We gaan dus over 3 weekjes trouwen en alle uitnodigingen zijn al verstuurd alles is al klaar maar over 1 ding kom ik gewoon niet uit... Ik heb nu 2 jaar geen contact meer met mijn moeder, totaal niet. Het stoppen van het contact verliep heel moeizaam en koste me heel veel energie. Nu is er al 2 jaar radio stilte zonder enige moeite van mijn of haar kant af. Wel zit ze iedereen te vertellen hoe zielig ze wel niet is en heeft ze ervoor gezorgd dat de hele familie niet meer met mij praat. Ze hebben me niet meer uitgenodigd met familie uitjes want anders zou mn moeder een hele heissa maken en daar hebben ze geen zin in. Ik heb haar kleinkinderen afgenomen en ik ben een VREEEESELIJKE moeder want ik gun mn kinderen niet hun oma. Om een heel lang verhaal kort te houden, het is een verstandige beslissing omdat mijn moeder mij heel veel energie kost, altijd ruzie en slechte aandacht zoekt, mij constant naar beneden bracht en vreselijke nare opmerkingen kon maken tegen mij maar ook achter mijn rug om over mij tegen mijn vriend, vrienden, dochter of familieleden en mijn kinderen dikwijls in gevaar brengt omdat ze gewoon een hele rare gedachtegang heeft over sommige dingen. Het is niet alleen dat we anders denken over de opvoeding (want dat kan natuurlijk) nee de normale normen en waarden komen gewoon niet in haar woordenboek voor waardoor ik de verstandigste keuze heb gemaakt 2 jaar terug. Nu weet ik niet of ik haar uit moet nodigen. Laat een ding heel duidelijk zijn, als ik het doe, doe ik het voor haar en niet voor mijzelf want ik heb haar liever niet op mijn bruiloft. Maar mocht het OOIT in de toekomst goed komen (2 jaar is nog zo vers dat je dat nooit weet, al voelt het nu alsof dat dus echt never nooit gaat gebeuren) dan ga ik er spijt van hebben, dan zal ik vast denken "ach die ene dag, was dat nou echt zo erg? ik ben wel haar enige dochter..." maar aan de andere kant denk ik, het kostte me zooooooveel moeite om haar uit mn leven te krijgen dat ik dat niet nog een keer trek. Ze is een energiezuigende paraciet en ze hoeft maar 5 min ergens te zitten en ze weet alle aandacht op haar te vestigen, iedereen die haar aankijkt heeft een zielig verhaal aan zn broek hangen over me en het is MIJN dag! ONZE dag! NIET die van haar!! Maarja dan komt die eerste keuze weer om het hoekje kijken... want wat is 1 dag nou? En het is niet zo dat ik haar een vrijkaartje geef tot contact want ik ben in de tussentijd (helaas) zo bot geworden dat ik duidelijk kan zeggen dat ze alsnog niet welkom is in mijn leven maar ik haar gewoon de bruiloft van haar enige dochter gun. Overigens heb ik haar ook aangegeven dat ze welkom was op kraamvisite van de jongste doen hij geboren was, dit wilde ze niet want ze mocht niet bij de bevalling zijn en dat wilde ze gewoon, ongeacht wat ik wilde (want dat maakt haar dus nooit iets uit) en daarna toen het al geboren was en ik het haar nogmaals aanbood wilde ze nog niet want ze mocht de oudste niet zien. Ik probeerde haar uit te leggen dat mijn oudste dochter oud genoeg was om in de war te raken van het feit dat ze eerst oma wel ziet, dan weer een jaar niet en dan ineens weer wel om haar dan weer niet te zien en dat ik dat niet een goed idee vind voor een meisje van 2. Dat zal ze nooit goed kunnen verwerken en daarom wil ik een duidelijke lijn hebben. Maar nee ze kon hier niet de logica van inzien en als mevrouw niet krijgt wat ze wilt bouwt ze een muurtje op, krijg ik allemaal nare dingen over me heen over wat voor een vreselijke moeder ik ben, ze een rechtzaak aan zou spannen omdat ze mijn oudste dochter van me af kon pakken aangezien ik zo'n vreselijke moeder ben dat ik hun oma afpak enz enz enz en is er geen woord meer met haar te wisselen. Wat zouden jullie doen in zo'n situatie? Toch weer de strijdbijl neergooien en haar uitnodigen omdat ik er anders spijt van krijg later? Of zou je zoiets hebben van, eigen schuld...
Ik zou het niet doen. Je geeft zelf al aan dat het voor jou niet hoeft. Dan ook niet doen. Jij betaalt het feest en bepaald dus ook wie er wel of niet komt. Gezeur zal er altijd wel zijn. Als het goed is, is je trouwdag 1 van de mooiste dagen in je leven. Je wil het dan ook zo laten verlopen als je zelf in gedachten hebt. Veel succes met deze beslissing.
Meis het jullie dag en ik denk dat je je alleen maar zou ergeren`dus ik zou het niet doen. Dit is een dag om te stralen en gelukkig te zijn en dat kan niet als je moeder er is als ik het zo lees. Misschien zal je moeder het jammer vinden maar je zegt zelf dat je haar niet zou missen... Dus ik zou lekker gaan genieten zonder je moeder
Misschien dat ik dan heel bot ben hoor, maar ik denk: het is JOUW dag. En als zij in het verleden altijd alle aandacht naar zich toe trok zal de dat nu ook doen. Misschien zelfs door iedereen te gaan vertellen dat ze al die tijd haar kleinkinderen niet mocht zien en dat dat jou schuld is en hoe erg jij wel niet bent. Dus NEE. Ik zou haar nooit uitnodigen. Als zij zelf had willen komen als zij ook de eerste hand kunnen uitsteken.
Er is een regel waarin je zegt, dat je het voor je moeder doet en niet voor jezelf. Om die reden zou ik je moeder niet uitnodigen. Veel succes met de keuze, wens je alvast een hele mooie dag toe!
Ik heb geen contact met mijn vader, al wel iets langer dan jij. Maar ik heb hem niet uitgenodigd. Mijn man heeft m'n vader zelfs nooit ontmoet. Je bruiloft is jouw dag om te schitteren. Daar past stress over je moeder niet bij. Als je weer contact wil met haar, zou ik een ander moment kiezen.
Ik denk trouwens dat je juist ontzettend spijt zal krijgen als je haar wél uitnodigt. Het klinkt alsof de kans erg groot is dat je alleen maar rotzooi over je heen zal krijgen.
Je nodigt op je trouwdag mensen uit die je er samen bij wilt hebben.. niet om iemand anders een plezier te doen.
Nee! Je zet namelijk zo de deur weer open om haar toe te laten in je leven. Je kan namelijk niet haar toelaten voor die ene dag "voor haar" om vervolgens weer de deur dicht te gooien. Uit je post komt een hoop verdriet en boosheid naar voren. Schijnbaar zit het je nog steeds hoog. Dus ik zou het niet doen. Je bruiloft is JOUW dag, niet die van haar. Plus dat de kans groot is dat je je gaat ergeren aan haar of een woordenwisseling krijgt. Je bruiloft hoort onbezorgd te zijn en je hoort te genieten. Ik heb geen contact meer met mijn vader. Kreeg toen wel een uitnodiging voor zijn bruiloft (met een vrouw die ik niet kende) en de vraag of mijn dochter (zijn enige kleinkind die hij al ruim 2 jaar niet had gezien) bruidsmeisje mocht zijn Ik ben niet geweest en dochter ook niet. Denk aan jezelf!!
Als je zelf écht wil genieten van je bruiloft, wat je mooiste dag zou moeten worden, zou ik haar niet uitnodigen. Mogelijk verpest ze -als ik je nu zo hoor- in 5 minuten je hele dag...
Zou het niet doen hoor. Weet jij veel hoe ze zich gedraagt, wie weet gaat ze vervelend zitten doen, rare praatjes of stoken en dan verpest ze zo jouw/jullie speciale dag!
net wat de andere zeggen het is jou dag en ik zou het niet doen geniet van je mooiste dag in je leven
heel simpel dus! laat jouw mooiste dag niet verpesten door negatieve energie. Ook al zou ze zich netjes gedragen, jij zal je evengoed niet op je gemak voelen omdat je heel alert bent op wat zij zal doen of zeggen.
Je geeft jezelf eigenlijk al antwoord : " Laat een ding heel duidelijk zijn, als ik het doe, doe ik het voor haar en niet voor mijzelf want ik heb haar liever niet op mijn bruiloft"