilde haar daarna uit bed gaan pakken. Ze stopte zo ongeveer meteen (binnen een minuut) met huilen toen ik de kamer uitliep en heeft 3 uur geslapen.. alsof ze met het huilen tegen mij zei: 'rot op, ik wil nu even alleen zijn en slapen'... Dat was voor mij een teken dat ze het misschien toch echt even nodig heeft...want ze reageert er de rest van de dag echt goed op... We zijn er nu ook achtergekomen wat waarschijnlijk haar huiluurtje is. dan hoef je haar echt niet op bed te leggen want dan huilt ze om niet meer te stoppen en dan ligt ze lekker bij ons..maar dat is helaas na de voeding van 10 uur 's avonds (als wij dus eigenlijk willen slapen ). Als we haar dan weer wat hebben gegeven om 1 uur 's nachts slaapt ze als een roosje...[/QUOTE] Mijn dochtertje (9 weken oud) doet dat ook wanneer ze moe is, dat ze nog harder gaat huilen wanneer ik naar haar toe ga.....ze huilt zichzelf altijd eventjes in slaap, maar wanneer het een tijdje duurt ga ik altijd even kijken....wanneer ze echt moe is gaat ze idd nog harder huilen....in het begin haalde ik haar er wel uit om te troosten....maar daar werd ze alleen maar onrustiger en vermoeider van....het kan dus best zo zijn dat je kindje het huilen even nodig had om in slaap te komen....en geen prikkels er meer bij kon hebben....lang laten huilen doe ik zeker niet.....maar even huilen om in slaap te vallen.....ik vind het een akelig geluid, maar sommige kindjes hebben dat echt even nodig....en dat is heus niet schadelijk etc..... Succes!
Gewoon tegen je aanhouden...ze heeft 9 maanden 24 uur per dag jouw lichaam gevoeld...dan is het niet raar dat ze als ze nog maar 3 weken is ook gewoon heel veel van jou wil voelen en ruiken. En niet laten huilen of jengelen hoor!
+1! Ik ben er geen voorstander van om de kleintjes in de kamer/keuken oid te laten slapen. Ze horen dan toch de geluiden en krijgen alles mee. Terwijl ze wel echt rust en een prikkelvrije omgeving nodig hebben. Wat is met mijn dochter wel vaak deed ( die sliep ook in begin wat onrustigerer) was haar naast me leggen. Ik ging dan in bed en zij lag tegen mee aan. Het is dan wel rustig maar ze ruikt/voelt wel mama. Vond ik een mooie tussenoplossing om te wennen aan het slapen in eigen bedje. Ik vind wel dat sommigen medeforummers heel snel "zielig" roepen als iemand zegt de kleine even te laten huilen. Het kan wel niet jouw aanpak zijn, maar TS geeft aan er goed over na te denken en echt niet zomaar wat te doen. Ik vind het dan een nare opmerking om tegen een kersverse moeder boordevol hormonen te roepen dat het zielig is wat ze met haar kindje doet....Dat komt kan ik me voorstellen erg hard binnen!
Mijn kraamhulp zei altijd dat we ons meisje echt niet konden verwennen met uit bed halen wanneer ze huilde.. Zij zei juist dat we haar eruit moesten halen, omdat ze zo het gevoel krijgt dat we er altijd voor haar zijn. En dat dat de band tussen je kindje en jou juist versterkt! Vanaf een half jaar moet het kindje zelf in slaap leren vallen. Als ons meisje huilde hebben we haar altijd uit bedje gehaald, en even bij ons genomen. Persoonlijk vind ik het ook zielig om een kindje te laten huilen.. Waarom? Geen idee.. hahaa... Wanneer ons meisje erg huilt dan haal ik haar nog steeds uit bed.. Maar over het algemeen gaat het prima! haha Ik denk dat je moet doen wat voor jou goed voelt! En niet wat anderen zeggen...
@jannanas, dankjewel Ik doe idd niet zomaar iets en dit is nou eenmaal een onderwerp waar heel verschillend over wordt gedacht. Belangrijk is denk ik dat je elkaars aanpak respecteren kunt. Iedere moeder doet zoveel mogelijk op haar gevoel. Zelf ben ik nogal onzeker en probeer regelmatig wat dingen uit, misschien de ene keer met wat meer succes dan de andere keer. Maar jullie hoeven niet bang te zijn dat ik mn kindje stelselmatig keihard of lang laat huilen Bedankt allemaal voor het reageren. Mij is in elk geval duidelijk dat ik zoveel mogelijk op mijn gevoel af moet gaan en dat ga ik ook zeker doen!!
Juist door dat onderscheid begon mijn dochter het verschil tussen dag en nacht door te krijgen. Overdag wilde ze ook echt niet in haar wiegje, ze wilde in de kinderwagenbak in de huiskamer slapen. Zodat ze mij hoorde. Nog altijd slaapt ze zo en nooit problemen mee gehad. 's Avonds sliep ze dan bovenop me in, tot een maand of 2. Toen kon ze zo in haar wiegje. En TS vraagt hier om meningen, dan kun je je voorstellen dat mensen hier andere gevoelens en gedachtes over hebben. Dit delen heeft niets met hard overkomen te maken. Ik geef aan dat ik mijn dochter nooit heb laten huilen (en nog altijd niet) omdat ik er niet in geloof. Daarbij vind ik 3 weken echt te jong om zelf in slaap te 'moeten' vallen. Het is veel natuurlijker om zo'n kleintje veel bij je te hebben ipv hem alleen in een wiegje te laten.