wat als die roze wolk niet roze is?

Die roze wolk komt niet iedereen direct aanwaaien. En zeker als jij fysiek heel wat te verduren gehad hebt, en de kleine veel aandacht trekt is het soms lastig om dat te vinden..

Bij mijn oudste bleef dat gevoel heel erg hangen, en heb ik eerst meer hulp gevraagd van mijn man. Die kwam dan vaak wat eerder thuis. Deed een nacht, of smeerde de bammetjes voor overdag alvast. Simpele dingen, maar kan zo helpen..

Mijn kraamtijdens waren ook niet roze. De 2e beter omdat ik sneller in een ritme moest. Maar bij de 1e was dat ook lastiger. Toen ik eenmaal een ritme te pakken had ging het wel. Maar dat heeft weken geduurd. En met 3-4 maand ging het alsnog mis (milde PND), dat voelde wel anders dan het geleefd worden van de eerste weken.

De kraamtijden van mijn schoonzusje waren 2 van 2 lastig. En bij mijn zusje 2 van de 3 niet direct roze. En ook anderen in mijn omgeving hebben moeite om goed op gang te komen.

Maar probeer een ritme voor jezelf te krijgen. Wanneer kun je douchen, wanneer kun je eten.
Ik deed het 1e slaapje douchen en ontbijten (als dat eerder niet was gelukt). 2e slaapje de boodschappen met hem slapen in de kinderwagen en lunch. En 3e slaapje iets van het huishouden/avondeten of gewoon in staking met een kop thee
En 's avonds met zijn tweeen de kleine doen, want op dat moment was het huilen erger (van 5 tot 9 ofzo) en afwisselen..

 

Ik was en ben super gelukkig met de geboorte van onze oon, maar mijn kraamtijd vond ik ook een hel. Ik kijk bij een eventuele volgende daar meer tegenop dan tegen de hele bevalling, terwijl mijne ok zeer zwaar en heftig was. Je bent dus zeker niet de enige, no worries!

Ik leefde ook van voeding tot voeding en voelde me beroerd (3 keer een zware borstontsteking in 2 weken tijd vanaf de 2e kraamdag).

Ben het helemaal eens met Deepfreeze, probeer een ritme te krijgen. Toen ik dat een beetje had voelde ik me stukken beter. Denk dat het heel goed is dat je slaapt smiddags, dat kon ik niet en slaap te kort maakt het alleen maar erger. Maar geloof me na een paar weekjes ben je niet meer zo onzeker, word je niet meer zo verschrikkelijk geleefd en komt het helemaal gooed.

 

Het hoort erbij !!
Iedereen kan wel spreken over een roze wolk, maar zo roze is die heus niet altijd. De kinderarts van onze dochter zei toen : het is niet alleen maar een roze wolk.
Maar het hoort er gewoon bij.
Als je kinderen hebt dan zul je een bepaalde dagindeling moeten maken voor jezelf. Niets is meer vanzelfsprekend, en alles draait om plannen, plannen en plannen.
Onze kleine meid heeft vanaf de geboorte tot aan haar 3e levensmaand IEDERE avond krampen gehad. Uur na uur krijsen. Als wij dan eindelijk snachts in bed lagen, dan waren we kapot. Maar ook dat hoort bij die 'roze wolk'
Daarnaast kreeg onze kleine meid ook een periode waarin ze heel veel huilde. Maar ach, ook dat gaat voorbij.
Ondanks dat die weken soms best zwaar waren, blijf ik het hoe dan ook een roze wolk noemen.
Succes.

 

Hoi nancy,

Ik heb er ook last van gehad.
ik begreep dan ook niks van al die mensen die steeds riepen: geniet ervan meid! deze eerste prachtige weken zijn zó voorbij'. nou voor mij konden ze niet snel genoeg gaan.
Nou had ik juist niet veel bezoek, zoals jij wel aangaf. Ik had behoorlijk ijzertekort bleek na de bevalling, heb ook 2 dagen in het ziekenhuis moet liggen, ik kon amper opstaan want dan werd het zwart voor mn ogen. Ik heb de eerste 2 dagen mn dochter dus ook amper kunnen verzorgen en de eerste dagen thuis ook met veel moeite.
Ik had wel behoefte aan wat gezelschap, maar iedereen wilde me eerst wat rust geven, waardoor ik de eerste 2 weken alleen in bed heb gelegen, beetje saai dus!

Gelukkig werd de onzekerheid daarna minder en toen de kraamhulp een aantal dagen weg was en ik zag dat ik het zelf ook allemaal wel kon, gaf dit me nog meer zelfvertrouwen. Daarna werd het elke dag eigenlijk alleen maar leuker

 

In het begin zeker niet.
Knip en vacuum door navelstreng achter schouder.
Licht geboortegewicht 2575 (37+5)
Grote blauwe plek van vacuum. Bilirubine hierdoor te hoog dus lamp.
Finger feeding moeten doen door gewicht.
Naar huis en verloskundige zou nog een keer bloedprikken voor bilirubine. Die dag ook vaak ondertemperatuur en een keer 38,2. Weer naar zh. Weer lamp.

Door alles enorm onzeker geworden. Kraamhulp die veel dingen niet wist (bijv. bv binnen 24 uur invriezen. Bv ontdooien en dan niet weer invriezen. Bij een bepaalde temperatuur niet in bad. Mutsje af terwijl hij zich niet warm kon houden etc).

Langzaam aan begin ik zekerder te worden en kan ik steeds meer genieten (6 jan bevallen).

 

Ik herken dit ook.
Heb zelf een vrij heftige bevalling gehad met uiteindelijk een spoedkeizersnede en zag mijn kindje pas 4 uur nadat ik bevallen was. Eenmaal thuis is mijn buikwond open gegaan en kon ik niks anders doen dan platliggen. Mijn kindje heeft de eerste 4 weken niks anders gedaan dan huilen, huilen en huilen. Dus zoals je begrijpt heb ik totaal niet op een roze wolk gezeten. Pas na vier weken ging het stukje bij stukje beter. Ik had veel steun van mijn partner en met onze dochter ging het ook steeds beter. Pas na 2 maanden begon ik pas te genieten.
Dus schaam je er niet voor dat je niet op een roze wolk zit.. het gaat vanzelf beter. Probeer wel zoveel mogelijk over je gevoelens te praten en je zult zien dat langzamerhand die wolk toch wat meer roze zal kleuren.

 

Ow die stomme roze wolk ook.

Ik herken je verhaal. Zeker bij mijn zoon vond ik mijn kraamtijd helemaal niet fijn. Iedereen zei dat ik er van moest genieten, maar ik was mee bezig om mijn dagen door te komen.

Vorig jaar heb ik mijn dochter er bij gekregen en ik merkte dat ik een ander mens was tijdens deze kraamtijd. Veel relaxter en daardoor heb ik er ook meer van genoten. Daarbij heb ik ook bewust tijd vrij gemaakt voor het "niet" moeder zijn. Dan ging ik even met een vriendin weg en dat vond ik heel prettig en dan kon ik niet wachten om weer naar huis te gaan.

Mijn advies is dan ook... laat het wat meer los, het hoeft niet perfect en zoals jij het ervaart.. zo is het ook. Geen roze wolk ook prima het komt toch wel goed. Liefs

 

Hier ook geen roze wolk in het begin hoor. De dames moesten 5,5 week in het ziekenhuis blijven en ik moest het doen met bezoekjes. Lichamelijk herstel ging ook niet zo snel, want ik ging liever naar mijn dochters als naar bed. En toen we eindelijk thuis waren wilde iedereen langskomen terwijl wij rust wilden en aan het bijkomen waren van alle hectiek. In het begin leefde ik ook van voeding naar voeding etc, en als mijn man thuiskwam draagde ik de 'dienst' echt over haha. maar gaandeweg ging het steeds beter. De roze wolk kwam hier zo'n 2,5 maand na de geboorte en ik zit er nog op het wordt steeds leuker vooral als ik een dubbele schaterlach krijg als we na de fles spelen!

Het is best logisch dat je er nu nog niet opzit; je bent moe, zit vol hormonen en je zal waarschijnlijk moeten wennen aan alle nieuwe veranderingen die elkaar opvolgen. Het is niet niks allemaal...Geef het even de tijd, het wordt steeds leuker!

Wat bij mij ook weleens hielp: mijn man kwam af en toe wat eerder naar huis en dan kon ik nog een uurtje even naar buiten, de winkels oid. Gewoon even het huis uit zonder zorgen en ik kon er weer tegenaan.

 

Ik heb (nog steeds) wat grijze wolken hangen hoor!
Ik ben op 29-12-12 bevallen en we zijn nu de 4e week in gegaan.
Mijn kraamhulp was super en die week is het ook goed gegaan. Maar zodra zij weg was en dl begon te huilen dan wist ik het echt niet meer. Daarbij had ze ook veel last van krampjes en al dat gehuil met het wennen aan de gebroken nachten maakt mij echt labiel.
En als je dat zo verteld aan vriendinnen dan komen de verhalen ineens! Logisch dat ze die niet vertellen voor de bevalling!
Ik probeer nu een ritme te vinden maar dat is verrekte moeilijk.
Dan denk je even iets te gaan doen en dan begint dl na een uurtje slaap ineens te huilen. Luier verschoont, boertje laten, tut wil ze niet. Ja maar mama had ook in gedachten om een uurtje haar ogen dicht te doen. Dan valt het plannetje in duigen en moet ik mijzelf even tot orde roepen.
Daarbij helpt dit weer ook niet echt vind je ook niet?
Zit al sinds woensdag binnen want vorige week even met kinderwagen door de sneeuw naar de AH geweest, het was erg lastig!
Al is het maar even een blokje rond ofzo, ff frisse neus halen, voor beiden is dat lekker.

Had je ook niet dat je ook een beetje ´bang´ werd van de verhalen die je hoort en leest.
Over borstonstekingen, spruw, huilbaby´s.
En dl kreeg dus spruw en ik voelde me echt een slechte moeder.
Waar ik bang voor was, dat kreeg ze. Elke keer voelen aan de borsten of ik echt geen harde en warme plekken voelde.
Want oh oh, als je dat krijgt!
Dat heb ik nu kunnen laten vieren gelukkig.
Het komt zoals het gaat en het is wat het is.

Gr. Eveline

 

Ik heb ook geen roze wolk gehad. Ik was dolblij met mijn zoon, maar jeetje, wat was het zwaar, die eerste weken. Ik denk dat ik pas rond een week of 12 echt begon te genieten van alles. Als kersverse moeder ben je super onzeker, je weet het allemaal niet. Mijn zoon had reflux, maar werd niet gezien door HA. Ben er tig keer geweest, elke keer weggestuurd. Tot ik zo'n beetje ben gaan stampvoeten en heb ge-eist dat ik werd doorgestuurd naar de KA! Verdorie, mijn kind voelt zich rot en jullie doen niks! Bij de KA werd al heel snel reflux geconstateerd, hij kreeg Zantac en na een week had ik een heel ander kind....
Maar ook toen de reflux onder controle was, bleef het moeilijk. Veel huilen. En een ritme was ver te zoeken. Slecht slapen (vrijwel NIET overdag, en snachts heel vaak wakker), maar toen kon ik er wel beter mee omgaan. Het gaat echt steeds beter.
Een ritme is belangrijk, heb ik gemerkt. Naarmate er meer ritme in kwam, werd het steeds makkelijker en ga je meer genieten van je kind.

Wat iemand anders hier ook al zei.. ik zie voor een tweede meer op tegen de kraamtijd dan tegen de zwangerschap&bevalling.
Ik ben gek op mijn zoon, het is de allerleukste baby die er is. Maar die kraamtijd.. oef. Blij dat die voorbij is! Het klink raar, maar ik ben denk ik meer een "dreumes-persoon" dan een "hele-jonge-baby-persoon".

 

Herkenbaar. Volgens mij bestaat die roze wolk niet het eerste jaar, het is echt bikkelen om je leven weer een beetje op de rit te krijgen, jezelf weer een beetje vrouw te voelen behalve alleen verzorger. Ing bij mij was dat zo.
Na een jaar kon ik pas echt genieten.

 

Lieve meiden!

Iedereen praat altijd leuk over een roze wolk en daar zit je ook heeeel even op, namelijk wanneer de kleine op je buik gelegd wordt, maar daarna is het gewoon keihard werken!

Een tijdje geleden had ik met wat vriendinnen hier een gesprek over en 1 voor 1 zeiden ze.. Roze wolk?!
Op 1 vriendin na, had iedereen die roze wolk pas na een aantal weken/ maanden.. De een pas bij 4, de ander bij 12 en ik eigenlijk pas vanaf 6 maanden... :-/

Het genieten komt.. Echt..
Probeer anders familie te regelen zodat je binnenkort ff nr de kapper kunt oid! Dan ben je er ook ff 'uit'

Succes..
Liefs LB

 

Ik vond mijn kraamtijd van mijn zoontje vreselijk!
Hij werd geboren met een infectie en moest 2 weken in het ziekenhuis blijven.
Ik werd wel naar huis gestuurd en heb geen kraamzorg gehad, alleen wat basic uitleg over bepaalde dingen (wassen, verschonen etc) in het ziekenhuis.
Heb die eerste 6 weken mss 3 uur per dag geslapen en was op een gegeven moment lichamelijk helemaal afgemat en kreeg er gewoon paniekaanvallen door.
Op het moment dat mijn zoontje 's nachts ging doorslapen kon ik ook weer iets bijtanken en ging het langzaam steeds beter.

Sta nu weer op het punt van bevallen en vrees de komende weken ook weer...
Zou ZO graag gewoon lekker willen genieten maar merk ook dat ik nu alweer zenuwachtig wordt bij het idee dat er dadelijk weer een kleine hummel in een wiegje ligt.

Meid, die roze wolk bestaat helemaal niet wat mij betreft en zeker niet bij een eerste.
Ik kan je wel garanderen dat het steeds beter zal gaan en je straks (of het nu weken of maanden zijn) weer lekker in je vel zal zitten!

 

Roze wolk... Meer een grote grijze wolk met af en toe wat roze momentjes!

Ik bedoel het niet zo negatief, maar ik vond vooral de eerste 6 weken loodzwaar!! Mijn man werkte veel en alleen maar gebroken nachten waarin ik er vaak alleen voor stond.
Eerste kindje en zoveel onzekerheden... De borstvoeding liep niet goed, die kleine had veel krampjes, huilde veel en spuugde alles onder. Ook keek ik niet prettig terug op mn bevalling met weeenopwekkers, vacuüm en knip.
De eerste weken alleen met mn kleine meid kon ik nauwelijks ontbijten laat staan douchen...

Na 6 weken kreeg ik wat meer een ritme en raakte ik eraan gewend om de dag een beetje in te plannen. Nog steeds gaat niet altijd alles zoals ik van tevoren had bedacht de dag door te komen. Maar echt waar het komt allemaal goed! Het heeft tijd nodig om in een ritme te komen samen met je kindje en dan is hij er ineens hoor die roze wolk!!!!!

Ik geniet nu heerlijk van mn kleine meid en doe weer alles wat ik voorheen ook allemaal deed. Het enige verschil is dat ik nu van tevoren al weet wat ik ga doen omdat je nu alles moet plannen

 

Ik begrijp eerlijk gezegd niet wat mensen verwachten van 'een roze wolk' na de bevalling. Hoe moet dat eruit zien?

Niet rot bedoeld, maar met 'genieten' wordt vooral vedoeld om te genieten van de liefde die je ineens voelt, je eigen baby zien groeien, je leven zuen veranderen enz.
en niet zozeer genieten van een soort vakantie wat je zou hebben na de bevalling. Moeder zijn is de meest verantwoordelijke taak ter wereld, en je krijgt een hompje vlees dat helemaal afhankelijk is van jou. Dat is hard werken.
ik vind het heerlijk klinken dat jij even kan slapen overdag, of gewoon 3 maaltijden kunt eten. Dat je een gezonde baby bij je mag hebben en lekker samen thuis kunt zijn. DAAR zou ik van genieten!!

 

Bij mijn eerste was de bevalling erg zwaar en de kraamtijd ook. Duurde weken voordat ik me weer een beetje normaal voelde. Ik kreeg wel vrij snel een ritme omdat mijn zoontje een makkelijke baby was die dronk en sliep en weinig huilde.

De tweede bevalling ging redelijk probleemloos. De kraamweek vond ik geweldig. Ben de hele week consequent in bed gebleven (bij de eerste liep ik na een paar dagen weer buiten en dat bleek veels te snel). Maar toen mijn kraamhulp eenmaal weg was viel ik wel in een soort 'gat'. Dochter wilde continue aan de borst, was s nachts erg veel wakker en er zal totaal geen ritme in. Pas toen ik haar een schema opgelegd had ging het langzaam aan beter en kwam er een ritme in. Maar toen was ik al 2 maanden verder.

Dus mijn advies; kraamtijd is gewoon zwaar, ook als je een normale bevalling hebt gehad of als je het al eerder meegemaakt hebt. Neem er de tijd voor en laat je niet gek maken door allerlei onrealistische verhalen over fantastische roze wolken. En accepteer het gewoon, het is normaal dat het moeite kost en het is normaal dat babies vaak wakker worden s nachts en dat dat energie vreet.

 

Een Roze kraamtijd bestaat wel degelijk. Het is maar net wat je ervan verwacht.
Bij mijn eerste kindje was ik ook erg onzeker en daardoor continue ongerust of het wel goed ging.
Nu bij mijn 5de kindje die is geboren met een keizersnede zit ik echt op een roze wolk. Ondanks dat het hard werken is om voor je kindje te zorgen geniet ik van iedere voeding. De kraamtijd hebben wij heel rustig gehouden. Alleen bezoek van familie die heel dicht bij ons staan en de rest hebben we afgehouden. Soms laat ik mijn kleintje welleens eventjes huilen. (ik ben niet voor huilen) Ik moet toch ook eten en dat klaar maken en dan moet ze gewoon eventjes wachten. Ook heeft mijn patrner 3 weken vrij gehad van zijn werk en hebben we 3 weken alles samen gedaan op de voedingen na.
Soms was ik zo moe dat mijn partner haar verschoonde bij me neer legde. ik F.ay ging voeden en hij haar na de voeding weer weg haalde zodat ik verder kon slapen.
Natuurlijk heb ik ook mijn momenten gehad dat het niet lekker liep. Dat F.ay ontzettende krampjes had en ik huilbuien.
Toch genoot en geniet ik nog steeds.

Ik snap ook erg goed dat erg hoge verwachting aan die roze wolk zitten.

 

Ik heb die roze wolk nooit gezien, hoor! Heb zelfs nog eens een blog geschreven over hoe het me tegenviel Ik was echt wel blij met mijn zoon, maar ik vond het zo veel zwaarder dan ik verwachtte... Wat mij erg troostte was de ontdekking dat heel veel moeders die eerste maanden hetzelfde hebben ervaren. Ik had het alleen zo fijn gevonden als ze me dat vooraf hadden verteld

 

Ik ben het niet helemaal met je uitspraken eens. Ik kon me voor de geboorte van mijn zoontje echt niets voorstellen van de kraamtijd of wat te verwachten. Ik hield vanaf het 1e moment van hem en genoot ook echt wel van hem, maar roze wolk? Nee hoor, misschien de 1e paar daagjes. Daarna hier in een regelrechte hel van 3 maanden terecht gekomen: Bijna 24 uur pd huilen/krijsen en af en aan ziekenhuisopnames. Weg roze wolk of leuke kraamtijd of hoe je het ook wil noemen. En heus ik genoot ook nog van hem, anders had ik het niet eens volgehouden die periode. (En het jaar wat daarop volgde)

Maar sorry, dat verwacht toch niemand? Daar kan je je als nieuwbakken mama echt niet op voorbereiden. Dat je leven veranderd met een kleintje erbij, dat snapt (hopelijk) iedereen wel. En dat je kleintje in het begin alles bepaalt, dat snapt (hopelijk) ook iedereen wel. Maar ik heb het over gezondheidsproblemen bij je kindje, dat verwacht/hoopt toch niemand?

Ik hoop dan ook dat ik deze kraamtijd over mag doen op de juiste manier. En zo niet, ach onze vangnetten staan dit keer allemaal al voor ons klaar.