Ik weet niet wat het precies is in de geur bij mijn Lief maar het staat me zó tegen. Maar bij mijn zoontje ook, al poets ik 100x zijn tandjes, hij blijft ruiken. Of ben ik de enige die dat ruikt? Zou zomaar kunnen. Hij is bijna vier, redelijk druk en altijd vrolijk en enthousiast dus hij wil de hele tijd vanalles en ik kan het hem gewoon niet geven nu. Voel me ook erg schuldig, naar allebei mijn mannen toe maar mijn Lief zegt telkens dat hij boos wordt als ik dat nog één keer doe of zeg. Maar vind het zo sneu voor hem, we waren lichamelijk zo close altijd en nou kan ik amper een kus geven, laat staan iets méér dan dat. Hoop echt dat dat straks verandert want vind het echt naar voor hem. Ik voel me ook totaal niet mijzelf nu, dit is niets voor mij en ik wil mijzelf weer terug. Ik hoop dus dat de AD gaat helpen en dat het na de bevalling een stuk beter gaat. Had dit nooit verwacht na mijn vlekkeloze vorige zwangerschap, waarin ik erg goed in mijn vel zat, ondanks de keuze om het alleen te doen. Had verwacht dat ik me ook deze keer weer zo goed zou voelen maar het is dus echt zo; niet één zwangerschap is hetzelfde.
Hier hebben ze nooit gesproken over die pop-poli. Ik loop bij de gyn. En appart bij een psych, maar hun hebben wel onderling contact met elkaar. Hier nog even een tip. T helpt mij heel erg om op zuurtjes te sabbelen. Word de misselijkheid minder van. Lig nu met hoofdpijn op bed. Morgen ga ik wat wasjes aanzetten als ik mev goed genoeg voel.
Bij mij helpt sprite of thee van honing en citroensap. Sowieso citroensmaken helpen wel redelijk, beetje fris-zuur, vind ik erg lekker nu. Is verder maar weinig wat ik lekker vind nu trouwens, behalve dit dan voornamelijk nog kaas. En dan vooral óf heel oude of jonge kaas. Op een rijstwafel. Is licht en lekker zoutig en gaat redelijk goed. Verder is het gewoon wat kleine dingetjes eten omdat het moet, cup-a-soupje ofzo en verder voornamelijk drinken
Ik heb nu van de huisarts gembertabletten gekregen. Moet dit tot na het weekend proberen en als dat niet werkt mag ik aan de medicijnen. Ga zo de eerste tabletten nemen. @MamavanF Ik baal er echt van want heb soms echt behoefte aan een knuffel van manlief en uiteraard heeft manlief daar ook zin in. We zijn allebei nogal knuffelig. Maar als hij dan in de buurt komt en mijn richting in ademt dan duw ik hem weer weg. Ik kan ook niet meer tegen zijn gekriebel of zijn arm in mijn buikregio. Ik vind het echt erg want hij doet zo zijn best om zich in te leven. Hij zit ook echt op internet te zoeken naar tips. Vanmorgen had ik haast om voor mijn jongens ontbijt te maken en hij had heel lief alles opgeruimd gisteravond. Dus ik ben tegen hem uitgevallen omdat ik al misselijk was en nu ook nog alle spullen voor school en ontbijt bij elkaar moest zoeken.. Dan moet ik hem ook echt even zeggen dat het me spijt.
Doe ik hier ook nogal vaak, zeggen dat het me spijt hoe ik doe. Maar Lief vindt dat nog erger dan hoe ik doe, hij zegt dat ik het niet kan helpen en dat ik daarom ook geen sorry hoef te zeggen. Als hij me aanhaalt of voorzichtig een kus geeft wanneer hij weggaat dan sluit ik me even af voor dat nare gevoel (voor zover dat lukt) en laat ik hem maar doen maar ik vind het nog lang niet altijd prettig. Arme man, mag hopen dat medicatie me gaat helpen. Maar moet morgen terugkomen bij mijn eigen huisarts (was vandaag bij de vervangster) om te bespreken welke anti-depressiva ik mag nemen. Weer een dag wachten maarja, tis niet anders. Zal wel weer en dag bankhangen worden, ben totaal gesloopt door een bijna slapeloze nacht en veel last van mijn maag Zoonlief zal zich weer moeten vermaken met de tv en zijn treinbaan, ik kan gewoon niks. Gelukkig is Lief nog een paar uurtjes thuis, kan hij hem nog even vermaken voor hij moet gaan werken
Lieve dames, wat verdrietig om weer zo veel herkenbare verhalen te lezen van nieuwe dames . Welkom allemaal, ik hoop dat we elkaar er allemaal door heen kunnen trekken! @ manlief: slaapt nog wel naast mij in bed, maar in het begin moest hij vooral op zijn eigen helft blijven en met zijn rug naar me toe. Vooral niet te dichtbij! Ik had ook het liefste dat hij me gewoon niet aanraakte . Aanrakingen van kids kon ik iets beter hebben, maar liever ook niet teveel... Het is nu wel beter, nu de ergste misselijkheid/spugen weg is, ik laat me nu wel kussen en knuffelen (met mate ) omdat ik ook niet te afwijzend wil zijn/blijven naar hubbie toe. Maar zelf heb ik gewoon geen enkele behoefte . @ depri: omdat ik al eens eerder een 9 maanden-kotsmisselijke-depressieve zwangerschap heb overleefd (mijn 1e dochter), ging het emotioneel een stukje beter met me, hoewel het fysiek (nog) zwaarder was/is. Heb de HG redelijk gelaten over me heen kunnen laten komen, maar de laatste weken begint de lusteloosheid en neerslachtigheid de boventoon te voeren. Nergens zin in, nergens puf in en als ik dan iets doe, die 'afstraffing' erna (meer misselijk, weer opnieuw spugen, hondsmoe, pijn in rug, bandenpijn, buikpijn). Het begint me nu echt op te breken! Ik wil weer gewoon een beetje mezelf zijn . Ben achteraf heel blij dat mijn 1e zwangerschap (die ik ook al erg zwaar vond, ruim voor verlof in ziektewet, maar terugkijkend mijn meest makkelijke zwangerschap was ) zonder misselijkheid/HG is geweest en ik na deze zwangerschap echt klaar ben . Want het is bij mij iedere zwangerschap erger geworden, dus wil niet weten wat natuur voor mij in petto zou hebben als ik nog een keer zwanger zou raken. Ik kan me goed voorstellen dat het heel moeilijk is als je in 1e zwangerschap al zo beroerd bent! @ hier: sinds ik weer gestopt ben met werken en de meeste dagen bankrust neem, gaat het weer een beetje, spugen is weer afgenomen. Als ik erg oplet qua eten/drinken tav maagzuur (waar ik erg misselijk van word en van ga spugen als het te erg is) kom ik de nachten redelijk door. Maagzuur word helaas wel steeds erger, merk dat ik stiekem hierdoor steeds wat minder eet/drink... Gewicht blijft gelukkig stabiel hangen. (nog maximaal 13 wkn... )
Ahhh ook een terug hoor. Hier gaat het vandaag een beetje. Manlief is thuis en zorgt voor mij en mini. Ik heb wat drinken binnen en moet me zo weinig mogelijk bewegen dan gaat het aardig. Voel net alsof ik af en toe flauw val, heel engig.
Dankje, kei lief van je. En een dikke knuffel terug, ook aan alle andere meiden. Vannacht weer erg slecht geslapen door misselijkheid en een nare maag, vandaag ook niet echt zo lekker gegaan. Ben di. even gaan winkelen maar dat is me echt teveel geweest. En morgenavond hebben we nog een concert van een geweldig folk-band staan, heb gelukkig een stoel kunnen regelen maar wil nog niet weten hoe het van het weekend gaat zijn
Oh meis, wat vervelend is dat toch hè...je wordt keihard afgestraft voor een leuk dagje Hier ook! Maak me zelfs al zorgen over een concert eind februari, geen idee hoe ik dat ga doen! Maar goed, misschien gaat het dan alweer een heel stuk beter Morgen weer naar het ziekenhuis voor overleg (en meteen een echo, blijft spannend!). Gyn en psychiater hadden het nu over overstappen op haldol als dat mag i.v.m. het eventueel ziek-zijn van het kindje (moet nog getest gaan worden, zwangerschap is nog te pril nu). Haldol zou de misselijkheid tegengaan en zou helpen om te kunnen slapen. Heeft een van jullie hier ervaring mee? Sterkte dames, we zijn iig weer een dag verder! *streept de dag af*
Hier aan de haldol en voor de misselijkheid werkt t goed tot nu toe! Misselijkheid is niet weg maar aanwezig zeg maar.. maar dan moet ik me nog niet druk gaan maken. Kan iig weer eten. Voor t slapen merkte ik de eerste 2 dagen iets, echt als een roosje geslapen. Maar nu ben ik vaak wakker in de nacht, dus of t echt daarvoor helpt? Hoeveel krijg je? Ik 2 x pd 0,5 mg. Ik ga naar de 9 maanden beurs.... Maak me ook wel zorgen of dat goed gaat komen.
Vanochtend bij de huisarts geweest om anti-depressiva, ik heb seroxat gekregen. Ga nu dus definitief in het ziekenhuis bevallen en daar ook een paar dagen blijven. Ze vond dat ik teveel dingen op één dag had gepland en wil dat ik straks, na de bevalling, naar een ergo-therapeut ga om samen naar een goed dagritme en verdeling van afspraken e.d. te kijken. Ik doe nu teveel op één dag en dat is niet goed voor mijn energie-niveau, dat zakt keihard op deze manier. En ik heb straks genoeg energie nodig met twee jongens dus vandaar. Ze raadde me zelfs af om borstvoeding te gaan geven, ook i.v.m. mijn energie, omdat dat me teveel kan gaan kosten. Maar we hebben uiteindelijk afgesproken dat ik 6 weken BV ga geven en daarna over op de fles, dan heb ik de belangrijkste tijd gehad en hebben we de tijd gehad om te hechten. Heb ik bij mijn oudste ook zo gedaan en die is kerngezond en goed groot geworden op de fles. Verder omeprazol gekregen tegen het zuur en de maagklachten en nog één primperan per dag. Hiermee zou ik het deze laatste 7/8 weken moeten redden en door de AD zou ik me zoiezo beter moeten gaan voelen. Ik moet het minimaal een jaar slikken en misschien zelfs de rest van mijn leven maar dat zien we wel, eerst maar dat jaar proberen. Ik hoop echt dat deze combi me gaat helpen me beter te voelen en het allemaal gemakkelijker te maken! Vandaag dus al huisarts én tandarts gehad, straks maar een paar uurtjes plat zodat ik het concert vanavond kan volhouden. Wel meteen daarna naar huis en dit weekend zoveel mogelijk plat zodat ik maandag zoonlief weer naar de PSZ kan brengen. Hoop dat het goed gaat maar genieten zal ik tóch wel
Het concert was wel oke maar het was écht teveel voor me. Heb niet echt kunnen genieten, de stoel die ze voor me hadden geregeld zat voor geen meter en het duurde veel te lang. Toch blij dat ik ben gegaan maar gisterenmiddag ging het weer helemaal mis, ik stortte helemaal in. Lief lag de hele dag op bed met migraine dus ik moest wel voor zoonlief zorgen maar het was erg zwaar hoor. Vannacht erg verkouden geworden, heb behoorlijke keelpijn en hoest de longen uit mijn lijf dus het is maar goed dat ik voorlopig niets meer hoef. Hoop dat de medicijnen snel aanslaan, wie weet ga ik me dan beter voelen Hoe is het met jullie verder?
Ah jammer je keek er zo naar uit ... Bij mij nog steeds niks hoor. Drink tegen heug en meug en blijft erin maar kotsmisselijk. Word er doodmoe van.
Balen hè dat je je er zo op verheugt en dat het dan tegen valt. Hier helpen de door de huisarts geadviseerde gembertabletten ook niet. Ik had vanmiddag een flinke huilbui omdat ik er even zo van baalde. Morgen dus maar weer de huisarts bellen..
Mamavanf: balen dat t tegenviel... Hoe is t verder hier? Hier net mijn avondeten eruit gegooid... Ben ook echt misselijk.. blegh
Akelig ik net mn lekkere ontbijt pfff straks maar weer proberen Is je misselijkheid weer erger aan het worden?
zo is weer effe geleden voor mij dat ik hier ben geweest.. maar heb weer een week aan't infuus gelegen 7e keer nu al.. terwijl ik aan het infuus lag toch nog 1 dag ketonen 3+ en 1 dag ketonen 1+.. dus t schoot weer niet op helaas. wel gelijk mn groei echo geha en flow meting. flow meting was gelukkig nog ''goed'' alleen groei nog steeds 4 weken achterstand is nu bloed geprikt en op kweek gezet voor eventueel een infectie die ik kan hebben wat de groei belemmert.. moet nu van mijn gyn nog meer rust nemen thuis en als het verkeerd blijft gaan dan wordt het bedrust in het ziekenhuis tot de bevalling.. wordt er nu zo moedeloss van