Hi wendo: jeetje wat hebben jullie een heftig jaar gehad Dikke knuf Hier komt deze wijze oma weer: gewoon 1 ronde wachten, echt doe het... Bijna alle meiden hier worden weer zwanger maar niet in de eerste ronde. Volg je verstand.. Ff ongi worden en daarna weer beginnen. Je lichaam heeft n enorme klap gehad, je zou toch ook niet meteen na je ks de eerst volgende ronde beginnen? Doe dit nu ook niet hoe graag je ook wilt.. Heel veel sterkte
Hoi Wendy, Wat een heftig verhaal! Heel veel sterkte gewenst. Ik ben in juni geopereerd en een week na de operatie heb ik een kleine week gebloed, vanaf dat moment heeft het bij mij 58 dagen geduurd voordat mijn menstruatie opgang kwam. Wij hebben gewacht tot dat de menstruatie opgang kwam en zijn er daarna weer voor gegaan. Ik was na 2 normale cyclussen weer zwanger en dat gaat nu erg goed. Maar inderdaad zoals dropje al zei volg je gevoel, maar wacht een cyclus af!
Hoi Wendo, Heftige tijd voor jullie. Ik en de andere dames hier snappen je gevoel dat jet het liefste meteen weer zwanger wilt zijn. Dat had ik ook, ik voelde me zo leeg. Ik had bijna een dwangmatig gevoel erbij ik moest weer zwanger zijn maar helaas werkt het niet zo. Ook ik kreeg te horen dat het ivm termijn berekening beter zou zijn om te wachten. Onzin vond ik het maar manlief was gehoorzaam. En achteraf ook maar goed, wat heb ik een pijn gehad bij mijn eerste eisprong en mijn eerste echte menstruatie. Het is niet niks wat je lichaam heeft ondergaan, niet alleen een zwangerschap want hoe pril ook ook dat kost je lichaam veel energie. Je hormonen moeten weer op orde komen en dat duurt even. Daarbij moet je het ook nog verwerken, het verlies van je kindje en het verwerken dat er een stukje bij je ontbreekt. En vergeet je littekens niet van binnen, ook dat moet herstellen. Ik heb de eerste maand na de operatie bij mijn ei en menstruatie echt heel veel pijn gehad en heb daar flinke pijnstillers voor moeten gebruiken. Gebruik deze "ronde" om bij elkaar uit te huilen, en het een plekje te geven. Bij mij had ik 11 maanden na de positieve test van Noah* (buitenbaarmoederlijke zwangerschap) weer een positieve test wel via IVF maar goed. Meis geef het even tijd, sterkte.
Hey Wendo,jemig wat een heftig verhaal.welkom hier. Je hebt een verschrikkelijke periode achter de rug en ik zalje echt aanraden een cyclus te wachten. Wij hebben 14augustus 2012 afscheid genomen van prille zwangrrschap en eileider. nu is t iedere maand stress en angst maar we willen zo graag.ik snap heel goed dat je dus meteen weer wilt proberen maar je lichaam en je gevoel heeft wel n klap gehad. wat ik veel heb gehoord en waar ik wat aan heb gehad is dat een nieuwe zwangerschap geen vervanging moet zijn voor de vorige. probeer samen niet teveel te focussen. makkelijker gezegd dan gedaan want ik heb zoveel kwalen en pijn nog iedere dag dat ik ook iedere maand denk dat ik zwanger ben en dat iedere x een week kost om de teleurstelling te verwerken. de meeste meiden hier worden weer gewoon zwanger maar kost tijd. als je lichaam r klaar voor is....heel veel sterkte met de verwerking en hopelijk snel goed nieuws!!!hele dikke knuffel....liefs
Hier goed, ben eindelijk zover dat ik echt durf te genieten !! Sinds de laatste controle geen bloedingen meer gehad. Ik moest eigenlijk aankomende maandag voor controle maar werd net gebeld of ik morgen kan omdat er maandag iets tussen gekomen was, dus mogen we morgen ons wondertje weer zien. Hoe is het met de rest?
Rhea wat ben je alweer ver!!! 15 weken alweer whiehoe weet je al wat t wordt? Ik bij 16 weken overduidelijk n piemel! Hihi Hier goed!! 24 weken oleeeee druk mannetje in mn buik Kamertje nog niet aan begonnen en dat kriebelt enorm! Word steeds ronder en als ik 26 weken ben ga ik als n dolle genieten!
Ja gaat snel hè !! Nee weet nog niet wat het wordt, eigenlijk heel grappig want de vorige echo lag de kleine met hoofd omhoog en rug naar voren en mijn eerste is een stuitbevalling geweest en het lag precies zoals grote zus. Ik weet dat het nog alle kanten op kan maar we dachten wel ff ow nee hè niet weer bij mijn dochter konden we daarom ook niet zien wat het werd. Dus ik hoop morgen dat het erg mooi ligt en misschien al wat kunnen zien. Lekker dropje dat het lekker druk is goed teken spannend hé allemaal. Hier ook nog niks gedaan zelfs nog niks gekocht nu hebben wij al heel veel van mijn dochter maar wil eerst weten wat hetwordt .
Rhea en dropje, wat heerlijk die mooie momenten!! koesteren Whendo, hoe is het nu met jou? Hier nog steeds niets. Iedere maand pijn, krampen in mijn buik, uitstralend naar mijn benen. Een scan willen ze niet doen. die pijn heb ik al sinds de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. om gek van te worden. loop nu bij bekkenbodemfysio, heb iedere maand blaasontsteking etc. Nu deze maand dacht ik echt: het is raak. Ik ben ontzettend misselijk, kleine steekjes liezen, afgelopen zaterdag ineens een heel klein beetje bruin/roze afscheiding (daarna niets meer), last maagzuur, moe, emotioneel, trekkend gevoel liezen en zware borsten. Maar nu twee dagen voor nod een negatieve test (ik kon het niet meer laten met wachten). Ik ben zo bang...mijn lichaam herken ik niet meer en houd me iedere maand voor de gek. ik dacht het echt deze maand, en kan ook echt loslaten tot 2 weken voor nod, want dan begint die pijn weer. wat is er toch met mijn lichaam, we willen zo graag een kleintje, alles is er klaar voor, maar mijn lichaam werkt tegen. verdriet... ik ben ondertussen 33 en de klok tikt...iemand nog ideeen? liefs van een verdrietig selfje...
Dag Dames, Ik zou graag met jullie willen meekletsen en ik zit zelf ook met een paar vragen en ik hoop dat jullie hier misschien antwoord op kunnen geven. Ik zal kort mijn verhaal doen....... Ik heb in september 2012 ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en hier heb ik een half jaar mee rond gelopen. Pas geleden ben ik geopeerd en hebben ze de eug uit de linkereileider gehaald. Deze was ondertussen helemaal verkleefd, maar hebben deze hebben ze schoongemaakt en verder laten zitten. Deze eileider is geen topper, zeg maar, maar mijn rechter ziet er wel goed uit, dus naar mijn menstruatie zijn wij weer (na een half jaar) verder gegaan met onze kinderwens. Wat mij opvalt is dat mijn afscheiding na de operatie erg is toe genomen. Ze hebben ook mijn eileiders doorgespoten en mijn baarmoeder nagekeken. Hadden jullie dit ook? Groetjes, Diana
Hey Diana, heb je een half jaar met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap rondgelopen? jemig wat heftig meis. mijn verhaal staat een paar pagina's hiervoor. bij mij rechter eileider verwijderd, alweer een half jaar aan het proberen maar blijkbaar is mijn lichaam er nog niet klaar voor. veel last van verklevingen etc. mijn eileiders hebben ze niet door gespoten, wel is mijn baarmoeder een aantal x bekeken. afscheiding heb ik nu ook meer dan voorheen en hele pijnlijke eisprong en menstruatie. had ik daarvoor nooit. ik hoop echt voor je dat het snel mag lukken en dat jullie mogen genieten van een wondertje... sterkte met het verlies en de procedure... de andere meiden zijn wat stilletjes geloof ik... Er zijn best wat meiden zwanger op dit forum dus dat is een leuk vooruitzicht.
Hee Selfje, Leuk dat je reageert hebt. Ik dacht dat er niemand meer zat hier, dus ik had ondertussen al weer een geopend, maar daar is het ook er stil hihi. Alleen maar een goed teken dat er al veel vrouwen hier zwanger zijn!!! Geef de burger toch moed. Balen dat je veel last hebt van verklevingen. Word je wel geleid door het ziekenhuis of heb je hier zelf geen behoefte aan? Ik ken in mijn dagelijks leven helemaal geen vrouwen die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad, maar als je dat hier leest, is dat toch helemaal niet uniek (helaas). Heb jij het wel allemaal goed kunnen verwerken. Ik dacht dat ik dit wel had, maar nu weer deze ronde weer voor het eerst begonnen zijn, merk ik dat ik er nog erg veel last van heb. Zo bang dat het nog een keer kan gebeuren. Ik hoop dat we elkaar hier snel kunnen vertellen dat het ons ook gelukt is, want dat hebben we wel verdiend!!
Hoi Diana, ja zeker...geeft inderdaad hoop. ik heb er ook nog veel last van hoor. iedere maand richting mijn menstruatie heb ik zo'n pijn in mn onderbuik en liezen, en iedere keer bekruipt me weer die angst...toch ook vertrouwen in mijn eigen lichaam kwijt. ik ken ook niemand met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap in mijn omgeving. iedereen wordt na 3 maandjes proberen zwanger om me heen...de meeste hebben al kinderen en de 3 die nog wilden zijn nu ook zwanger. blij voor hun maar wel pijnlijk...ik denk toch iedere keer: en ik dan? hopelijk wordt dit inderdaad snel beter en kunnen wij ook vertellen dat we zwanger zijn. was het bij jou ook je eerste zwangerschap? hoe voel je je verder?x
Ik kan me voorstellen dat dit pijnlijk voor je is dat iedereen om je heen al zwanger is en jij nog niet. Ik heb het geluk dat ik al 1 dochtertje heb, dus voor mij is dit toch anders. Toch is een wens voor een broertje of zusje voor onze kleine meid groot. Ik heb zelf ook een zus, waar ik het heel goed mee kan vinden, dus ik gun dit mijn dochter ook. Het rare is bij ons (en natuurlijk ook super fijn dat dit zo gegaan is) dat we bij de eerste helemaal geen moeite hadden om zwanger te raken. Nu had het al een tijdje geduurd dat we aantelde en toen bleek het ook nog eens verkeerd te zitten. Dubbel balen was dan ook, dat ik er nog eens een half jaar mee heb rondgelopen. Lichamelijk viel dit wel mee, maar geestelijk vond ik dit wel zwaar. Je wil toch gewoon verder en we wisten niet waar we aan toe waren en dit vond ik vooral moeilijk. Ik heb dinsdag weer een afspraak in het ziekenhuis omdat ik bang was dat het deze maand weer niet goed was gegaan. Nu zijn de klachten we weer afgelopen, maar ik laat de afspraak wel staan, omdat we nog een hoop vragen hebben. Als ik jou zo hoor, heb je dus ook nog steeds die angst dat het weer mist gaat....,echt rotn hè!!! Ik denk dat je dit pas echt achter je kan laten als je weet dat je gezond zwanger bent. Krijg je wel wat steun van je vrienden en familie? Ik gelukkig wel hoor. Maar hun kunnen ook die twijfels niet wegnemen hè.
Tijdje geleden hier in dit topic gepost, het was even rustig. 3 rondes teleurgesteld en nu... niks. Geen ongesteldheid en geen positieve testen. Zit vandaag op dag 29, terwijl ik eigenlijk altijd een cyclus heb van 24/25 dagen. Voel me echt beroerd, misselijk, moe (!!!), pijnlijke borsten en buikkrampen. Vandaag nog niet getest, heb het kunnen uitstellen tot morgen. Wel of niet zwanger, het is zo killing. Maar die krampen, afschuwelijk. Het lijkt soms het meeste aan de linkerkant, de kant waar nog een eileider zit. Elke keer dat ik het voel, slaat de angst me weer om de oren. Weet niet wat ik er van moet denken en ik kan alleen afwachten. Niet grappig meer die spanning.
Vandaag vanochtend een vage streepje. Dus toch wel echt zwanger, maar tevens ook bloedverlies. Zoals bij een ongesteldheid, dus niet weinig. Morgen nog maar eens testen om er zeker van te zijn dat het een miskraam is en niet dat het dadelijk weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is.
Meis, ook met bloedverlies kan het goed gaan, hoeft geen nieuwe buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Ik heb vergelijkbare pijn gehad als tijdens het begin van mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap, en ook bloedverlies gehad meerdere keren, en zie banner! Gefeliciteerd.
Hoi babeloe Hier ook bloedingen tijdens de zwangerschap in het begin ook veel dat ik dacht gewoon een miskraam en kijk mijn banner , het kan dus wel! Steken aan mijn goede eierstok heb ik ook gehad en was ook bang voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap maar dat was niet zo heb nog steeds pijnlijke steken soms. Ik hoop voor je een goede zwangerschap.
Het was dus echt een miskraam. Vandaag was de streep niet tot nauwelijks meer te zien. Het bloed verlies is ook heftig geworden voor mijn doen, dus ik wist wel dat het mis ging. Wel goed om te weten dat die steken niet persee hoeven te betekenen dat het op de verkeerde plek zit. Want die angst hakt er wel in. Probleem is ook dat ik twee keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad en de eileider die ik nu over heb daar heeft er dus ook een keertje eentje in gezeten (die is toen vanzelf weggegaan). De kans is dus echt groot bij mij. Maar op naar de volgende ronde.
Ow, Baleloe, echt kloten nieuws!! Ik kan me voorstellen, als ik zo je verhaal goed lees, dat je bang bent dat je weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap krijgt. Ik heb hier veel verhalen terug gelezen en grote deels komt het allemaal op hetzelfde neer. Iedereen die dit een keer is overkomen heeft angst. Ik ook hoor. Ik ben vorige week zelfs weer naar het ziekenhuis geweest, omdat ik dacht dat het weer mis was. Gelukkig niet!! Ook artsen kunnen je geen garantie geven dat het niet weer gebeurd. Maar goed niemand krijgt die garantie. Het blijft wachten, wachten en wachten. Ik probeer maar postitief te blijven (maar soms lukt dit niet) en ik vind het fijn om te lezen dat hier ook veel succes verhalen zijn. Sterkte meid!!!