Pfff..moet dit even kwijt: Sinds de kleuterschool heb ik een vriendin, in totaal al 27 jaar. De laatste 15 jaar zijn we eigenlijk onafscheidelijk. Ik hou echt van haar, als van een zus. Maar de laatste maanden is het een puinhoop. Mijn vriendin komt uit een streng geloof, maar dit heeft ons (ik zonder geloof) nog nooit in de weg gestaan. In het verleden heeft ze wel met regelmaat tegen me gelogen. En daar wordt ik dus niet goed van, ik wil een vriendschap waar ik iemand voor de volle 100 procent kan vertrouwen. Ik heb het daar vaak met haar over gehad, maar zij wist dat altijd te verwoorden als: Ja door mijn geloof moest ik af en toe liegen om ruimte te krijgen enz.. oke ik kom niet uit de wereldje dus alle respect daarvoor . Inmiddels is ze uit het geloof gestapt, waar ik haar zo veel mogelijk bij heb gesteund. Afgelopen dec. belde ze me ineens dat ze ging scheiden en dat ze bij haar nieuwe vriend zat . We deelden (dacht ik) alles met elkaar en nu ineens had ze uit het niets een nieuwe vriend . Oke.. haar leven haar keuze! Dus ik heb aangeboden waar dan ook te helpen, opruimen bij haar ex, helpen in haar nieuwe huisje, mijn man heeft haar nog meubeltjes gebracht. Kortom.. alle hulp heb ik haar aangeboden, maar ze heeft nergens gebruik van gemaakt. Nogmaals haar keuze . Tot op heden heb ik nog niet haar nieuwe huisje mogen bekijken en ik vraag er ook maar niet naar, het schijnt nogal gevoelig te liggen Ze is gestopt met haar geloof en nu via Facebook heeft ze allemaal nieuwe vrienden gevonden (helemaal goed), die ze met regelmaat ziet. Hartstikke leuk! Ze hebben met elkaar dezelfde hobby's en ik zie haar op allerlei feestjes en evenementen voorbij schuiven. Top voor haar natuurlijk, maar als ik iets met haar wil doen is er geen geld meer. oke... Het is een hele lieve vrolijke meid en als ze dan weer langs is geweest denk ik ook ach, het komt wel goed. Maar nu had ik haar recent weer aan de telefoon en zat ze gewoon weer te liegen tegen me :x en toen... is er iets geknapt (Zingt nu het liedje: RE-SPECT) Ik ben daar zo klaar mee! Ik wil graag een gelijkwaardige vriendschap waar we in ieder geval eerlijk tegen elkaar kunnen zijn. Duss... heb ik haar laten weten dat ik wist dat ze loog en dat heeft ze ook toegegeven. Ik heb het laten rusten... maar niets meer gehoord. Ik heb haar vorige week een bericht gestuurd met de vraag wat ze met de vriendschap wil. Wil ze een eerlijke vriendschap of niet? .... blijkbaar is dat een hele moeilijke vraag, want ik heb al ruim vier dagen niets meer van haar gehoord. En ik weet dat ze 24/7 met haar smartphone in de weer is . Kortom daar is dan mijn antwoord, na 27 jaar is de vriendschap over. Maar ik vind het zo zonde en ik begrijp het ook niet.. het voelt een beetje alsof er een stukje in mij is doodgegaan.
Veel sterkte, ik kan alleen maar zeggen. Ik weet hoe het voelt. Hopelijk kun je het snel een plek geven en beinvloed haar gedrag jou kijk op mensen niet op een negatieve manier. Ik heb nog maar een handjevol mensen om me heen en mijn vertrouwen in mensen is flink gedaald door dit soort types.
Wat verdrietig... Snap ook niet echt welk geloof liegen zou kunnen goedpraten?? Maar dat ligt meer bij haar...
Thanx! Het frustrerende is gewoon... ik begrijp het niet. Ik beschouw mezelf als een leuk aardig mens waar je goed mee kunt lachen en praten . Ik snap gewoon niet dat iemand die zo dicht bij je staat zo kan reageren . Noem me naïef maar ik zit zo anders in elkaar.
Ik ook niet.... maar ik begrijp wel dat haar ouders haar kort hebben gehouden en dat ze meer wilde in het leven en daar niet altijd eerlijk over was.
Oh bah wat naar zeg meis! Het is logisch dat je je zo voelt, het is toch een stukje van rouw. Ik snap ht ook nooit zo hoor, dat iemand er blijkbaar niet mee kan zitten (in jouw geval je vriendin). Sterkte!
Moeilijk hoor.... Misschien nog een keer een sms sturen dat je altijd voor haar klaar staat en dat je nu even afwacht totdat ze weer contact met jou opneemt? En dat je het heel erg jammer zou vinden dat jullie vriendschap op deze manier zou eindigen. Ik begrijp jou, maar probeer me in haar te verplaatsen.... Ze zit in een scheiding en waarschijnlijk behoorlijk in de knoop met zichzelf. Misschien kan ze gewoon even niemand uit haar "oude" leven gebruken en vlucht ze op deze manier.... (Nieuwe vent, nieuw huis, nieuwe vrienden, feestjes). Misschien ook de reden om te liegen, ze wil je geen pijn doen en gaat het op deze manier uit de weg? Zeg ook maar wat hoor Sterkte!
@Juli2009 Zou het ook vreselijk vinden als het zo moet eindigen, maar vind wel dat ik mijn grenzen mag aangeven. Moet ik er nu weer achter aan smsen? Ik vind dat zij nu aan zet is. Ik heb ook alle respect voor het feit dat ze het moeilijk heeft. Maar dat vind ik (sorry) geen reden om te liegen. Zeker niet met onze geschiedenis.
Ik ken je gevoel, kennen elkaar al vanaf Gr. 3 en al gelijk dikke vriendinnen deden alles met elkaar steunden elkaar in alles. Toen kreeg ik een relatie met mijn man en zei kreeg een relatie met een collega van mijn man en ze is toen helemaal omgeslagen. Ik ben ook wel veranderd, ik was altijd een ja en amen type maar ben in korte tijd een stuk gebekter geworden en zei ook wel eens nee terwijl het daarvoor altijd ja was ook al had ik er geen zin in. Heb het nog heel lang geprobeerd maar op een gegeven moment reageerde ze gewoon helemaal niet meer en na ze niet op. Ik wilde het uitpraten (als er al wat mis was) maar zei blijkbaar niet. Maar kort verhaal lang, iemand kan nog zo lang je vriendin zijn als ze ineens hun ware ik laten zien of helemaal omdraaien in gedrag en raar gaan doen is het toch niet helemaal een echte vriendin (naar mijn mening) Ik wens je heel veel sterkte want het is heel erg moeilijk!
wat vervelend, ik vind dat je het goed heb gedaan en verder op haar reactie moet wachten &' als ze niks meer van zich laat horen weetje zelf waar je aan toe bent dan heb je er alles aan gedaan! veel sterkte
Herken daar wel iets in. Misschien wilt ze even ruimte voor zichzelf, en heeft ze helemaal geen reden om jou even aan de kant te schuiven? Als dat t geval is, dan zou ik er inderdaad niet achteraan gaan. Misschien belt ze binnenkort wel opeens met "He, hoe is t? Zoooo lang niet gesproken!"
het lijkt wel een verlate pupertijd. Ze zet zich af tegen haar geloof, vriendin en misschien ook wel haar familie op dit moment. Het lijtk erop dat ze nu wil feesten en alleen wil doen wat zij wil. Dat jij haar leugens doorziet vind ze waarschijnlijk alleen maar moeilijk. er is een dikke kans dat haar huidige vriend van veel dingen niet op de hoogte is en dat zij zich anders voordoet (schaamte? onzekerheid?) misschien mag je daarom niet langskomen? Het is heel rot maar je moet voor jezelf kiezen. Probeer geen ruzie te maken maar op een goede manier afstand te nemen. Misschien komen jullie dan over een tijdje weer bij elkaar.
nee idd ik heb zelf ook geen geloof en weet ook verder weinig van de gebruiken binnen religies maar dit lijkt me idd erg onwaarschijnlijk. Heeft ze vanaf het begin van jullie vriendschap al gelogen? Zou het niet zo kunnen zijn dat ze haar religie ook verzonnen heeft om te kunnen liegen?
He bah, wat vervelend. Ik denk dat jij alles hebt gedaan wat je kunt doen.. Zij zit nu (al dan niet tijdelijk) in een andere levensfase. En dat is heel naar dat, dat tenkosten gaat van jullie vriendschap. Ik denk dat er zat mensen zijn die staan te springen om jouw vriendschap. Hoe moeilijk ook, het balletje ligt nu bij haar en zou ik als ik jou was voorlopig geen energie meer steken in iemand die daar blijkbaar even geen behoefte aan heeft. Sterkte!
Bedankt voor jullie reacties. Het is gewoon fijn om het even met iemand te delen, want het is gewoon heel vervelend. Om misverstanden te voorkomen, ik zeg niet dat ze van haar religie moest liegen he Ik zeg alleen dat haar religie haar veel regels oplegde waardoor ze niet kon leven zoals ze wilde en dat ze dus loog om wel van haar vrijheid te kunnen genieten. Zoals bijvoorbeeld vriendjes. Dat mocht niet van het geloof, maar die heeft ze wel gehad. Het klinkt misschien raar, maar ik voel ook een vorm van rust. Ik heb me de laatste maanden zo veel zorgen over haar gemaakt en nu is het zo duidelijk haar keuze. Het is goed zo. Mijn deur blijft wel altijd voor haar open staan. Als ze me nodig heeft, dan ben ik er voor haar. Ik hou nog steeds van haar, maar .. het is nu aan haar. Ik heb gelukkig nog veel andere lieve meiden om me heen. Via mijn werk en de school van mijn zoon leer ik ook weer nieuwe mensen kennen. Alleen zijn deze contacten (nog) redelijk oppervlakkig. Dat is jammer, maar ik weet zeker dat het goed komt.
wat rot voor je om zo een vriendschap te moeten verliezen... ik zou het even zo laten... waarschijnlijk gaat je vriendin nu even helemal los nadat ze zo lang in de pas van het geloof heeft moeten lopen... er komt een moment van bezinning... zelf heb ik ook pas een vriendschap van 25 jaar op moeten geven. wel een ander verhaal maar ook vanuit haar kant besloten... ik heb eerst nog een paar keer geprobeerd met haar te praten maar ik voelde dat ze niet eerlijk en open was... toen heb ik bij mezelf gedacht, oke... ik laat het erbij... ik heb nog 2 hele lieve vriendinnen die ik bijna dagelijks zie en met hun heb ik het er veel over gehad. dat is wel fijn... voor nu laat ik het zo... net als jouw vriendin, zij wil dit nu zo en daar kom je toch niet tussen. is haar keus....