Moeite met baby's van anderen

Dit is superbegrijpelijk! Je zit midden in je emoties, hebt zoveel meegemaakt. Je moet je niet vergissen wat een miskraam met je doet hoor. Ik was er ook heel stoer onder, maar de klap kwam ook wel. Ineens lijkt de hele wereld uit gezellige stelletjes, zwangeren en babies te bestaan... Daar mag je best ff helemaal genoeg van hebben hoor. En janken! Gooi het er maar uit. De hele klerezooi!
En je zult ook merken dat anderen (als in mensen die het niet hebben meegemaakt) niet weten wat ze met de situatie aanmoeten, dingen doen die je pijn doen (zoals een baby meenemen..), goedbedoelde maar oh zo lompe opmerkingen maken. Het slijt wel, maar de eerste tijd is het gewoon allemaal enorm k**!
Sterkte meid, hopenlijk kun je je verdriet een beetje kwijt bij iemand.
Dikke knuffel!

 

Heel erg herkenbaar!! Je ziet opeens overal zwangeren en kleine baby's en dat is zo confronterend! Wij kregen vlak na de miskraam een uitnodiging van vrienden om een bakkie te komen doen. Zij hadden zelf ook een baby van 2-3 maanden oud. Ik heb ook echt teruggestuurd dat ik even geen behoefte had aan baby's om me heen. Daar heb ik verder geen reactie meer op gehad maar je denk dat inderdaad: argh!! je snapt toch wel hoe pijnlijk dat is!
Maar ja..
Wat betties ook zegt: Gooi je emotie er maar lekker uit hoor! Er zijn inderdaad altijd mensen die je niet zullen begrijpen. En die niet weten hoe te reageren of te doen. Ik hoop ook dat er iemand in je omgeving is die het wel begrijpt of waar je terecht kan met je verdriet/frustratie. En dat je ook hier steun zult ervaren. De meiden/vrouwen hier snappen je helemaal!
Sterkte!

 

Zo ontzettend herkenbaar . Ik vermeed alles waar baby's waren of zwangere en daar door heb ik de laatste 3 jaar nogal wat feesten gemist. Ik kon het niet aan al die happy gezichten terwijl ik me zo rot voelde. Probeer er over te praten zeg hoe jij je voelt vaak hebben ze geen idee en denken niet verder na . Heel veel sterkte

 

Heel begrijpelijk, ik heb het ook. Het blijft ook nog wel even duren hoor, zeker bij mensen die of geen rekening houden met je situatie of er niet van weten. Het wisselt.

Beide buren hier hebben onlangs een kindje gekregen, dus ik zit aan twee kanten in babygehuil, dat steekt dan wel weer omdat het bij mij niet zo mocht zijn (en tegelijk 'stiekem' zwanger met ze geweest, stiekem want ze weten niet van mijn miskramen).
Dus soms maar gewoon muziek hard aan en hopen dat het snel mijn beurt is.

Sterkte meid!

 

Ik sluit me ook helemaal aan bij betties, heel herkenbaar allemaal. Uiteindelijk kom je er wel bovenop, maar dat heeft tijd nodig. Ik was een tijd ook compleet van de kaart. Hopelijk blijven opmerkingen als; je weet in ieder geval dat je zwanger kunt worden enz. je bespaart. Ongelooflijk domme opmerkingen die je niet wilt horen.

Jemig, dat mensen dan ook nog boos worden, sorry hoor, belachelijk.

Veel sterkte!

 

Jazeker, heel begrijpelijk! Al dit soort dingen herinneren je er dubbel en dwars aan en steken gruwelijk, ondanks dat je het een ander echt wel gunt...

Hier ging het pas beter toen ik opnieuw zwanger was. Ik heb dan ook wel enkele dingen vermeden met 'smoesjes' (kraamfeest van een nicht oa -die we verder nooit zien-).
Sterkte....

 

Ik persoonlijk heb dat helemaal niet. Een week na de curretage stond ik weer met een baby in mijn armen. (Ander kindje bij de gastouder.) Emotioneel? Ja! Ik moest ook echt wat wegslikken toen ik terug naar huis liep. Maar ik vond het verdrietig en mooi tegelijk. Het raakte me, maar het was voor mij ook een moment van "hier doen we het voor, we gaan gewoon door." Dat mijn zwangerschap mis ging, is niemands schuld. Ik kan dat een baby of zijn ouders dan ook niet kwalijk nemen. Over een maand of 2 mag ik, rond mijn eigen uitgerekende datum, op kraamvisite bij goede vrienden van ons. We waren tegelijk uitgerekend. Zal dat steken? Ja, natuurlijk. Ik weet nu al dat dit het verdriet weer biven zal halen. En ik weet dat ik tegelijkertijd ook enorm blij zal zijn dat het hun wel gegund is en hopen dat ik hun dochtertje even mag vasthouden.

Stel je voor dat het straks weer andersom is en ik degene ben die een kindje mag hebben en een ander in mijn omgeving zou een miskraam meemaken. Persoonlijk zou ik het dan ook erg jammer vinden, als ik niet meer welkom zou zijn bij die persoon. Dat betekent niet dat ik het verdriet van die ander niet begrijp, ik heb het nu helaas twee keer meegemaakt. Maar blijkbaar ga ik daar op een andere manier mee om dan de dames hierboven. En om heel eerlijk te zijn, zou ik me echt beledigd en buitengesloten voelen als ik dan niet meer op een verjaardag ofzo zou mogen komen omdat ik een baby bij me heb. Want wat voor jou blijkbaar een pijnpunt is, is voor andere mensen wel hun kind!

 

Zoooo herkenbaar....
Ik ben ons jongetje in oktober verloren bij 13.5 weken
Hartje gestopt en moeten bevallen..moeilijkere tijden kan ik me niet heugen
Mijn beste vriendin en schoonzoon ook beide zwanger, ik liep voor op hun
Tsja, dat gaat dan allemaal door...tot ergens toe! Je gunt het iedereen maar van wat doet dat pijn als je doormidden inzit
Ik vond vooral bepaalde reacties te dom te erg om aan te horen
Ik heb veel gehad aan het boek : als je een prille zwangerschap verliest
Echt een aanrader....sterkte meid!!

 

Het voor ons alweer even geleden nu ook weer zwanger van nummer 3 de eerste is bij ons mis gegaan. Ook bij mij wou het niet los komen zware curettage gehad. En toen moest ik nog een keer (

Eindelijk herstellend ging ik met mijn moeder Nasr de Ikea. Daar was bij de uitgang een klein baby'tje te huilen. Ouders er bij hoor. Ik brak letterlijk in die winkel en iedereen keek mij aan van wat heeft die nou. Ik ben aan het wachten geweest tot die personen weg waren. Maar o wat heb ik lopen janken zeg in die periode. Ook mijn Fam. Was gebroken want ze konden er gewoon niet bij dat het gebeurt was. Ik wens je veel sterkte en veel liefs in deze periode.
Priscilla

 

Hi Tupp, even een reactie op jouw mooie reactie. Ik vind het heel mooi hoe jij er in staat. Ik heb dat ook wel, ben oprecht blij voor anderen. Maar soms komt 'de draak' gewoon even boven. Dan doet het gewoon even te veel pijn dat het ons nog steeds niet gelukt is, dat ik IVF moet ondergaan, de frustratie, de domme en lompe opmerkingen. Dat is volgens mij een normale menselijke reactie, die niet gericht is tegen de ander maar met namen gaat over je eigen verdriet en frustratie. Persoonlijk vind ik het wel fijn om het er hier op het forum eens uit te gooien en te delen met meiden die de situatie herkennen.

 

Oh, natuurlijk. Ik vind het ook goed om dat hier te delen. Mijn reactie ging ook deels over het onbegrip voor de boosheid van de betreffende ouders. Ik kan me juist wel inleven in die boosheid. Misschien ook wel omdat wij het oneindige geluk hebben, dat we ondanks lang wachten, en drie sterretjes ook een zoontje hebben. Dus ik kan me wel voorstellen dat het erg pijnlijk is voor mensen, als ze vanwege hun kind, hun trots, ineens het gevoel niet meer welkom te zijn bij anderen.

 

Ja heel herkenbaar!
Hoe lullig ook.. ik heb zelfs moeite met mijn eigen zwangerschapsclub hier.. de meiden zijn super lief.. maar zwanger.. dat doet pijn al gun ik ze hun zwangerschap enorm!

mijn eigen zusje is zwanger.. de pijn daarin is dat we samen zwanger waren, en nu dus niet meer..

en.. de afdeling gynaecologie zit in ons ziekenhuis bij de afdeling kindergeneeskunde! dezelfde wachtkamer!
dus vandaag veel baby's gezien
En zwangere vrouwen.. pff.. wat confronterend.
Aan de ene kant wel fijn. want ik zal er toch weer mee om moeten gaan
Maar ik kan niet ontkennen dat het pijn doet..

en mensen moeten maar begrip voor jou opbrengen hoor.. Ik vind dat je in deze situaties helemaal niet correct hoeft te zijn..

 

Kan me wel vinden in je verhaal.

Na mijn eerste miskraam zag ik ook zwangere mensen op straat lopen / ook tijdens zakelijke bijeenkomsten, nu had ik er weinig moeite mee.

Heb ook meegemaakt dat ik niet meer welkom ben (in mijn zus haar leven) omdat ik wel een kindje heb en zij niet. Sorry dat vind ik best ego. Ik zal het wel niet snappen, maar je mag toch ook blij zijn voor een ander. Vooral familie.

Vond het ook vervelend dat ik elke keer afscheid moest nemen, maar tilde er niet zo zwaar aan. Het overkomt veel mensen, maar veel mensen krijgen ook mooie kindjes.

Voor iedereen die een mk heeft gehad, veel sterkte.

Xo Xo

 

dat gevoel is heel herkenbaar hoor.

ik heb eind 2009 een missed abortion gehad en helaas was 1 curretage niet voldoende.
4 dagen na de 2e curretage stond het vieren van mn verjaardag in de planning.
Om wat afleiding te hebben hebben we dezen gewoon door laten gaan.
Wel wist ik dat 2 vriendinnen van mij allbij een kleinte hadden van nog geen 2 maanden oud en ze hadden mij ook heel lief gevraagd of ik daar geen problemen mee had als ze die mee zouden nemen.
Dat leek mij geen probleem.
Toen ze eenmaal bij ons waren en die 2 ukkies allebei in een maxicosi op tafel stonden kon ik mn tranen toch even niet bedwingen.
Het lijkt dan allemaal zo oneerlijk...........
maar ik wilde absoluut die confrontatie niet uit de weg gaan en ergens heeft het me toen ook wel goed gedaan dat die kleintjes er gewoon bij waren.

 

Ik heb nu 2 keer een miskraam gehad de 2de keer was toen ik op de 9maanden beurs was (kon wel door de grond zakken)
En natuurlijk raakt nu iedereen om me heen zwanger en daar gaat alles wel goed bij (vind ik wel fijn voor hun maar zo ga je wel denken wat is er mis met mij?)
Dan heb ik ook nog iemand in de familie die me telkens mee vraagt naar haar echo's en naar baby winkels omdat ze zelf geen auto heeft terwijl mijn eerste kindje nu net zou oud zou zijn als dat van haar nou dan kun je haar ook wel wat hoor als het nu weer lukt om zwanger te worden en het gaat weer mis dan stop ik ermee en wil idd ook niks te maken hebben met kinderen van anderen

 

MissD het is zo herkenbaar.
Wat vervelend dat je dit moest meemaken.
Na de geboorte van Daan* en zeker ook na de miskramen vind ik het zo moeilijk om met zwangeren en met jonge kinderen/ baby's om te gaan. Het is al een tijdje geleden bij ons maar het blijft lastig.
Gelukkig hebben echte vrienden hier geen problemen mee. Ze wachten op ons totdat we eraan toe zijn. Gelukkig!
Veel sterkte de komende tijd.
X