Dit speelt zich af in aug 2011 maar is nu pas naar buiten gebracht. Ik mag hopen dat het meisje inmiddels een echt thuis heeft gevonden. Over de "ouders" wil ik het niet eens hebben
Op dat forum, in dat topic lijkt wel alsof die moeder denkt dat dat kind een cavia is ofzo! Ze wil het kind niet meer hebben omdat het meer naar de vader toetrekt? Nou dat doen alle kinderen, zoiets heet fases. Daarnaast het kind is nog zo kort bij ze en dan geeft ze het al geen kans meer. Echt on-be-grij-pe-lijk! Het is toch verdorie geen huisdier, kan hier echt kwaad om worden! En idd, zo'n procedure neemt zoveel tijd in beslag, je moet zoveel regelen en doen en betalen. Lijkt me toch dat je dat enorm bewust aan het doen bent!
Dat is misschien wel zo, maar ik vind het toch wel een verschil dat iemand zelf zijn hebben en houwe op internet gooit of iemand daar toestemming voor geeft of dat iemand anders het overneemt van internet en het weer op een ander forum zet. Ik vind dat gewoon niet zo gepast. Maar mensen denken daar anders over, dat is ook prima
't Is internet, dit gebeurt nu eenmaal. Dan moet je in 1e instantie sowieso niks plaatsen, want het blijft je anders achtervolgen.
Waaaaaaatttt....!!! Onvoorstelbaar dit... Zelf ben ik helaas maar al te bekend met depressies. Het is een feit dat je dan niet meer "helder" over dingen na kan denken (een spreekwoordelijke kronkel in je hoofd hebben)... Dit probleem had ik ook heel erg. Dus ergens kan ik me voorstellen dat zij ineens in haar hoofd had dat ze geen moeder meer wilde zijn en zichzelf hier ook volledig van heeft kunnen overtuigen. Wat ik dus niet snap is dat de partner niet is opgestaan om te zorgen dat zij weer de dingen en feiten recht in haar hoofd kreeg en hierbij de juiste hulp heeft gekregen En dan ook nog eens alles buiten de instanties om... Vind dit allemaal echt een kwalijk verhaal en zo ontzettend zielig voor het arme kindje, onbegrijpelijk...!!
Ik heb alleen de OP gelezen. En tja, ik ben al geen fan van adoptie. De meeste mensen weten gewoonweg niet wat het is om een adoptie kind in huis te nemen. Of ze nou met 6 weken (zoals ik) of 2 jr geadopteerd worden. Het is en blijft altijd k*t...Je mist je hele leven iets, je kan je nooit 100% geven omdat je altijd 5% mist.. Maar om een kind zo weg te doen, damn he. Wat een achterlijke ouders. Ik dacht dat de aoptieprocedures tegenwoordig strenger waren? Of kunnen deze mensen misschien heel goed liegen? Anyway, sneu voor de kleine meid, hopelijk is ze in een fijn gezin terecht gekomen waar ze later eventueel de hulp krijgt die ze dan nodig heeft. Want reken maar dat dit een staartje gaat krijgen, als je van zo jong al heen en weer geslingerd bent en je nooit hebt kunnen hechten aan iemand. (voor zover dat uberhaupt al kan als je geadopteerd bent)
Dat maakt niks uit, ze kan ook jaloers worden. Als ze bijv al onzekerheid ontwikkeld dan gaat ze denken dat die ouders nooit zoveel van haar zullen houden als ze van de andere kinderen doen...
Laten we hopen dat deze mensen geen kind meer mogen adopteren! Wat een aansteller zeg die ouders en wat zielig voor dat kindje! Raakt alleen maar nog meer in de war door dit soort idioten
Dat is het internet, alles wat je zelf openbaar plaatst kan ieder ander lezen, kopiëren en plakken. Of dat nu prive verhalen of foto's zijn. Het is anders als iemand dat zou doen bij iemand die wel berichten afschermt. Over deze zaak is er online trouwens ook een officieel 29 pagina's dik rapport van jeugdzorg te lezen. Geheel openbaar. Dan valt een onofficieel berichtje op een forum gebaseerd op NOS stukje opeens reuze mee.
Ik vind het ook heel naar...maar eerlijk is eerlijk, als het zo slecht gaat in een gzin is het ws. soms beter dat het zo gaat, dan dat het compleet fout loopt met misshcien wel mishandeling tot gevolg. Ik weet geewoon niet hoe die ouders zich voelden. Misschien zaten ze zo met hun handen in 't haar dat er voor hun gevoel geen andere keuze was, ik kan me nl. niet voorstellen dat je dit 'zomaar' doet. Er moet een ernstig probleem achter zitten, wat niet betekent dat ik het begrijp of geodpraat. Maar misschien als er ernstige dingen speelden, zou het juist wel de redding kunnen zijn voor dit meisje. Als ze het kind uit gemakszucht hebben weggebracht heb ik er geen enkel geod woord voor over. Iedereen weet wel dat het hechtingsproces met een 2 jarige compleet anders verloopt als met een pasgeboren baby, ook daar is er een groot verschil tussen bio of adoptie baby. Dat vertrouwen moet je winnen. En dat kost tijd. Logisch...
Wow ik hoor nu net dat het kindje aankomst in nederland na 1 dag bij de adoptieouders naar opa en oma is gebracht en daarna naar kennissen! Echt belachelijk deze mensen moeten nooit geen kinderen meer krijgen
Arm arm meisje, nog geen 3 jaar oud en dan al zo veel hebben moeten meemaken . Ik vind het echt heel naar dat de ouders geen hulp hebben gezocht. Wat ik me afvraag, had de moeder last van PADS (de adoptievariant van een postnatale depressie)? Hier een ervaringsverhaal van een moeder die daar ook doorheen moest: LWB Community » Wisdom Wednesday: Post-Adoption Depression
Ik ken het niet en heb er nog nooit van gehoord in de voorbereidingen van de adoptie. Ook niet tijdens de verplichte VIA cursussen of met de raadsonderzoeken en ook de vergunninghouder heeft dit nooit verteld. Geloof best dat zoiets kan bestaan, lijkt me niet heel vreemd. Alleen waar is dan de man? Die moet dan toch hulp in huis halen? Als je een bio kindje krijgt die kan je toch ook niet droppen na de bevalling? En ik las het hier ergens, maar het krijgen van een adoptiekindje voelt ook aan als moeder worden/bevallen. Rare is, je wordt echt helemaal door en door gespit. Mensen met psygische verleden mogen niet uit China adopteren. En je moet door een medische keuring heen. Dus ze kan niet eerder depressief geweest zijn. Of ze heeft de waarheid verzwegen, ook tegen de raad. Ik ben nu aan het speculeren dat is niet goed. Maar het komt gewoon zo dichtbij dat het me bezig houdt.
Als het klopt dat de grootouders al binnen een paar dagen de zorg voor hun kleindochter op zich namen, dan heeft naar mijn mening die hele familie steken laten vallen, zeker ook de vader. Geen van allen hebben ze hulp van buitenaf ingeroepen. Ik kan er met mijn verstand niet bij dat ze geen van allen eraan gedacht hebben wat het voor een jong kind moet betekenen om weer afgewezen te worden. De moeder kan denk ik best eerder depressief zijn geweest, als ze als gezin zo gesloten en afwijzend naar hulp van buitenaf zijn. Dan zal ze dan ook niet naar de huisarts zijn gestapt en het misschien zelf niet als depressie herkend hebben. Maar dat is speculeren (wat hier heel moeilijk is om te laten)
Heb nu ook het rapport van de kinderbescherming gelezen.. Staat gewoon op het net. Ja vind ik ook, die hele familie heeft toen in actie moeten komen..