Ik ben het hier eigenlijk wel mee eens. Het lijkt mij heel erg vervelend om zo afhankelijk te zijn van een ander...
Ja en nee Op zich vind ik het niet erg om alleen te zijn...maar ik doe wel de deur extra op slot en ik ben blij dat de hond er ook is. Ik ben misschien wat dat betreft ( ook wel voor de gezelligheid) afhankelijk van de hond. Geeft me een gevoel van net meer veiligheid. Valse veiligheid natuurlijk...dat weet ik ook wel.
Ja ik wel. Ik ben ook wel eens alleen thuis en ga dan niet naar mijn ouders. Maar ik doe wel de tv zacht zodat ik alles kan horen, heb de telefoon naast me, check regelmatig hoe het met de kinderen gaat, doe alle deuren op slot enz. Deze angst komt uit het verleden door dingen die ik heb meegemaakt en is erger geworden sinds ik kinderen heb. Ik kijk ook nooit naar films of programma's waarin kinderen worden gekidnapt want dat is mijn grootste angst
als het donker is ben ik ook niet graag alleen, ik ben niet bang voor inbrekers maar ik hoor dan vanalles en heb dan ook het gevoel dat ik toch niet helemaal alleen ben
Mijn partner draait 3 ploegen en daardoor ben ik vaak alleen thuis Savonds of snachts. Voel me dan niet anders dan anders. Ben totaal niet bang. Een keer is er bij ons iemand binnen geweest en die heb ik met een rotgang weggejaagd. Hij schrok zo dat hij alle deuren open liet staan tot de poort aan toe. Hij had wel me hoge druk op zijn rug potverdrie. In de avonden dat ik alleen ben kijk ik zelfs nog vaak een leuke horror mijn vriend scheit in zijn broek van dit soort films dus dan is het de ideale moment. Oude vriendin van mijn oom sliep snachts met een knuppel als ze alleen was . Ik denk dat als je je niet veilig voelt je misschien meer maatregels moet nemen. Beveiliging, een hond, eventueel verhuizen naar een andere buurt.
Ik vind het helaas wel eng om alleen thuis te zijn, door wat ik in het verleden heb meegemaakt. Maar ik woon nu al heel wat jaar alleen en dat doe ik wel gewoon natuurlijk. Ik ga nooit bij iemand anders logeren omdat ik te angstig ben of iets. Ik ben dus van niemand afhankelijk en ben bijna altijd alleen thuis, maar wel vaak angstig... want hoe reëel ik ook nadenk, het is toch blijvend veranderd sinds die nare ervaring.
Totaal niet ... sterker, als ik alleen ben (zoals deze week, manlief is tot vrijdag voor werk de hort op), zit ik heerlijk mijn avonden te plannen omdat ik het dan ZONDER zijn commentaar kan doen. Zaaa-lig. Ik ben het eigenlijk wel met Zara eens ...
In een vroeger huis was ik wel eens bang om 's avonds laat alleen thuis te zijn. Dat is voor mij dus echt reden om te verhuizen! Ik heb ook jaren alleen gewoond, en nooit bang. Daar koos ik m'n woning toen ook wel op uit, dat ik er op ieder tijdstip van dag of nacht thuis durfde te komen. Moet er niet aan denken dat ik bang zou moeten zijn in m'n eigen huis, of na het stappen niet meer alleen naar huis zou durven. Nu ben ik nooit meer bang voor het alleen zijn, maar soms wel dat er iets naars gebeurt met mijn partner.
Ik wel, maar dat komt vooral omdat ik altijd op de buiten heb gewoond (super stil) en ik nu niet kan wennen aan alle geluiden in de stad: buren, straat... En ook gewoon omdat ik ooit iets heb meegemaakt waardoor ik nu eigenlijk redelijk bang ben dat er iemand in huis binnenkomt.
Dit dus en daar kan je vaak niks aan doen, is een gevoel. Want ik voel me wel veilig in me eigen huis. Bij mij is het niet dat ik niet alleen kan zijn want ik vind dat juist fijn. Ik vermaak me wel maar 's nachts vind ik het anders. Niet wanneer ik gewoon in de woonkamer zit achter de pc of met de tv aan maar wel als ik alleen in het donker moet gaan slapen. Ben overigens niet bang voor inbrekers.
Nee ben absoluut niet bang als ik alleen ben. Mijn man werkt geregeld nachtdiensten dus ben niet anders gewend. Vorig jaar heb ik wel een insluiper gehad, was toen alleen met de jongens thuis ( was in de ochtend) . Sindsdien heb ik wel altijd de deur op slot
Ja, ik kan dan vaak niet slapen en controleer telkens of de deuren nou echt op slot zitten. Meestal ga ik ook ergens anders slapen als vriendlief er niet is. Gebeurd gelukkig niet zo heel vaak. Wij wonen nog niet zo heel lang op onszelf, misschien dat dat mee speelt. Maar ik ben sowieso ook bang in het donker, ik ga niet in het donker door het huis lopen, dan staan er overal lampen aan. Zelfs niet als vriendlief achter me staat hoor. Zoals meerdere hier zeggen komt dat bij mij misschien ook wel door negatieve ervaringen in het verleden.
Ik heb voor ja gekozen omdat ik niet voor 100% nee kan antwoorden. Ik voel me over t algemeen prima als ik alleen thuis ben en slaap ook goed. Echter sinds ik zwanger ben voel ik me kwetsbaarder (in t donker) en hoor ik meer dan voorheen. Ik ga echt niet ergens logeren omdat ik me thuis niet prettig voel, maar doe de deur wel op slot en controleer dit nog eens voor ik ga slapen. Als er aangebeld wordt op late uren en ik verwacht niemand dan doe ik ook niet open. Maar echt angstig? Nee. Gewoon kwetsbaarder denk ik.
Ik blijf wel gewoon alleen thuis en vind dat overdag en 's avonds ook best lekker, maar 's nachts vind ik het maar niks.