Ik lees dit dus ook al een tijdje mee, maar wat jij hierboven zet met "DAT VOEL JE ZELF'vind ik zooooo mooi gezegt! Waarom bemoeien mensen zich met het leven van een ander en kunnen ze zich daar druk om maken..... ik begrijp dat niet. Iedereen moet het voor zichzelf weten hoe oud je ook bent 18 of 40 het is je eigen keuze en daar heeft behalve je partner NIETS OF NIEMAND IETS MEE TE MAKEN. Zo dat vind ik dus! Want mij nichtje was 19 toen ze ongepland zwanger werd en 20 toen ze beviel NOU PETJE AF voor haar en dr vriend want zij doen het goed echt wat een lieve papa en mama zijn dat dus heeft niets met leeftijd te maken moeders zijn gewoon moeders klaar!
Dank je! Ik word er ook helemaal gek van, wie heeft het recht om te bepalen voor je dat je niet klaar bent voor een kindje?! Belachelijk dat mensen denken dat zij dat recht hebben!
Zoo heb even dit hele topic uitgelezen! ( Kijk de tijd dat ik dit plaats ) Ik ben het eens en oneens met sommige dingen. Hier mijn verhaal. (die erg lang zal worden) Ik was voor mijn gevoel vrij snel volwassen. Ik moest met 12 jarige leeftijd op mijn jongere broertjes en zusje passen,waardoor ik erg veel verantwoordelijkheids gevoel kreeg.Waar een 12 jarige meisje normaal aan denkt ; "waar is mijn haarband"? Dacht ik, waar is de telefoon, voor het geval er iets ernstigs zou gebeuren ( brand oid) Ik was toen al erg gek op kinderen, en juist omdat ik een kind was, wist ik hoe ik ze aan moest pakken. En juist omdat ik veel verantwoordelijkheids gevoel had, deet ik niet wat kinderen met 12 jaar deden,en lette dus gewoon erg goed op de dingen die fout konden gaan. Toen ik 13 was kreeg ik op vakantie een vriendje. Mijn eerste echte liefde! Ik kende het gevoel niet wat ik voor die jongen voelde, had het immers nog nooit eerder gevoeld. Het voelde zo mooi,en zo fijn en dat was wederzijds. Helaas woonde die jongen zon 3 uur van mij vandaan,dus we zagen elkaar alleen in vakantie's en belde elkaar elke avond en schreven brieven,en natuurlijk via de MSN. Zo bleef onze relatie in stand. We begonnen langzaam te praten over kinderen,hoe we ertegenover stonden. Hij wilde het dolgraag, en ik ook. Maar natuurlijk gingen we er niet voor, we wisten wel beter dat we het niet konden opbrengen. Maar nu wist ik dat ik met deze jongen verder wilde, en dat we samen een kindje gingen krijgen. Toen ik net 15 was,is onze relatie voorbij gegaan. Doordat we te ver van elkaar vandaan woonde zagen we in dat het niet verder kon. Ik heb vreselijk veel verdriet gehad, wij alle twee eigenlijk. Maar het moest. Diezelfde jaar heb ik een jongen ontmoet, en er was gelijk een sterke klik! Hij had een eigen huisje,inkomen,en oh wat was hij lief voor mij! Ook bleek dat hij een sterke kinderwens had, net als ik! Zijn exvriendin was ooit zwanger geweest van hem, maar had het zonder dat hij het wist weg laten halen! Toen ik 16 werd begon ik met mijn ouders te praten over samenwonen.Natuurlijk zeiden ze gelijk nee,maar ik bleef aandringen,en zeggen dat ik met deze jongen de rest van mijn leven wilden delen! Ik zat trouwens nog op school. Heb VMBO gedaan, maar heb dat niet gered,en ben naar een school gegaan voor speciaal onderwijs. Ik heb het nooit zo gehad op leren en school. Dat was gewoon niks voor mij! Maargoed, uiteindelijk had ik mijn ouders overgehaald, ik mocht gaan samenwonen! Ik een meisje van 16 jaar, vond dat natuurlijk geweldig! Geen gezeur van je ouders,je eigen ding doen, geen vaste bedtijden enz. Toen raakte ik zwanger! Mijn geluk kon niet meer op, wij kregen een kindje! In december 04 had ik een test gedaan en in januarie 05 zou ik bij mijn vriend intrekken. We hadden het helemaal voor elkaar! Maar wat ik niet wist, was dat er een hoop van je inkomen er ook uit gaat door vaste lasten. Wat hielden we dan nog over? Tsja niet echt veel eigenlijk, maar genoeg om ons te kunnen redden! Ik ben bevallen op 16 jarige leeftijd van een gezond zoontje. We hebben qwa financien flinke up & downs gehad,en onze ouders hebben ons vaak moeten bijspringen. Na een jaar sinds de geboorte van mijn zoontje gaat het eindelijk goed,en kunnen we meer besteden. Mijn zoontje komt helemaal niks te kort,en we houden (natuurlijk) onwijs veel van hem! Hij is het beste wat mij ooit is overkomen,en ik geniet ELKE dag van zijn mooie lach,zijn ondeugende kop, en de dankbaarheid dat ik hem leven heb geschonken zie ik elke keer als hij mij aankijkt met zijn zeeblauwe ogen. Ik zou mij geen leven zonder hem kunnen indenken,en de beslissing dat we ervoor zijn gegaan.. daar heb ik nog nooit geen spijt van gehad! Wel heb ik er spijt van, dat ik mijn school niet heb afgemaakt! Ik zou willen dat ik toendertijds wat beter nadacht,en het echt als een deel van mijn toekomst had moeten zien. En niet als het nu. Ik ben nu 18 jaar ben nog samen met mijn vriend, hebben een huurhuis met 3 slaapkamer voor en achtertuin, en een "normaal" inkomen. We kunnen leuke dingen doen, maar geen superdeluxe vakantie's naar salou boeken ed Mijn zoontje is nu 2 jaar, en ik ben nu 13 weken zwanger. Ook ik vind dat sommige meiden zwanger raken omdat het een hype is. Leuk met de kinderen over het winkelcentrum lopen,lekker pronken met hun nieuwe babynike schoenen enz enz. Ze vinden baby's zo lief en schattig, en niet te spreken over die snoezige maatje 50 jurkjes! Maar ik hoop zo dat die meiden zich realiseren dat het geen baby's blijven. Dat ze naar school gaan, dat ze gaan puberen dat ze een keer een been kunnen breken, en dat ze ook ziek worden. Het is een "trend" die je je HELE leven bij je hebt. Ook als het straks "uit de mode is" ! Ik hoop niet dat ik een verkeerd beeld schep,en ik weet dat bijna alle moeders het goed voor elkaar hebben, maar ik ken er zat die het wel zo zien.
heey allemaal wat een leuk pagina alleen soms wat minder leuke reacties ik ben ook 18 en ben 19 als ik ga bevallen ik woon samen met mijn vriend in een koophuis we hebben in dit huis 5 slaapkamers en wc en een douche en een garage en een voortuin en achtertuin. verder vind ik niet dat ene huis groot moet zijn hoor maar wil alleen maar zeggen dat ook tienermoeder het niet slecht doen ik zelf hou niet van uit gaan (nooit heeft me dat aan getrokken) en de moeder gevoelens wel maar wilde een goeie vriend en vader voor mijn kindje en die heb ik 4 jaar geleden gevonden en we zijn harstikke gelukkig en blij dat we zwanger zijn. ik ga zelf een thuis studie afmaken en me vriend gaat werken en dan hebben we het financieel ook nog steeds erg goed. en als ik mijn studie af heb dan gaat mijn kindje naar school en kan ik in die tijd gaan werken (wil ook in een klas werken). ik snap wat andere soms bedoelen dat het niet verstandig is maar ik vind dat je het ook normaal kan zeggen en je weet niet altijd hoe hun leven. en of ze alles op orde hebben zoalng je dat niet weet kan je toch niet oordelen toch maarja al met al ik snap jullie reactie ik heb eens met me oppaskindje door het dorp gelopen en kreeg ook een reactie waar kun je die dan kopen bij intertoys terwijl het niet mijn eigen kindje was daarom hij wist het niet eens en legte zijn woordje al klaar maarja ga maar weereens en wij jonge moeder kunnne super ouders zijn groetjes samantha
ik ben het niet helemaal eens, met wat er hier wordt gezegd (Alleen pag 1 tot nu toe gelezen) Ik ben onverwacht zwanger geraakt. Mijn inkomen(en dat van mn vriend) is niet veel. Ik moet nog 3 maanden stage voor mijn opeiding is afgerond. Met deze stage ben ik nu dus ook bezig! Als je ongepland zwanger raakt, en je kiest ervoor om t kindje te houden, moet je de consequenties ervoor nemen, dat heb ik zelf ook ondervonden, maar ik vind ook dat de omgeving niet zo ondoordacht moet reageren. Laat mensen hun leven leiden, Als ze t niet redden(of volgens jou) niet goed doen, is dat toch hun probleem, probeer t je niet aan te trekken LEVEN EN LATEN LEVEN alle tienermoeders, moeders van ongeplande kindjes; heel veel suc6! I know what you're feeling! kus
Tja wat een reacties weer zeg Ik ben 22 en DOL gelukkig zwanger van de 4de...(alhoewel ze nu wel mag komen ). Mijn man heeft een vast inkomen, we hebben een koophuis...en tje nee ik werk niet dus heb geen carriere..en mis er niks van Wij hebben de keuze bewust gemaakt om een groot gezin op jonge leeftijd te nemen! Alhoewel mijn 1e een ongelukje was zijn ze allemaal gewenst De reacties ja die krijg ik ook...het cb wat beter op je let....mensen op straat die me zien lopen met een duowagen en kids ernaast Gister waren we even er lekker tussen uit zie je ze naar me buik staren...en die is niet te missen...zo van zo zo das snel, tja jammer dan Mijn carriere, die komt nog wel...eerst me kids gezond en wel op school krijgen...hun toekomst voor het mijne... En werken...wij redden het gelukkig op een salaris...want anders waren er nooit kids bijgekomen. Heb een bloedhekel aan me kids in de opvang dumpen voor 5 dagen per week 8 uur...wat vaak zat gebeurt...helaas in een kinderopvang gewerkt
Nou ze is er uit zie ik GEFELICITEERD! Vind het knap hoe alle "tiener"moeders zich redden (waarom ook niet?) en zoveel liefde aan hun kleintjes geven.. Super meiden!
ik ben een jonge moeder (21) en ik heb me studie al afgerond op me 18e. spw 3 kinderopvang en ja het bevalt me goed. ik wilde eerst een huisje hebben en zodra ik dit had ben ik aan kinderen begonnen was toen net 20. als ik op me 18e een huisje had gehad had ik toen al aan kinderen begonnen maar ik ben wel zo verstandig om iets voor mezelf te regelen. volgend jaar augustus ga ik trouwen met me vriend waarmee ik bijna 6 jaar een relatie heb. ik heb hiervoor een mk gehad met 11 wk en toen kreeg ik ook al van die rare opmerkingen van mensen zulke als "misschien is het beter zo je bent nog zo jong" laat die vooroordelen en praat niet zo over mensen waarvan je de achtergrond niet kent. gelukkig was ik 5 maanden later weer zwanger en ben nu trotse moeder van alicia. sommige zeggen dat je nu niet meer kunt genieten van het leven maar wat is dat nou voor onzin, net of een kind krijgen een drama is eerder een vervulling van het leven. ik ken me meisje nu 3 weekjes maar zou nu al niet meer zonder haar kunnen. ik ben misschien een jonge moeder maar ik weet dat ik het goed doe en dat vind ik belangrijk. er zijn moeders die een stuk ouder zijn die het een stuk slechter geregeld hebben dan mijn hoor. (kwa opleiding en inkomen etc). ik ben trouwens gestopt met werken om er 24 uur per dag voor me dochter te zijn dus ik verkies me dochter boven luxe uit en ja dat vind ik nou een goede moeder. als ik over 10 jaar kinderen had genomen had dit misschien niet meer gegaan vanwegen hypotheek etc dus nee voor mijn alleen maar voordelen hoor.
Gefeliciteerd met je dochtertje... mooie meid is het.. En over die kinderopvang sta ik echt van te kijken.... Dat er mensen bestaan die hun kinderen 5 dagen per week en dan 8 uur lang op een kinderopvang laten (en vaak ook nog pasgeboren baby's) dat vind ik persoonlijk echt schandalig... Neem dan geen kinderen..
hallo allemaal, ik ben geentienermoeder(nog helemeel geenmoeder hihi, wel bezig), maar lees al een tijdje hier mee, gewoon omdat ik het intressant vind. ik wou even zeggen dat ik echt super veel respect voor jullie heb! merk aan jullie reacties dat jullie het heel goed doen en alles voor jullie prachtige kindjes over hebben! petje af meiden! en trek je niks aan van wat je omgeving zegt, zolang je zelf weet dat je je best doet en je kind niks tekort komt maakt je leeftijd geen ene moer uit!
Anom super bedankt voor je lieve reactie! Ik ben dan weliswaar nog geen (tiener)moeder, maar ben wel bezig en dan trekken die rottige reacties mij erg aan. Succes met het zwanger worden!
ik ben nog geen moeder, maar begrijp jullie goed. Mijn moeder was 15 jaar toen ze zwanger raakte en natuurlijk kreeg zij en mijn vader overal commentaar op, ze zouden in de goot belanden. ze is door haar eigen moeder op straat gezet en broer en zussen hebben haar gewoon links laten liggen. nu, 26 jaar later hebben ze vijf kinderen (26, 24, 20, 5 en 3) hebben ze een kast van een huis en twee mooie wagens. de jongste twee wonen nog thuis en zijn heel gelukkig allemaal. de rest van de familie daarentegen zit er lang niet zo warmpjes bij 8)
ik ken zat meidne die het reddeen oop zon jongeleeftijd. niet alle tienermoeders zijn hetzelfde, en ja misschien zullen er wel meiden zijn die hun kind meerendeels bij de ouders laten. maar er zijn ook zat meiden die het echt alleemaal zelf doen. ik heb een moeilijk leven gehad en mijn zoon is het beste w me kon overkomen. woon nu iop mezelf en zorg alleen voor hem. en nee ga niet naar school, werk niet. maar soms zijn er van die dingen waardoor het gewoon niet kan. mensen moet eens kijken wat ze zeggen, sommige opmerkingen kunnen erg kwetsend zijn voor iemandiet iedere situatie is hetzelfde. net als bij de oudere moeders. voor iedereen zal het nieuw zijn zon kindje, voor iedereen is het een grote verandering jonge moeders kunnen best voor hun kind zorgen
Zo, ik heb alle pagina's gelezen. Tja, wat is een goede leeftijd om moeder te worden. Ik ken de zogenoemde "tiener" moeders die het perfect doen. En ik ken "oude" dames die zwanger willen worden of oud nog een een kind hebben gekregen en die het perfect doen. De ene wil jong moeder worden en de andere wil eerst bij wijze van spreken een carriere maken of wat van de wereld zien voordat ze aan kinderen denken. Als je 19 bent zijn er mensen die er nog niet aan moeten denken, terwijl jijzelf er misschien niet aan moet denken als je 35 bent. 16 jaar vind ik zelf ook nog erg jong hoor, maar als het je overkomt maak je er het beste van en ook dan kun je net zo'n goede moeder zijn als mensen die gepland zwanger zijn geraakt op 25 jaar. Het heeft voor de rest ook allemaal met je verleden te maken. De ene is gewoon jonger volwassen als de andere. En inderdaad wat iemand al zei: Als ik iemand zie die zwanger is kijk ik niet naar de leeftijd maar hoe ver ze al is, en als ik een mega buik zie, hoeveel erin zitten Probeer het als een compliment te zien als mensen naar je kijken en loop trots met je buik rond een vriendin van mij is ook jong moeder, gepland, maar volwassener als menig ander.
nogmaals bedankt voor jullie reactie's meiden ik had echt het gevoel dat ik de enige was met die kl*te reacties. maar zo te lezen hebben wij het allemaal wel netjes voor elkaar! ik trek me er nou ook niks meer van aan hor, ze denken maar lekker wat ze willen, ik weet zelf wel beter!
ooooooooow girl ik heb ook ontzettend commentaar gehad,maar zolang je zelf weet dat t goed zit en dat je bedoelingen met het kindje goed zitten,....LAAT ZE MAAR LULLEN!
Ja dat hoor ik ook zovaak op sites. Of mensen die je toevoegen op msn, omdat ik nog maar 16 ben. Nou en ook al ben ik dat, het is MIJN keuze niet die van hen bij sommige lijkt het wel alsof ze er drukker om maken dan ik zelf doe.
hoi hoi nou pfffffff ik heb even van begin tot einde het hele topic gelezen haha vanaf half 5 tot nu ongeveer ik zal jullie mijn verhaal vertellen ik ben 27 jaar en momenteel zwanger van jawel nummer 5 heb al 4 dochters in de leeftijden van bijna 10 jaar 6 jaar 4 jaar en destiney is anderhalf heb 9 jaar een vaste relatie huisje boompje beestje man werkt en ik mag niet meer werken vanwege spit beginnende hernia de oudste is niet van mijn huidige partner maar van een andere man met hem woonde ik samen vanaf mijn 15e tot kimberley 5 maanden was en het gewoon niet lekker meer ging overigens zijn wij wel hele goede vrienden en zorgen wij samen voor kimberley en zijn wij betere vrienden dan toen we bij elkaar waren ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit zulke sterke reacties heb gekregen gelukkig niet want ik ben ook niet op mijn mondje gevallen ik heb nooit spijt gehad van mijn kinderen ondanks dat kimberley een echte verassing was deze zwangerschap trouwens ook maar heb mij altijd gered ik heb nooit hulp gekregen van wie dan ook sterker nog toen ik zwanger was van mijn oudste was mijn moeder 2 maanden daarna ook zwanger coclusie ja mijn zusje is 3 maanden jonger als mijn oudste dochter geweldig toch mijn zusjes komen heel vaak bij mij logeren want ja bij grote zus is alles leuker en stoerder en grote zus vind het harstikke leuk om de kabouterdans te doen en te jumpen en een disco te houden een horrorfilm te kijken noem het en wij doen het gezellige meiden avonden hebben we hier persoonlijk zeg ik ja 14 is echt te jong maar als mijn dochter over 4 jaar naar mij toe komt mama ik ben zwanger zal ik haar op elke manier steunen waar ik kan en als dat betekend dat ik moet oppassen dan doe ik dat met alle liefde nu zijn we zwanger van een jongen en weet nu al heel zeker dat als hij naar mij toe komt een meisje te hebben zwanger gemaakt ik eis van hem dat hij zijn verantwoordelijkheid voor dat kindje neemt hoe dan ook belangrijk is wel dat je echt ervoor gaat als je eenmaal zwanger bent en zorgt dat je kindje niets te kort komt en ja als dat betekend dat je de overheid voor hulp moet vragen doen dus daar zijn ze voor en zelfs zonder mensen in de uitkering moesten wij nog zoveel geld betalen alleen zou het dan in eigen zak verdwijnen of erger nog bij het koningshuis terecht komen mensen leef en laat leven doe wat je goeddunkt en zorg dat je kinderen gelukkig zijn that's al they need groetjes nathalie