Snap je gevoel hoor Marieken, het wordt ook steeds zwaarder, wíj worden steeds zwaarder en het is ook niet niks natuurlijk he. Ben er nog niet klaar mee maar zou wel graag van al die extra klachten af zijn, al weet ik nu al dat hoogstwaarschijnlijk alles gewoon doorgaat als ik bevallen ben. Zal net zo beroerd blijven maar ik hoop natuurlijk van niet en dat er tegen die tijd wat aan gedaan kan worden. Maar al bij al vind ik het behoorlijk zwaar worden maar het is nog maar tien weken dus het aftellen is al begonnen. De feestdagen waren wel fijn, ondanks alle lichamelijke ongemakken heb ik er toch van kunnen genieten, gelukkig maar. Wel raar dat het nu allemaal voorbij is, voelt toch een beetje leeg maar het is ook wel goed dat het gewone leven weer kan beginnen. Nu is het voornamelijk voorbereiden op de bevalling, zorgen dat alles klaar is zodat ons mannetje kan komen. Kan er nog steeds niet echt met mijn verstand bij dat ik straks echt weer een baby heb, het voelt nog steeds onwerkelijk. Ik voel vanalles in en aan mijn lijf, zoonlief beweegt enorm dus dat voel ik ook de hele tijd maar het échte besef moet nog komen. Hoe ervaren jullie dat?
dat ken ik ook wel hoor, mamavanf, voel me soms bijna een bedrieger als ik baby spul koop of zoals pas de wieg neer zet, omdat ik nog niet helemaal kan geloven dat het al bijna zo ver is! het idee van een mensje in mn buik vind ik al maf maar dat we al zo ver zijn en straks weer een baby enzo.. heel raar idee allemaal. maar kan niet wachten! iemand nog leuke verhalen, rare lusten, vervelende pijntjes of babykamer nieuws? trouwens gister weer halve nacht met buik en rug kramp gelegen, zelfs de paracetamol werkte niet echt.. zat zelfs even te denken aan voorweeen..
Ja gek idee is dat he, er zit gewoon een echt mensje in mijn lijf. En al heb ik het al eens meegemaakt, het blijft onwerkelijk. Maar toch ook het allermooiste wat er is Ik moet eerlijk bekennen dat ik een klein beetje huiverig ben voor de bevalling, wat nergens voor nodig is. De vorige keer ging het erg gemakkelijk en vlot, met veel minder pijn dan ik had verwacht en ik vond het echt een makkie. Waarom ik nu dan tóch bang ben? Geen idee en de VK vind dat onnodig omdat ik het nu eenmaal in me heb en het prima ga kunnen, dat heb ik vorige keer wel bewezen. Maar met al mijn klachten en ziek voelen (erger dan de vorige keer) zie ik er gewoon meer tegenop, terwijl ik er aan de andere kan ook naar uit kijk. Het blijft toch iets heel bijzonders en moois om te mogen ervaren en ik mag daar juist enorm dankbaar voor zijn dat ik dat nog een keer mee mag maken. Leuke verhalen heb ik dus niet, voel me alleen maar ziek, zwak en misselijk (grotendeels door de Lyme, voor een klein deel door de zwangerschap) en ik blijf extreem moe. Zelfs liggen is soms al te vermoeiend en ik moet me echt rustig houden want iets teveel doen resulteert in dagen bij moeten komen en total-loss op de bank of in bed hangen. Dat zal wat worden als zoonlief volgende week weer naar de psz moet en Lief weer aan het werk is. Geen idee hoe ik dat voor elkaar moet krijgen maar het zal wel moeten he De babykamer was bijna klaar, alleen de laatste afwerkingen nog en die had Lief willen doen deze vakantie. Maar die heeft een zware verkoudheid/griep te pakken dus dat zit er even niet in helaas. Hij baalt er goed van maar het is niet anders, hij wordt ook niet voor zijn lol ziek he. Ik heb nog altijd totaal geen inspiratie voor de tekeningen die ik voor aan de muur wil maken, iemand tips, suggesties of ideeën???
Wij gaan voor op het raam na de geboorte een raamsticker bestellen, maar die plak ik op plexiglas. Na verloop van tijd kan die dan voor het raam weg en zal dit in de babykamer komen te hangen als decoratie... Ik moet alleen even kijken hoe ik dit ga doen, want ik wil alles wel al voorbereiden, maar mijn ouders komen regelmatig en die mogen nog niet weten hoe de kleine heet (mijn moeder is zo ontzettend aan het vissen... ze is een vlaggenlijn aan het maken, waar onder andere de naam op komt te staan, maar ze krijgt van mij niets te horen... ik hou er steeds aan vast dat de naam 10 letters krijgt (maar dat is niet zo...)...) Na vandaag nog 20 daagjes werken voor de baas... het aftellen is nu echt begonnen... Het is inderdaad nog allemaal wat onwerkelijk... Dit jaar gaat het echt gebeuren! Ik kijk ook echt op tegen de bevalling. Ook omdat ik dus echt niet weet wat er gaat gebeuren, maar ik ben ook een beetje angstig voor de pijn (en evt. pijn na de bevalling). Ik ben nu informatie aan het verzamelen voor een bevallingsplan en daar komt pijnstilling hoog op het lijstje te staan. Dit ben ik bij VL ook al weken aan het melden...! Trouwens wel grappig. Gisteren hebben we samen het ledikantje een stukje verschoven. En dat vond ik eigenlijk wat te zwaar. Ik gaf toen ook aan dat ik eigenlijk niet meer zo zwaar mocht tillen. Hij voelde zich meteen helemaal schuldig (nergens voor nodig natuurlijk, dat doe ik gewoon zelf). Maar toen ik voor de gein zei dat hij dan in ieder geval wist wat de oorzaak was als ik vannacht buikpijn zou krijgen en dat hij dan wist wat hij moest doen, werd hij zenuwachtig... Hij is meteen de telefoonnummers van de verloskamers van het ziekenhuis erbij gaan zoeken... Zo schattig... Hij vind het allemaal nog steeds heel spannend, maar gaat er steeds meer in op... Hij is zo trots dat hij de hele kamer zelf heeft geschilderd (mijn ouders hadden namelijk ook aangeboden om te helpen, zodat we ook nog wat aan de kerstvakantie zouden hebben behalve klussen). Nu zijn we helaas iets minder ver dan ik gehoopt zou hebben, maar het komt wel goed... Wat me trouwens wel opviel is dat de commode die we hebben gekocht uit 2 verschillende kleuren wit. Dit kan ik neem ik aan wel als klacht bij Babydump melden toch... Het bovenblad en 1 lade is echt wat grijzig, terwijl de rest wit is (zoals het hoort). Ik wil namelijk ook niet zo'n zwangere pietlul lijken (al ben ik dat natuurlijk wel!)
Even snel op jou reageren men, zeker melden bij de winkel. die kleur verschil mag niet, dus eis een andere. Het is toch niet mooi als deel grijzig is? (zit er geen bescherm folie op dat deel toevallig?) Maar dan moeten ze hem gewoon vervangen hoor!! Ik reageer van de week even op de rest
mamavanf: ik snap de bevallings angst wel hoor, ookal was het de vorige keer een makkie. leuk is anders, maar het heeft geen zin om nu al te gaan stressen natuurlijk, probeer je zelf te zeggen dat dat vanaf week 37 pas van de orde is. nog genoeg tijd om dan te gaan stressen maar hoe dan ook zul je dan ook de natuur zn loop moeten laten. hopelijk brengt de bevalling je in elk geval iets verlichting over je klachten.. al iets bedacht voor de muur? mwb: leuk zn raam sticker, en heerlijk zn nieuwsgierige moeder hahaha en wat schattig die man van jou! hahaha en zo hoort het ook natuurlijk. hier gaat het nog steeds prut, ondertussen al weer 2 extreme pijn aanvallen gehad waarvan 1x weer in het zkh opgenomen. de aanvallen komen nu sneller achter elkaar waardoor ik misschien straks langere tijd in het zkh zal liggen aan de pijnstillers of dat ze de kleine vroeger gaan halen. maar dat hangt allemaal af van de pijn. ook niet echt een zorgeloze bevalling in het verschiet dus. en dat kost mij ook heel wat slapeloze nachten.. daarbij is mini momenteel mega rustig, al een paar dagen en dat irriteerd me.. ik weet dat mini nog leeft, daar is net genoeg beweging voor maar toch.. zucht, ach nog 11 dagen werken en dan verlof
Ik lees nog steeds mee hoor maar voel me zo belabberd dat ik soms geen inspiratie heb om mee te schrijven. Word met de dag slapper en vind het allemaal erg zwaar maarja, gevolgen van lyme en Q-koorts weet ik nu; de aandoeningen op zich zijn uit mijn lijf volgens mijn kinesioloog maar de gevolgen zijn er dus nog volop. Wordt een tijd herstellen en dat is niet met een week over, hoop dat ik straks genoeg energie heb voor de bevalling. Zit me ondertussen dag in-dag uit te dwingen om te eten maar het valt echt niet mee, het is dat het echt moet voor ons nutje, anders liet ik het (tijdelijk) voor wat het was. Maar goe, alles komt goed Hoe ist met jullie verder?
hoi allemaal, hoe is het met jullie? leef met degene mee die het niet makkelijk hebben qua ziekte/kwaaltjes e.d. met mij gaat t op zich vrij goed, ben wel erg toe aan mijn verlof! nog een weekje werken en dan heerlijk relaxen! zijn er al mensen die al verlof hebben momenteel? lekker van genieten! met onze kleine spruit gaat t super, 30 weken echo zag er weer goed uit en er zit genoeg beweging in haha, kan me nu voorstellen dat er vrouwen zijn die gekneusde ribben aan een zwangerschap overhouden! bij mn eerste ook wel goede bewegingen gevoeld, maar bij deze begint t nu echt zeer te doen. zo zie je maar weer, de ene zwangerschap is de andere niet. en aan de andere kant ook maar goed dat onze kleine zo beweegt, is toch steeds weer een teken van leven die je krijgt!
lieve meiden, Heb een heeeeeeeeeeeele lange tijd niks van me laten horen helaas.. Heb het erg zwaar gehad de afgelopen weken en 2 weken geleden hebben ze hem bijna gehaald.... Benauwdheid werd steeds erger en zelfs met verhoging van de astmamedicatie geen verbetering helaas..Longarts luisterde en mijn longen klonken open en schoon maar ze zag aan me hoe ik snakte naar lucht..ook kon ik niks meer doen want dan was ik zo vreselijk moe dat ik niks meer kon.. Ik moest gelijk door naar de cardioloog en daar bleek dat mijn hartritme echt veelste snel is. (dat verklaard ook de vermoeidheid) Wel was het mooi gelijkmatig...dus de reden die ze gaven was mijn zware astma in combinatie met ons mannetje wat helemaal tegen mijn ribben aangedrukt lag en hier duidelijk van genoot. Omdat hij erg groot is en zo hoog ligt worden mijn longen erg in de verdrukking gedrukt en moet mijn hart nog harder werken om bloed door mijn lijf te laten stromen. Ik moest volledige bedrust houden en het mooiste zou zijn als die kleine zou zakken of eruit zou gaan..Door niks te doen was het een stuk beter uit te houden maar op 9 januari kreeg ik weer een enorme aanval en kreeg echt bijna geen lucht meer...Was zelfs al een beetje blauw aan het aanlopen...Na 3 uur en verschillende keren astmamedicatie achter elkaar en een hete stoomdouche ging het weer iets beter...en mocht ik weer gaan...wel werd er later verteld dat ze bijna besloten hadden om de kleine te halen....gelukkig maar dat ze het nog niet gedaan hebben toen want vlak erna begon meneer ineens flink in te dalen..ik ben veel minder benauwd nu...maar nog wel enorm moe....Nu is het afwachten of kleine uk tot 36 weken blijft zitten ;>) dat zou het mooiste zijn natuurlijk. Ik ga van de week even een beetje bijlezen en zal hier en daar dan weer ff reageren,maar wilde jullie even op de hoogte stellen...
Wat is het hier rustig op deze topic Dat terwijl maart nu toch echt begint te naderen haha. Hoe gaat het nu met jullie dames??
Ja inderdaad, was alweer bijna vergeten dat er nóg een maart-topic is Ben ook wel benieuwd hoe het bij jullie is, al nerveus voor de bevalling? En alles al klaar?
Ja ik begin zeker wel nerveus te worden voor de bevalling. En ook steeds nieuwsgieriger hoe ons dochtertje eruit ziet en hoe straks alles zal gaan. En bij ons is alles al in orde thuis. En bij jullie?
Dames, hoe is t met jullie? Inmiddels ben ik 37 weken zwanger en om eerlijk te zijn, hoeft t van mij nu ook niet meer lang te duren! Ben ontzettend blij dat t met de kleine zo goed gaat, maar hij doet me regelmatig pijn en mn buik zit ook ontzettend in de weg. Alles is klaar, dus laat hem maar komen! Zie ook best wel beetje tegen Fe bevalling op, dochtertje wegbrengen, gaat t weer als de vorige keer, zo spannend weer, misschien juist omdat ik het al een keer heb meegemaakt, ben wel benieuwd wie hier als eerste de kleine in de Armen kan sluiten! Wens jullie in elk geval nog veel sterkte met de laatste loodjes en succes met de bevalling!