Even van me afschrijven hoor Wij zijn voor de zomervakantie 2012 wederom gestart in de MMM ivm endometriose en wij toch wel heel graag een brusje willen voor onze tweeling die nu 5.5 zijn. De eerste 2 pgingen gingen moeizaam...veel last van de hormonen, buikkrampen/steken, ontzwettend moe!! De laatste poging was nog zwaarder...hormonen sloegen niet aan..dosis werd opgevoerd en aangepast..nogmeer last van buikkrampen...en veel vallen en opstaan kon 1 eitje door...maar na 8 dagen na insemineren toch ongesteld geworden.. We hebben een uitgangsecho gehad...en daaruit bleek dat ik 3 forse cystes had en een ontseking aan een eileider...We mochten dus niet door voor poging 4. Ik kreeg voor een maandje de pil mee en antibiotica om de boel van binnen te laten rusten en genezen. De strip pil is op 1 na op..en hopelijk deze weer ongesteld om ons daarna weer te melden. De 4e poging word wel aangepast...na de IUI behandeling die ik door dmv menopure en pregnyl moet ik nogmaal 2 keer pregnyl spuiten omdat de periode van IUI tot menstrueren te kort is. Komt dus weer een spannende periode aan. Met onze tweeling werden we ook zwanger met de 4e poging...dus vind het dit keer extra spannend! Maar het voornaamste is dat de boel vanbinnen rustig blijft en niet zoveel last krijg van bijwerkingen...
Gezien er niemand reageert, reageer ik maar even, al zit ik niet in eenzelfde situatie. Wat kan het allemaal lang duren als je lichaam het niet doet volgens de regeltjes he? Elke keer weer wachten, elke keer weer uitstelling, weer niet verder kunnen, weer een maand verspild.. Ik weet hoe frustrerend het is! Hopelijk gaat deze poging hem worden! Succes!
Bedankt voor je reactie! Is inderdaad erg frustrerend...is al moeilijk genoeg dat je neit zwanger raakt en als je de mogelijkheid hebt of krijgt wilt je lichaam niet meewerken. Dit had ik overigens ook een aantal jaren geleden toen ik voor het eerst zwanger wilde worden...dat liep eigenlijk ook niet echt lekker.. Maar goed...nieuwe hoop op de komende mogelijke poging.. Jij ook veel succes!
Hoi Rosalie, Ik zit wel een beetje in een zelfde soort situatie, alleen gelukkig zonder de ontsteking en cystes. Ik ben ook van de eerste zwanger geworden middels iui en inmiddels ook weer met iui bezig voor nr. 2. Ik zit nu in de laatste fase van mn 2e iui en ben ook niet happy met hoe het tot nu toe is gegaan. Bij mij is de timing twee keer crappy geweest. Voor mn gevoel had ik beide iui's gewoon geen kans, vanwege de beroerde timing. Toen ik dit aankaartte werd er heel luchtig over gedaan en werd er gezegd dat ik niet voor niets 6 pogingen krijg en dat de timing niet altijd goed kan zijn. Bij mn dochter was de timing in het begin ook een probleem, maar toen was mn lijf toch een stuk voorspelbaarder, waardoor het uiteindelijk bij iui 3 goed ging (ik heb de pregnyl toen 5 uur eerder gezet). Daarnaast had ik bij de laatste poging ook maar één eitje wat ik gezien de hormonen die ik spuit toch ook een beetje een jammere opbrengst vind. Kortom, misschien zeur ik wel gewoon, maat tot nu toe gaat het helaas niet helemaal naar wens .
Hoi Rosalie, Zo frusterend als je lichaam niet goed reageert op die hormonen. Al die moeite voor niets. Ik hoop voor je dat de volgende ronde alles goed gaat. Wij zijn gisteren ook aan IUI 4 begonnen. Van begin tot eind hormoon- gestuurd. Gek genoeg lopen mijn behandelingen altijd goed (geen cystes, goede follikels, goede timing), maar helaas zonder resultaat . Het valt me wel op dat het per ziekenhuis nogal verschilt hoe ze de IUI behandelingen doen. Belangrijk is dat je er wel goed bij voelt en er vertrouwen in hebt. Ik ben in het verleden overgestapt want er werd nogal wat aangekloot. Blij dat ik dat gedaan hebt! Maar ja, het kost dus wel weer tijd en geduld.... en dat is vaak wat het juist zo lastig maakt. Gisteren begonnen met Gonal F en werd met knallende koppijn wakker. Hoop dat het morgen beter gaat. Ik denk dat die 2e Pregnyl in iedergeval je cyclus verlengen. Hopelijk gaat het op die manier werken! Heel veel suc6! Groetjes,
Dames bedankt voor jullie reactie!! En is zo dat ik absoluut vertrouwen heb in het ziekenhuis en de artsen en specialisten (voorburg)...helaas heb ik totaal gene vertrouwen in mijn lichaam. Er gebeurd van alles wat juist niet moet gebeuren...en er gebeurd niet wat er wel moet gebeuren... Ik moet deze week ergens ongesteld worden en dan gaan we weer van moment naar moment. Eerst maar eens kijken hoe de eerste echo is. Zijn de cystes etc allemaal weg en is de boel van binnen rustig. Ik heb het gevoel van wel want heb geen pijnklachten meer. Ook heb ik de stille hoop dat dmv verlengen van je cyclus door 2 extra pregnylinjecties..meer invloed zal hebben. We gaan het zien... Ik probeer alle moed en hoop weer bij elkaar te rapen om deze cyclus weer in te gaan...In onze omgeving een ware babyboom op komst en dat maakt het ook wel extra zwaar...en merk ook bij onze kinderen... Niet telang bij stil staan en proberen om er niet te veel mee bezig te zijn. Hoe moeilijk het ook soms is. Ben blij datik dit forum heb gevonden om elkaar een hart onder de riem te steken...
Wil je alleen maar even sterkte wensen met het traject. Balen van al die cystes en ontstekingen. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om te moeten wachten (gelukkig ook zonder cystes of ontstekingen) als de wens voor een kindje zo groot is.
Ons eerste kindje is ook gekomen door IUI. Het was de tweede poging raak. We willen dol graag een tweede kindje. Voor de zomer zijn we weer de mmm in gegaan. Afgelopen december hebben we poging 6 gedaan met IUI. Ik was zwanger. Inderdaad was want dit is geëindigd in een miskraam. Deze poging zou onze laatste zijn en dan zouden we starten met IVF. Meer dan 6 pogingen doen ze in ons ziekenhuis niet. Maar omdat ik toch zwanger ben geweest willen ze nu toch 2 pogingen extra doen. Ik moet zo naar het ziekenhuis voor een follikelmeting. Volgens mij is mijn lichaam er niet klaar voor.... Ben nerveus!
Mar75 (zelfde geboortejaar??) Wat ontzettend jammer en verdrietig dat je zwangerschap is geeindigd in een miskraam. En dat na 6 pogingen!! Lijkt me zo lastig om jezelf weer te herpakken en opnieuw te beginnen. Ben erg benieuwd hoe de folikkelmeting is gegaan. Hier menstrueer ik nog steeds niet dus ik kan nog steeds niet bellen. Maar merk dat ik tussen mijn oren wel weer last er van heb..ben wat emotioneler en labieler...wat ik nogmaal niet ben... We gaan het zien!! Mar75..sterkte ermee en succes!!
Als je geboortejaar 1975 is dan zijn we an hetzelfde bouwjaar Er waren 2 eitjes te zien en ze waren beide even groot en 12 mm. Ik heb zoveel verdriet gehad van de miskraam. Dat hakt er emotioneel heel erg in... Denk je dat het gelukt is bij de toen nog laatste poging en dan overkomt je dit. Helaas mocht het niet zo zijn. Ik vond het lastig mezelf te herpakken maar je kunt niet blijven hangen in het verdriet. Onze wens is daar te groot voor. We moeten door! Kun jij er goed met iemand over praten? Jij ook heel veel succes en hou vol!
Hoi Mar75...(inderdaad zelfde bouwjaar Ik mag straks naar het ziekenhuis voor een uitgangsecho....aan de ene kant hoop ik zo dat we een doorstart mogen maken...en aan de andere kant,wat jij zegt, moeilijk om mezelf te herpakken. Ik kan er wel met mijn man over praten..maar ja...mannen staan er natuurlijk anders in...Verder weet niemand in onze omgeving dat we voor een brusje gaan en dat het allemaal niet echt lekker loopt... 2 eitjes..is toch wel mooi om te zien!! Hopelijk zet het zo door....
Zo...man man...zo mag je doorstarten en zit je inmiddels op dag 10 van menopure injecties(CD13)...morgen staat de 2e follikelmeting gepland. Nu hoorde wij vanmorgen van de verpleegkundige dat we hoogstwaarschijnlijk deze 4e IUI moeten afbreken. Mijn man heeft vanmorgen gebeld naar de afdeling. Hij is afgelopen weekend ziek geworden met een aantal dagen hoge koorts...kan hij niets aan doen...maar helaas dan mogen we niet door. En dit is de 4e poging en eigenlijk de eerste poging waarbij ik geen klachten heb en veel rust in heb..en nu dit... Morgen moeten we alsnog komen. Ze gaan toch kijken wat de menopure heeft gedaan. (Bij de 1e FM had ik aan beide kanten 1 follikel zan dezelfde grote..dus ideaal eigenlijk) En we krijgen een evaluatie gesprek. *zucht*....het zit ons niet mee... Nu maar hopen dat het gesprek iets opleverd...mijn grootste angst is dat ze willen dat ik voor een laprascopie gaat vervolgens weer verder te gaan met behandelingen. (ik heb namelijk endometriose) sorry voor mijn klaagberichtje..maar zit er even doorheen!!!