Hoi, Mijn ouders zijn nu op vakantie. Eens in de zoveel tijd nemen ze contact op voor een update over de stand van zaken...je kent dat wel..een praatje over het weer, terrasjes zitten, klagen over het eten...enz. enz. Nu wil het zo dat mijn dochter graag oma wilde spreken over van alles en nog wat. Zegt mijn moeder, die niet wist dat ze op speaker stond: "ik geef opa wel, want die kan haar wel te woord staan". Ik vind dit zo erg. "Gewoon", je eigen kleindochter niet te woord te willen staan. Wat voor dingen zou een 3-jarige in hemelsnaam kunnen vragen of zeggen?! In dagelijks leven gaat dit ook zo, dochterlief wil haar verhaal doen, oma luistert niet, begrijpt het niet (ook niet na mijn uitleg), en hangt weer op. Als ik mijn moeder spreekt en het wordt te heet onder haar voeten (ik zeg mijn mening over iets, of ik vertel de dorpse roddels niet) dan krijg ik mijn vader aan de lijn. Heel apart blijf ik dit toch vinden, maar dit gaat al jaren zo. Ik heb ze hierover aangesproken maar ze gaan hier totaal niet op in, of mijn vader wordt toch gigantisch boos. Want waar haal ik het recht vandaan om mijn eigen moeder zo te benaderen.. Ik had het graag anders gezien. Is dit herkenbaar voor iemand?
Mijn moeder weet niet hoe ze moet reageren op vragen of verhalen van mijn dochter. Die van mij ook niet trouwens .
Het is wel apart in iedergeval Maar kan je het niet een X rustig bespreken met je moeder als je vader er niet is, en zeggen dat je haar niet wilt aanvallen oid maar in de ik vorm praten van ik vind het erg jammer dat je niet even met je klein dochter wilt praten aan de telefoon enik vraag me eigenlijk af waarom dat is?
of het wel of niet zo is kunnen wij hier echt niet beslissen... Aan jou meer de vraag wat je hiermee wil of kan. Dát is wat belangrijk is, in je post te lezen staan je ouders niet echt open voor een confrontatie met wat jij denkt dus je kan het wel denken maar je kan dáár niks mee. Bedenk liever hoe je met deze situatie om wil/kan gaan. suc6
Zit er geen autisme in de familie? Niet dat ik wil zeggen dat je moeder autistisch is, maar ik herken er wel wat in.. Zoals het niet weten hoe te reageren op situaties, niet graag telefoneren, niet kunnen verplaatsen in anderen,weinig interesse in de ander en ipv te luisteren over zichzelf praten, niet inzien dat wat zij doet "raar" is.
Geen ervaringen, maar lijkt me wel heel vervelend. Als het jezelf gebeurt, zou je het nog wel kunnen hebben (of in ieder geval makkelijker), maar met je dochter is dat niet erg fijn lijkt me. Sterkte! Hopelijk kun je nog eens een gesprek proberen aan te gaan. Wellicht alleen met je moeder (niet telefonisch in ieder geval) ??
Was ze altijd al zo? Misschien moet je het gewoon accepteren, is het iets wat je ouders wel weten maar wat heel gevoelig is, je vader probeert je moeder dan te beschermen denk ik. Misschien is er iets in haar jeugd gebeurd waar jij niets van weet... Anyway, het is raar maar elke gek z'n gebrek...
De vraag of dit soort gedrag voortkomt uit een stoornis of dat het eerder gaat om iets wat zij -door welke omstandigheden dan ook- nooit ontwikkeld heeft, zul jij zo te lezen niet beantwoord krijgen. Dus is het belangrijker om voor jezelf te gaan kijken hoe je hier mee om wilt en kunt gaan. Jezelf keer op keer frustreren door te verwachten dat ze toch de 'normale' dingen gaat doen, zal iig weinig helpen. Eventueel kun je dit eens met een psycholoog bespreken: die kan je dan helpen om manieren te vinden om hier mee om te gaan op een manier die minder frustraties oproept. Overigens: ik snap wel heel goed dat dit soort dingen je frustreren! Het gedrag van je moeder is op z'n minst wel bijzonder te noemen.
Jouw moeder is toch niet mijn schoonmoeder? Nee zonder gekheid ik herkend dit maar dan van mijn schoonmoeder, gewoon geen interesse tonen, we wonen redelijk dicht bij elkaar 500 meter? maar zien of horen ze nooit, ook niet toen onze kleine laatst longontsteking had en tegen opname aanzat, ik irriteer me er mateloos aan, maar laat het inmiddels na jaren gewoon lekker liggen, dan maar niet ik denk alleen ze weten niet wat ze missen.
Contact gestoord..... Hmmmm het is iig vreemd gedrag. Misschien houdt ze gewoon niet zo van telefoneren? Mijn moeder is precies hetzelfde, die laat mijn vader bellen voor iets en dan gaat ze op de achtergrond zeggen wat hij moet zeggen/vragen Vervolgens krijg ik dan een mail of sms over het gesprek met mjn vader (als ik bijv. naar het ziekenhuis moet met de kids). Ik maak me er niet meerr druk om en dat werkt voor mij prima.
Oooh sommige heel herkenbaar met mn moeder. Maar goed is vaak ook strijd, prima ik steek er geen liefde meer in krijg ook niets terug. Succes, hoop dat je eruit kan komen en oplossing vind in deze, weet hoe moeilijk het is