Onze kleine meid is opgenomen in het ziekenhuis ter obsevatie. Nu gaven ze aan dat het misschien het prettigst was om thuis te slapen, ook omdat we er hier helemaal doorheen zitten. Maar nu heb ik haar om half 7 achter gelaten en het liefst ga ik nu weer heen en blijf ik daar. Hoe deden jullie dat met een baby in het ziekenhuis waren jullie er de hele dag en bleven jullie slapen. Onze dame is nu 6 maanden oud. Hoe gingen jullie er mee om met oudere broertjes en zusjes? En gingen jullie mannen gewoon aan het werk? Hier kan hij helaas geen vrij krijgen en komt het allemaal op mij neer. Tot 4 uur 's middags
Ik bleef gewoon in het ziekenhuis maar ja heb ook maar een kindje. Met meerdere kindjes word het erg lastig. Waar is ze voor opgenomen? Heel veel sterkte. Trouwens mijn man was ook gewoon aan het werk. Maar ja nogmaals ik heb maar een kleintje. sterkte en groetjes kim
Ons meisje van drie maanden heeft ook 6 dagen in het zkh gelegen. Wij zijn om de beurt gebleven, de ander bij onze zoon. Wat is er met je kindje?
Ik bleef steeds bij haar in het ziekenhuis en mijn man sliep thuis bij onze oudste dochter. Overdag had ik soms oppas, manlief heeft een aantal keren zorgverlof opgenomen en ik heb een paar dagen met beide meiden in het ziekenhuis gezeten, dan speelde Thirza op de kamer van Caitlyn of in de speelkamer van het ziekenhuis. Geen haar op mijn hoofd die m'n baby alleen in het ziekenhuis achter zou laten, dat krijg ik echt niet over m'n hart. Ze heeft eenmaal op de neonatologie gelegen toen ze 3 weken oud was en toen moesten we 's avonds dus wel naar huis toe, maar na die opname was ze helemaal van slag Dat was de andere keren niet zo en dat heeft mij enorm gesterkt in het idee dat je baby al vroeg zich bewust is van het feit dat jij er bent, (of er niet bent dus ).
Hoe gaat het met je kindje? Wat heeft ze? Ik zou er ook bij gebleven zijn idd, de oudste bij oma brengen of idd om de beurt in het zhuis. Werk bij mijn man zijn ze vrij soepel hierin. Kortdurend zorgverlof.
Afgelopen weekend heeft mijn zoontje in het ziekenhuis gelegen, ben al die tijd bij hem geweest eerst werd hij op de IC opgenomen en daar zou ik niet kunnen blijven slapen. Gelukkig mocht hij s avonds toch naar de gewone kinderafdeling waar ik op een bed naast hem kon slapen. Als dit niet had gekund was ik desnoods heel de nacht naast hem op een stoel blijven zitten. Mijn man is met onze dochter achter de ambu aangereden want zij moest ook gevoed worden. Van de verpleging mocht zij er ook gewoon bij blijven.
Mijn meisje heeft een week in het ziekenhuis gelegen. Ik ben 24 uur per dag bij haar gebleven. De verpleegkundige hadden echt niet de tijd om goed genoeg voor haar te kunnen zorgen en ik had dat ook niet gewilt. Mijn man heeft kortdurend zorgverlof opgenomen en was overdag ook in het ziekenhuis. 's nachts sliep hij in het Ronald mcdonaldhuis. Dit is ons enige kindje maar als ik nog een ander kindje thuis had gehad dat ik geprobeert om hem/haar naar opa en oma te bregen. Of anders mijn man thuis laten blijven... Mijn meisje lag op een kamer met nog 3 andere babytjes. 1 moeder blijf net als ik 24 uur per dag bij haar zoontje. Een ander moeder kwam alleen overdag. Zij had ook nog een ander kindje en geen partner en familie in de buurt. De ouders van het 3e kindje (4 maanden) dat er lag kwamen alleen even in het begin van de avond. En dan babytje maar huilen als ze weg waren. Vond ik echt heel erg zielig! Ik zou dus bij je kindje blijven. Het is even niet handig of fijn voor jou maar je kindje heeft er zoveel aan als jij er gewoon voor haar bent.
Maar ze heeft vier jonge kids en haar man werkt. De hele dag (en nacht) bij haar kindje blijven lijkt mij dan gewoon niet haalbaar.
Maar de papa kan dan toch in de avond voor de andere kinderen zorgen? Als haar dochter terobservatie in het ziekenhuis ligt zal dat niet heel lang zijn. Papa heeft het dan misschien ook even zwaar in de avond thuis met 3 kids maar voor die paar dagen moet dat toch te doen zijn? Oxbow, niet vervelend bedoelt hoor. Maar ik zou vanalles proberen om toch bij mijn meisje te kunnen zijn...
Wat ontzEttend vervelend dat je meisje in het zh ligt! Toen onze dochter in het zh lag was het een geplan en been en weer gereis en hadden we veel beroepen gedaan op mijn ouders / vrienden! Heel veel sterkte
Bedankt allemaal voor de reacties. wij hebben inderdaad 4 kinderen waarvan de jongste in het zieken huis ligt. Ze is opgenomen omdat ze steeds blauwe handjes en voetjes heeft sinds een paar weken en nu ligt ze aan de monitor om te kijken of ze er achterkunnen komen waar het vandaan komt. Ze verwachten dat het niets is, maar omdat zij craniosynostose heeft en ze nog niet weten welk syndroom zijn ze heel voorzichtig met haar en nemen ze haar dus wat sneller op, omdat hartafwijkingen daarbij voor kunnen komen. Daarbij is ze al vanaf haar geboorte heel druk en onrustig en slaapt bijna niet 's nachts dat wij er doorheen zaten en ik he niet meer trok, want ik slaap bijna niet meer. Ik mocht blijven slapen maar ze hebben het afgeraden, omdat ik dan nog niet tot rust kom (of ik dat nu wel doe, dat betwijfel ik) Ze gaan haar gedrag nu observeren en kijken of het komt door een lichamelijk iets of dat het gedragsmatig is en gaan ons dan advies geven hoe er mee om te gaan. Met onze 4 jarige dochter gaat het ook niet zo lekker doordat onze jongste dame zoveel aandacht vraagt, dat ik er ook voor haar wil zijn en de 2 andere natuurlijk dat ik niet alleen in het ziekenhuis kan zitten. Nu gaat morgenochtend de een na jongste naar mijn moeder en dan kan ik naar het ziekenhuis en als onze jongste dan slaapt ga ik weer naar huis en met de 2 andere kids later naar het ziekenhuis waar papa ze met de oudste komt halen zodat hun ook weten waar onze jongste is en dat het niets ernstigs is. Voor woensdag kijken we weer verder. Ik mag dag en nacht bellen en dag en nacht langs gaan en ze bellen als ze heel erg huilt zodat ik heen kan. Ik zou het liever ook anders zien en was ze ons eerste kindje dan was ik gebleven, maar dat gaat nu even niet. Over 2 maanden wordt ze geopereerd en dan ben ik dag en nacht bij haar.
Dat klinkt dus wel alsof je er alles aan doet om veel bij haar te zijn. Het lijkt me ook heel moeilijk hoor met nog 3 andere kinderen. Mijn meisje is aan haar hart geopereerd. Vond het echt een vreselijke week maar ze heeft zelf amper wat gemerkt van de operatie. Hoop voor je dat alles goed komt. En dat veel bij d'r kan zijn.
Als ik je verhaal zo lees raad ik je aan om thuis te slapen. Hoe moeilijk het ook is. Je schrijft dat je er zelf ook helemaal door heen zit qua vermoeidheid. Probeer daarom nu juist bij te slapen. Mijn zoon heeft 2 jaar terug 5,5 week in het ziekenhuis gelegen. De eerste 3 weken heb ik daar geslapen. Alleen slapen doe je daar niet echt. En mijn zoontje wist dat ik naast hem lag waardoor hij juist slecht sliep. De verpleging raadde toen aan om thuis te slapen. Dit wou ik absoluut niet omdat ik bang was dat hij overstuur zou raken. Ik ben toen in de kamer tegen over de kamer van hem gaan slapen, mijn deur een stuk open en de babyfoon aan. Hij sliep erg goed als ik er niet naast lag. Dus toen ben ik thuis gaan slapen voor de laatste 1,5 week. We wonen overigens vlak bij het ziekenhuis. Mijn man heeft al die tijd niet gewerkt omdat we nog een zoontje hebben en we niet wisten hoe we de opvang voor hem moesten regelen. Veel sterkte
We waren trouwens om en om bij hem. Ik ging bijv om half 8 naar het ziekenhuis tot half 1, D ging dan slapen en mijn man loste mij dan af zodat ik bij onze andere zoon J kon zijn. Rond 3 uur ging ik dan met ons zoontje naar het ziekenhuis toe tot ong 5 uur. D at rond dat tijdstip in een gezamenlijke eet ruimte en 1 van de oma's ving hem dan op als hij weer op de kamer kwam. In die tijd aten wij met J samen en dan ging ik daarna weer naar het ziekenhuis tot dat D sliep. De dag erna draaide mijn man en ik het om en ging hij om half 8. Zo probeerde we alles eerlijk te verdelen tussen onze beide zoontjes. Pfff wat een ellende eigenlijk als ik hier aan terug denk
Toen onze jongste in het ziekenhuis lag zijn we wel bij hem gebleven. Ik overdag en en mijn man s'nachts. Toen hij naar de ic in het sophia moest zijn we overdag bij hem geweest tot een uur of 8 en dan naar huis. En de volgende ochtend meteen terug. We mochten niet bij de ic overnachten en 1 geruststelling was dat er 1 verpleegkundige voor onze zoon zorgde dus ze had alle tijd voor hem (of dat een geruststelling moet zijn is een tweede want hij was wel heel ziek) Gewoon doen wat je kan er waar je je goed bij voelt. Slaapt ze de nacht gewoon door? Dan heeft ze het meeste eraan als je er overdag bent. Eventueel mogen ook opa's en of oma's bij ze blijven in het ziekenhuis tenminste hier in het gewone ziekenhuis wel, ic niet.
Maakt toch niet uit of je er thuis 1 of 3 hebt ? Papa of mama moet er toch zijn, hoeveelheid kids maakt niet uit dan Mijn man heeft toen ik tijdens mijn zw een paar weken was opgenomen in het zh ook zorgverlof opgenomen. De uren gehalveerd per dag, en mijn moeder ook halve dagen opgepast, zo kwamen we een eind. Mijn man is reintergratiebegeleider bij het uwv dus heeft spreekuren met allemaal clienten die zw aan willen vragen, afspraken kan je niet zomaar afzeggen, maar zou het niet over zijn hart kunnen verkrijgen om te gaan werken als een van onze kids in het zhuis zou liggen...maar niet iedere werkgever zal zo soepel zijn. Maar ts, tis vervelend genoeg dat je kindje in het ziekenhuis ligt, je kan dan zulke zorgen er niet bij hebben... Sterkte en hoop dat ze snel met je mee naar huis mag.
Ik zou in zo'n geval misschien kleintje in ziekenhuis op bed leggen en dna thuis gaan slapen? Maar heel mn hart zou schreeuwen ik moet bij hem zijn! Drinkt je kleintje nog 's nachts? Mijn zoon nog wel, of een late avondvoeding en nachtvoeding, of alleen een nachtvoeding. Ik wil dat zelf liever niet uit handen geven. Maar je kan misschien proberen om deze week te zien als ontlasten van jou en je gezin, je kindje is in principe in goede handen en zo kan jij misschien eens een nacht gaan slapen?
Toen onze dochter in het ziekenhuis ben ik 's nachts thuis gaan slapen. Als ik het zo lees voel ik me bijna egoïstisch We hebben nog een dochter van ruim 3,5 jaar. Zelf was ik nog herstellende van de keizersnede en liep ook nog in het ziekenhuis voor mezelf. Tijdens de zwangerschap veel opgenomen geweest. Ook hebben we een vuurwerkbedrijf thuis, dus het was thuis erg druk. Mijn vriend en ik wisselden elkaar af in het ziekenhuis en thuis, na de avondvoeding gingen we (een van de twee) op aanraden van het personeel naar huis en de volgende ochtend om 8.00 uur was een van ons er weer om de zorg van ons meisje op ons te nemen. Het slapen thuis deed ons erg goed, en maakte ook dat we er weer helemaal tegenaan konden overdag. Het ligt misschien ook aan de reden van opname en de thuissituatie, maar geen enkele keuze is de verkeerde. Sterkte!