Hoi dames, Ik wil graag even jullie advies, want ik voel me zo verdrietig. Het gaat om ons meisje van 9 weken. Ik herken mijn zonnenstraaltje niet meer. Harley is altijd een heel tevreden baby'tje geweest, met lachtrekjes om haar mond die met de week vaker voorkwamen. Als ze lachte, dan brak voor ons de zon door. Wat kun je dan verliefd worden op je eigen kindje. En nu...sinds een week of twee is er niets meer van die tevredenheid over. Ze huilt zo ontzettend vaak. Nu heeft ze altijd al rond een uur of 5 s'middags haar jengeluurtje gehad. Niets mis mee, natuurlijk. Nu is het zover gekomen dat ze overdag haast niet meer slaapt, maar alleen maar huilt. De tijden tussen het flesje worden steeds korter, ondanks het ophogen van de voeding, of voeding voor hongerige baby's. Waar ze overigens ook niet goed op reageert, want ze spuugt veel vaker. Ik denk dus niet dat ze huilt van de honger, want ze krijgt over de dag genomen vijf flesjes van 140 cc en soms een extra flesje als ze daar behoefte aan heeft. Ze weegt trouwens nu 4800 gr Buikkrampjes zijn het ook niet, die heeft ze soms en ik herken ze als dusdanig. Ze heeft maar weinig 'kramphuiltjes' Troosten, bij me houden helpt soms, maar vaak ook niet. Het valt mij op dat ze begint te huilen zodra ze het bedje raakt. We hebben haar altijd in haar eigen bedje laten slapen en maar zelden in de box of op de arm. Ik heb haar echt een aantal keer per dag lekker bij me, en fluister dan ook dat ze mag huilen, en ze het maar lekker allemaal uit mag gooien. Ik probeer haar dan gerust te stellen met een zachte, fluisterende stem. Soms zeg ik ook helemaal niks, zodat ze alleen maar het geluid van mijn hart hoort. Ze huilt dan eventjes echt hard, om vervolgens vermoeidheidssignalen af te geven, maar ze begint weer van voor af aan als ik haar in haar bedje wil leggen. speentje wil ze vaak niet, die werkt ze vakkundig haar mondje uit. spelen of lekker kletsen tegen haar ook maar voor eventjes. Ze is soms heel geïnteresseerd, maar begint vaak te huilen na een minuutje of vijf. Ze heeft vandaag ook wallen onder haar ogen, en ik zie dat ze echt vermoeid begint te raken. Ze heeft een voorkeurshouding, je begint het nu echt goed aan haar te zien en het hoofdje begint er afgeplat uit te zien aan een kant en wij proberen dus haar hoofdje vaak anders te leggen, maar dit vindt ze absoluut niet fijn. ze begint dan te huilen, of draait haar hoofdje terug. Op haar buik leggen om haar nekspieren te trainen gaat ook vaak gespaard met gehuil. Ze is sterk in haar nekje, zie ik aan haar driftige manier van bewegen. Ze vind het alleen echt niet fijn. Uiteraard heb ik de kinderfysio gebeld, en we kunnen er woensdagavond terecht. Zou doordat haar hoofdje aan een kant wat afgeplat is, de hersentjes wat in de verdrukking kunnen komen en huilt ze vanwege hoofdpijn of eventueel een sterke schedeldruk? Wil ze meer dan dat ze al kan, en is het vaak frustratie waardoor ze huilt? Zou, door de razendsnelle geboorte er iets met haar nekje kunnen zijn, en ligt ze daarom niet graag? Dames, hebben jullie nog ideeën of tips? Ik trek het even niet meer. In de eerste instantie om zorgen voor ons kleine meisje, maar ik kom niet eens meer aan eten, of het huishouden toe. Leuk aangezicht trouwens voor mijn vriend. Die treft ons al regelmatig samen huilend op bed aan. Harley vanwege weet ik veel wat en mij vanwege de zorgen en verdriet om haar. S' avonds slaapt ze trouwens prima. Ze heeft het dag en nachtritme goed door, en slaapt meestal vanaf een uur of 8, s'avonds tot een uur of 7 in de ochtend. Ik maak haar dan wel rond 1.00 wakker voor haar laatste flesje. Maar het is toch niet normaal dat een baby de hele ochtend, middag en begin van de avond wakker is en huilt, en wallen onder haar ogen begint te krijgen?
Wat vervelend! De fysio lijkt me inderdaad een goed startpunt om te kijken wat eraan scheelt, ook vanwege de afplatting. Om het weekend door te komen: heb je een ergonomische draagzak of draagdoek? Daarin kunnen ze op die leeftijd nog heerlijk een tijd achter elkaar slapen, vooral als jij ondertussen loopt of in de weer bent, en jij hebt ook weer je handen wat vrij en/of kunt weer even naar buiten met een slapend gupje tegen je aan (let wel op de warmte-koude verschillen).
Heb hier pas een bericht geplaatst "Reflux moet ik er persee wat mee" Je kan even kijken of je je erin herkent ? Hoeft natuurlijk niet hoor maar je kan het proberen . Ook staan daar tips over een obsiopaat waar je misschien wat aan hebt . Hier was het hetzelfde en Savonds gek genoeg was er niks aan de hand . Kan ook oververmoeidheid zijn daar had mijn zoontje ook heel erg last van . Sinds een paar dagen bij de eerste vermoeidheid singalen gelijk voor het huilen zijn wagen in , een kwartier door de kamer lopen en hij slaapt . Had dat nooit verwacht ! Maar toen me moeder even opaste heeft zei het geprobeerd en het werkte . Had het zelf nooit geloofd . Na uren sjouwen met hem door de kamer . Maar moet erbij zeggen heb medicijnen tegen verborgen reflux . Maar in iedergeval met 9 weken was mijn zoon ook zo ! We aten onstebeurt , kon niet anders . Ik zou een afspraak maken bij een obsiopaat . Hier werd mij ook verteld over het kiss syndroom , bleek het hier niet te zijn maar misschien bij jou wel . Ook omdat ze een afgeplat hoofdje en voorkeurs houding heeft . Google even op kiss syndroom.
Ik zou ook even naar de ostheopaat gaan. En verder lekker bij je dragen in een draagdoek of ergonomische drager. Je meisje is nog heel klein en wil misschien niet graag alleen zijn.
Klinkt bekend. Meestal is het vermoeidheid. Kijk eens in het boekje 'regelmaat brengt rust' van Ria Blom. Bij ons heeft haar tips consequent volhouden (op het begin gedeelte moeilijk), samen met inbakeren (slaapzakje Dream swaddle is heel handig!) en steeds maar weer het speentje erin stoppen (ik zat achter de wieg om hem 100x terug te stoppen, maar alles was beter dan al het gehuil) fantastisch geholpen! Onze zoon is nu 15 mnd en vanaf dat we destijds na 10 weken het probleem zo zijn gaan aanpakken een voorbeeldige slaper. Nu heeft hij plots driftbuien s morgens dus ik zoek weer een oplossing , maar verder nooit enig probleem. Het was heel moeilijk om hem in het begin voor mijn gevoel heeeeel lang te 'moeten' laten huilen (ik zette de kookwekker omdat ik anders veel te snel naar hem toe wilde gaan), maar het is voor ons en vooral voor hem zo goed geweest! Ik hoop voor jou dat de 'hardere aanpak net zo goed uitpakt. Ga niet naar een kwakzalver...dat kost geld en is totale onzin; alleen maar nog meer prikkels voor je op dit moment toch al moe en onrustige kindje. Oh ja, hersentjes bekneld kan niet: schedeltje vervormt juist omdat het zo flexibel is voor de nog groeiende hersentjes. En reflux? Ga een keer naar de huisarts en als die niets afwijkende vindt: boekje regelmaat brengt rust. Echt (ik heb er geen aandelen in hoor )!
Ow er is trouwens ook een goed boek, lekker slapen zonder huilen. Misschien dat je daar iets aan hebt?
Is het niet een combi van vanalles. De voorkeurshouding zou ik idd voor naar een goede osteopaat. Maar 9 weken niet tijd voor een sprong?¿?
Aangezien de ontevredenheid zo plotseling is ontstaan, lijkt het pijn te zijn. Goed dat je actie onderneemt en langs een fysio gaat. Ik zou heel ode observeren wanneer je kindje het meest huilt, is dat voor of na een voeding? Drinkt ze goed, heeft ze honger? Heeft ze een voorkeurshouding? Komt er voeding omhoog, boert ze veel? Schrijf alles op zodat je helder krijgt wat er gebeurt. Ik ga er niet van uit dat ze snel geprikkeld is aangezien ze weken hiervoor lekker sliep en tevreden was. Ze zal nu oververmoeid zijn omdat ze moe is en niet in slaap kan vallen. Kijk naar haar behoefte en leg haar niet weg als ze zo huilt. Het is nu toch wel bewezen dat deze manier schade toebrengt bij een pasgeborene. Je kunt inderdaad een draagdoek gebruiken en als ze dat weigert, in de wagen leggen en gaan lopen, eventueel binnenshuis wat wiebelen met de wagen. Ook kun je proberen om haar in bed te leggen, erbij te blijven zodat ze zich veilig voelt. Mocht er inderdaad iets niet lekker zitten ( wervel, krampen, reflux etc) dan zal een kindje pijn hebben wanneer ze liggen. Let daar alsjeblieft goed op want het is zo moeilijk te herkennen. ( heb het zelf meegemaakt) Goed dat je het welzijn van je kindje zo voorop stelt en hulp zoekt. Wees kritisch naar wat anderen zullen zeggen en vertrouw op je eigen gevoel. Jij kent je kind en als ze veel huilen, voelen ze zich niet lekker, duidelijker is het niet. Sterkte!
Ik lees nog even je openingspost en ik zou toch als eerst proberen om haar bij je te houden. Is ze rustig wanneer ze bij jou mag slapen? Dan kost dat wat tijd maar geef je haar wel veiligheid. Ze heeft jou dan nodig en heeft misschien toch geen pijn. Ik zou dat even blijven proberen en zoals Rijtjes zegt: met een draagdoek kan je wel je huishouden een beetje bijhouden. Er is niks lekkerder dan een zo'n kleintje bij je te zien slapen toch Probeer het even uit!
Een osteopaat vind ik een kwakzalver. Een fysiotherapeut niet!!! Sorry voor de onduidelijkheid. Fysio of huisarts lijkt mij een goede acties, maar als die niets vinden zou ik dus de tips van ria blom proberen (dat is iemand die alleen tipsvgeeft, verder geen 'behandeling' oid). Wij zijn deze trouwens gaan proberen na de draagdoek poging omdat die niet hielp en ik op een gegeven moment zelf last van mn rug kreeg .
Maar waarom is een osteopaat een kwakzalver dan, volgens jou? En ik moet bekennen dat ik de methode van Ria Blom niet uit mijn hoofd ken, maar zoals ik het hier vaak lees is dat je (kleine) kindjes moet laten huilen. En daarvan is gewoon bewezen dat het echt niet goed is voor kinderen, met name baby's. Wat zijn de tips die jou aanspraken? Waar voor jou de draagdoek niet heeft gewerkt, ik hoor er verder vooral positieve verhalen over, en spreek ook uit eigen ervaring. Het is heel natuurlijk voor een baby om dicht bij mama te willen zijn. En het is dus ook heel natuurlijk om dit je kindje te bieden. Mijn persoonlijke mening is dat het niet natuurlijk is om een kindje alleen te laten huilen, maar hierover zijn de meningen altijd verdeeld. Dit is dus wel wat mijn mening vormt over Ria Blom.
Nee hoor, zo erg is het niet! Het gaat er juist om om het overmatige huilen te voorkomen. Niet gewoon maar huilend in bed leggen en dan verder achterlaten ofzo. Alleen soms zitten ze in een patroon van huilen en vermoeidheid waar dan in het begin even doorheen moet om het te doorbreken. Ik heb zelf ook eerst bij me houden, knuffelen, draagdoek, etc geprobeerd, maar ik denk dat hij toen al teveel vermoeid was geraakt of een verkeerde ritme (geen, want s nachts ging het wel goed) had. Boekje van ria Blom gaat over de bekende regelmaat en rust. Met al mijn goede bedoelingen, en wanhoop, was dat er helemaal niet meer. Ik vind het verhaal van dit kleine meisje erg herkenbaar, daarom deze tip. Wat dat betreft zou je het boekje even moeten lezen: het zijn maar 30 blz en er staat heel concreet wat je kunt doen en wanneer. Dat heeft mij heel erg geholpen. Maar iedereen moet het voor zichzelf weten natuurlijk. En wat osteopaat en kwakzalverij betreft: bewezen zinloze en mogelijk zelfs schadelijke behandeling, maar laten we dat hier niet 'uitvechten' ...
Maar er is nog een boekje, lekker slapen zonder huilen, van Elizabeth Pantley. Dat is dus ook om in een ritme te komen, maar dan op een andere manier.
Ben nu zwanger van de tweede, dus ga die zeker lezen! Dan kan ik later laten weten wat beter werkte... Dus ook namens mij bedankt
Ostheopaat of manueel therapeut zijn inderdaad geen kwakzalvers! Mijn zoon heeft heel veel baat gehad bij 2 behandelingen bij manueel therapeut! Rita Blom...Ja dat is kiezen voor de gemakkelijkste weg, je loopt gewoon weg bij je allerliefste en laat hem dan moederziel alleen, en laat hem zijn keeltje zeer schreeuwen dan houd een babytje wel op met huilen ja! zou ik ook doen!