Is gewoon vreselijk egoïstisch van die mensen! Omdat het meisje de ene ouder afwees??! Is toch logisch dat ze nog moet wennen aan haar nieuwe omgeving en nieuwe ouders!:x Ik vind dat die ouders hier niet zomaar mee weg mogen komen...
Mij raakt dit al enorm....... Gezien ons MMM traject en het met een voet in het adoptietraject te hebben gestaan. Laat staan voor jou Ukoldaatje...... Je omschrijft zo duidelijk hoe het traject vooraf is en vooral ook hoe het kan (en zal) zijn wanneer 't kindje daadwerkelijk bij jou in NL is. Ongelofelijk deze mensen........ Kan d'r gewoon niet bij......
Ukoldaatje, hoe zal dat nu wettelijk/ adoptief gezien verlopen? Adoptief ouders 'willen' het kindje niet meer en het kindje is nu al even bij de genoemde pleegouders. Hoe zal dat nu verder verlopen? Heb jij enig idee?
Hoe dat in zijn werk gaat nu wettig gezien weet ik niet. Het komt namelijk maar zelden tot nooit voor.
Ja die weg is zo lang en zo intensief. De verplichte VIA cursus, 6 dagdelen, daarin wordt oa deze problemathiek uitgebreid uitgelicht. De raad spit je helemaal door en legt je veel casussen op om te zien of jij als ouder de weg weet die je kan/moet volgen als je tegen problemen aanloopt (en dat gebeurt gewoon vaker bij adoptiekindjes).. Dan heb je nog de vergunninghouder die je dit allemaal haarfijn uitlegt en de weg wijst.. In het geval van de site hierboven en dat verhaal is moeder in een depressie terecht gekomen door slaapgebrek door het kindje (ook iets wat normaal is bij adoptie kinderen en dan bedoel ik niet eventjes, maar jaaaaaaren) en het niet aankon. Ze wilde geen moeder meer zijn. Dus het lag niet aan het kindje, maar meer aan de gevoelens van de moeder. Moeder wilde het uit het officieel cirquit houden en zelf nieuwe ouders gaan zoeken. Snap dan niet dat die vader niet ingreep. Hij zal toch niet dezelfde gevoelens gehad hebben? En niet in zo n depressie zitten en dus zijn vertsand kon gebruiken en het via de officieele weg laten verlopen..... Kijk dat het gewoon niet gaat, ja dat is ellendig, maar dat kan dus gewoon gebeuren, maar ga dan de begeleiding zoeken die er is, en mocht dat niet werken, dan via hen een andere oplossing zoeken.
Ik vind het eerlijk gezegd nogal ongepast dat je best wel privé dingen van dit stel op dit forum gooit. Over wat ze allemaal wel gedaan of gelaten hebben rondom de adoptie. Los ervan of het waar is wat je zegt of niet. Ook al is het adoptie wereldje klein. Je kan nooit 100% weten wat er binnen dat gezin heeft afgespeeld en wat hun beweegredenen waren. Ik vind dat je ze hier nu wel zwart loopt te maken eerlijk gezegd. Niet dat ik het er mee eens bent dat dat meisje na 3 weken is afgetaan. Maar niemand kent het hele verhaal, jij ook niet.
Ze hebben het zelf (of hun beste vrienden) op internet gezet. En dat is hetgene wat ik zeg hier... Dus niets nieuws eigenlijk. Ja je zal wel gelijk hebben, maar ik reageer in mijn emoties denk ik....zal me er tussenuit halen want dit komt gewoon te dichtbij! Oh en zwart maken, nee ik zeg duidleijk meerdere malen dat het kan gebeuren dat mensen in de put raken en dat dit heel erg is, maar dat ze dan de instanties hadden kunnen inschakelen. Ik reageer vanuit mijn gevoelens tov het kindje..idd niet vanuit hun perspectief. ALs de mods vinden dat ik te ver gegaan ben, snap ik het dat het gewist wordt..
Ik bedoelde het overgergings niet lelijk of aanvallend naar jou toe. Dus ik hoop dat je het niet zo hebt opgevat. Het was iets wat me opviel. Kan me voorstellen dat het je raakt aangezien je zelf een kindje hebt geadopteerd. Het kindje in deze kwestie is ook de dupe van dit alles en haar belang hoort voorop te staan. Hopelijk vind ze een nieuw warm thuis.
Ukoldaatje weet niks meer dan jij en ik hoor, voor zover ik heb gelezen. Enige wat zij weet is van wat zelf al op internet bekend is.
Ik heb het topic inmiddels gelezen, dat maakt wel een en ander duidelijker. Moeder die een zware depressie krijgt en het niet meer kan opbrengen voor het kind te zorgen. Kind heeft ook nog voorkeur voor vader. Moeder komt erachter dat ze ze toch 'geen kind wel'. Hoe erg dat ook is: beter dat ze het uitspreekt en er naar handelt dan dat moeder en kind jaren samen ongelukkig zijn.
Dat ze toch geen kind wilt?? Na jaren in een adoptieprocedure te hebben gezeten vind ik het wel erg raar dat je opeens geen kind wilt. Mensen die zwanger raken en een kind krijgen hebben veel korter de tijd om aan het hele idee van kinderen krijgen te wennen, die brengen hun kind toch ook niet opeens naar een pleeggezin toe. En een depressie is ook geen excuus, ik zal niet beweren dat het makkelijk is hoor en een depressie en een kindje met problemen. Maar na een adoptie procedure van jaren had je dit toch wel kunnen voorzien. En je neemt een kindje in je huis om er voor te zorgen, om het te beschermen, om er onvoorwaardelijk van te houden. Als je dat niet kan moet je geen kindje adopteren.
Nee dat kan geen enkele ouder zeggen na een bevalling...en adoptie is voor mij hetzelfde als bevallen Je bent daarna 100% verantwoordelijk voor je kind. In goede en in slechte tijden Maar goed, een depressie...dat is toch erg heftig allemaal. Ze hadden dit dus heel anders moeten aanpakken. Makkelijk gezegd natuurlijk van iemand die er niet zelf mee te maken heeft gehad. Verschrikkelijke situatie.