Wat een heftig verhaal!! Ik zou niet weten wat ik in zo'n situatie gedaan zou hebben. Ik heb wel veel respect voor jullie keuze en dat dat waarschijnlijk ook voor zijn eigen bestwil is geweest. Heel veel sterkte met dit grote verlies!
Lieve Bouwjaar, wat een heftig nieuws!. Heel veel sterkte met het verlies van jullie prachtige zoontje.
lieve meid gecondoleerd met het verlies van je zoontje. ik wens je heel veel sterkte toe met het verwerken.
Lieve bouwjaar, wat een ontzettend triest nieuws, en wat een moedige beslissing van jullie. Ontzettend mooi hoe jullie haar hebben opgebaard, erg mooie foto's. Hoop dat het verdriet met de dag minder wordt, en je uiteindelijk samen met je zoon of dochter kunt terugkijken naar zijn/haar broertje. Gun je echt een kindje, dat maakt veel verdriet goed. (uit eigen ervaring) Wens je veel sterkte, heel veel succes en geluk en natuurlijk een toekomstige zwangerschap en gezond kindje toe.
Lieve Bouwjaar, Wat verschrikkelijk dat jullie dit mee moeten maken. Met tranen over mijn wangen lees ik je verhaal. Wat een prachtig zoontje hebben jullie gekregen en wat kunnen jullie daar trots op zijn. Vind het vreselijk dat jullie afscheid hebben moeten nemen van *Ukkie. Ik hoop dat je het over een tijd een plekje kunt geven en er zal geen dag voorbij gaan dat je niet aan jullie ventje denkt. Neem de tijd voor jezelf en samen met je man. Lieve meid, heel veel sterkte en ik hoop dat het jullie gauw een broertje of zusje voor jullie Ukkie mogen verwachten. Heel veel liefs, Manouk
Je fotos zijn prachtig zoals ik je al schreef, is niet dom helemaal niet, als jij die behoefte hebt en het je helpt moet je dat platsen, je hebt alle recht trots op je kindje te zijn, ben ik ook. maar wees ook super trots op jezelf, want je moet n verdomd goede moeder zijn om deze beslissing voor het geluk van je kindje te nemen!!!!! en jij bent n goede moeder! Het is allemaal klote en heel oneerlijk, een moeder of ouder zou geen afscheid moeten nemen van hun geliefde en gewilde kindje...ik begrijp je zo goed. ik mail je later nog ff prive...weet dat ik aan je denk, je mag me altijd mailen als je daar behoefte aan hebt, zo niet is dat ook goed, maar weet dat ik aan je denk..en het heel knap van je vind en wilde je ff hart onder de riem steken. je zoon is je dankbaar en heel trots op de ouders die jullie voor hem zijn liefs chan
Allemaal bedankt voor jullie lieve berichten! @chan als je zelf de beslissing moet maken is toch net ff anders dan dat de beslissing voor je genomen wordt. Dus toch prettig om met iemand te praten die ook zo'n beslissing heeft moeten maken. Wil niet zeggen dat dan het verdriet er minder om is ofzo. Iedereen staat met lege handen en dat is gewoon verrot.
Je hebt het over een beslissing maken, maar voor mijn gevoel was het geen besluit, geen keuze. Ons jongetje had trisomie 13, maar zelfs voordat dat bekend was, was het duidelijk dat hij geen leven zou hebben. De beslissing is dus niet moeilijk, maar het feit dat je de beslissing moet maken wel. En ik weet niet wat "erger" is: plotseling of n.a.v. een verkeerde echo een "besluit" moeten nemen. In het eerste geval heb je geen voorbereiding, maar overkomt het je. Maar eigenlijk is dat in het tweede geval ook zo: je stapt in een achtbaan waar je zelf weinig invloed heb. En nu is de achtbaanrit over, maar kun je ook nog niet verder gaan... maar stilstaan voelt zo raar...
@ Lopi ja dat heb je mooi verwoord zo. Er is ook geen sprake van erger, het is gewoon per definitie waardeloos.
Begrijp ff niet zo goed wat je bedoelt met als je zelf de beslissing moet nemen of dat die voor je genomen word?
@chanty nou als het kindje nog leeft maar je besluit afscheid te nemen dan neem je de beslissing zelf. Als de natuur/het lot besluit dat je afscheid moet nemen (geen hartslag meer) dan wordt de beslissing voor je genomen. Zo bedoelde ik het. Ik dacht dat jullie ook zelf hadden besloten afscheid te nemen, maar misschien heb ik het verkeerd begrepen. Ik had op een gegeven moment zo sterk dat ik dacht lieverd ga maar zelf dan hoeven wij niet zelf te beslissen om we afscheid van hem te nemen. Ik heb er best moeite mee dat wij hebben moeten kiezen ondanks dat ik het uit liefde gedaan heb.
Nu begrijp ik het, nee wij hebben ook zelf moeten beslisssen, voor dat de eerste tabletten werden ingebracht hebben ze nog een echo gemaakt om de ligging van ons zoontje te bepalen, en toen leefde hij gewoon nog, heb zijn hartje nog zien kloppen, heel moeilijk vond ik dat, moeilijk nee verschrikkelijk..bij de geboorte was hij overleden. heb het daar erg moeilijk mee, ik heb schuldgveoel dat hij door mij is overleden, ookal weet ik dat ik het uit liefde en bestwil voor hem gedaan heb.
Poeh dat lijkt me heel zwaar als je dan het hartje nog ziet/hoort. Ik weet (gelukkig) niet wanneer zijn hartje gestopt is met kloppen. Dat gevoel dat je kindje door je eigen keuze is overleden heb ik ook. Je weet diep in je hart dat je het juist uit liefde gedaan hebt, maar zou dat nare gevoel ooit slijten?
Of dat gevoel ooit weg gaat, ik denk het niet..ik weet het niet, ik vind dat heel zwaar. ik had liever gehad dat hij gewoon overleden was dat ik die beslissing niet had moeten nemen, als ik hem dan toch moest verliezen. ik wilde weg rennen uit het ziekenhuis, verdwijnen..ik volede me een moordenaar, en ookal weet ik dat ik dat niet ben..dat schuldgevoel vind ik vreselijk. gister hadden we in maastricht het verliesbegeleidingsgesprek, waar ik goed me hart heb kunnen luchten, heb heel veel woede in me dat mijn kindje me is afgenomen, er zijn zoveel mesen die n kind totaal niet verdienen omdat ze er niet goed voor zorgen en die krijgen zo hun kindje even, en jij die er zo blij mee is, er al vanaf de eerste dag van houd en koesterd moet er afscheid van nemen, ik vind dat zo on eerlijk. wel weet ik zoals mij gezegd is dat ze geen pijn hebben, ze krijgen heel langzaam minder zuurstof in je baarmoeder, en dat is als duikers die overlijden, dan krijgen ze een high gevoel, senna kwam ook met een heel te vreden gezichtje en lachje op zijn mond te wereld..ik hoop en geloof dat maar. ik mis mijn kind, mijn hoofd zegt het is goed maar mijn hart huilt..pfff wat moet je worstelen met gevoelens en gedachtes he..heel zwaar vind ik dat. het leven is gewoonweg soms zwaar klote
Bouwjaar, wat een verschrikkelijk nieuws, heel erg veel sterkte.. Zowel gefeliciteerd als gecondoleerd.. Prachtig mannetje is het. Voor mij bijna 1,5 jaar geleden dat mijn dochtertje overleed, als ik over haar praat moet ik mijn tranen wegslikken. Denk dat dat wel blijft.. het gemis blijft ook, al wordt het dragelijker. Ik hoop dat 2013 toch nog wat moois voor jullie in het verschiet heeft.